Сакам да кажам [стара тема]

Сакам да кажам...

Спојлер

Спојлер

 

Сакам да кажам...

Седиш покрај прозор, чај во рака, книги за учење спремни, силен дожд мава во прозорот, ветрот ги наведнува дрвјата, луѓето во капути трчаат по улиците, есенва по студена од што очекував, ама убава е, шарена..

 

Сакам да кажам...

Добро утро ..утрото ми започна како и сите други..

Имајте убав ден

Одам да учам јас !

 

Сакам да кажам...

Сд и К на Спаркс...
Па Спаркс кажи ни од каде си ја купи книгата, може и на нас ќе ни се насмевне некој .

 

Сакам да кажам...

Ако не сте го погледнале видеово погледнето го и чујте ја приказната негова.. пример колку и каков може да биде животот и колку борбен може да биде човекот..

http://www.youtube.com/watch?v=UF8uR6Z6KLc

 

Сакам да кажам...

Фино е човек кога ве чита ведри, расположени и позитивни па уште и кога ви се случуваат шашави и навистина убави ствари
Е такви ве сакам!

Утринава видов еден постар човек со огромен дрвен крст (од врат до стомак) кој му висеше околу вратот и со десната рака го потфаќаше. Си мислев само да не почне да прави зулуми или да извади нешто од левиот џеб, ојдов јас на насловна страна на весник

А јас денес во шведски бои, Икеа мислиш ми платила да ги рекламирам. Котбулар, Инге, Аба, Гетеборг.

Како и да е. Не знам кој и што ми го збуни мозочево ама - како тоа веќе сме четврток, а јас не знам?

Смотано шашардисана одам да го дишам денов, за да не ме издише тој мене. Убаво е човек да се буди ненаспан но со насмевка која спонтано ми ги тегне усните правец исток - запад.

Делувам како да сум под влијание. Хемија е во прашање, не биологија

Бидете ми физички активни, психички солидни, социјално исполнети и јазично пополнети. Географски распространети, математички точни, историски впечатливи и живејте го денов музички распени и уметнички нацртани и ќе добиете од мене петка за полугодие

Хедонистичко наздравје во ваш правец! Чин - чин

 

Сакам да кажам...

"Воопшто не ми е важно дали ќе бидам најбогатиот мртовец на гробиштата. Помислата пред спиење дека дента сме направиле нешто прекрасно ми е многу поважна од тоа" - Steve Jobs

За жал повеќе не е така, денес се простуваме од овој голем човек.
Секогаш се натажувам кога светот губи големи луѓе, а ете баш денес незнаејки за веста ме почастија утрово со ново мобилно апаратче, апсурд ил не. Да знаеше татко ми па барем да ми купеше ајфонче 4че, во спомен и чест
А и се нервирам додека јас дома со моите имам обврски работни да не речам ветено помагање за зимници, колегите одат на ручек и пијанка. Дали да ги извисам моите кога убаво ме замолија да немам обврски во петок после работа а преретко добивам таква молба или да извисам бесплатно јадење и пијанка. Ах бре
И честито 20 години Матица, да не радувате со се повеќе наслови а и подобри преводи ќе ве молам
Имам и желба да работам во резерват за пандички да ги гушкам и играм со нив, срценца бре
Постов ми е каша попара од тагување, желби, поплаки, честитки ... таков вајда денот ми е шашардисан.

Заклучок имајте убав ден и направете убава работа, за вечер пред спиење да сте среќни за убавиот и успешен ден. И гушнете некој од се срце

 

Сакам да кажам...

Ах, преубаво чувство кога ќе ти заѕвони телефонот со ДОБРИ вести

16 дена чекам одговор (не дека ги бројам ) и трпеливоста почна да ме издава и да се загрижувам, но среќна сум што конечно заврши мојата психичка тортура и можам да продолжам нормално да си планирам и да си бирам кола.

Спојлер

Да, одобрен ми е кредитот

И покрај мојата среќа, има многу луѓе кои денес тагуваат зашто голем визионер нажалост не напушти вчера. Животот е таков, суров и неправеден, некаде дава, некаде зема и треба да се живее до максимум. Почивај во мир Стив Џобс и знај дека целиот свет е благодарен за твојот придонес.

 

Сакам да кажам...

Деца (и родители) на нашата уважена ФФ!
Ако во виното е вистината, тогаш вистината се куп испратени пораки во ниедно време со чудни содржини, изливи на братска љубов и емоции, прикачена слика на ФБ (добро бре, има ли некој освен мене што пијан прикачува веднаш слики, па и ги тагнува, нешто што во нормален ден не го правам никогаш) нормално најгрдата фотка сум ја обесила на мегдан,
има ли друг освен мене што се враќа од Виноскоп , пушта песни и бесно денса низ собата (пак во ниедно време) чиниш малку беше журката ноќеска,
има ли некој друг кој честита роденден со пораката - Стив Џобс умре - среќен ти роденден на тебе?

Доколку има, ве молам несрамежливо пријавете се, да основаме анонимно друштво, каде почетната реченица ќе ми биде -
Hi, I'm Trendafilka, and I am a partyholic!

 

Сакам да кажам...

Застанал некој млад дечко до еден мудар старец.
„Извини дедо, но дали знаеш како да откријам кој сум јас?“ – прашал дечкото.

„Ти си она што ти мислиш дека си“, објаснил старецот. „Ќе ти објаснам со една приказна : “

Еден ден покрај градските ѕидини, во самракот можеле да се видат двајца како се прегрнуваат.

„Тоа се тато и мама“ – си мисли невино детенце.

„Мора да се љубовници“ – мисли човек со покварена фантазија.

„Сигурно се двајца пријатели кои не се виделе долго низ годините“ – мисли човекот кој живее сам.

„Најверојатно се двајца трговци кои направиле добра зделка“ – мисли човек свртен кон парите.

„Сигурно татко го прегрнува синот кој се вратил од војна“ – мисли жена со нежна душа.

„Тоа е ќерка која го прегрнува татка си кој се вратил од пат“ – мисли човек ожалостен од смртта на својата ќерка.

„Ех, двајца заљубени“ – мисли девојка која сонува за вистинска љубов.

„Ене ги, двајца ќе се степаат до смрт“ – мисли убиец.

„Којзнае зошто се прегрнуваат“ – мисли тетка оговарачка.


Старецот заклучил: Сите си создаваме различни мислења.
Сето зависи од нас, од нашиот карактер.
На тој начин почнуваат и да се шират разни мислења, разни приказни.
Ѕирни во сопствените мисли.
Ти самиот најубаво можеш да видиш кој си и што си.

Спојлер

Извор : http://www.crnobelo.com/zabava/evergrin ... oj-sum-jas

СДК : RIP Steve Jobs.
Колку е тажно кога човек ги има сите пари на светот, а во мигот кога му се потребни не можат да му помогнат за да си го спаси животот.
Како таа старата поговорка : Со пари можеш да купиш доктори, но не можеш да купиш здравје.. за жал. Дефинитивно еден од најзначајните луѓе во светот на информатиката и техниката, благодарение на него сите ние денес имаме можност да користиме компјутери и смарт телефони. Еден од најиновативните и креативни умови на денешницата..

 

Сакам да кажам...

Уф, ова е high level црн хумор Работава the king is deаd, long live the king.

Има, има Трендафилке, ич да не се секираш, јас минатиот викенд решив да праам плескавици заедно со чичето и го прашував дали да ги плескам на груда, односно на прслук и да не се плаши пошто немам влакна

Така да, хааај Трендафилка!
Не бе не сум јас таа!

Туку, не знам шо сакав да кажам. Сакам да кажам БУ баба БУ! Ајт

Ми се прават палавштини денес. Хормончичи, карачу вас

 

Сакам да кажам...

Хааааааааааааај Пирамид
А создаваш вакви парчиња поезија во такви вечеринки?

Спојлер

Пред добивање

Пред добивање
сите хормони вријат,
сите сексуални фантазии кои спијат
- се будат
и сакаат да ве излудат.

Пред добивање фрижидерот е на мака
а вам - ви се сака
чоколади, соленки, колку да се мацка
и да превртите шолја на тацна.

Пред добивање, hitman не ни е рамен
и Чак Норис богами ќе е страден
сакам да истепам се живо
и истовремено да ги бакнам сите диво!

Пред добивање настана оваа песна
ете дотолку сум бесна!

Најтрагичното е што - не сум пред добивање. . .

 

Сакам да кажам...

Биче по мое. Со мене никој не се разбрал, така што... Get ready.

 

Сакам да кажам...

и на кој јазик?

 

Сакам да кажам...

Хахахаха And the winner for Best New Writer 2011 is ...........................................................................................
Трендафилка

Тренди, песната ти е закон! :up:
Штом вакви инспирации имаш пред да ти дојде, којзнае какво поетско дело ќе напишеш кога ти поминува

 

Сакам да кажам...

Сакам да си имам едно станче со стаклени ѕидови и поглед на море. Да си го пијам првото утринско кафенце и да гледам во таа немирноќа, а мене душата да ми станува помирна. Можам да се замислам таму себе, со неуредна коса и со горнaта пиџама впикната во долниот дел, за да не ме фати половината.

И одеднаш цап, љубениот ме гушка и тој ужива во погледот со мене и во мирисот на мојот парфем од ванила измешано со мирисот од кафето.




А може и ваква собичка да имаме


Ќе биде и тоа, се ќе биде!

Скопски девојки мили, утре ви идам на гости да знаете.

 

Сакам да кажам...

хахаха Трендафилка за песничкава ме изнасмеа и да дополнам:
Пред добивање ми иде да изедам
се пред себе,а диетата
кој ја е*е ..поздравче

 

Сакам да кажам...

Томас Едисон на нашето време, човекот што ги креираше изумите без кои не би можеле да го замислиме денешниот современ живот, срцето и душата на Apple, личност со голема визија, еден од највлијателните бизнисмени на сите времиња.
Еве го говорот на Стив Џобс на Стенфорд универзитетот.
Кој има време нека го прочита, нема да зажали.

12 јуни, 2005

Спојлер

I am honored to be with you today at your commencement from one of the finest universities in the world. I never graduated from college. Truth be told, this is the closest I've ever gotten to a college graduation. Today I want to tell you three stories from my life. That's it. No big deal. Just three stories.

The first story is about connecting the dots.

I dropped out of Reed College after the first 6 months, but then stayed around as a drop-in for another 18 months or so before I really quit. So why did I drop out?

It started before I was born. My biological mother was a young, unwed college graduate student, and she decided to put me up for adoption. She felt very strongly that I should be adopted by college graduates, so everything was all set for me to be adopted at birth by a lawyer and his wife. Except that when I popped out they decided at the last minute that they really wanted a girl. So my parents, who were on a waiting list, got a call in the middle of the night asking: "We have an unexpected baby boy; do you want him?" They said: "Of course." My biological mother later found out that my mother had never graduated from college and that my father had never graduated from high school. She refused to sign the final adoption papers. She only relented a few months later when my parents promised that I would someday go to college.

And 17 years later I did go to college. But I naively chose a college that was almost as expensive as Stanford, and all of my working-class parents' savings were being spent on my college tuition. After six months, I couldn't see the value in it. I had no idea what I wanted to do with my life and no idea how college was going to help me figure it out. And here I was spending all of the money my parents had saved their entire life. So I decided to drop out and trust that it would all work out OK. It was pretty scary at the time, but looking back it was one of the best decisions I ever made. The minute I dropped out I could stop taking the required classes that didn't interest me, and begin dropping in on the ones that looked interesting.

It wasn't all romantic. I didn't have a dorm room, so I slept on the floor in friends' rooms, I returned coke bottles for the 5¢ deposits to buy food with, and I would walk the 7 miles across town every Sunday night to get one good meal a week at the Hare Krishna temple. I loved it. And much of what I stumbled into by following my curiosity and intuition turned out to be priceless later on. Let me give you one example:

Reed College at that time offered perhaps the best calligraphy instruction in the country. Throughout the campus every poster, every label on every drawer, was beautifully hand calligraphed. Because I had dropped out and didn't have to take the normal classes, I decided to take a calligraphy class to learn how to do this. I learned about serif and san serif typefaces, about varying the amount of space between different letter combinations, about what makes great typography great. It was beautiful, historical, artistically subtle in a way that science can't capture, and I found it fascinating.

None of this had even a hope of any practical application in my life. But ten years later, when we were designing the first Macintosh computer, it all came back to me. And we designed it all into the Mac. It was the first computer with beautiful typography. If I had never dropped in on that single course in college, the Mac would have never had multiple typefaces or proportionally spaced fonts. And since Windows just copied the Mac, it's likely that no personal computer would have them. If I had never dropped out, I would have never dropped in on this calligraphy class, and personal computers might not have the wonderful typography that they do. Of course it was impossible to connect the dots looking forward when I was in college. But it was very, very clear looking backwards ten years later.

Again, you can't connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards. So you have to trust that the dots will somehow connect in your future. You have to trust in something — your gut, destiny, life, karma, whatever. This approach has never let me down, and it has made all the difference in my life.

My second story is about love and loss.

I was lucky — I found what I loved to do early in life. Woz and I started Apple in my parents garage when I was 20. We worked hard, and in 10 years Apple had grown from just the two of us in a garage into a $2 billion company with over 4000 employees. We had just released our finest creation — the Macintosh — a year earlier, and I had just turned 30. And then I got fired. How can you get fired from a company you started? Well, as Apple grew we hired someone who I thought was very talented to run the company with me, and for the first year or so things went well. But then our visions of the future began to diverge and eventually we had a falling out. When we did, our Board of Directors sided with him. So at 30 I was out. And very publicly out. What had been the focus of my entire adult life was gone, and it was devastating.

I really didn't know what to do for a few months. I felt that I had let the previous generation of entrepreneurs down - that I had dropped the baton as it was being passed to me. I met with David Packard and Bob Noyce and tried to apologize for screwing up so badly. I was a very public failure, and I even thought about running away from the valley. But something slowly began to dawn on me — I still loved what I did. The turn of events at Apple had not changed that one bit. I had been rejected, but I was still in love. And so I decided to start over.

I didn't see it then, but it turned out that getting fired from Apple was the best thing that could have ever happened to me. The heaviness of being successful was replaced by the lightness of being a beginner again, less sure about everything. It freed me to enter one of the most creative periods of my life.

During the next five years, I started a company named NeXT, another company named Pixar, and fell in love with an amazing woman who would become my wife. Pixar went on to create the worlds first computer animated feature film, Toy Story, and is now the most successful animation studio in the world. In a remarkable turn of events, Apple bought NeXT, I returned to Apple, and the technology we developed at NeXT is at the heart of Apple's current renaissance. And Laurene and I have a wonderful family together.

I'm pretty sure none of this would have happened if I hadn't been fired from Apple. It was awful tasting medicine, but I guess the patient needed it. Sometimes life hits you in the head with a brick. Don't lose faith. I'm convinced that the only thing that kept me going was that I loved what I did. You've got to find what you love. And that is as true for your work as it is for your lovers. Your work is going to fill a large part of your life, and the only way to be truly satisfied is to do what you believe is great work. And the only way to do great work is to love what you do. If you haven't found it yet, keep looking. Don't settle. As with all matters of the heart, you'll know when you find it. And, like any great relationship, it just gets better and better as the years roll on. So keep looking until you find it. Don't settle.

My third story is about death.

When I was 17, I read a quote that went something like: "If you live each day as if it was your last, someday you'll most certainly be right." It made an impression on me, and since then, for the past 33 years, I have looked in the mirror every morning and asked myself: "If today were the last day of my life, would I want to do what I am about to do today?" And whenever the answer has been "No" for too many days in a row, I know I need to change something.

Remembering that I'll be dead soon is the most important tool I've ever encountered to help me make the big choices in life. Because almost everything — all external expectations, all pride, all fear of embarrassment or failure - these things just fall away in the face of death, leaving only what is truly important. Remembering that you are going to die is the best way I know to avoid the trap of thinking you have something to lose. You are already naked. There is no reason not to follow your heart.

About a year ago I was diagnosed with cancer. I had a scan at 7:30 in the morning, and it clearly showed a tumor on my pancreas. I didn't even know what a pancreas was. The doctors told me this was almost certainly a type of cancer that is incurable, and that I should expect to live no longer than three to six months. My doctor advised me to go home and get my affairs in order, which is doctor's code for prepare to die. It means to try to tell your kids everything you thought you'd have the next 10 years to tell them in just a few months. It means to make sure everything is buttoned up so that it will be as easy as possible for your family. It means to say your goodbyes.

I lived with that diagnosis all day. Later that evening I had a biopsy, where they stuck an endoscope down my throat, through my stomach and into my intestines, put a needle into my pancreas and got a few cells from the tumor. I was sedated, but my wife, who was there, told me that when they viewed the cells under a microscope the doctors started crying because it turned out to be a very rare form of pancreatic cancer that is curable with surgery. I had the surgery and I'm fine now.

This was the closest I've been to facing death, and I hope it's the closest I get for a few more decades. Having lived through it, I can now say this to you with a bit more certainty than when death was a useful but purely intellectual concept:

No one wants to die. Even people who want to go to heaven don't want to die to get there. And yet death is the destination we all share. No one has ever escaped it. And that is as it should be, because Death is very likely the single best invention of Life. It is Life's change agent. It clears out the old to make way for the new. Right now the new is you, but someday not too long from now, you will gradually become the old and be cleared away. Sorry to be so dramatic, but it is quite true.

Your time is limited, so don't waste it living someone else's life. Don't be trapped by dogma — which is living with the results of other people's thinking. Don't let the noise of others' opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition. They somehow already know what you truly want to become. Everything else is secondary.

When I was young, there was an amazing publication called The Whole Earth Catalog, which was one of the bibles of my generation. It was created by a fellow named Stewart Brand not far from here in Menlo Park, and he brought it to life with his poetic touch. This was in the late 1960's, before personal computers and desktop publishing, so it was all made with typewriters, scissors, and polaroid cameras. It was sort of like Google in paperback form, 35 years before Google came along: it was idealistic, and overflowing with neat tools and great notions.

Stewart and his team put out several issues of The Whole Earth Catalog, and then when it had run its course, they put out a final issue. It was the mid-1970s, and I was your age. On the back cover of their final issue was a photograph of an early morning country road, the kind you might find yourself hitchhiking on if you were so adventurous. Beneath it were the words: "Stay Hungry. Stay Foolish." It was their farewell message as they signed off. Stay Hungry. Stay Foolish. And I have always wished that for myself. And now, as you graduate to begin anew, I wish that for you.

Stay Hungry. Stay Foolish.

Thank you all very much.

 

Сакам да кажам...

Значи домашниве ми се гром!
Цело Божјо утро расправаат за едни мекици! Мекици бре!
Човекот што ги правел порано сега отстапил на други и мекиците биле за нигде, па зошто ја напуштил таа работа, па баш имал профит, па најубави му биле мекиците, па овие биле тврди, не се жвакале...
Аман бре! Да им речам дека за 24 часа ке умрам, ке ме погледнат и ке ми речат “Леле, ке си умреш а веќе нема да каснеш од убавите мекици“ и пак ке продолжат нив да ги тажат.
Ууу ке си начукам памук во ушиве.

 

Сакам да кажам...

колку денов е емотивна катастрофа, тоа е чудо
сега го свакам гуруто кога ни велеше дека кога срцевата чакра е возбудена(за време на малдоста)примање и добивање на љубов, и ако тргне наопаку, зивотот се пртвора во катастрофа, и така е
имам уште многу работи да казам, но во некоја следна прилика.
и само уште нешто-едвај чекам да се вработам, да почнам да си градам карира да станам свој човек, за да ми се потсреди зивотот барем малку од малку, оти ваканезнам до каде ке одам и колку ке издрзам уште. имајте убав ден