Сакам да кажам...

Не рекле за џабе од својот подалеку, тоа што можи некогаш да ти го направи блискиот и да те повреди, никој друг не можи толку.

 

Bash bash, premnogu se pronaogjam!!!

 

Кога најмногу брзаш, Е БАШ ТОГАШ СЕ СЕ СОПНУВА!!

 

Денес сум за никаде,цела сум затната,омалаксана, имам температура,болки во главата и телото и плус болки од добиено. И згора на се,имам книга која нема да се спреми и научи сама.

Сум се наоружала со чаеви,супи,капки за нос и пастили околу мене и едвај успевам да научам една страна пред пак да ми се затне носот,до степен едвај да дишам.

Знам од што ми е,пред некој ден убаво покиснав на дождот и седев на предавања така. Немаше мрдање,морав да седам добри 3 часа. И сега тоа си го собира данокот.

Зошто во емотикониве нема размрсулавено смајли за посоодветно да се опишам во моментов?

 

Denot mi zapocna so placenje,dobro se isplaciv,eden
ton solzi bea sobrani vo mene,mnogu teski zborovi i nepravdi mi nanesoa najbliskite uste od rano utro,ama ako,im prostuvam,ke se svrti trkaloto eden den..


Sega,saati podocna,eve me si lezam vo krevet,a do mene spie dusata tetkina,kakvo malo angelce mi e toj,kakov miris ima samo,kakva ljubov mi siri vo sobava gi zaboraviv solzite,sega se osekam mnogu polesno i pomirno,a za toa e zasluzen VNUK Mi.

 

Незнам зошто некои личности не сваќаат дека обидувајќи се да се направат интересни, единствено нешто што прават е будала од себе си.
Да се срами човек во нивна близина..

 

Уште сега можам да предвидам која девојка ќе прерасне у бабетина што седи со опчекорени нозе околу лежалка на плажа со цигара у рака, изгорено набрчкано деколте кое се слизнало до пупак, со несоодветни купачи и засипнат глас вика по внуците. Секако, на одмор е сама со ќерка и и евентуално некоја друга другарка.
Да не речам, ебиветер чоек.

Ај добра недела.
И не дозволувајте мајка ви да ви го пукне филмот со совети.
Значи никад нема да ми стане јасно. Као јас ти мислам добро, ама толку многу ќе ти зборувам што ќе те изнервирам температура да кренеш.
Ма носи се бре!

 

Колку и да си го анализирам мојот психолошки профил, на крајот сепак заклучокот е дека јас сум си напреден тагувач.
Да имаше часови по тагување, ем ќе бев одлична ученичка, ем уште подобар предавач.

 

Не верувам во пишани судбини и доживувања на истите како такви, никогаш не би чекала на судбината да ми потреди и пресуди како јас би живеела!

Но верувам дека секој сам и на свој начин си ја крои сопствената судбина со неговите постапки и перцепции!

Ако си ќутук ќе седиш и ќе чекаш некој гром од ведро небо "можеби" да ти падне и да ти се посреќи животот.
Ако си човек ќе знаеш оти треба да си ги засукаш ракавите и да си ја бришеш потта, тогаш "најверојатно" и ќе ја пронајдеш и заработиш својата среќа.

Оној кој верува во судбина е истиот тој кој не е способен да се помести подалеку од својот газ и да проба да успее во нешто!

Пријатен викенд, неделите се депресивни и монотони, но секогаш исполнети со спокој и тишина.

 

Во медицината имало некоја состојба на изненадно подобрување на состојбата на пациентот пред негов колапс, односно смрт.
Епа и јас така некако...

 

Есен ме асоцира на депресија, болест, ладно, тажно, осамено... Зима исто... Пролетта ми е неутрална. Лето кај си???

 

Уште малку до целта. Секој вложен труд вреди, секоја капка пот...Секогаш вреди да се бореме за она што вистински го сакаме..

 

Пред некој ден прочитав нешто за милионери, богати луѓе и сл.
Си реков, што ако јас имав толку голема сума пари, што ќе правев со нив. Мислите веднаш ми летнаа кон единствен одговор. Книги... Живеам за денот кога ќе влезам во книжарница и ќе можам да ја купам секоја книга која ќе ми привлече внимание. Би била најсреќниот човек на планетата.

Па кога ќе си дојдам дома, откако ќе ги изнамирисам убаво, ќе ги наместам на полиците и една по една ќе им ги откривам тајните.
Ако навистина тоа би можела да си го дозволам, тогаш веројатно никогаш немаше да излезам од дома.

***

Патем, пред некој ден ме изнервира наставничката по математика. Нова ни е, и можам да речам дека е од оние уфилманите дека нивниот предмет е најважен и треба најмногу нему да му се посветиме. Вели, учете бе, ова многу ќе ви треба, особено кога ќе одите да факултет. И сите ја гледаме само со еден прашален поглед. „Па нели машинско нешто ќе одите, сигурно нема наставници по македонски да станувате“. Како се инзнервирав во тој момент. Што има лошо во тоа да бидеш наставник по македонски? Сфаќам, ти си избрала математика затоа што сакаш математика, ама зарем мора на сите околу тебе тоа да им го наметнуваш.

Друго, наставникот по географија. Зборува за Африка, и уз муабет некој спомна нешто, не знам за што се зборуваше, дали некој си таму се преселил во Јужноафриканската република или нешто сл. и наставникот вели: „Тие таму сите се црнци до еден, нема ние што да се мешаме со нив, тие се друга раса.“ Се смее, се врти кон мене и бара да кимнам со главата како што обично прават наставниците. Откако ги кренав веѓите до челото го тргна погледот.

Добро што им е на наставнициве конзервативни стварно не знам.

 

Дечки ми фали она време кога едвај чекав да дојде понеделник и стигнуваше наш свет. Најпрво ги гледав постерите. Ги читав љубовните пораките. А најомилен дел од целото списание ми беа кратките пораки каде што си остававме адреса. И си пишувавме писма.
Колку само другарки сум запознала на тој начин.
Со кои се дружам и денес. Ми фали тоа време бе.
Денес ми текна и ги пронајдов тие писма ги чувам уште.
Освен писмата си испракавме и слики да не видат и поклони.
Ми фали тоа време и тоа многу ,ми фали списанието наш свет.

 

Душо, не се измачувај со вакви прашања.
Многу е тешко, знам. Нема зборови да се опише таа тежина.
Те молам, дај му време на времето. Нема да ја излечи болката по изгубената малечка, ама ќе ти даде нови радости, па ќе успееш полесно да се носиш со загубата.

Дај си на себе време да тагуваш. Исплачи си ја малечката.
Ама после дигни ја главата горе и храбро.

Некаде, во скоро време прочитав: Животот не е лесен за живеење. Ама е вреден.

Ти праќам најголема виртуелна гушка

 

Синојќа толку многу глупости направив на пијано, денес срам ми е на друштвово и да им прозборам дури.

 

Nema sudbina, sudbina nepostoi.
Sekoj si e sam odgovoren za toa sto zivotot mu odi ili neodi.
Toa sto rabotite ne odat se rezultat na premnogu bavenje so tugite zivoti, koj kako, zosto, namesto so sebe sam.
Istite luge i pak istite luge, site im se ljubomorni, im zaviduvaat, im mislat loso, gi mrazat, ogovaraat, potreseni deka nekoj ke im go zeme partnerot........
Nikoj na nikomu nisto nemoze da mu napravi, sekoj sam si pravi na sebe.
Ako ne odi na ovoj nacin ke odi na drug nacin, samo treba da se svrti stranicata, taa zivotnata stranica.
I uste nesto; mozno li e da lugevo stvarno postapuvaat taka kako se zakanuvaat
Ke go izbrisam od mojov zivot.
Kako toa moze covek da se izbrise od postoenje.
Tuku taka zosto nekoj na nekogo ne mu se javil ili zavrsil rabota, se brisat luge od lista na postoenje.
Javi se kaj nekoj sto do cera bile gs i gaki ti vika, a ne go izbrisav od lista. Javise kaj drug ista pesna.
Toa moda li e?
Ajde da se deca ajde de, ama vozdrasni , obicno gi izbrisala od lista na postoenje.
Amn be luge,sto vi bi!
Koga ke ti kazat pricina , dal da places ili dal se smees.
Denes potrosila tri saata na plukanje po tie na koj im zaviduva.
Pa da potrosese 3 saat na sebe, namesto na niv, nemase da pogresis.

 

Сега сфаќам дека во секоја врска, без разлика дали станува за пријателска или љубовна, има еден особено кризен момент. Да се биде или не, прашањето е сега. Тоа е всушност моментот кога иако сте блиски, меѓу вас почнува да се осеќа некоја далечина, некоја празнина, некоја тишина. А за тоа да биде надминато - потребно е зближување. Повторно зближување. Подлабинско. Потребен е разговор, потребна е близина. Потребен е разговор во четири очи, празнење на душата, силна прегратка.

Помогни ми. Не сакам овој кризен момент да ни ја одреди судбината. Ајде ние, заеднички да ја одредиме неговата судбина. Не дозволувај моменталните проблеми да не’ направат странци. Не сакам да станеме странци. Сакам да те имам во животот. Ми значиш многу. Го знаеш тоа. Знам дека знаеш и се’ останато што треба да знаеш. Реагирај

 

Колку е само мал градот кога не сакаш да се сретнеш со некои личности, а колку многу голем кога сакаш некој да сретнеш.

Често се запрашувам, до кога ќе го барам во гужвите? До кога?

 

Никогаш не сум помислувала дека еден ден ќе бидам толку блиску до оние луѓе од порано,да речам од коа бев девојка сама ,ете секојдневно ги среќавам и исто како да не се познаваме а дали и исто размислуваме,којзнае?!!
Да можем да го сменам минатото,да се вратев назад,да променам барем дел од работите кои ми се случиле,еех ќе беше многу подобро.
Но,за жал не е возможно тоа.
Во последно време постојано размислувам за уништување на животот,да на својот,Да ми згасне,да не постојам,да не се измачувам и јас и другите,да се напијам некои апчиња бе,или да се залетам со колата на некаде..... Да ете тоа ми се случува,но не,нема да направам такво нешто,имам премногу голема среќа,едно мало а големо најмило,најубаво,прекрасно,невиновно за ништо срценце кое ми дава сила и голема љубов да живеам за него.Моето највредно нешто,кое живеело во мене цели 9 месеци.......
Ех животееее...............