Сакам да кажам...

Еве ме и јас да се потпишам.
Кога веќе зборуваме за форумот, го читам откако се сеќавам на себе, уште од самото негово постоење, и неможете да замислете колку совети, искрени зборови, мудрости, искуства, животни патеки, проблеми сум научила и изживеала.
Можеби е клише и смешно но признавам дека додека ги читам постовите на одредени личности т.е квалитетни членки ми надоаѓа насмевка, расположение, свежина и многу позитива.
Многу учам и продолжувам да учам, совладувам многу работи во животот се срекавам во многу ситуации дали со тага или пак насмевка.
Сдк ми е едно од омилените катчиња, кога влегувам се надоградувам од многу од вас, а пред се ја ценам духовитоста и начинот на вештиот и умешен "крој" на зборови.
Не се улизавам , ниту пак имам намера, само сум премногу искрена да изјаснам нешто што многу ми значи.
Многу ми е терсене кога гледам дека многу квалитетни членки повеќе ги нема, а баш беа толку паметни и авантуристи, беа луѓе што можеше многу да се научи од нив.
Овој пост ме замисли и ме потсети да го напишам @vendiii бидејки уште на времето ја читав, а сега ја прочитав дека се вратила, добредојде венди и се надевам дека ќе не дружиш како порано, нашите раце се широко отворени за добредојде на мили, квалитетни и паметни луѓе.
Се надевам дека ќе успееме да се дружиме вака што може подолго бидејки овој форум е прекрасен и мошне квалитетен, ете ова е некоја животна патека и некој си показател кон животот.
Пријатна вечер дами и жени!

 

Јас на мои 17 години... Идам дома, у 12 саат, до толку имав излез, и татко ми вика, шо се смееш? Викам, си фанав дечко. Ај вика да частиш, извадив пивото од фрижидер, пиевме по пола чаша, наздравивме.

По една недела или две, пак идам дома, ама скисната, пак татко ми. Што е? Викам, раскинавме. Ај да частиш, извадив пивото, се напивме, наздравивме.

Мајка ми досаѓаше, кој е, што е, па оти, па како, и нејзе не и кажуев ништо, ама татко ми ѕвер беше. После мајка ми пак ќе ме напикаше у ќош и се морав да признаам.

 

Ммм, совршено, место да се туфкам и да учам за купот испити кои ги имам јас си фатив книги да си читам. Да де, сега кога баш и немам некое слободно време. Ама ако и онака најдобро функционирам кога ме гази времето и се наближува часот до испит. Ооо, работа под притисок, бркање на временски рок, мхм мхм, признавам зависна сум од тој притисок. Не знам да учам со денови, недели однапред и ноќта пред испит да си легнам. Ама никако. Па тоа не е забавно воопшто. Затоа мозокот на пасење додека не дојде 5 до 12 и времето почне да ме гази.

 

Многу е лошо да се заљубиш во некој што не можеш да го поднесеш.

 

Дојде време кога е ''срамота'' да не ги знаеш оние сељачкине песни во кои речникот им е составен од дури 10 зборови.

 

Има ли нешто посељачко од ова дофрлување на улица??

 

Си седам ја на компјутер, а мама до мене гледам спие, ама важно го држи далечинското исправено во рака... смешки

 

Се случи тоа пред три дена.
Се обидов да ја исконтактирам другарка ми за да ја прашам дали и' се излага, практикуваме ако не секој ден, барем на 2-3 да се гледаме. И ми вика само: "Не можам, на дедо му е лошо, ќе ги почувам маливе, останативе ќе одат, да не го оставаме сами, кој ќе ги чува". И, реков во ред, не е страшно, ама длабоко во мене почна да ме јаде нешто.
Излегов малку и се враќам дома, па нешто ме натера да поминам кај неа и да ја прашам како е дедо и'.
Рече само: "не знам".
Сабајлето дознавам дека починал.
Денес се видовме.
Потиштена, тивка.
Девојче што од 6то одделение го немам видено да плаче.
И последниот збор што го слушнав беше: "не знам".
И плачеше и молчеше, а многу ми кажа.
Стоевме во потполна тишина и молчевме.
И јас, и таа.
Живот - непредвидлив, ден - уште понепредвидлив.
Неизбежното на ближен сите ќе го искусиме, ама битно е пребродувањето. Неизбежната загуба е единствена загуба што не може да се надокнади, но може да се преживее и да се живее со неа.
Всушност загубата е и добивка.
Јачина од болка, имун на солзи.
И некој толку ладен во себе крие срце и некој толку црн во себе го има цело виножито.
Ах, животе.

 

Работам во едно како сендвичара за донери. Турско.
Битно надвор има маси и луѓето седат јадат пијат се гостат.
Јас сум келнерка.
Околку масите често се врткаат кучиња, мачиња по мирисот на месото и јас многу ги сакам... Му давам за јадење на страна, водичка итн итн. Општо сакам животни по улици застанвам ги галам.

Е сега, јас искрено сфаќам дека не секој сака животни и дека на некој му смета дури јади да му се плеткат кучки-мачки околу маса. АМА јас бе нема да ви ги бркам! Нема да ги шуткам, мавам, прскам, плашам заради некој друг. Јас сум против такви работи. Ако му смета на некој мачето-кучето, слободно нека стани нека си го избрка. Нема мене шо да ми велат да ги бркам. Како нив шо му сметат, така јас ги сакам. И не се нафаќам да ги бркам, мене работа ми е да ги послужам луѓето не да изигравам шинтер.
Апел до сите, ако ви сметат вас- бркајте ги! Не ги терајте другите да прават нешто оти вас ви смета. Мене ме вреѓа ова и некни му реков на еден- господине ако ви смета слободно избркајте го.
Јас сум во здружение за заштита на животните и ги сакам и немам никаков план да ги шуткам заради нечии други желби. Толку.

 

Во период кога го пополнувам новото животно поглавје носталгичното чувство за убавите денови и времиња ми ја буди потребата за старо-ново дружење со содржините од фото-албумот.
Личности, настани и спомени претворени во фото-записи низ моќното око на објективот ги исполнуваат тврдите корици на цветната збирка. Разиграни приказни таат сеќавања за некогаш, нешто, некој, некаде... Задоволство за душа и поглед преплетено со духот на семејната хармонија кое ми го плени егото со секое превртување на страниците.
Интерес ми предизвикуваат старите црно-бели фотографии. Иако чудни, помалку атипични за денешните, подредени по некаква хронологија, сепак, бледилото не го одзело сјајот на глетката кој низ едноставноста на техниката останал ист и после толку изминати години.
Скромна облека, природен изглед на лицето, отсуство на фризура и маникир, закитени со искрена насмевка, енергичност и сплотеност е се што сведочи за човечките вредности и потреби во едно замрено, а толку достојно време за сеќавање. Чувството е повеќе од убаво кога беше сензација да се дуваат роденденски свеќички во домашен амбиент декориран и подготвен од вредните раце на мајките.
Не знаевме за помпезни прослави во игротеки, ама растевме и созревавме во скромна социо-културна средина без познавања на лицемерноста, лагата и себичноста. Имаше другарство меѓу децата, позајмување играчки и сликовници кои денес се заменети со неконтролирани лудувања, отуѓени однси, саркастични препирки и хистерични испади на родителите во одбрана на своето “воспитано дете”. Друштвените игри не научија дека силата е во обединетоста на мнозинството, а индивидуалноста е збир на особини кои не прават различни од останатите. Денес и таа не е доволен репер за самодоверба без усвоеност на правилата за нејзина примена.
Купишта облека, шаблон на однесување, унифициран изглед и брендирана козметика е колоритниот декор што енормно го преплавува секојдневието со бизарни фотографии. Модернизацијата е раширена и прифетена до тој степен што се изгуби смислата на содржината, а естетиката и уметничката вредност се заменети со атрибути без кои е незамисливо да се привлече вниманието на толпата. Фрустрации, комплекси, нарцисоидност, гнев, презир не преплавуваат до степен на болно-загушлива сцена обременета од негативностите на новото време.
За жал, ниту ефектите не можат да го отстранат синдромот што се раширил со фрапантни размери кога е во прашање отсуството на умствен интелект затоа што и тие свесно се применуваат на погрешен начин за поинаква цел.

 

Времето и околностите се менуваат во секој момент. Не понижувајте и не повредувајте никого во животот. Можда сте моќни денес,но запамтите,времето е многу помоќно од нас. Од едно дрво можат да се направат милиони кибритчиња,ама само едно кибритче е доволни да се уништат милиони стебла...

 

Дојдов, видов, победив!

@mimiiiii , мила честитки за свршувачката, само убавини да ве пратат... татко ко татко, посесивност увек има кон ќерките, шта чеш.


И јас се вратив со куфер полн спомени, дружења, убави моменти од плажичка, тен, и да, верувале или не, половина куфер чиста облека!

Кога некој би ми викал дека после доаѓање од одмор би имала што да облечам за на кафица - епа би се кладела на киндер буено во неверодостојноста на тврдењево!

И така за данас имам супер аутфит, искачам за некоја минута да се извидам со луѓенцава што ми фалеа, дојдов у принцип само за облекава да си кажам, другите спомени ќе ги оставам за себе...

Гушкиии.

 

Дa сум ти јaс шефицa, ќе ги бркaш и збoр немa дa кaжеш, дa не кaжaм и oрo ќе игрaш. Битни се муштериите, a ти твoите убедувaњa нa другo местo, не тaму кaде штo некoј вaди свoј и твoј леб. Секaкo aкo сaкaш дa зaдржиш рaбoтнo местo, aкo не, држи си се дo свoетo.

 

Таа е платена таму за да ги послужи луѓето, а не да брка кучиња. Ако газдата не сака да му се врткаат кучиња околу масите, тогаш нека си го загради неговиот простор и нема да има проблем. Ама затоа што просторот сигурно не е во негова сопственост, туку сигурно лупосал маси на сред тротоар, нормално мачиња и кучиња ќе доаѓаат. А секако, може слободно и човек конкретно за тоа да си вработи. Типични македонски газди, за 10 000 и прозорите дома ќе бара да му ги избришеш. Епа нема и јаре и паре, за таа плата толку.

 

Mila,vraboteniot e dolzen da gi usluzi gostite kako sto treba a uspat da se pogrizi da ne bidat voznemiruvani dur jadat.Ete nekoj se voznemiruva od drugi napadni nepristojni gosti,nekoj od zivotinki,nekoj od pitaci itn.
Mozebi ne e tvoja rabota da gi brkas licno noi da najdes nacin,dali so reagiranje kaj gazdata da si prezeme nesto trajno okolu zivotinkite,ama pod toa se podrazbira deka i ti ne smees da gi itas odokolu.
Vo ovoj slucaj mu gi brkas gostite na gazdata.So gost nesmees da bides drska,pogotovo ako toj e uciv i pobaral nesto za koe e vo pravo.
Ubavo vika Bridget,i jas bi te izbrkala.
Se znae kade ke pokazuvame ljubov kon zivotnite,nekade kade nema da precime na drugite.I jas sakam zivotni no nesakam neppoznati da mi mjafkaaty pod masa.Duri i lige nepoznati taka so zalni ocicki bi mi smetale dur jadam.Ke mi se odjadi.
Dokolku si tolku ljubitel na zivotni,musterijata ne e kriv.Smeni ja rabotata.

 

Уште еден прекрасен тмурен и дождлив ден!
Ова ми фалеше премногу, ми фалеше мирот и спокојот ми фалеше ладовинката и верерот.
Ми фалеше убавината на љубовта и тагата на облакот.
Овој ден ќе ги сведам на минимум обврските и ќе пробам да поуживам и да се релаксирам со некоја шолја чај, добар филм и обавезно ќебето под рака.
Имајте убав ден...

 

Дојде време каде пријателите на кој од уста си вадел леб да ти работат позади грб,дојде време каде сите оние кој те ценеле да ти работат пед*рски позади грб.Фала ви што ми ги отворивте очите,фала ви што ми дадовте до знаење дека тука сте биле ради матријалното,али само еден ке ви суди.

 

Е не ми си И не треба да ми реплицираш оти можам што сакам да си напишам. ОД такви како вас до тука е светот. Ако ме натера некој да поддржвам насилство врз животните сама ќе си дадам отказ. Некои од нас имаат принципи и се држат до нешто во животот.

Јас не бев дрска ни неучтива кон гостинот. Со најголема почит му кажав дека јас не сакам да ги шуткам кучињата. Понудив дури и газдата да го викнам. Газдата може што сака да си превземе. Исто и гостите. И јас не ги иткам туку на страна му давам храна, како што и самиот газда му дава.
Мојата работа е да ги услужам гостите, за никој на светот нема да шуткам кучиња и мачиња кои не се криви потполно за ништо. Тоа не е мој проблем. И газдата го знае тоа, па ете уште не сум избркана.
Не можете мене да ме натерате на насилство врз животни под никој основ. Нека ме избрка кога сака ич не ми е гајле. Тоа си е мој принцип. И плус животните ни се агресивни, ни му лаат, мјаукаат ништо. Седат на дистанца и чекаат да му фрли некој нешто бидејќи 80% од луѓето стварно му фрлаат и ги галат. Што значи и самите гости ги научиле таму да седат. Тоа никако не е моја одговорност.

И ве молам на оваа тема барем не ми реплицирајте оти овде често си пишам многу работи слободно и преку глава ми е од оправдување и од туѓи мислења. Тебе те почитувам Галапче стварно.