Сакам да кажам [стара тема]

Сакам да кажам...

Сакам да ве поздравам сите од Крушево,имено празникот го поминувам овде,прекрасно,тивко и возвишено место!
Имајте убав викенд и празник

 

Сакам да кажам...

СДК

Мува не ме лази , Топ не ме бие ... Ете така

И ај нека ми потрае овој пат ...

 

Сакам да кажам...

СДК дека полека се освестувам од вчерашната свадба...Преубаво, Превесело, немам зборови...са,са,са,са...
Ајде па и ај мене за неколку годинки здравје

 

Сакам да кажам...

Сдк - не сакам ништо да кажам !

 

Сакам да кажам...

Во Скопје можеме слободно да си направиме една парада на пед*рите, ама парада на пед*рите во душа!
Добро, што се случува со луѓево? Случајно ноншалантноста станала човечка доблест, или што?! Па сега ај ќе се натпреваруваме кој повеќе луѓе ќе за*бе? Не сфаќам, изгледа не сум во тек со работите...
„Еве ме за 2 минути стигам“, „Ахам, 100% доаѓам, чекај ме“, „Абе за пола саат биди пред кафиќ, ќе пиеме кафе“, „Планирај ме за утре, обавезно доаѓам“... и ете ги, ги чекаш место 2 - 15 минути, место пола - цел саат, доаѓаат и се правдаат со некои изговори што немаат врска, или во најлош случај воопшто не ни доаѓаат. Не креваат на телефон, наводно не го слушнале, во ташна им бил. Ако треба да се чекате во 3, им се јавувате во 5 до 3 и дури тогаш ви кажуваат дека „им испаднала некоја работа“.
Те е*ат у здрав мозок!
Се расфрлам тука со пцофки цел ден, затоа што има толку несериозни луѓе на планетава со кои не можеш за на едно кафе да се договориш, а камоли за нешто друго!

 

Сакам да кажам...

СДК дека чувствувам дека се променив.
Да, чувствувам а и тоа го забележаа моите блиски личности кои одсекогаш ме знаеа како мирна, наивна, личност која простува и не се лути на никого.

Но веќе не сум таа, некои и ја почувствуваа мојата промена и арогантност на своја кожа.

Ми здосади да сум секогаш таа што простува, таа што секогаш ви помагаше а за возврат доби лицемерие и само лицемерие околу себе.
Ми здосади да бидам со лажна насмевка на лицето и да се правам дека ви верувам.
Ми здосади да ме барате само кога ви требам.
Ми здосади да ми ги кажувате своите проблеми и единствено тогаш ви текнува на мене, а кога јас имам потреба (дури и за убаво) ве нема.
Ми здосади да бидам само нечие рамо за плачење.

А сега кога видовте дека не сум веќе старата и се исправив пред вас со нов став, бесчувствителна да ви вратам за се, се уверивте дека не може старата песна да ја пеете.
Епа сега ми здосади и од вашето молење и вашите празни ветувања дека ќе се смените.
Да, веќе не постоите во мојот живот не сте го заслужиле моето пријателство.
Не, не сакам веќе да ми се правдате , овој пат сум решена, доволно простував и се правев "слепа", во мојот живот има доволно искрени пријатели и пријателки за лицемерните како вас нема место...

Ете тоа сакав да кажам и СДК внимавајте со кого се дружите, не верувајте безрезервно дури и на оние кои мислите најдобро ги познавате...

 

Сакам да кажам...

Сакам да си кажам...
Кога ќе ми дојде памет? Кога? Никад!!!

 

Сакам да кажам...

СДК дека обожавам да патувам,едноставно патувањето ми ги полни очите,и не е важно дали ке посетам некое делче од нашата мала но сепак убава земјичка или некое делче од Земјата подеднакво се воодушевувам на делата што ги направила природата но богами и на оние што ги смислил човековиот ум
И бидејки нашата татковина е малечка ја имам прошетано 90% а од светот само 2 % Но ова е листата на места што сакам да ги посетам

Планот засега успешно ми се реализира а се надевам дека и натаму ке биди така.
И немам уште многу градови де

London-my next destination

 

Сакам да кажам...

Ме заразивте со модните критики, иако не коментирам (за општо добро ) ве следам...Па се фаќам во ситуации кога на свадба пример седам и зјапам по девојките која што носи, дали добро искомбинирала, како и стои...ја немав оваа ''болест'' претходно, вие сте криви...приметував, но не до толку, уште да станам и да почнам да кажувам кај им се грешките...
И една констатација дека најмногу утки во облекување се прават на вакви свечености...Бледи имитации на фустани од црвениот тепих-стандард долги сатенски кои потсеќаат на се само на елеганција-не...Или добар фустан, чанта, фризура, а утнала со хулахопки и чевли па веднаш се руши сликата...Бои вриштат...За шминка ич да не почнувам, the more the merrier...немој одблизу да гледаш, ќе ти се расипат очите...И не зборувам за скапо или марка воопшто,туку за немање осет при комбинирање, а друга приказна е колку тоа искомбинираното, макар било по најнова мода-ти стои...
Не дека се ку**ам, или се замислувам модна икона но ретко кој ми е по ќеиф со стил...
Туку ај да не дробам многу, да си облечам поткошула и калци оти студи...

 

Сакам да кажам...

СДК

Еден ден ќе се разбудам и ќе сватам дека веќе не сум ни половина човек од тоа што сум бил. Ќе бидам стар, рацете ќе ми бидат слаби, а нозете нема да можат да ме носат на километарските прошетки...
Ќе мора да прифатам дека најубавите и најбурните години веќе ми поминале. Нема да има уште шанси за нови успеси, за достигнување на нови лимити, потенцијали на сите полиња.

Тогаш ќе ми преостане само да постојам во веќе постигнатото, оствареното.
Тогаш можеби најубавите моменти ќе бидат во сеќавањето, не во очекувањето на иднината...
И си знам, уште сега со сигурност си знам како ќе сакам да се чувствувам. Како ќе сакам моето минато да изгледа...
Ќе сакам да погледнам зад мене и да знам дека сум бил храбар. Можеби стравот се појавувал и тлеел, но секогаш бил совладуван. Мрзата не успеала да застане меѓу мене и остварување на полниот потенцијал. Сум давал се од себе да бидам среќен, и луѓето во мојот живот да бидат задоволни од мене, да ме сакаат и ценат. Дека моите луѓе се чувствувале безбедно и сакано.
Дека не сум се плашел да сакам и да се посветам. Сум ризикувал, живеел за убавите моменти и учел од тешките. Дека никогаш не сум дозволил да изгубам, за да знам што имам покрај себе...
Многу работи, многу...
Се замислувам како старец, со брчки, со многу животно искуство и малку луѓе што би биле спремни да го слушнат. Исти, можеби како што сум јас сега, млад, полн енергија, понекогаш брзоплетен, често со кусо трпение кон постарата генерација, демек ми досадуваат...
Не знам, мислите ми фрчат пребрзо и често не можам да ги доловам ни сам да ги разберам, а не да ги направам разбирливи во постов...
Само ќе кажам дека јас сакам неа, ја обожавам. Среќен сум за работата, и мислам дека ќе ме исполни, и ќе ми дозволи да си ги раширам крилјата. Си ја сакам и фамилијата. Иако не се сеќавам кога последен пат сум им го кажал тоа, на родителите, брат ми...
Тоа е триото. Таа, работата и фамилијата. Трозабецот кој ме прави најсилен и со кој ќе го живеам животот со полни гради.

Времето, растојанието, стравот, напорот, луѓето, мрзата...конкуренција?
Која конкуренција?
Покрај моето трио, нема достојни противници.
П.с. Викендов си го поминав работно, и пресреќен сум поради тоа.

На здравје за викендот...

http://www.youtube.com/watch?v=ZR0v0i63PQ4&ob=av2e

 

Сакам да кажам...

Ме обвиткува тагата...
Како бактерија бавно го грицка дури и најмалото ронче душа во мене.
Темнина. Солзи во очите. Безживотниот ми поглед е рефлекција на тортурата на која е изложена мојата кревка детска психа.
Но зошто?! Зошто неможам да оддржам насмевка на моето лице?
Затоа шо во подрумот има само уште три тегла ајвар бре!!!
Пу!
Ај чао сега,одам да се изнаплачам.

 

Сакам да кажам...

Ме изнасмеа, дете. Си помислив што ли толку лошо му се случило на Јокси.

Не се секирај, јас ќе ти ги дадам мојте тегли ајвар од лани.

 

Сакам да кажам...

И да умирам слабост не покажувам!!!

 

Сакам да кажам...

Денес сфатив дека сме препуштени сами на себе. Во животот добро ти мислат само твоите родители и толку. Сите останати се до тебе од лицемерие, корист и љубомора ( барем кај мене е така ). Мило ми е што си ги покажавте своите вистински лица, мило ми е што за првпат ве видов навистина какви сте , мило ми е што нема повеќе да живеам во заблуда. Не е битно колку луѓе имаш до себе, битно е колку од нив се искрени..се прашувам како сум можела до сега да не ги видам вашите вистински лица? Дали преокупираноста со моите проблеми не ми дозволија да ги видам..или ги гледав а самата се залажував дека тоа не сте вие. Како и да е нема да жалам зошто повеќе не сте до мене ..за ситни и продадени души како вас повеќе нема место во мојот живот. Јас не сум разочарана во луѓето, на крајот на краиштата не се сите како вас..знам дека ќе најдам другарки кои што ќе се искрени и многу повредни од вас. И не е точна онаа изрека - ''Пријателот се познава во невоља''. Не било така..Пријателот се познава и во среќа..а непријателот додека ти оди надолу во животот ќе стои до тебе за да се осигура дека ќе паднеш и колку ниско ќе паднеш..ќе ужива во твојата несреќа. Додека пак штом работите тргнат на подобро тој неможе да издржи до тебе едноставно твојата насмевка за него не претставува задоволство. Како и да е животот продолжува..со овој пост го завршив поглавјето за вас во мојот живот. Утре е нов ден и допрва ме очекуваат нови радости. Јас сум среќен човек затоа што не мразам .


СДК 2: Денес е точно месец дена откако сум зачленета на форумов. Се надевам дека ќе се дружиме уште мнооогу време

 

Сакам да кажам...

Јокси и Старбакс , фала ви
Не планирав да јадам ама сега следна дестинација ми е кујната

 

Сакам да кажам...

СДК It's getting hot here (не мислете одма погрешно! ). Оваа настинка и температура ме презнојуваат моментално, ама ок добро е тоа зашто осеќам дека ми се враќа силата. А не е толку топло во мојата соба, греалица имам само вклучено, телевизор, лаптоп и светилка. Нема врска тоа, во други денови кога сум здрав ко дрен не ми е толку топло, ама сега се осеќам како да сум во Сахара во некоја стаклена капсула ставен. I'm burning, феминки!
Нека е на арно само!

 

Сакам да кажам...

Спојлер

Абе и јас си мислам сега што е со Јокси оно Ајварот бил бе.
Е јас прееска јадев. И тоа уште поубаво направен од претходно, благодарение на рецептот на Штрумфи. Душица, не се оставај вака, во овие вечерни часови без ајвар, грев ќе ти пишат!

 

Сакам да кажам...

СДК денес и е роденден на Жаде, мојата мачка(рис) нема, не јаде благо, но затоа и испукав пуканки и заедно си прославивме
Стара е веќе 4 месеци, да ми е жива и здрава.
Ако е малку штрба, има едно забче минус, и е луда како дива свиња, премногу си ја сакам, и со судни маки ја напуштам утре, кога морам да се вратам во Ск.

СДК дека сум гладна како волк, и само вода пијам, мочкам на 10те минути, аман.

Собата ја чистев, се е на свое место, Ано собери сила, и фаќај книга.

И ајде утре конечно да го видиме ле гранд финиш од Лисјата.

 

Сакам да кажам...

Што ќе беше ова, никој не ми пишува, никој не ми титка, никој не ме сака па и јас сакам да ме сакаш бе слон еден
Што е ова мраз камен не знам како успевам да пишам на ова со дугмињата у пи** м**** ејјј абе кој ке учи толку многу оваа недела аман веќе како не си бев сега негде на одмор амаааааааааааааааааан

 

Сакам да кажам...

Сдк дека навистина посакувам комплексите да се прележуваат ко сипаници.
Јас стварно се трудам да ги разберам сите...ама сега,стварно сум збунета и затечена... и имам нов страв. Се плашам од искомлексирани и несигурни луѓе. Што да почнам да правам?! Да тепам?! Да се карам?! Да ширам муабети кои се вистински,ама непригодни за нечиј углед?! Па не ми доликува...јас толерирав,игнорирав,продолжив,простив и заборавив...ама очигледно тепачка позади школо не била надрасната работа на 20+ години.
Која е таа храброст,да си ја згрешил и пак да си го бараш злобно?!
Јас стварно не разбирам,ако некој разбира,сакам да ми објасни...