Сакам да кажам [стара тема]

Сакам да кажам...

Сакам да кажам дека иако ми е преку глава од настинки, грипови и секакви болки- жалам ама овој ден нема да ми го упропастите!

 

Сакам да кажам...

Еве јас, тазе дојдена од излегување- нема да ви зборувам како си поминав, ни што ми се случи туку сакам нешто друго да ви кажам.
Ве читам некои мразите ајвар, не го јадете и сл, епа сакам да ви кажам- НЕ ЗНАЕТЕ ДА ГО ПРАВИТЕ, затоа не ви е вкусен!

Друго оправдување нема!

Фала лепо и лека ноќ

 

Сакам да кажам...

... сакам и јас да се надоврзам - ајваромразачи, срам ве било !
Пиперомразачи - исто.
Мирис на печена пиперка и чајче од липа, како може тоа да се мрази, плукате по македонштината бре!
Не ве сакам.

Поминавме забавна вечер, да видите како се гушкаат дечко и девојка на аеродром после три недели невидување е една од најемотивните сцени кои сум ги видела, подобра од три метри над небото, пореална од сите срцепарателни филмови.

Во меѓувреме, го гушкав дечко ми најсилно на светот, го бакнав 36546 пати, 2 пати по толку му реков дека го сакам, и ако некогаш мора да сме разделени три недели ќе морам на дијазепам да го поминам неговото отсуство, затоа што боли.

Боли секоја секунда без него.
Шлакнато вљубена сум до коска, до последната моја клетка.

 

Сакам да кажам...

Велат толку многу луѓе умираат поради алкохолот ...

А не сфаќаат колку од нив се родиле заради него ? !

Јас планирам да го дружам само тој ме разбира последно време а и ме расположува , без да ми попува и да ми се прави паметен .

 

Сакам да кажам...

сдк не можам да спијам од оваа менструацијава

сдк по навика вртам Cител
и по навика има нешто невероватно смешно и нискобуџетно

леле леле, барем имам сега со што да се смеам

леле хахахахаах
кој има у близина тв, нека пушти овој моменат не се пропушта

хахаххаахахахаха

 

Сакам да кажам...

Само што сакав да пишувам, ама знаев дека ќе напишеш ти.
Сител, знаеш.
Кога ја чув, прво на тебе ми текна, и очекував пост од тебе.

 

Сакам да кажам...

Eпа малата беше вредна за лудо да ја спомне на фемина
признај бројче

еEееEеEеEеEе умрев

 

Сакам да кажам...

...И да. Повторно.

Бунт против спокојот. Сакам да ја зграпчувам излитената суштина на несоницата, и да ја притискам под моите нокти. Да се издигне помеѓу мене и кучката крикот на мојата беспомошност и неспособност да се борам против сите нејзини адути.

Моите закани со упорност се слеаа некаде помеѓу кафеното ќебе од мама и кутијата цигари на маса.
Потклекнав. Ококорив очи.
Сега како Одисеј трчам кон својата Итака. Трчам низ моите мисли, ријам како дивеч низ моите ставови и перцепции барајќи нирвана.

Што барам? Што сакам? Што ми треба?

А, тој е издигнат некаде помеѓу своите можности да сонува. На трепавиците му виси убавина од спокој.
Го обожавам неговото лице,неговите пори во кои ја собира целата моќ да ме исполни со среќа.
Го љубам.

Тука престанувам да ја дефинирам моменталната позиција на хаосот. Мирисот на тутун се залепи на моите прсти, желбата да ја исфрлам чудната инспирација за копнежот од мојот душник полека се затајува.

Спремна сум да му ја подметнам аромата од мојот шампон под неговите ноздри, лукаво да му се тутнам цела помеѓу неговите раце....и да мирувам. Да спијам, не морам.

Барам дефиниции...додуша тоа цел живот го правам, мојата еурека е на повидок.
Сакам да уживам во проклетиот шарм на ова утро.
Ми треба неговата прегратка. Тоа е мојата Итака, а јас сум само на чекор од неа.

Затоа ве поздравувам и одам да се вратам кај што вистински припаѓам.

 

Сакам да кажам...

СДК само што си дојдов од еднодневната авантура во Прилеп, и сум без сон точно ден и пол, и побогат за незаборавни искуства во возовите ... Но тоа речиси и да не се забележува на мене, зашто од овој град секогаш се враќам максимално исполнет со енергија и позитивно расположение. Тука се оние посебни личности кои се погрижуваат да биде така. Го сакам градот, а со нив се чувствувам како да сум во моето родно и незаменливо Скопје, и секогаш уште при самото заминување сум со желба пак да одам таму во првата наредна прилика. Така е и сега...

Односно, да сумирам се’ во една реченица, како што направив и на Фејсбукон напатен:
„Прилеп - градот со луѓе кои секогаш ве тераат да се вратите! “

 

Сакам да кажам...

СДК дека вчера си легнав уште во 23:00, а утрово се разбудив со петлињата. Многу ми беше лошо, едвај дури заспав.
Доколку би требала да му дадам наслов на викендов, би го именувала со:
If you're brave enough to say goodbye, life will reward you with a new hello.
Секогаш е така.
За некого вратите се затворија, а за некого се отворија. Некои пречки се срушија, додека други сега се изградија.
Кафето ми е готово, книгите ми се спремни, имајте убав ден.

 

Сакам да кажам...

Добро утро на сите

И јас рано си станав денеска. Наместо да се наспијам, да искористам колку што можам викендов, јас обратно.
Се надевам дека добро ќе ми помине денов. Имам доста работа, треба од сега да се фрлам.. ама, добрата страна е што сепак не е учење. Со музика, смирено, без да мислам дека ми е обврска ќе биде готово во најкраток можен рок.

 

Сакам да кажам...

Што убав е денот кога си го почнеш од рано. Со убаво зелено јаболко, со спомените и чувствата, од синоќа, во глава.

од синоќа верувам во судбина. Ако ти е судено да видиш некого ќе видиш.

Заминав сега да ја довршам својата прва колумна.

 

Сакам да кажам...

Ајде спанковци станувајте. Ви ги тргам завесите и отворам прозорци. Па, спијте да ве видам покрај такви убавини надвор А кога ќе го осетите мирисот на кафето и кроaсаните што ви ги направив...веќе сите сетила ќе ви бидат разбудени.

http://www.youtube.com/watch?v=hwATNe3GB8w

 

Сакам да кажам...

Ви посакувам пријатен ден, вас љубители на интересни шолјички!

 

Сакам да кажам...

СДК, саглам филм на ТВ немам изгледано со месеци! Се некои серии, безвезе.
Еве сега го начекав овој на Сител, и одам да гледам. Го имам гледано, ама ако.
Грлото партали ми е направено. Неможам да голтам.
И книгите ме чекаат...

 

Сакам да кажам...

I give up. I give up. I really do.

Изгледа и јас некогаш имам право ова да го кажам. Јас веќе дигам раце од се. Освен од факултетот.

Дигам раце од тоа да ја оправам мајка ми од тоа климаксот кој ја прави бетер од тинејџер у тоа мозокот.
Дигам раце од тоа да го убедам татко ми,а воедно и да му докажам дека јас сум веќе изградена личност,и што е побитно не благодарение на него,туку затоа што животот така ме донесе. И тој така сакаше,се да учам јас не на потешкиот,ами на најтешкиот начин.
Дигам раце од склерозата на баба ми.
Дигам раце од мажи. Аман,аман,аман. Јас веќе ништо не правам со машкиот род. И овој пат не велам,нека прават тие сега малку со мене. Не. Што ми е гајле бе. Ако сака и една година да не видам маж,исто ми се фаќа. Последниве пет години ме заебаа за цел живот,така да фифти фифти сме.
Дигам раце од себичноста на сестра ми со надеж дека ќе се оправи.

Неможам ни да плачам веќе. Синоќа се бањам и во еден момент сваќам дека стојам гола во кадата со тушот и го држам и плачам. Оноа тивко,демек криминал е некој ако те чуе како плачеш. Боже Господе. Ми дојде како сцена за самоубиство.

Не знам веќе што да кажам. И Супермен, и Бананамен, и Бетмен и не знам уште кои ликови ми беше срцево,али веќе...

Спојлер

У пичку матер и пичке,и државјанство, и влада и се.

 

Сакам да кажам...

http://www.fakulteti.mk/news/11-10-02/zara_doagja_vo_skopje.aspx

Дали конечно ќе не удостојат со Зара во Скопје!? Нема да има веќе тепачки во Солун! )) да се надеваме дека е вистина..пријатен ден феминки!

 

Сакам да кажам...

СДК

Некогаш така си правам едноминутни филмчиња, или дури и уште пократки, но тоа нема врска. Тематиката е важна.
Актуелна тематика во последно време ми е моето резиме, и патешествијата што ги поминува од моментот кога сум го предавал на секретарката, или кога сум притиснал Send на мејл, до...до каде и да успеало да стигне во хиерархијата..или анархијата во македонските фирмишта.

Поминало ли некогаш покрај секретарката? Или финалните моменти на постоење ги доживеал во рацете на некое надркано асистентче, a fucking pencil pusher, кој само ја ѕирнал првата страна и целото шоу завршило со едно кисело кој е бе овој?.
Или одговорниот за најмување однапред си кажал ниедна апликација да не биде доставена до него, бидејќи, нели си знае тој кој ќе вработи уште пред да се појави огласот во Дневник, Добраработа.мк...

И која била реакцијата? Резимето турнато во фиока, да се изгуби во купишта хартија? Канта? Во оние машините за рецкање хартија, или можеби ова последното ми е последица од гледање многу Американски офис филмови? Ам? Што знам и јас веќе...

 

Сакам да кажам...

... се будам и гледам негово присуство во воздухот, мислите.. читам негова утринска порака и денот ми почнува среќен, насмеан... бројам денови до следното гледање....
и така радосна, ова утро ме разнежни еден многу драг спомен - другарка од средно на фб го имаше постирано видеото од нашиот прв музички настап за хуманитарни цели... еве уште ми се тресат рацете од возбуда.. поминаа толку месеци откако не сум го гледала... а ја пееме Моre Than Words... каков спомен, каков момент зачуван во видео... се сеќавам колку имав трема, а и колку време ја вежбавме песната, колку многу се трудевме и колку долго го чекавме тој момент да пееме пред публика

... создавајте незаменливи спомени и сега, за да го доживеете она чувство на задоволство и среќа и по толку многу поминати години...

 

Сакам да кажам...

Сонував дека сум бремена Ајде ќе биде и тоа за некоја година, сеуште не сум ама ќе биде...нормално со саканиот, со сегашниов дечко