Сакам да кажам...

Оној момент кога збориш со симпатијата на мобилен и се збунуваш цела.

 

Пмс-от го минам многу лесно. Прифаќам, свесна за стањето.
Нема више испади. Ете така

 

Времето, со време ќе поминие тоа, со време ќе заборавам на тоа, со време ќе се збогатам, со време ќе пронајдам среќа, со време ќе пронајдам љубов...ооооппп кочи полека!!!
А што е со сегашноста, зошто секогаш иднината? Кој живее во сегашност, дигајте два прста!!!
Дигна ли некој, не верувам и јас сум еден од оние кои "пуштаат" на времето, но времето не лечи ништо, времето не ги решава проблемите, можеби на момент прави да заборавиме на некои нешта.
Нема ништо чудно во тоа момче да биде почуствително, напротив тоа не е слабост, тој не е мекуш, лигуш, папучар...тој е едноставно доволно силен да ги признае своите емоции за разлика од овие ладниве туш и бедбојојве.
И кога сме веќе кај тоа, зошто криење од нив, нели не случајно се од човековата природа, нели и тие се дел од личноста?
Па тогаш зошто онда проклето се обидуваме да ги прикриеме невешто?
Најдобра формула за среќа препушти емоциите на сегашноста и уживај во нив, не зажалувај ниту еден момент, тоа е едноставната формула за среќа....да да да со правилната личност само знам, или пак не знам...Како да знаеме дека е, или пак не е ?
Пак ли јас со прашањата, ма кој к*р опет нели тоа не е моја работа...

 

Вчера во центарот на градот најдовме Ајфон 6 .Денес после речиси 24 часа се јави конечно девојчето да си го побара.Не ми е јасно како луѓето не можат да забележат дека им фали телефонот.Цело сабајле титка луд телефон од пораки растура(изгледа на кредит е штедила),ама со да му правеме,кога е заклучен и со секој погрешен пин телефонот блокира на подолго време.А, момата од дома ни се јави.Проблемот е што е од друг град 300 км од нас,дошла на прошетка изгубила го телефонот,си отишла и после и текнало да се јави,со мало задоцнување Ако не се јавеше и денеска тебаше во полиција да го носеме,и да се мрцвареме со записници и глупости
Конечно се договоривме да го однесаме утре до нејзин пријател во нашиот град.

 

Се смрзнав. Ајде физички ќе де згреам некако, ама душава кој ќе ми ја згрее м? Тешко било не само да се прекине некоја врска, туку и да се живее после така, празен. Како да ми фали дел од себе. А и така е. Ми беше и рамо за плачење и поддршка. Сега немам ни муабет со кого да направам. Толку ли е тешко да преболиш голема љубов? Вака ли боли кога си сам и осамен? Не знам да правам работи без него бе. Сама ли да одам да играм билијард или пинг-понг? Сама ли да танцувам? Сама ли да бидам по цели денови? Еве не знам како. Се трудам, живуркам, ама претешко е. Како камен да имам на срцево.

 

Не ми се излегува со никој.
Не ми се моли никој за излегување.
Не ми се контактира со никој.
Не знам што ми се прави.
Ми се јади, гладна сум.
Чекам на другите да ми се јават... Да ме прашаат како сум, да ме побараат за на кафе.... Глупача...

Апликацијата покажува 8 days left
Да , да најверојатно ПмС

 

Моментот кога од се ќе ти дојде преку глава а чуството е непроценлив молк, викаш во себе а не можеш да изустиш ни збор.

Понекогаш тишината злато вреди.. понекогаш.

 

Отсекогаш го мразев фактот што ми е зададен потешкиот пат. Сум поминала многу ноќи лутејќи се на светот додека се убедував себеси да се откажам. Денес сфатив дека потешкотиите се шанса да се издигнеш посилен и подобар од претходно, и можам да кажам дека сум благодарна што постигнувањето на целта не беше лесно. Вака наградата ми е уште послатка, а јас никогаш не сум била погорда на личноста која станувам.

 

Понекогаш одењето од едно место на друго не значи решавање на проблемите, ниту па оставање за тие да се решат подоцна. Проблемите си ги носиме секогаш и секаде со нас и тие се составен дел од нашиот живот. Не познавам личност без проблеми. Можеби некој има поголеми, некој помали но за секого неговиот проблем е најголем.
Сите тие варираат во зависност од возраста. Се надевам дека еден ден ќе завршат и овие моите кои сега за моите роднини и за семејството изгледаат смешни, но за мене тие си се и понекогаш знаат тотално да ми го променат расположението и да не ме остават да си уживам во слободното време што сум го испланирала. Тие истите навидум безмислени, се причина за промена на мојот став во однос на дружењето и излегувањето со пријателите.
Овај продолжен викенд си го поминав со најблиските и среќна сум поради тоа, но од утре време е да се фокусирам на работите кои сега ми се приоритет. Цврст став и упорност се клуч за успех, ако не успеат другите ништожнци да те докрајчат

 

2 torbi po 23kg.
Sreken Pat

 

Сакам да кажам дека денес ми беше прекрасен ден.
Со мајками си најдов заеднички јазик. Се изнаприкажавме, со кафенце од сабајле до вечер.
Никогаш посреќна не сум била.
Те сакам мамо.

 

Немав нет.
Таман си викам ке заспијам порано вечерва - дојде -_-
Што мајка барав да проверам уште еднаш дане дошол?!

 

Нема да си го трошам времето да се одмаздам на тие што ме повредија, се што ќе направиш кога тогаш ти се враќа во животот. Karma's a bitch

 

Добра ноќ на сите.
Убави и слатки сни да сонувате.

 

Ме мачат некои мисли, ама се премислувам дали да ги кажам или не...

 

Ќе седнеш како мало дете да се полулаш малку во паркот и одма ТОЈ ќе помине, ок бе, не сум ти преставителна ич.
Кога ќе одам во диско или низ град скоцкана никаде го нема, а кога ќе излезам со гнездо на главата и облечена во најширокиот џемпер што го имам ќе го сретнам.

Инаку на вас ќе си посакам добра ноќ, а мојата ќе биде баш бурна. А зошто? Бидејќи овој продолжен викенд си го искористив максимално во одмарање психички (добро и физички) и не чепнав книга. Утре правам тест, не знам ништо. Тоа...


Не заборавив да учам, додека шетав нешто ми тежеше во душава, си се чувствував виновна бидејќи не ја држев книгата во раце. Ама за тоа се ноќите, кој кажал дека навечер МОРА да се спие? Еве некои будали како мене сега ќе учат, иако утре се прва смена.

Добра ви(ми) ноќ.

 

Една од 20kg За останатите 3kg се доплаќа, а некогаш и нема да ти ги дозволат, па ќе фрлаш козметика на аеродром

Фала ти toogood како и да е Имаме цела ноќ да се спакуваме, моментално е во тек обид број два

 

И така фино лепо си поминаа и овие 4ри дена продолжен викенд, во кој имав милион планови поврзани со книгата и за 'жал' не исполнав ниту еден.
Затоа утре ме чека тест англиски, а во среда тест физика и за кој треба два дена да не станам од книга(и пак нема да успеам да научам)Ехх, стори оф мај лајф.
А ужасно ми треба еден одмор огроомееен каде што ќе се одморам и од сите луѓе околу мене, и од книгите и од се се се што ме замара.
И да, утре, т.е денес денот ќе ми биде грд предосеќам.Го добивам тестот хемија, односно мојот неуспех.И да, треба да одам во посета на градската библиотека каде што ќе морам некако да ги поднесам намуртените сурати на луѓето мртовци кои работат таму.
Епа ајде, лека ви ноќ, а јас уште од сега си почнувам да го преплакувам ужасот од ден кој ми предстои.

 

Se cudam na odredeni karakterni osobini sto gi primetuvam kaj lugeto.
Koja e potrebata da se zalazuvas samata sebe si,postojano i postojano ma i postojano.
Toa mu doaga kako negiranje na ona sto gogledas vo ogledalo.Zabite pozoltele od cigarite a ti si zamisluvas deka duri bleskaat cirkoni koga ke se nasmees.
Edno e da se utesis deka koga ke odis na zabar ke povratis nesto od belinata,drugo e od ut da se pravis sokol.
Najbitno e kako covek se cuvstvuva a ne kako drugite go dozivuvaat,no koga ke zabelezis deka skoro site gledaat poinaku na tebe osven ti,togas veke e alarmantno potrebno da porabotis na samata sebe si.
Bidi duri i samouveren no nemoj da bides samobendisan.
Pusti go vidikot i tamu kade sto sosila go sopiras da ne gleda,za da ne ja vidi vistinata koja ne ti odgovara.

 

Јас моите од минатата недела одлучив само за мене да си ги чувам. И да се кажат, ништо нема да сменат.
Долга ќе биде ноќва и за мене @Jenniffer, имам колку сакаш за учење. Јуху
А сакам само еден збор. Само тоа ми треба. По ѓаволите, цел ден сум емотивна.

Имам и едно прашање до возачиве низ Скопје? Тие 5 минути што порано ќе стигнете негде, живот значат? Не најсериозно, не сфаќам. Ни сами не знаат колку сообраќајни прекршоци прават. Си шибаат во едносмерна улица, не застануваат на стоп, за пешаци да не збориме. Ало? Кај ви е културата бе? Како ви даваат возачки? Страв ми е да одам пешки по улициве, посебно навечер.