Сакам да кажам...

tu mamá ‏@gospodicna__ 3 hrs3 hours ago

*некоја цел ден јаде говна кој каков е* *ја прашува дај ма тебе да те видиме* *прелепа е* *ааа добро смееш да јадеш говна*

Фемина во кратки црти, иако сме претежно жени.
Мсилам 5-6 пати ми се десило - ти ма, кој знае колку си грда и дебела, а вака збориш. Добро, инаку ако сум слаба и убава, можам? Ох ти богу на критериумите и принципите.

tu mamá ‏@gospodicna__ 4 hrs4 hours ago

*ги купува облеките во излог во сити мол* *фешн блогер* *има кеш а купува по тезги* *фешн гуру*



А блогерките со свилените кошуљи од манго и зара ( немаат ни с од свилено, но добро...сите ние сме модно неосвестени, ваљда има нешто со некое движење за заштита на свилените буби) и патики за трчање? Шо се?
Како ми оди да им пишам по блоговине, девојче, имаш малку сељачко на комбинацијава.

 

Кога имав некои 8 години, бев убер возбудена што тетка ми ме викна тајно да сме избереле торта за роденденот на мајка ми.
Бирав, се вртев, ја носев до дома во двеве раце од што ми беше голема, ама од пуст мерак, не дозволив да ми помогнат...и таман стигнав пред врата, пружам раце таква среќна да тропнам...Шљус! Се распосла пуста торта пред праг, се отвори ко Сабина пред МТВ.
Тета стои подзината, мама отвара и почнува да урла од смеење, а јас урлам од плачење, цела зграда ја кревам во воздух.
Епа, изненаџење и пол!

Денеска, еве, ѝ е денот, ама ништо не шиша бре. Идам дома, ставила стар Jurassic Park качкет да не си ја зашљака косата и си кречи во шпајзот. Си ја истури фарбата, си се опцу и продолжи да си ја топи четката во истуреното. Таа до пеколот и назад прошла, што има мува да ја лази за баналности.
Е, али стварно, па јас се тресам за овие што живеат со drama queens. Боже сачувај, чаша скршило детето, одма рајскиот удри му го. Кај нас толку се кршат чаши, што си пијам во зелена „чашка“ од оние праисторискине со нос и очи, од крем што беа.

Ама па и дека мене ме копа - ме копа.
Ми купила влошки со подарок - кутивче.
Ги гледам оддалеку: Што е бе со кутијата? Кондоми има во тоа?
- Зошто би ти купила тоа? Џабе да ги фрлиш?
Thanks, mom.

Или иде со мене на кожно, требаше после да бркаме работа нешто, па се понаша ко да сум бебе т.е. „Седни сине/тука чекај/дај книшката да видам“...и притоа си муабети со жена една.
Ж: Мило оно, ништо, ќе ѝ се среди кога ќе излезе од пубертет.
М: ...ама она еве факултет завршува.
А околу претежно дечишта. Па кога зинаа - all eyes on me.

Али па, што би јас без неа?!

И така. Среќна и вечна нека ми е!

 

Ме викнаа на благо , за мене и не толку драги луѓе. Нормално одбив, со извинење дека не јадам благо и кока кола . Тргнав да си варам какао...По 2 секунди ,Што ќе праиш сеа? ... Ааа да ти кажам нешто , какаото е мрсно . Во него има млеко.

Доброооооооооооо

 

Денешнава прошетка малку повеке ме измори, али нема врска, важно јас убо си поминав. Ми се чини дека вака 100 години не сум шетала . Искрено кога сум со луѓето шо ги сакам можам да си поминам најубо и онака релаксирано, расположено.... со муабетче, со смеа, абе со се'.

Ај да одмориме од жешкото малку, седнавме на кафе и искрено најмногу шо забележав е то шо луѓево дури и за на кафе се дотерани ко за на свадба .

Ако сега се така, како се за навечер? О.о

 

Приквечерина, кога седам пред компјутеров, често си замислувам дека сум на некое вакво место.

Таков поглед имам што и месечината и ѕвездата Вечерница совршено добро се гледаат.
Отворам прозорецов и се филмам дека сум на отворено, ноге на биро, и чекам скроз да зајде сонцето.

Денес облациве ми удрија шамар и ми рекоа дека побрзо ќе си ги видам стомачните, отколку ѕвездите на небо. И да, затворен ми е прозорецот.

 

Сакам кажам, не знам речам, чекам текне

 

Плачам. Врискам на цел глас зошто јас. Ги слушам најдепресивните песни. И на крајот сфаќам дека поминувам низ најлошото. На крајот сфаќам дека за мене спас нема. На крајот сфаќам дека ги прокоцкав сите шанси. Зошто сум се родила? Да страдам ли? Најлошо што никој не ме разбира, доволна е само една прегратка и реченицата се ќе биде добро. Ама јас сум сама и покрај толку луѓе околу мене.

 

Слична ситуација, и јас.
Пиши ми, ако сакаш.

 

Денес го преспав цел ден,вечер ве чекам кај мене на журка.
Од толку спиење почна и главата да ме боли,па како што е редот си направив палачинки(да ми помине главоболката од благото де ).

На толку мусли и овесни каши во пресрет на летово и во име на згодно тело,до пред некој ден благо во уста не ставав.
Ама ова веќе не се издржува.

Од утре се враќам на стариот режим,а вечерва ќе си барам филмчиња кои ќе ми прават друштво до ситните часови.

Имајте убава вечер!

 

Потполно сама. Уште талкам во место. А моите очи полни со надеж, те чекаат само тебе. Да те видат. Секоја вечер крупни солзи се тркалаат по моето лице, а мене ми навираат спомени. Мигови во кои сум била најсреќна. Мигови кои ми го трујат срцето, ми ги отвораат раните кои се уште толку проклето болат. А сето тоа ме потсетува дека сум без тебе, дека сум сама на светот. Сега не остана ништо. Ништо, освен пепел од оној оган кој некогаш гореше.

- Ме поведоа твоите зборови, па морав да го продолжам, се надевам не ти пречи.

 

Ако не прави да ти се тресат колениците, да доживуваш благи тахикардии и идиотски широки насмевки кога ќе ти пише, не е вистинскиот. Толку е едноставно.

За секој друг знаеш некаде длабоко дека тоа не е тоа. Или барем јас знам.

 

Поминаа повеќе од 3 недели а чуствувам како да поминале 3 месеци ...
Додека го спремав куферот се потсетив додека бев помала кога се спремавме за на одмор.
Куферот го спремав секогаш неколку дена порано со нетрпение да тргнам,проверував дали недостигна нешто,да не сум заборавила нешто ... Така и вечерва, спремно ми е се и се стои пред врата
Едвај чекам да заминам и да си ги гушнам моите.
Да ја помирисам мама и сестра ми,да му ја видам задоволната насмевка на тато,да заспијам после долг муабет со сестра ми,да ми раскажат се што треба да ми кажат за оваа време што сум пропуштила, да се смееме сите заедно за да ги надополниме изгубените мигови,да им правам ручек и да велат колку многу сум им недостигала
Ах едвај чекам,на радоста и нема крај

 

Денес ми се јави другарка ми која замина Австралија пред 11 години,од тогаш не се имавме видено,само на фб контактиравме ,и нормално далечината и временскиот интервал си го направи своето,се оддалечивме ама не се заборавивме,плус секој си тргна со нови друштва,нејсе,ми беше драго што и го слушнав гласот,иако не е онај истиот детски од пред многу години,сега ќе се сретнеме како возрасни девојки,денес пристигнала Битола,а јас со нетрпение чекам да ја видам и да ја изгушкам,кога се работи за луѓе кои заминале далеку,многу сум емотивна,кога би било до мене ни еден роднина ,ни една другарка не би пуштила преку мориња и океани ама тоа е,заминуваат за подобра иднина,за жал....

 

Ubavo mi e, se e po plan, no chuvstvuvam kako neshto da mi fali.. Kako neshto da sum zaboravila ili izgubila. Se chuvstvuvam osamena i pokraj tolku mnogu dragi i mili lichnosti. Se druzam, shetam, no vo mene neshto e tazhno, neshto e mrtvo odamna. A sakam da se chuvstvuvam taka, bidejki znam deka nikogash nema da te imam do mene pak. Falish, premnogu mi falish, niedna lichnost na svetov ne mozhe ni priblizno da te zameni ili da ja nadopolni prazninata vo dushava. Te sakam tato. Premnogu te sakam. Se bi dala da si do mene, za nishto ne bi se zhalela i bi bila najsrekjna na svet. No ednostavno na nekoi lugje ne im e sudeno da bidat celosno srekjni i ispolneti. Edna od niv sum i jas. Prazna, potpolno prazna.

 

лежaм еднo сaaт време вo кревет и се туфкaм зaштo не гo пуштив бoјлерoт нa време зa дa имaм зa утре...и стaнувaм сегa пoследнa турa мaслo дa сменaм пред спиење и гледам бoјлерoт фул. Ипaк сум гo пуштила.
Е мнoгу сaкaм вaкa кoгa мaхинaлнo си се читaм себеси.

Дoбрa нoќ дoбри људи.
Вaшa М,

 

Она кога на твитерџии и твитерџики им пукаат вијугите од смислување на нова фора за твитови после некој кој направил рафален рекорд во хумор и досетливост.
Ми оди да ги потапшам и да им речам - добро, барем се трудеше...

 

Дефинитивно јас не сум човек за врска

 

И јас не знам зашто пак се залетав за тебе слепо и со сета сила.
Ах...љубов...не не, не е љубов ама искра е. Нешто е, нешто што не ми дава мир, а ми прави мир кога ќе ми пишеш. А тебе вајда не ти е исто.
Ма запали и ме оставаш да горам.
Ај донт ноу вај, ни Нора не знае, вајда ти си знаеш.
Лето е, ама како да не. Така и ти, маж си ама понекогаш се прашувам што си.
Топло-ладно. Не е колачето, и не убаво кога не е колачето.
Ме тераш да ми стане сеедно. Не знам кој по ред си ми во низата.
Вината ја гледам во себе само искрено. Ма кревам раце од сите вас.
И да Стефане да ти си крив!!!
Тоа сакам да кажам, иаку ме оставаш без зборови, полека но сигурно.
Се борат оние чувства, да се откажам од тебе или да борам. Ама за што да се борам?
Можеби премногу брзам, не знам, времето нека покаже.
Не можам да се тркам со времето а и ни со твоите мисли, предалечни се за мене очигледно.
А баш ќе си одговаравме, пих знам.
Ме бркаат и други, рој од мажи, млади постари ме бараат а јас бегам кон тебе, а тебе те нема. Мислам те има ама некако како порано неако бледнееш.
Да не ми се пресекуваа нозете секој пат кога ќе те видев барем....полесно ќе беше...
А не си мој тип, аууу колку не си само мој тип. Ама под кожа влегуваш, со таа демек лабавата фаца и полуистенчената коса и мешето, ах мешето. Па гласот, ау гласот. Гитарата во рака и светото е твој, знам мислиш. Ама сакам и јас да бидам барем дел од тој твој свет.
Ако ти наоѓам илјада мани, џабе ти го имаш тоа што многу подобри од тебе го немаат. ШАРМ! А што си, што си ти? Што си, не знам, ама сигурно СИ!

 

до кога бе сите ќе патиме од една искомлексирана,истрауматизирана шизофреничарка плус патолошки лажго....сите не заебава на работа а најјако е што тој што треба да ја верува и верува....до кога бе? ќе се случи ли чудо како на филмовите да се разбери пред сите кој морон е дотичната к*******а?(простете ама стварно од сабајле сафрата ми е 500)........да не веруваш.....чуда се случуваат само во македонските приказни....времето за никаде.... ќе се има куртул?незнам.....