Сакам да кажам...

Има денови како денешниот кога ќе ти почне стандардно, мирно.. Излегуваш од дома и знаеш што следи, гужва, брзање да стигнеш на работа. И одеднаш пред тебе се појавува ТОЈ! Оној кој не си го видела со години, а кој еднаш ти бил СЕ. Оној за кого си мислела дека е твојата полвина. Малку подостарен, но сеуште го има тој поглед, насмевката која ме грееше. Ме гледа, го гледам како привидиение. Не знаев дека е тука, слушнав дека се преселил во странство, а сега го гледам на 3 метра од мене. Ме препознава, ми приоѓа, се поздравуваме како стари пријатели. Истиот парфем ме враќа 10 години наназад. Срцево престанува да чука на момент, толку многу прашања имав, знаев што треба да му кажам ако го сретнам. Но, не можам. Останува на куртоазен муабет. Пораката на мобилниот ме враќа во реалноста. Не се сеќавам како дојдов на работа. Знам дека се ми беше како сон. Зар е можно после 10 години се уште да имам чувства за него?

Во тоа име..

 

Ден број 2 -светски ми е.

 

Уште еден грешник овде... и ќе додадам, среќа што живееме во Македонија каде што си го имаме најубавото овчо сирење. Врв!

The end

 

Знаеш дека си очаен кога си ставаш аларм во 5 часот, за да можеш со задоволство да го исклучиш и да продолжиш да спиеш сè до другиот аларм по два часа.

 

СДК... Летот со сопствените крилја е најсигурен кога ќе полетате од гнездото што макотрпно сте го граделе.

 

Една прегратка - 3 секунди време = 3 часа радост
Еден бакнеж - секунда време = цел ден топлина
Еден убав збор - 3-4 секунди време = цел живот почитување

 

Го доживеав патешствието на една членка пред некој ден се до сега не обрнав внимание.
Со оглед дека живеам во главен град,јасни ми се тие и пензионери и буткање и тепачка за седиште и се тоа.
Ги разбирам пензионерите дека спас во тоа да одморат е буткање по автобуси.
Но, не се сите уморни, 85% од нив глумат од што ги мрзи да стојат.
А ко демек ние младите можеме се, ние сме на струја и на батерии.
Добро,да скратам се возам во автобус накај дома додуша се враќав од лекар ем изморена и ненаспана за никој не ми се стануваше.
Но,тоа не важи нели за старите.
Влегува една постара жена кога почна да вика"млади станувајте срам да ви е седите,стани ти млада си".
Јас и една девојка седиме и буљаме во телефоните кога таа се фатила за моето седиште да се држи и како се фати за рачката ме скубе за коса,се вртам јас кога ми се пушти "што е ма ти што сакаш што не станеш,што зјапаш..." ау културо на нивоу. Се завртев,се направив на будала и така после една станица требаше да се симнам.
За да станам ќе ме замолиш со убаво,а не со тој сељацизам,тоа дома така на твоите внуци.

 

Ама колку е убав животот Штета што се чекате некој да ви го направи таков, чекате некој дечко, некоја девојка, некој пријател, некоја работа и тој минува, тој вас не ве чека. Тој е пријателот што треба да го следите

 

Najiskrenata,najtoplata i najubavata pregratka vo svetot sekojdnevno ja dobivam od sonceto na mama,ima li poubavo cuvstvo od toa. Negovite zborovi deka mamicka si ja saka najmnogu i sekogas ke ja cuva me razveseluvaat i rasplakuvaat vo isto vreme,da mozese mamicka da napravi ti da si zdravo i srekno detence,da ne se plasev sto ni nosi idninata.da bides kako ostanatite deca bezgrizno da si plovis po zivotot..se bi dala edna den da mi se ispolni zelbata.

 

Ми завршија колоквиумите сите со 9 положени.
Не ,не сум задоволна и нервозна на себе сум. После толку учење на среде колоквиум да се блокирам како памтење да сум изгубила. Заборавив се.
После некое време се вратив старата јас се присетив,но пак не сум задоволна бидејки можев повеќе.
И тоа не на еден предмет туку на сите.
Не се борам ни за стипендии ни за ништо. Но криво ми е кога уткам на некои предмети што ми се боза.

 

Сабајле на улица заприметив нешто што не е често да се види по улициве. Дете, некаде околу 7-8 години, седеше на тротоар, се печеше на сонцето, носеше кратка блузичка, а лактовите му беа крвави и издраскани од паѓање, колениците на пантолоните избледени (очигледно од истото) и јадеше лепче со ајвар. Ме потсети на моето детство кога сите, без разлика дали богати или помалце богати изгледавме исто, игравме исти игри и поделби правевме само кога ќе требаше да се соберат два тима за фудбал...

Ми падна жал што глеткава и мене ме изненади, а некогаш и јас бев тоа мало дете седнато на улицата со излупени колена. Одамна немав видено детско лице, впрочем сите детски лица се наведнати над телефон или таблет, немав видено кришка лепче во детска рака, повеќе деца ги гледам по кафаните, седнати до татковците со порција ќебапи и сокче со цевченце. Одамна немав заприметено сошиени детски пантолони, гледам само фенси облеки и фризури, минијатурни теткици и чичковци кои парадираат низ град опседнати од мали нозе со скапа технологија и гардероба...

И вршат поделби, омаложуваат и вреѓаат. Ок, децата учат од возрасните, слушаат и купуваат, но секое време со себе си има и лоши луѓе, а децата никогаш не биле позлобни од сега.

 

Site moi bliski za koi pred nekoe vreme doznav deka se bremeni edna po edna gi izgubija bebencata. Koja vo 2ri,koja vo 3ti koja duri vo 7mi mesec.. Ne mozham da prestanam da mislam na toa. Jas sum 6ti mesec i imam ushte pat pred mene do poragjaj. Samo Gospod neka ne chuva i mene i moeto bebence. Strashni sluchuvanja se ova,se plasham od vreminjava..

 

За денес едно имам да кажам.

The truth that many people never understand, until it is too late, is that the more you try to avoid suffering the more you suffer because smaller and more insignificant things begin to torture you in proportion to your fear of being hurt.

 

Ееее аман е времево...
Топлоо, па ладноо... и се така, да незнајш како да се облечиш..
и ете си настинав ...
Сепак топлово чајче добро ми дојде.
А, да ги заборајв и ова комарциве.. ихх аман... нека падни снег да не ги гледам веќе.

 

Ex, една девојка од 24 години сака да ве праша како се преболува тоа кога љубовта на вашиот живот ке фати нова женска ? Се затрескав милион пати до сега а за прв пат чувствувам како љубовта боли...

 

Сеуште те гледам како мафташ со раката одејќи низ автобусот до последното седиште за да не гледаш подолго, тој мил поглед кој ми причинува болка во срцево.. Не остави без да ни кажеш збогум, без да ни кажеш како без тебе да живееме. Како ли да и ги бришам солзите на мама кога моите уште не се засушиле?
Како ли да се смеам и забавувам кога после чувствувам вина за радоста помината без тебе? Каде ли замина, каков е тој свет? Се лажам себе си ли кога секој успех го спомнувам во твое име, за тебе тато, за ти да си горд? И подобро е така, некои работи едноставно болат, за мене ти сеуште ќе си тука како и во срцето така и во мислите. Сега секогаш ќе си тука до мене без разлика на километрите и границите. Само што не те гледам, те чувствувам..

 

Обично луѓето кои добро ме познаваат, секогаш ме опишуваат како ведра, позитивна и со малку чукната смисла за хумор Сите ме знаат како таква и никогаш не сум била намќореста или ќутлива во друштво.
Ама кога не ми е денот - не ми е. И не чувствувам апсолутно никаква потреба да го кријам тоа од некого. Дури и никогаш не ги разбрав оние што упорно носат вештачка насмевка, небаре животот е виножито и еднорози. Луѓе сме, сите имаме лоши денови. И простете, ама мене уште потешко ми е да се преправам дека пукам од среќа, а во душата ми е тажно...
Имав една колешка со теорија - пред никого не покажувам дека сум нерасположена, зошто да ми се ситат луѓе што не ми мислат добро?
Нека се ситат де... Мојот лош ден ќе помине, а они лошата душа нека си ја носат.

 

♡ ♡Еееее една година на феминааа охоо втемето летат бе.
А бе за се викаме како помина годината ко вода..не ја видов, ама сега и не се чувствувам така, постојано сум тука па ми се чинит дека од секогаш сум била, ко да не памтам дека имало почеток моето доаѓање, усвари не, добро го памтам, хмм..
Знаете ли дека причината за моето зачленување беа компирите на @Viktorijaaa5 ?
Незнаевте? Е па од кај би знаеле, нејсе, сега знајте.
Редовно ја посетував темата Фемина инстаграм арно ама на никој да ви текне да побарате рецепт па ете сеа ме довлечкавте сама да си барам така што морав да се зачленам, инаку како? Трпете ме сега
Си реков дека само за таа тема че бидам зачленета а никако не мислев дека ќе спијам усвари на фемина и дека ке ми станит секојдневие
Да знаев дека корен че пуштам барем ке ставев друг ник, од кај ми падна овој на памет Бог да чува па сеа @ku4ence да се осечат ко педофил ко че ме нареквит "кукло/ кукле" :/
Извини срцко ама мислев дека ради реда сум тука :/
Стекнав добри виртуелни пријатели, сретнав доста паметни но и "паметни" луѓе, ама ако, нели од секој по нешто се учит ако ништо друго бар какви не треба да бидеме
Едно што ми остај до сега јак впечаток е тоа што ако си го кажеш проблемот јавно, никој не ти вервит, те брукаат и осудуваат а ти мислиш да споделиш или совет да побараш, затоа луѓе или ако ви треба нешто обратете се по лп на некоја личност или па ако сакате да слушнете повеќе совети а да не прајте групен лп- напрајте нов профил кој би го искористили само за оваа прилика. Само да напоменам дека не сум напрајла такво нешто нови профили, не сум имала потреба, а кога имав не ми текнало...
Еее каква зима беше лании, по некое време од ко се зачленив ни снема струја па 5 дена ме немаше на форумов и чинам не се почувствувало моето отсуство а и јас не бев нешто врзана за форумов, а сегаа еден ден а ме немат ке скренам а не па 5 дена
Зависна станав
Ај ај, ептен забегав

Ееее па тоа, да не должам (a podolgo zdravje xD)да не испаднит ко проштално писмо пошто ке ве дружам уште, за жал таков план имам

VE SAKAM! <>

 

Здр кукле

 

Верувам во тоа дека ако се сака, се може. Ако се трудиш доволно, ќе успееш. Ако сакаш, ќе добиеш. Верувам дека сме силни за да издржиме се, да направиме се, дека светот не е толку суров, дека можеме да го превртиме денот, дека баксузот може да исчезне туку-така.

Единствено не можам да се помирам со смртта, ненадејна, неочекувана, никаква. Каде немаш моќ. Каде Бог ти кажува дека колку и да се трудиш, сакаш, молиш, сепак се има Тој во раце. Секогаш е неговата волја, со твој труд, желба и љубов. И не можеш пртив него.

Затоа, цел живот правам се што треба за биде како што сакам, ама свесна сум дека крајот зависи од него. Ама никогаш не оставам тој се да сработи, а јас да чекам. Не. Јас правам се што е човечки можно, се трудам, сакам, молам, правам, се трошам... За Него да му е полесно да го направи она што го замислил.

Се е Божја волја, колку и да сме неверници, колку и да сме атеисти... Ние не одлучуваме за раѓањето и смртта. Тој одлучува Ние само правиме што можеме. а тој она што треба.