Сакам да кажам...

Цел месец се немам убаво наспано ради жешково. Нерви кинам, ни преку ден неможам да легнам и да одморам.
Ајде нека заврне еден силен дожд!

 

Ако постои веке патување низ времето сакам да се вратам во времето без интернет. Добро бе, повеќе никој со никого не разговара, сите буљаат во мониторите, сите буљат во телефоните... какво време дојде?
Затнати на социјалните мрежи не излегуваат надвор. Бреј, да ти се пљукнам во скапаниот живот. Што се случува? Се повеќе и повеќе лугето престануваат да комуницираат очи во очи, се изгуби тој eye контакт.
Да ви биде на чест. Еден ден ќе барате пак да сте млади и луди и да живеете секој ден како да ви е последен, ДОЦНА ЌЕ БИДЕ. Амин!!!!

 

Со закон треба да ги забранат копииве што се носат кај нас!

 

Моите мисли денеска замав зедоа
Се збиралло, се забирало и еве пукна! Веќе саат време кај што ми течат крокодилски солзи
Не сум плачка и обично важам за камено срце и тврд орев ама ете....
Ми навираат разни спомени од минатото...
Ги анализирам сегашноста и плановите за во иднина....
Стравувам...немир ме гризе...поткопани ми се темелите на самодовербата..
Денес не сум јас!

 

Имај карактер и viber викај го вибер, не вајбер.

 

Ех луѓе...
Важиме за најпаметните суштества бидејќи имаме разум. Имаме ли?
Знаеме што правиме, знаеме кои се последиците од нашите дела. Знаеме ли?
Живееме во заедници, комуницираме едни со други.
Не, да ви кажам, кој од кој сме посами. Толку сме сами и диви што почнавме да се плашиме и да бегаме едни од други.
Сите живееме во свој посебен свет. Не веруваме никому, не комуницираме со никого.
Сами сме...
Искрено, и јас ја изгубив поентава на постот. Чудно е како понекогаш ќе ме обземат некои мисли, зошто едноставно не почнам да не се замарам со ништо како и сите други?

 

Значи најубава сум кога ќе станам од спиење и крај. Џабе ми третманите и скапите шминки, насабајле коа ќе се погледнам во огледало ми иде да си речам „Каде ма ти вака убава?„ .
Дали до чоколадниов тен е, косава нешто ми се пролепшала и праменчиња ми посветлеле од сонцето, некако немам подочњаци кожава ми е во совршено стање, забиве некако ко побели ми се, штознам што е работава... Ако бе, си цветам малку што...

И да... во склоп на муабетот погоре

 

хaхaхa
мa не звучиш лoшo, знaм декa е тaкa. Бaш и нa мaјкa ми и збoрев пoсле пoстoв декa влезенa сум вo филм дa пaтувaм сo вoз и истoвo ми гo кaжa
....епa ништo, ни oстaнувa дa фaќaме првиoт вoз и дa прaвиме турa низ стрaнцијa

!

 

Идеалниот дечко за мене, би требало да носи лоратадин со себе. Не за друго мора да се грижи да јадам без грижи
И кога ќе подразмислам убаво имав еден дечко што носеше лоратадин со себе, дома имаше таблети за кои читал дека се добри за алергии ама очигледно не беше идеален за мене. Или пак јас за него

 

За СтаповЦките работи

Трендот кој начисто ме вадеше од кожа и оставаше без зборови - селфи слики - претежно по WC-a, со одраз од огледало, duck-face, плочки, тоалет-хартија по подот и по некоја шоља во позадина - конечно почна да згаснува. Барем така мислев (се надевав) и ми изгледаше.

Но, ѓаволот ни ора ни копа. Таман ќе мислиш не можело полошо, одма ќе се најде нешто да ти докаже колку уствари појма си немаш. Изумов кој изгледа како оние „откаченине“ изуми кои си ги прават јапонците за сопствениот пазар, на мое големо изненадување стана светски тренд. А ние, нели, како прави космополити, да не останеме покуси - мора да бидеме во чекор со случувањава ако сакаме да не примат во ЕУ.

Да, зборам за селфи-стапот.

Значи, селфито како начин на фотогрфирање ми е бесмислен сам по себе, ама ова „помагалово“ (дури и изгледа како секс-помагало) ми е врв (дно), стварно. Дали сум ја премногу стар или што е работава, не ми е јасно. И што е поентата на стапов, и тоа не ми е јасно.

Демек, толку големо друштво сме, па мора сликата да биде од 2 метра далечина, да не збере сите. Па ако сте толкаво друшто, нека слика некој од друштвото - после друг ќе сликnе за да го има и првиов на сликите, и тако даље. Барем така порано се правеше. Додуша, имам видено и парови сликани со стап. Па дури и сингл селфи слики од типот „тако близу, а тако далеко“. Барем научете се да сликате, а да не ви влага стапот у кадар. Или можда тоа е и намерата? Да се види, бре дека сликате со стапот! Нема лабаво.

Изгледа проблемов најверојатно е до мене, не викам не. Новиве работи све помалце и помалце ги разбирам.



За крај, ве поздравувам со сликава која ги обединува моите две омилени фото-техники - сликање у WC + селфи стап.



Поздрав!

 

Вселената и човековата глупавост се бесконечни !

 

Нема ништо посрцепарачко, кога во најголемата жештина од далечината се слуша беспомошен крик на куче кое е измачувано од својот сопственик.
Па добро бе која будала го работи тоа, психопат ли е, што ли е во која категорија да го сместам, што ти лошо направило тоа па да истеруваш твои ѓаволски проблеми со физичко манипулирање на малечкото!
Бори се со некој од твој домен ако веќе си многу напнат и силен!!
Ѓубре едно!!!
И на крај, девојки ќе ве молам немојте да се однесувате како старлети, немојте да се*ите зошо имате по 100+ лајкој на Фб, однесувајте се природно за да не скапите како останатите "познати" девојки.
Убава ви вечер !!!

 

Samo zatoa sto te sakam ke probam no ne vetuvam deka ke se smenam. Ubavo e da si dades nadez i da razmisluvas pozitivno deka mozes da se smenis. Sakam sakam da bidam tolerantna no neznam dali e do karakterot ili.... ajde ako ima uspeh i gi stavam zivcite vo penzija ke bidam pomirna i tolerantna. ok ne za dzabe rekle za proba pari ne sd zimaat pa aj da probam

 

Надевај се.. Надежта последна умира! Ама ете и таа умира како се останато...

 

Od nikogas ne sum mozela da go razberam zborot "Mrazam".
Mozam nekogo da ne sakam,no sto bi me nateralo da go mrazam?
Bog da cuva da ne mi go cepne kako sto ne treba,najmiloto.
Ama pak sto dobivam ako go zamrazam?Mozam ednostavno da se branam,da se distanciram,no da mrazam?

Nemozam da gi razberam ni kletvite i kolnenjeto.
Sto bi dobila ako nekomu mu posakam se najloso?Osven griza na sovest,drugo neznam sto.Nitu toj ke se smeni ako go snajde najlosoto,nitu kaj mene ke postoi zadovolstvo.
Neka go snajdat ubavini pa tie da go razbudat na patot po koj trgnal so losotilak.

Nemozam da go razberam ni zborot "Preubav","Preubavo".
Demek od ubav,poubav pa najubav i na kraj na gradacia mu doaga Preubav?
Ili koj ke bide po redosled ako ne posleden?
Mozebi pak ima poinakvo znacenie."Ti si premnogu ubav,dobar,sto znaci predobar,za da bides nejzin.
E tuka veke mi e jasno.No koga ne se pravi sporedba Preubav mi nema smisol.

Nemozam da razberam ni od kade potrebata na lugeto za prevrtuvanje zborovi?
Za da se ispadne na kraj "pobednik"samo i samo da ne prizneme pred drugite deka ne sme vo pravo a i samite sme sfatile deka ne sme?
Koga stanuvam sama svesna za greskite,djabe mi e da gi zamackuvam pred drugite.Pravam samo uste poloso.
Povlecise,ako nemozes da si priznaes.

Uste mnogu raboti ne mi se sfatlivi.
Potrebata za lazenje,zalazuvanje na samite sebesi(vo ova se imam pronajdeno)ama pak ne mi e sfatlivo sega koga toa pominalo.I najloso od se e sto svesno ponekogas se zalazuvame.Covecko bitie,morame nekako da si gi olesnime,da si najdeme uteha i nadez za nekoi raboti.
Barem dodeka ne stivnat ognovite vo nas.
Morame li?

 

„Не ме познаваш" - често употербувана фраза(барем за мене), која ни служи најчесто да се "одбраниме" себе си во одредени ситуации, без дополнително да споделиме нешто. Но искрено? Како може некој да не запознае кога повеќето од нас самите не се познаваме? Скитаме наколу како кучиња-бездомници, изгубени, полуживи, полумртви. А и во секој случај, секој ќе не запознае онолку колку ние ќе дозволиме.

Кои сме ние? Како какви се представуваме? Какви сме всушност? Како не гледа светот?

Никогаш не сум ги покажувала, и не ги покажувам, своите чувства. Не вистински. Не дозволувам никој да продре до мене и до вистинската јас. Не го спуштам штитот и градам ѕидови помеѓу себе и надворешниот свет. За да не бидам повредена, тоа е причината. Стравот кој во мене се насобрал до максимум од сето тоа што досега ми се случило. И не верувам дека некогаш ќе можам да го надминам. Па затоа на местото на вистинската јас, доаѓа некој друга, која е лажна толку колку што е вистинита. Ладна, бесчуствителна девојка, која се прави дека не и е грижа за ништо и дека ништо не може да ја повреди. А воедно ако некој премине некоја бариера и се доближи до мене, автоматски поставувам друга. Тоа е тоа. Тоа сум јас.
Но до кога ќе биде вака? До кога ќе се "заштитувам" себе си? Нема ли да се заморам од сето тоа? Нема ли да ми здосади? И што ако се случи тоа? Што ако некогаш го спуштам штитот и некој ме повреди? Ќе имам ли сила да го надминам тоа? Ќе издржам ли?

Многу прашања, многу заморувачки мисли, но малку одговори и решенија. Ноќта е најпогодна за тоа.

 

Понекогаш посакувам да беше можно снимање на сопствените сонови и потоа прегледување на истите.
Патем од моиве несомнено би испаднал најконфузниот филм ever, јust sayin'...

 

!!!!! СЕ СИ КАЖА ЧОВЕКУ !
Особено за кучето, кое длабоко ме допре ..како најголем љубител на животни.
Браво!

 

Да ве потсетам, во случај да сте заборавиле.