Сакам да кажам... (без цитирања)

Да ти се сневидам у државата у која полицијата застанува да казнува луѓе што просат, луѓе што си продаваат цвеќиња по тезга, а замижуваат на бегства на криминалци и тоа преку граница, нема казни за синчиња на функционери што возат низ град со 150км/ч, со огромно количество на промили алкохол во крв, кријат и заташкуваат убиства на истите синчиња на функционери, па и дотичните функционери.
Брука сме.

 

Нерешена мистерија ќе ми остане што е ова чудо, што цели два дена и ноќи не се трга од мојот град? Буквално прст пред око не може да се види.
Некои велат магла е, некои загадено е, немам ни апликација за мерење, ни бутур, ама според моите скромни познавања и сеќавања на времињата кога дури и во моето најчисто и високо планинско селце, ќе се појавеше ваква густа магла, споредено со оваа денешната "магла", не ќе да е магла маглата не смрди ужасно, и не ти ги замирисува алиштата и косата за 5 мин што ќе отидеш до маркет, и не е логично после тоа да смрдиш како од шпорет да си излегла

 

Ако ве мразат, кога немате грешка - ќе ја измислат, точното ќе го претстават како погрешно. Некој уста ќе отвори, сѐ грешка до грешка, глупост до глупост и што со тоа, кога го фаворизираат. Како може полнолетна жена да не знае што значи ПМС ццц... леле какви ликови... Ама добро, велат смеењето е здравје.

 

Секаде има поделби.
Се собираат во една група и им се умилкуваат на посилните.
Го губат своето „јас“,а не сфаќаат.
Многу е жално.

 

Еднаш ќе излезам со чизмички на штикла и одма ќе паднам и ќе се испоутепам.
Значи, да повториме: Не те бива да идеш на високо, џабе сакаш да тераш мода.

 

Sdk 1: Sum bila kako dete,cisto i nevino sustestvo. Potoa kako sto zivotot me " tepal" , toa nevino ,se pretvori vo opasno , mnogu cesto i vo nedoverlivo . Zatoa sto sekoj udar me bolel se' poveke.
No sepak ne se promeniv celosno. Seuste so dobrite se odnesuvam so dobro ,no takvite se se' poretki...

Sdk 2: Nekogas bev polna so entuzijazam i nadez . Polna so zelbi i iluzii. No otkako moite sonista se srusija ,stanav apaticna osoba . Se izgubiv samata sebe i ne mozam da se pronajdam . Kako za se' da mi e seedno . Nemam celi ,nitu sakam da gi imam . Ne gledam poenta vo toa . Koga nemas nisto ,nemas ni sto da izgubis . A mozebi i toa e najdobro ...
No sepak se cuvstvuvam nekako zamagleno,zbuneto,kako pijan covek koj ne znae da se vrati doma i si shanta po patot.
Dali ke dojde denot koga jasno ke mi se pokaze patot? Se cudam na lugeto koi znaat sto sakaat od mali ..ne znam kako vi uspeva .
Nemam rabota od sonistata ,nitu zelba da se mazam i da imam novi problemi...Zivotot go gledam kako nisto posebno . Sekoj den kako da mi e posleden . Rabota,jadenje ,spienje,shoping . I tolku.

P.S. Znam deka e temata druga ,no dokolku nekoj znae kako da izlezam od ova sto mi se slucuva neka mi pise vo poraka .

 

Алал да им е како ви ќутат на тема Форумџика на годината. Јавно пред сите да земаш некоја членка на тапет за да се истакнеш, треба да се одважат и перје да лета од вас. Кога веќе нема кој да ве прибере зашто форумов е одамна испуштен од контрола.

 

Не се објаснувам ама ме револтира фактот кога ќе ме поканите на кафе и културно сте одбиени, ми се силите со најјаки "мадиња" кој сте биле и требало да ми биде чест. Не, не. На вас треба да ви биде чест што јас ќе излезам кафе да испијам само што јас не гледам голем-мал човек, гледам тој човек да ги има истакнато своите човечни карактеристики. Се доколку се однесувате како" најјаки мадиња" нема ни да излезам. Фала

 

Сите луѓево се чини дека имаат попаметни идеи што јас треба да правам во својот живот. "Кога ќе се мажиш?", "Кога ќе полагаш за кола?", "Кај мислиш да бараш работа?", "Зошто не си на диета?" и други слични прашања со кои ме трујат кога и да имаат шанса.

Па вака требало, па онака требало. Па вака, па онака било најдобро. Доста бе! Да ви беше толку гајле за мене немаше да правите да се чувствувам како аутсајдер, ама кога се работи за мојот живот одма сите знаете што треба, што мора да правам.

Не, не сакам да живеам според вашите критериуми, не сакам упорно да ме втуркате во вашата шема на живот, на животни правила што требало да се исполнат по секоја цена.

А никој досега не ме прашал како си, не се обидел да ме разбери, да постапи поинаку со мене.
На никој не му е гајле како ти е, како се чувствуваш, туку само дали си вклопена во шема.

Не фала, не ми требаат такви совети и укажувања постојано колку "не чинам". Од ниеден на планетава досега не сум чула: "Те разбирам, имаш право да се чувствуваш така, не си виновна за тоа".

Па и јас од кого сум нашла да барам разбирање.

 

Ме поттикна некултурата околу темата ,,чекањето ред,, да пишам збор два...
Епа не бе не е ни фер да седам јас и да се потам саат два за да влагаат госпоџи оти им се може. Ама пустата ни Македонија наша, кој да сака да реши нешто освен крадење?!
А?!

Тука, влагам у пошта и вадам лифче, 10 персони пред мене, седам и чекам и не само јас СИТЕ чекаат без разлика дали се возрасни со мали деца или сами, сите чекаат, ниту ниту еднаш никогаш некој поминал преку ред се туфкал пцувал или се карал НИКОГАШ.

Влагам у банка, таму нема лифче ама има ред, дури персоните знаат да препрашаат кој последен дошол за да знаат по кој се. Исто и на лекар.
Искуство од некој некогаш да влезе преку ред НЕМАМ.

Нашата држава односно некои персони од нашата држава мислат дека се Американи Европејци Госпоџи и Краљици а уствари не се свесни дека за да бидеш истиот тој од погоре треба да си сосема спротивното, т.е да имаш култура осет и човечност, да цениш нечиј проблем нечие време..
Одлика си на некултура, сељачина, непочит, негативност во никој случај не те прави госпоѓа ако одиш со дигната глава газиш се пред себе и испоценуваш нечие време само да се упикаш.

А што да кажам за докторите што го поддржуваат истото и се дразнат пациентите да ги селектираат на најниско могуче ниво??
Не за сечии очи се доктори, не знам и чему и докторат и изгубени години за учење, па и такозвана лиценца доктор.

Или си човек или не си.
Друго не си во никој случај.

 

Ми треба само присуството на една личност до мене. Поддршката, прегратката и топлината што ја чувствувам секое утро.
Топлината што ја чувствувам сред декември. Сонцето што ми ја разбива маглата и сивилото.

Тоа е тоа што е навидум малку, а всушност е најмногу. И најважно.

 

Она кога имаш тон работа за правење и одбираш да си легнеш и да одмориш едно пола саат ова де 2-3 саати. Па поубаво чувство кога ќе си станеш наспан нема.

 

Многу сакам уште еднаш да имам прилика да одам во Истанбул.
Ми остави таков впечаток што сега да ми кажат ајде да живееш таму ќе речам ајде.
Мирис на костени по улиците.Улици натрупани со коли и луѓе а во ниту еден момент не се почувствував натрупано и заробено меѓу гужвите. Како да ги има многу но секој знае што прави и притоа не си пречат едни на други. Историја, настани кои ми беа раскажувани во палатите. Погледот од хотелот...Вкусната храна (посебно лебот)Баклава каква што друг пат немам пробано. Се ова во еден град. А најмногу од се ми фали кога си ги отворив очите а беше изгрејсонце. Градот беше осветлен од сонцето. Изгледаше како да влегувам во некоја бајка. Тогаш си реков мора да се вратам. И да, ќе се вратам.

 

Кога видам маж кој засакува жена од срце, ( жена разведена со детенце или жена која останала вдовица со детенце) ,и ја зема за сопруга, им се дивам на таквите мажи, и почнам да верувам во вистинска љубов, затоа што знаеме кај нас какви се размислувањата на повеќето, а посебно околу темата развод.

Јас постојано војувам со моите дека развод е најнормална работа, која подобро да се случи, отколку да се води токсичен живот, ама некако не можат да си ги поврзат тие работи. Од таа причина ценам многу луѓе кои искрено сакаат и ги надминуваат сите предрасуди, ама...

Ама, секогаш има едно ама... Кога добијат детенце во бракот, и кога сопругот стави заедничка слика од сите тројца, без детенцето од првиот брак на сопругата, одма ми се руши сликата . Ми доаѓа едно тешко, неубаво чувство, не знам ни јас како да опишам.

Не е тоа негово родено детенце, ама штом мајката ја прифаќаш, а за мајката нема нешто поскапоцено од децата, зошто и таа душичка да не е дел од сликата за убаво семејство.

Познавам вакви два случаи во моја близина, и ми ја рушат целата слика која од прв пат ја стекнувам за нив како личност, најмногу затоа што детенцето од првиот брак се чувствува отфрлено.

 

Јас сум пола "обожавам обврски и исполнет ден", пола "кога ќе се наспијам веќе, ми се смачи од ова станување утрински со аларм".

 

Колку патетични и примитивни ми се луѓето чиј main objective у животот им е да остават потомство, па тоа е немогуче... Чиниш некои супериорни гени имаат, а планетава демек има капацитет да поддржи уште човечки суштества. Тажно.

 

Лицемерие насекаде...
Па и онлајн.
Жално и патетично.
Не можат без тоа небаре е битно како кислород.

 

Абе зашто да се лажеме, или се сакаме или не, трето нема.. Не само кога имате потреба да дојдете, или кога има некаква дешавка да ве имам на број.
Дај олабавете малку, не сме вечни на овој свет!

 

Она кога ќе излезе нов распоред за испитна и е уште поглуп од претходниот, па мораш пак да мислиш у кој рок да ги пријавиш сите 9-10 полагања и да мозгаш колкави се шансите у 1 недела да положиш 2 условни, а у 4недели 6 испити и 4 колоквиуми.