Доста и е веќе од извинување,на секого му се извинувам.Ако сакаш да си одиш од мојот живот ..оди си,ако треба и вратата ке ти ја држам .Испаѓа секоогаш дека јас сум кривата,а не сум.Должам уште едно извинување,но неможам да соберам храброст.Денес собрав,но пак решив да не прозборам.Ќе почекам уште малку,ако продолжи вака ќе си ја признам грешката.Ама на другарка ми веќе..толку од мене . Денес се случија многу неочекувани работи,меѓу кои спаѓаше и една непријатна.Со месеци ја убедував другарка ми дека на еден другар му се допаѓа,девојчево се затреска по него.А денеска тој ме викаше да седам до него и ми кажаа дека ЈАС сум му се допаѓала.Ми се одеше да пропаднам во земја,колку ја охрабрував само...А овој се кара со другар му до кого да седам.Јас..тотално незаинтересирана за нив.. .Незнам што да правам,среќа се оддалечивме со другарка ми иначе готова ќе бев.Секогаш кога одев со неа мислев дека гледа во неа,а не во мене.. Ах..море баксузе со овие машкиве...
Минатата година чекав среќата сама да дојде кај мене, оваа година ќе одам и ќе ја најдам! Јас ќе бидам среќна, не се откажувам! ^Ново мото. Патот до среќата не е чист, има куп проблеми. Проблемите ќе ги решам, а јас со крената глава ќе продолжам. Не се откажувам така лесно повеќе, не не!
Човечката волја значи одлука,нашата слобода е одговорност,а целта што си ја поставуваме е животната мисија. Мисијата ме плаши.Таа е полна со неизвесност.А тоа ме доведува до ситуација да талкам низ мистеријата... Што ако немам цел? Што ако се изгубам во џунглата од лажни цели? Тука не можам да се потпрам на среќата. Тогаш ќе го следам срцето...Велат дека не не издава. Но,понекогаш не сум сигурна дали патот што ми го покажува е вистинскиот.Ама не можам да згрешам. Длабоко потсвеста ми навестува дека сите патишта водат кон еден пат...
И тамам кога ќе помислиш дека полошо нема и не може да биде, животот ќе ти лупни таков шамар, што нема да може долго време да се освестиш и соземеш. Денов полош не можеше да биде, лоши вести од секоја страна, те гаѓаат како отровни стрели а ти стоиш и немо следиш се, не можејќи да направиш ништо, освен да се помириш со тоа дека така морало да биде.
Не би сакала да те мразам, но ти ме тераш на тоа. Ми беше како сестра, а сега поминуваш пред мене со крената глава, носот да ти падне, нема да се наведнеш да го земиш ДА ТЕ МРАЗАМ !!! Те мразам од дново на душава, колку ли само работи не направив за тебе, за што? За ти да ми се смееш во лице кога ќе се видиме, да шепотиш со мајка ти за мене! Хахаха, а мене многу ме заболе. Верувај постои карма, се се‘ враќа. Седи сега сама како утка дома ти!
Ех, Обама не се јавуват, зш се прајт ко да не знае дека постојат телефони Само из далека гледат што ни се дешава во државава
Не знам како сум успеала по грешка да си го сменам рингтонот на телефонот, ама денес испаднав дека се правам наудрена додека ми ѕвонеше во автобус. Сите гледаат во мене, јас им давам не е мојот телефон поглед, за на крај да видам дека имам седум пропуштени повици...
Ништо не ме плаши како денгубење. Имам денови кога сум спора, не можам да се сконцентрирам и губам 3 пати повеќе време од тоа што ми е реално потребно за да завршам одредена задача. Како на пример - денес
Еве ме и мене за прв пат во новата СДК Хух, конечно во одлиично расположение, после расипаните оценки Штотуку се вратив од роденденот на една другарка, најдобар роденден до сега. Мислам јас најмногу играв, што танго, што пингвинското оро. Нозеве цел месец ќе ме болат Машкиве дури сега ги научивме да играат танго, таман завршивме, сакаат уште Погодете со кого играв танго Со симпатијата од прво одделение, па нешто другаркиве викаат као најдобар пар сме биле Како не Тој си има друга во мислите Доста ви се расприкажав, бегам јас -Ви посакаувам пријатна вечер http://www.youtube.com/watch?v=AglnQkH4wVg
Значи мразам лицемерни тапкања по рамо и тоа ајде, ајде силна си ти. Си знам јас и без тебе дека сум силна, да не сум, немаше да бидам сега овде. Знам јас да се изборам со секој проблем, секоја болест, ама незнам како да се изборам да не ме напаѓаат луѓе како тебе Уствари што к*р те боли тебе за моето здравје ко до вчера на улица не ме ни познаваше..
Оние моменти кога овулираш и не го тргаш огледалото од раце, по улица кога одиш мислиш сите се вртат по тебе. Всушност тогаш мислам дека целиот свет се врти околу мене. И така си полнам када, се шминкам и го облекувам најновото парче облека, прскам од најубавиот парфем, си поминувам најубаво, се враќам дома и ме удара некоја дамла во глава па си средувам плакари, шминки и се останато, а мора да признаам дека ова е нешто кое што не така често се случува. Си правам ранзоразни комбинации, се шлапам со секакви миризливи лосиони, млека и триста чуда и си уживам со чаша вино во сопствената ми миризба и убавина. Лесен бил површинскиот живот, сега сфаќам колку им е убаво на оние на кои мозокот не им сече повеќе од шминки, ревии и такви безвезни работи. Ме чека хедонистичко лакирање нокти. Ај чао.
11-та Божја заповед, не лакирај нокти ако планираш да дремнеш пола саат после нив... Со рацете под перница.... Под глава.... евентуално заринкани у постелнина, сеа имам шарки ала ќебенце, ал овр дем! Оп,оп,оп, дури и детелинка со четири листа као да се оцртала! Мислам да, што се завртел толку универзумов против мене, сигурно не знае какво е чувството после свежо налакирани ноктиња
Анабелке мааааа, зашто мене не ми излезе као твојата боја на коса, се фарбав со фарбата што ми ја кажа? Се некако на црвено ми врти, а јас сакам упорно да ми биде морковче
Ау сега ме потсетивте на нешто. Најпрво извенете што се уфрлам во муабет,каде што не ми е местото,но морав. Хемија имавме да правиме кристали од син камен и сега наставничката прашува еден по еден да види кој има,кој нема и прашува едно дете и овој вика не ми се фати и наставничката е не е тоа плукни па залепи,цел клас се згази од смеа. Па се изнасмеав и дека неговата симапатија е Маја,ах леле,боже,се мрднав ви викам јас. Ми тргна со смеењево,за арно нека е,да не се урочам,годинава супер сум,ниеднаш не сум плачела оваа година(за пофалби). Се забележува ми светкаат очите.
Е баш не е плукни па залепи, Анабелката не ја открива тајната науспехот Шала на страна, СДК дека фарбањето по дома и не е секогаш успешна мисија.Претходното фарбање исто ми беше со некоја таква боја, нешто као light cooper,ама бојата ми излезе повеќе накај црвено. Сега со ова фарбање, добив некој портокалов сјај, ама не е тоа што јас го сакам. Косата ми е долга и густа и ми требаат две фарби, па се мислам наредниот пат да измешам портокаловата фарба со light blond. Некако ми фуфка и ич не ми се експериментира, да не добијам корен со боја на пржено јајце, а надолу шареноникаква, па да изгледам како лепрозен лав во сезона на парење. Инаку, уште еден доказ дека фарбањето по дома некогаш е ризично е колешката на мајка ми и снашка и. Ваделе сами прамени на капа, во домашни услови. Е сега, дали бланшот не бил ок, дали тие не раствориле како што треба или пак ги држеле подолго време прамените поубаво да фатат, не се знае, важно, кога дошло време да ја мијат косата, како ја извадиле капата од глава, така прамените коса останале на капата. И женава во несвест ќе падне, она у години, а фризура како скубана кокошка од државен камион, па пустата морала да трча таква на фризер, ама штетата веќе била направена.
СДК..премногу те сакам за да ти верувам.... Ќе не биди еден ден,знам....I feel you http://www.youtube.com/watch?v=ukeRe0cyyv8
