Сакам да кажам [стара тема]

Сакам да кажам...

Искрено нема врска колку си висока. Кога ќе се каже манекенки ова она,се мисли тоа што сите се шетаат дотерани,скоцкани низ град. А тоа со висината нема врска ама ич.

 

Сакам да кажам...

^^

За да бидеш манекенка треба да имаш висина над 170
Останатите можат да бидат само фото-модели

 

Сакам да кажам...

Го сакам мај, ама тој не ме сака мене. Грдо депресивно мајско време, мислиш март сме
Ги сакам продавниците, тие не ме сакаат мене. Се мој број продале мамата
Ги сакам парите, тие не ме сакаат мене. Плато накачи се те молам!
Ги сакам огласите за вработување, ама тие ич не ме сакаат мене.
Го сакам Рикица мој мил, ама тој не ме сака мене. Ми го откопал цел двор
Го сакам креветот мој, а и конечно некој и мене да ме сака. Отидов да му рипнам
А и тоблеронето ме сака мњам мњааааам

 

Сакам да кажам...

СДК, маргарин, патлиџан и сирење... И летото може да започне. + и тиквички пржени мх мх

 

Сакам да кажам...

Доста интересен ден помина . Ѕвездите се наклонети кон мене да да вистина е Ajде да беше само минатата недела ама трае расположениево бе луѓе ! Како нов човек сум о дкога ја напуштив мрзата и се вклучив во домашните работи , се размрдав малце . Незнам колку имате забележано ама во последно време ме немаше на форумов ...тоа дека на мајка ми и помагав околу средувањето на станот на братучеда ми .
Прекрасно е чувството кога знаеш дека собата ја средуваш за едно мало ангелче кое штотуку пристигнало на свет !! малце предвреме но е добро ! Станав тетка ! ..нека потпорасне малото па ќе види што е живот со мене

 

Сакам да кажам...

Сакам да си кажам дека сум нова на форумов Добредојдов а?Добро ве најдов

 

Сакам да кажам...

Дека не можам повеќе да го слушам Немеш од братот.
Глупак!

 

Сакам да кажам...

Сдк отидовме со n.a.t.t.y у Сп на по една милка
сдк не ми беше ич до смеење девојкава ме насмеа до солзи
епа благодариме

 

Сакам да кажам...

...They left me spechless...but with a smile!

http://www.youtube.com/watch?v=4ls9zNHm ... r_embedded

 

Сакам да кажам...

СДК ЛОШ лош Лош ПМС!

и видеово успад..
http://www.youtube.com/watch?v=Mrrzlcbtwmg&feature=related

 

Сакам да кажам...

Си ја сакам работата - не сум доктор,нити пак жена со кариера (сеуште не) но лицето ми блеска со насмевка секој ден.
Работам во Бејби Шоп.Се родило бебенце,ете некоја мајка,тетка баба или стрина кај иде да си одбере количка,креветче или гардероба за малото.Или пак роденден му е...Малото девојче ќе бликне од радост со една кукличка Барби во рацете или камионче за темпераментното детенце.Задоволство е да се гледаат секој ден овие невини суштества со ангелски лик и преслатките нешта кои ги нуди продавницата.
Ехх...Да би можеле засекогаш да останеме деца.Да ни треба само мајчина рака,топол дом и весели игри...
Но,не за жал.Бебето расне.Со тоа раснат и неговите желби и апетити,кои гледам веќе немаат граници.Се ШИРАТ,незапирливо како малигни клетки,и ете веќе и да го имаат светот на дланка е една од желбите која ги прогонува.
Па кај сте тргнале бре луѓе ?!
Застанете малку,пронајдете го пак ОНА детското во себе,радувајте се на малите работи и не заборавајте дека овие суштества се најсреќните на свет!
Залудно е да ја барате среќата во се друго што постои...

 

Сакам да кажам...

’Бар јутар.
На денешен ден, во далечната 1980, неколку месеци откако се роди едно слатко бебе, почина другарот Тито. По тој повод, денес во 15.00 сирените ќе бидат пуштени за да му оддадеме почит една минута.
Сообраќајот, фабриките, претпријатијата, образовните установи во сите градови на Македонија ќе сопрат на миг.

Било је то некад на брдовитом Балкану. Една деценија се држеше федерацијата и потоа се отиде јабана. Ви текнува кога свиреа сирениве а ние трчавме од домашната трпеза за да застанеме мирно? Нејсе, ваков онаков, Тито на некој начин бележи работи битни за мене. Почнувајќи од земјата ни па се до моето сакано средно И неодамна во Белград од пуста носталгија го посетив неговиот гроб и воедно музејот 25 мај. Порано се чекаше со саати за да се влезе. Ми текнува кога бев малечка му кенкав на татко ми зошто толку долго стоиме и чекаме. Денес, еден стар дедо, бивш универзитетски професор, продава книга која ја напишал за Тито и ќе ве застане покажувајќи се себеси на една слика од погребот. Старо југо, одозгора чергиче и неговите книги, на продажба. Внатре, неверојатно елоквентни и пријатни господа кои едвај чекаат некој да влезе за да можат да си поприкажат.
Чудно, тажно, меланхолично. Како да сум живеела во сосема друга димензија а господава како да се од сосема друга планета. Урнатини од едно време, последни херои, партизани, пионери.

Едно време се мислев, си велам, па добро зарем е можно да го величавме во школо Тито повеќе од наш Гоце?! Е можно е. И кога бев креле, не разбирав зошто секаде се сликите на тоа чичето кое личи на генерал и зошто тато има огромна книга за истото чиче.
Подоцна разбрав.

Како и да е, махните баки, бидете ми здрави и умни, живејте ми уште сто години и не пропуштајте шанса да искусите се што мислите дека треба да искусите. Животов е проклето краток и проклето тежок, за да се лишувате на вештачки начин од убавини кои ви прилегаат и со кои можете да располагате кога и да е. Само ако посакате.

Убава и жива нека ви е средината на неделава

 

Сакам да кажам...

Отиде првата полиса од 2000 евра, машалааааа, фала Богу нешто фино да се случи конечно

 

Сакам да кажам...

Не можам да го поднесам времево многу е депресивно сакам сонце

 

Сакам да кажам...

СДК не можам да ви опишам колку многу сакам да дојде лето.
И колку многу повредено се чувствувам деновиве.
И колку многу сакам да ги фрлам книгиве по физика и математика низ прозор од 4ти кат.
И колку многу сакам да бидам негде далеку,на сонце и тивко ветре,сосема сама.
Не знам како ќе го дочекам месецов да помине,не знам како ќе го направам тој чекор што треба да го направам летово...
Пред точно две години бев среќна.Многу среќна.За прв пат добив улога во некоја манифестација.За прв пат бев пред публика.А денес што сум?
Се плашам да земам обврска.Се плашам од животот,се плашам од секоја кола што ќе мине да не ме згази,се плашам од небово,ако се истури врз мене.Се плашам од секој мој чекор,од секоја возидишка,сфаќам дека премногу е краток животот и уште размислувам на трагичниот настан и колку болка ми нанесе тој настан и мене и на сите околу мене.
Сакам да е ноќ сега,да легнам и да заспијам длабоко...

 

Сакам да кажам...

Сакам да ИСкажам почит за Тито.

Штета што не се родив порано, баш добар тим ке бевме.
Па ти бе друже, можеби најголем поддржувач имаш постхумно.



Ти смеј ми се, јас ке те жалам.
И навистина жалам.
Не направи ова што сме денес, а можеби само јас, Титови Леви сили што се против Законот за лустери, неколку закоравени комунисти и уште неколку тек-тук особи ти симнуваат капа.
Е не носат сите капи. Особено не во мај.
Најмногу жалам што не се родив во време кога ке знаев дека утре е тука за мене, дека и да заспијам на улица - утрото ке го дочекав, не само нечепната, туку и покриена со ќебе, дека и во депресивен ден, патник-ненамерник ке ме расположи со едно Добро утро какво сега, да им упатам на средно-познати луѓе, ке ме сметаат за Државен непријател бр.1.

Жал ми е.
Почивај во мир друже.

 

Сакам да кажам...

Me gusta, me gusta, me gustas TU !!!
+
Que voy a hacer je ne sais pas, que voy a hacer, je ne sais plus !
=
je suis perdu!!!

http://www.youtube.com/watch?v=mzgjiPBCsss

Дан је тмуран, а ја мамуран, немој сречо, немој данас, да исправљаш криве дрине, стичичеш.. до истине!

Се чувствувам како тинејџер, заробен во тело на стара мома!
Такихардија, присутна. Срце лупа, чука, скока, прерипува, колут напред, за назад отсекогаш беше проблематично.
Очи, се потат без потреба, не мораш нити филм со заљубена двојка исправена пред неправдата на животот да им пуштиш, за да врнат.
Расположение, лабаво, доумерено облачно, со повремени сончеви зраци кои излегуваат од устата, по некоја капка од очите, па вообичаено стандардно паѓање громови од сите страни на челото, чиниш се цепи пред едно обично цд што од прееска се врти. Потоа студот олабавува, попушта, пролетно цвеќенце гледаш по образи, црвено, ко’ патлиџанче, плаче да си го издробиш во една шопска салатичка. Мммм салата.... може, би сега една да измезам!
Љубов, о љубов, о љубов... и да во градиве ме боли, стега, ме жуња во желудникот, нозе ми се пресекуваат, возови низ глава поминуваат, солзички прелетуваат, душа низ нос излегува, се’ на се’ состојба ВОНРЕДНА!
Дијагноза: стара мома пред колапс!
Терапија: започната - паљачо трансфузија

 

Сакам да кажам...

Ако дозволиш, да те поправам
Je ne sais pas.
Je ne sais plus

Јака песна, јака! Јак и он! Ме воодушеви човечулево. Да си ми жива и здрава за разиграноста на твојот пост

 

Сакам да кажам...

у право си... состојбата ни е таква!!!