Сакам да кажам...

Сакам на кратко да кажам: СРЕЌНО БРУЦОШИ! Сега само памет во глава, книги под рака и многу успех на факултет!

 

Колку само нечија убава вест може да ти го сврти денот наопаку. Позитивните вибрации се вчудовидувачки, како и огромна мотивација за понатаму. Буквално се смеев од уво до уво кога прочитав дека две од моите омилени личности на светот се примени на факултет (иако не ги знам лично).
@Anabelle.Amorette @Someonespecial идоли мои, ве сакам најмногу, огромни честитки вака официјално и не се сомневам дека ќе растурите со десетките и положените испити.


И уште многу, многу успеси понатаму.

 

Сфаќам дека секоја мајка си има свој начин на воспитување на своето дете, но случката што ја видов денеска ќе ми остане. Поминува покрај мене мајка со мало девојче и девојчево јадеше сладолед и случајно се направи од сладоледот на блузичката. Мајкава кога ја виде почна драми да прави. И се дере, се кара, лудува ко којзнае што да се случило и го тегнеше девојчето цело време за уше. Кажете ми дали е тоа нормално за неколку капки сладолед на блуза? Останав без коментар...

 

Жешко времево, а мене ми се пие чај И си направив, чај од јаболко и цимет, си запалив миризлива свеќа, си ја отворив Степскиот волк, и се изнауживав, сама под една обична сијалица. И си мислам...

Само еден човек може да ме разбере, совршено, добро, подобро од мене, да ми го даде премолчано она што ми треба, а не сум го побарала. Така лудо сум заљубена, ко да сум 13 години, ко да ми е прва љубов, ко да не сме со години заедно, ко да ако не го бакнувам ќе отиде на час. Заљубена сум во начинот на кој ја мрда устата, на кој се смее, на кој ме гледа кога сака да ме гушне и утеши. Целиот свет го гледам во негови раце.

Па си мислам дека скоро 12 години откако си отидов од дома, се спакував во куфер и тој ми беше најдобар другар, до пред некоја година. Моите секогаш ми беа поддршка, кога немав каде да живеам, па месец- два си живеев дома. Па пак некаде на друго место. Научив да сум свој човек, ама и дека кога ќе паднам, имам некој зад мене да ме фати. Убаво е да си сигурен во своите чекори и да паѓаш на меко кога веќе мораш.

И си мислам на мојата иднина, оној кој има пари вложжува во капитал финансиски, јас сум немала ништо, ама имав мозок и вложував во мојот интелект. И сега не знам што следно? Каде?

А во следниот живот сакам да сум сибирска мечка.

 

Многу би се изнапишала тука во СДК, но не би бил тоа смисолот...

Криза за чај сега во моментов.

 

Конечно ја осетив есента, свежиот воздух, спокојот и целодневниот дожд со мали грмотевици.
Ми се освежија и мозокот и чуствата, ја почуствував магијата на тивкото ветерче и капките од дождот кои во изобилство ме смируваа.
Иако тонам од проблеми, борби, битка која не завршува, страв, копнеж, надеж сепак сум среќна и благодарна за тоа што сум го достигнала и го имам.
Реална сум, сиот живот не ми црн но сепак осаменоста ме убива, недостигот на љубовта ме турка надолу.
Надежта никогаш не умре во мене, секогаш се надевам дека ќе дојдат и за мене добри денови и среќни моменти.
Толку сум вљубена и воедно среќна бидејки го имам најпрекрасниот човек до мене што ме држи како зеница во окото.
Помислувам како бар за секунда да би можела да го допрам и почуствувам сиот свет ќе ми запре, срцето ќе ми запре од копнежот за него.
Љубовта е најпрекрасното и најсилното чуство на земјава за кое вреди да се жртвуваш и бориш.
Секој пролетан авион ме рани со по некоја испуштена солза, со по безброј копнежи за него и надеж дека тој ден ќе дојде да полетам високо и да стигнам до него.
И после толку непроспиени ноќи и ужасно поминати денови засекогаш да останам на неговите гради и во неговата прегратка.
Само тоа го сакам, само љубов посакувам, зошто животот толку многу ме рани?!

 

Ги знаете оние романтични сцени кога двајца заљубени лежат на хауба и ги гледаат ѕвездите? Отсекогаш ми биле многу нереални и филмски. Кога и да налетав на таква сцена, прво што си помислував беше - кај има толку многу ѕвезди на небото бре?
Сè додека пред некоја вечер не се возевме низ планина, надвор од цивилизација, каде нема апсолутно никакво осветлување. Еден поглед нагоре и ти се чини дека си во планетариум! Толку многу ѕвезди никогаш немам видено! А тој ми вика: Леле, види какво е небото! Сакаш да застанеме на некоја минута да го гледаме?
Како во филм се почувствував Само што, мојата замисла не беше романтичен филм од класата на Николас Спаркс, туку хорор од типот на Wrong Turn. Му викам: Да бе, да ни излезе некое животно од нигде никаде, па да нè изеде!!
Ептен знам да скршам филм...

 

Едвај чекам 25 ноември и едвај чекам да го видам David Coverdale во живо.
Не сакам есен ама ми здодеа летово, клише нормално.
Ми значат мали гестови како чоколада од друагарка која ти го пропуштила роденденот зашто била на одмор. И ич не ми е гајле шо сум опкружена со злоба околу мене доколку знам дека има некој на кој навистина му значам.
Обожавам добра музика и страшно ми е добро кога ќе најдам некој со сличен вкус како мене.
Заспивам со слушалка во уво.
Убаво ми е луѓе, а ништо посебно не се случува. Живот се случува, ете тоа.
Сакајте се, луѓе, ширете љубов и прегратки.
Уживајте во моментот сегашен.

 

Не можам ни сама да замислам колкава моќ има виртуалениов свет....не можам, страв ме фаќа...толку сите сме опседнати со интернетот абе чудо нешто.
Чекај кој ми пишал, абе овој го нема 2 дена, абе оној не ми пишал 3 недели, абе чекај ова да го проверам и сите зјапаат во екраните.
Ама стварно загрижувачки е. На кафе ако излезе некој без да се уклучи на интернет абе одма го земам за дома..ако е машко, а ако е женско ете ја частам сокче...
Од професор до чистач, од бебе до дедо, од студент до хаусмајстор, од полицаец до доктор, од пратеник до платеник....сите зјапаат (зјапаме, не сум ни јас подобра)
Па затоа и всушност си пишувам, поттикната сама од себе...приметив дека на секои 5-6 мин се уклучувам на интернет без потреба. Значи немам никаква потреба ама ете не знам ни ја зошто. АЈде што може ново да се случи за 5 минути ако не влезам? Ама чекај може на некој му текнало да пише баш во тие 5 минути...
Ех, колку посреќни си биле порано. Тие што ги сакале им биле околу нив, а со други не се замарале.
А ние сега.... некој од РАдовиш ми пишал ме сака, а оној од Неготино не ми посака добра ноќ, а овој пак од Битола се прај мангуп...абе, убаво е да се имаат пријатели од сите градови ама нели малку претеруваме?
Пријател е оној што можеш стварно да го допреш, да се смееш со него, да го гушнеш, да му кажеш се очи во очи, а не преку тастатура

п.с. сега знам дека ќе го исклучам лаптопот и ќе се уклучам од мобилен

 

Најдобрата другарка ми заминува во Украина на неколку месеци,денес бев цел ден кај неа кога ги паковаше куферите,среќна сум за неа,ама ќе ми фали пре премногу,тоа е ,нека и биде отворен патот и среќата,и да се врати со убави доживувања а воедно и заработка туку зборот ми беше,не дека заминува кој знае каде,ама од како беше сигурно дека заминува,како да стана поладна,се преокупира многу со подготовки,и ме запостави на некој начин,ептен ми е ладна периодов,се надевам нема да се врати целосно сменета ,и дека нема да важи за неа она правило,дека луѓето се сменуваат штом стапнат на подобро парче земја и видат малку подобар живот и менталитет и ,да,бидејќи имаше огромни ама огромни куфери ,и реков да ме спакова и мене , и успат да ме фрли во РУСИЈА ,мојата омилена земја

 

Ех дa немaв егo дo плaфoн сегa ќе си бев уметник пo прoфесијa.
Штo луѓе ќе беa тие oд тaa брaншa?! Жими се, пoсебни ми се . Им се дивaм нa сите дo еден, извaдени oд билo кaкoв контекст и прaвец. Сликaри. Архитекти. Музичaри. Писaтели.
Дaј бoже секoј дa си имa пo некoјa уметничкa душa вo близинa и дa му гo рaзубaвувa живoтoт сo свoјaтa креaтивнoст и спонтаност.

Ви пoсaкувa дoбрa нoќ,
вaшaтa М,

 

Има девојчиња што со нивните 10-11 години од преправање и од "литературно" зборење и користење фрази што не знаат што значат туку ги користат од интернет не знаат кај тераат јас и тука што е скриен мојот идентитет не можам да глумам и да се преправам ко нив

 

Нема поубаво чуство кога некој во доверба ти кажува работи кои никој друг не ги знае,мала тајна но со големо значење.
Нема поубаво чуство кога другар,пријател,близок или подалечен човек ќе ти покаже колку навистина си му важен во животот.
Секогаш велам : штом те споменуваат значи дека не те забораваат.
И искрено многу ми годи кога од некој што најмалку очекувам ќе ми се отвори и ќе си искаже што му лежи на душа и не му е страв дека утре друг ден ќе слушне некој муабет или оговарање.
Уште од мала моите ме научиле што е тајна и како треба да се чува ,уште од мала ме научиле дека сите работи не се изнесуваат пред секој и дека треба да внимаваш пред кога што кажуваш.

Знам да прочитам луѓе и ако од прва не ми остават добар впечаток нема потреба да се гледаме по втор пат
Пред некое време се запознав со негова другарка,девојката ја знаев од слика и од муабети кои ми ги имаше кажувано а ниту еднаш немав ја видено.Па по толку време дојде ред да се запознаеме,абе како да сме се знаеле цел живот муабети муабети....
Значи сакам луѓе кои зборуваат отворено кои кажуваат што имаат за кажување и не ми прават лице,позитивни луѓе кои можат да те расположат и разведрат,весели...
А оние другите слободно може да си се тргнат на страна и да не се доближуваат затоа што не се пожелни во никој момент...

 

А ти ако е можно користи интерпукциски знаци

 

Разбудена од 5.30, одморена и свежа. Кафенце, столица, џемпер и на плажа. Моменти кога сонцето е сеуште црвена топка на хоризонтот, а црвенилото се пресликува во морето. Потоа бавно се движи и извлекува низ облаците (мислам ова Коперник да го чита ќе му се превртуваат запалените коски во гроб) и добива златеста боја. Денот може да почне, за кој како. Кампот е едно мало село. Гркинкава карши мене стана во исто време, измете, исчисти, алишта испра, абе луѓево се...Јас ко некој будистички свештеник заземам зен положби и зјапам цел час во дрвото со калинки во зреење.
И така до сабота, оваа година ќе утепаме дваеска и за чудо уште не ме фаќа с'клет. И да, абе запознавме еден човек жива енциклопедија. Што научив за индивидуално производсво на храна, човеков одгледува буквално се. Маж ми има уште неколку години до пензија, па му смислувам уште сега корисни занимации.
Така, ај чао.

 

Не очекувај роботот во канџите на сјајот да го разбере твоето трагање по половината.
Додека ти со секој маглов свиок го проголтуваш снежното невреме, тој се топи во неговата скапоценост која тебе ти се чини недостижна.

Тогаш биди подготвен мислите да ти тргнат низ шумски мистики, безбојни оази. Од кои ќе излегуваат животни, налик волци. Кој од кој покрволчен, жеден, ненаспан... Те јурат низ вртлогот, кој чиниш нема крај.
За утеха се притајуваш во чистилиштето, дур крешендото ти ја раздробува младоста, терајќи те да остануваш до доцни часови и редиш пикавци во сепија на ќошот од балконот.
Заробен, заборавен ти врват дните...Дур мугрите со еден потег ги кинат амбициите како перуники, фрлајќи ги во канта.
Остварување, што беше тоа?

 

Согледувајќи го хаосот во реалноста, се повеќе ме обзема мислата дека Дарвиновата теорија за еволуција со прогресивна брзина се движи кон зенитот на својот дебакл.
Некои луѓе еволуираат низ процесите на модерната епоха и селективно ги манифестираат промените за личниот напредок. Другите, едноставно мутираат во ендемски видови на дното на хиерархиската поставеност на човечкиот род.
Поединци / Неорганизирана толпа ...
Надарени / Обични промени ...
Посебни / Општи прифаќања...

 

Толку лошо време дојде што ако почнеш да стануваш успешен на секое поле,пријателите почнуваат да ти стануваат непријатели.Ахх таа љубомора го убива човекот,но и они не сакаат ама таков менталитет сме,зашто јас а не они,а кутрите дома имаат дупки на креветите и столовите од џаболебарење,извини верувам многу во Господ ама од небо ништо во животот не ми паднало,оваа душа моја знае колку пот и напор има потрошено.Татко ми и мајками ми дале живот и здравје фала му на Господ доволно ми е тоа,не заради вас него ради себе,секој ден ке бидам по успешен и по успешен.

Не ти се пријатели тие што се околу тебе кога си на врвот... туку тие што се со тебе иако си на дното.

 

Да се пофалам и јас примена сум на факултет