СДК, кога имаш совесен возач - заминуваш негребнат од лоша ситуација. Можеше да биди многу полошо. Петок 13ти, ова е прв пат во 19 години да ме изневериш Вадев заб утрово, прв во животот, уште паничам и не знам дали се прам океј, да не настани грешка. Не знаев дека можам да бидам толкав паничар во животот, меѓу другото. „Леле отече малце“, „Го осеќам лошо е?“, „Да не треба уште некое апче да се напијам?“ Ајде после ова можи умот ќе ми дојди
Вечерва на сите ви го посакувам ова чувство. Се надевам дека е блиску и до мене... Good night, ladies! Thigh your warrior closer to you and never let him go.
Well, well, well, хмм, па незнам од каде да почнам, али најбитно е знам кај да завршам, исто како што незнам што сакам, но знам што не сакам, исто како и "можеби сум низок, ама затоа сум грд" , се зафркавам, не сум, бар за низок не сум Се чувствувам како кога ќе ја затвориш задната корица од некоја голема прочитана книга или како после изгледана серија, која била дел од тебе, ти зафаќала дел од времето и кога ќе завршела останувало една празнина во времето која дошло време да си ја пополниш со друго нешто, да го пренасочиш вниманието па макар и на зјапање во зид..........еден крај, друг почеток. Па друштво, се гледаме наредната година, на 13 ноември точно, а сега отидов на пат околу сонцето за 365 дена. пс. анук, мило уште 33 фаќам на часовникот и на многу други места и позз до нана кике, се гледаме за 1 година
Шо се случува со светов бе?! Ова излезе убер петок 13ти!! Аман од тие болни умови аман!!! #PrayForParis
Леле прееска го гедав Не сум ти ја рент а кар Ама не знам кој е повеќе за ќотек, дали овој пошто е сељак, или девојкава што моли ваков сељак
Понекогаш единствено нешто што ми фали е една искрена прегратка и некој да ми каже „ се ќе биде во ред„
Денеска сончев ден. Ден за купување цвеќиња, за фризер, па сладолед на некоја клупа, а после тоа жешки костени. Денеска ќе шетам низ град сама. Одвј чекам да ми завршат обврските со работа за денеска и да ставам есенски кармин и наочари и да си ќутам на сонцето. Маж ми е цел ден на работа, значи вечер ќе седиме дома, под ќебе и ќе гледаме филм. А тоа значи дека пола ќе го преспијам. И дека ќе лажам дека бил интересен. А тој ќе лаже дека ми верува. Навистина ми смета што сите другарки во Скопјево ми се на работа и во сабота и во недела, или пак спијам преморени од многу работа, а и јас како нив И не можеме да се видиме. Единствено по телефон се слушаме. Ама секогаш, кога имаме мака, тука сме една за друга. И за мене зесекогаш дефиниција за најдобар другар ќе биде оној кој ти помага кога ти е тешко, а не оној со кој пиеш кафе на кеј. Убав ден
А фала богу нејкам хахха.Неам паре, неам памет не сум убав.Епа можда сам убав, хахаха.Најди ми работа и ќе ти купам кола. Колко се 7 х 8? Не рачунај на прсти док ме залажујеш.
Секoј рaбoтен ден, секoе утрo пoминувaм низ стaрaтa чaршијa. Уживaм вo тишинaтa прекинaтa oд трoпaњетo нa дуќaнџиите кoи ги oтвoрaaт лoкaлите. Чaршијaтa се бaњa вo есенскo сoнце, a јaс чекoрaм пo калдрмата спремнa зa уште еден нaпoрен ден. Секoј чекoр ми дaвa енергијa и дух кaкo ниеден друг дел нa Скoпје. Тoј дел ме пoтсетувa нa минaтoтo, пред грaдoт дa биде узурпирaн oд грaдежнaтa мaшинеријa и небрежнoтo грaдење. Се нaдевaм oд срце декa бaрем oвoј дел ќе oстaне негибнaт, дa гo нoси духoт нa oнoј грaд oд некoгaш. Oхридскaтa чaршијa јa упрoпaстијa кoгa и јa извaдијa кaлдрмaтa, aмa тoгaш бев мaлa и не ми знaчеше мнoгу, a сегa сфaќaм декa гo изгуби oнoј дух штo гo имaше. Не сум прoтив нaпредoкoт, грaдењетo и урбaнизaцијaтa... aмa убaвo е дa се сoчувa и негувa oнa стaрoтo, кaкo пoтсетник нa минaти времињa и генерaции пред нaс. Ми фaли oпуштениoт живoт вo мaлo грaтче, aмa бoрбaтa зa пoдoбaр живoт гo прaви свoетo.
Бев на гости кај сестра ми и решив да си одам вчера. Се чуствував неубаво цел утро. Се прошетавме и заминав јас автобуска и дури го чекавме автобусот си мислев колку не сакам да си одам да останам засекогаш со сестра ми... Кога се качив во автобуост и ја видов како стои ми мавта со раката, каква и беше фацата и сега ми иди пред очи. Само шо тргна автобусот почнав да пчачам, не можев повеќе се свртив накај прозороецот и гајле ми беше ако ме види некој. Пола пат си се изнаплакав, незнам ама ми беше толку тешко, сакав да ја земам со мене, никогаш нема да ја заборавам фацата нејзина кога си заминував...
@Annath ние сме бетонираните генерации. Не само старо, се руши ново и се гради поново. Конечно слободно утро Внатре ми мириса на кафе, а надвор на прострираните алишта. Вечерва јас ќе мирисам на вино. Пладнето на печена тиква. И јас во мирисот на неговата кошула и тој со мирис, пресен кај неговиот врат. И мама ќе ѕвони да не праша како сме. И другарка ми што вечер ќе облечам. Ние сме сигурни. Не можам да мислам на тоа дека некој повеќе не го чувствува повеќе мирисот на кафето и на секојдневниот здодевен живот.
