Сакам да кажам...

Едно од работите кои ги мразам се негативни и нељубезни луѓе. Намрштени 24/7, ќе ги прашаш нешто и ќе ти одговорат дрско и ладно. Имам една таква познаничка што секој ден ја гледам. Тинејџерка си сеуште, дај покажи љубезност и фрли некоја искрена неиронична насмевка, нема да ти штети. Знам дека целта ти е да го добиеш името „ладнокрвна кучка без чувства“ но со сигурност би ти кажала дека нема да направиш никого среќен со тоа, освен себеси можеби со тоа што ќе ти се крене егото.
Спротивно од ова, позитивни луѓе што можат да најдат причина за насмевка без разлика колку им е тешко ми се омилени. Е за нив живеам! Милина ми е да ги гледам и се повеќе сакам да сум околу ваквите.

Малку го запоставив форумов заради обврски и лошо организирано време ама ајм бек

 

Не знам колку е за фалење, но денес ја добив првата 9ка на факултет. Не е лошо за прв запис во индекс.
Да бидам искрена, тоа е еден од предметите кои не ги учам за оцена. И мило ми е што толку многу се посветив, нема нешто поубаво од задлабочување во материјал кој го учиш со леснотија и мерак.

Го знаете она чувство кога сакаш да се спријателиш со некој писател? Со секоја прочитана страна на книгава откривам колку сме слични јас и тој. Само сакам едно кафе да испијам со него, умот да му го прочепкам за уште некоја нијанса.

 

Никогаш не дозволувајте некој од раце да ви го грабне пенкалото и да се осмели да го пишува вашиот животен роман онака како што сака наместо вас.
Цврсто држете се до своите ветувања,планови и амбиции,постигнете го она што со цело срце го посакувате и живејте на начин на којшто знаете и умеете,без да дозволите туѓите осудувања и демотивации да влијаат негативно на вас. Секогаш ќе има некој што ќе се труди да ве спушти ниско,да направи да се чувствувате како да сте излишни и неспособни да сторите нешто,ќе ви наметнуваат свои правила и ставови,а ваше е со насмевка и уште поголема мотивираност да продолжите напред рамнодушно одминувајќи ги такви луѓе.
Една шанса за живот имате, трудете се да ја искористите максимално. Направете нешто во својот живот за коешто гордо ќе кажете дека сте го постигнале со многу труд,љубов и волја. Животот не е живот ако следите туѓи правила. Иако самиот живот е оne hell of a roller coaster, забавно е и полно со предизвици кои не тестираат.

 

Никогаш ништо во животов не добив на готово. За се сама се изборив и тоа во многу тешки времиња.
Имав пари, па немав пари. Па имав проблеми кои само пари можеа да ги решат, а ја баш тогаш ги немав. Па имав проблеми кои пари не можеа да ги решат, кога ги имав. Се запишав на факултет. Па пак немав пари и морав да го паузирам мастерот. Па татко ми почина. Па брат ми се разболе, па беше супер па после тоа милион пати одново преживување на истата приказна. Па едниот вујко почина а другиот цела година го чекавме. Па запишав мастер и го завршувам. Па прекин на лоша врска. А сега имам пари ама немам живци ниту енергија веќе. Пак ми фалат многу работи што не можат со пари да се купат.
Има само една работа за која се молам моментално... валда заслужив некоја добра карма конечно. Само една работа ми треба од овој универзум... само една... ништо повеќе... и пак не посакувам ништо за мене..
Ајде голем универзуму.. сега ти е шанса да ми докажеш дека жртвувањата навистина се исплаќаат... и дека овие години трпење и преживување све и свашта не се залудни.

 

Го чекав денот кога од срце ќе можам да кажам среќна сум...денес е тој ден,не мислев дека толку брзо ќе дојде......СРЕЌНА СУМ...ИСПОЛНЕТА...

 

СДК ... желба по желба, остварувам среќа. Убаво викаат, ти си родена принцеза ...

 

Биг Лајк,апсолутно си во право

 

Луѓето не се променуваат одеднаш туку само прекинуваат да глумат и си го покажуваат вистинското лице.

 

Ги знаете оние жени кои постојано се жалат и велат дека даваат,даваат и немаат веќе што да дадат? Оние што "постојано само прават за другите "....Такви не постојат, такво давање не постои. За да дадеш треба да имаш, за да имаш треба да примиш. Се додека даваш имаш што да дадеш, затоа што си примал. Кога доаѓаме на светов сме со стиснати раце, стегнати носиме живот. Полни сме, и испуштаме, а кога си заминуваме обично сме со испружена , празна рака . Си заминуваме само со сеќавање, емоција па и по некој белег на душата .
Додека укривуваме друг за нашата сопствена среќа,било да е тоа државата, власта, вашите родители или било кој од околината всушност се одрекуваме од управувањето со нашиот личен живот. Тоа е нешто најлошо што може да ни се случи во животот. А ние само овој живот го имаме и тој е прекрасен. И само тој е наш,друго ништо апсолутно не ни треба. Имаме живот и сме живот, постануваме одговорни за него. Се веселиме и сме задоволни што сме добиле прилика.
Кога постануваш свесен за постоењето, јасно ти е дека проблемите што порано ти изгледале големи сега се малецки. Не постојат, видливи се ама не сметаат. Дури и не се проблеми .
Растеш, се освестуваш. Постануваш дел од онаа општа виша интелегенција. Како кога си мал, детенце сопствениот двор ти изгледа огромен и простран , а кога ќе пораснеш ти се осеќаш голем, моќен и огромен. Е моќни сме, целата моќ е во нас. Не е во другите, не е во уредувањето. ВО НАС Е .

 

Дефиниција за убав работен ден - ден што почнува со погодена песна на радио и кафенце на сонце, а завршува со моментот кога првпат на факултет го бараш твоето име на листа со резултати, се наоѓаш меѓу положените и тоа со 9ка, и тоа плус по предмет што си му посветила најмногу учење и труд!
И така среќна и презадоволна единствена мисла ми е релаксираниот викенд пред мене.
Ај нек се угоде...



Добра ви ноќ!

 

За мудрите луѓе, целиот свет е учител, а за егоистите, целиот универзум е полн со непријатели.

 

Никогаш не научив да спијам сама. Отиде на пат, и сега секоја секунда ќе ми фали. Се заљубувам секој ден во него, се радувам кога ќе си дојде дома како мало кученце, тагувам кога е тажен, се будам ноќе да го видам, кога сум болна заспивам само ако ме гушне.

Ама ќе издржам неколку дена и после има да му ги вцрвам образите од штипење. Не ми се верува дека може толку многу да се сака

 

Тажно е што луѓето брзо забораваaт што се сте направиле за нив...

 

Здраво девојки.

Јас пак пишувам тука по година дена. Не знам што ми текна да го вклучам акаунтов и да прочепкам низ форумов. Си прочепкав и низ моите стари мислења. Си направив онака една ретроспектива и не ми се верува дека некои работи што сум ги пишувала пред година, две сега пак ги доживеав со јак интензитет на емоции. И се сеќавам на сите тие моменти, јасно ми се во глава ко вчера да се случиле.
Ама убаво е. Многу. Правам споредба со животот тогаш и животот каков што ми е сега. Споредба со наивното девојче кое бев тогаш и разумната девојка која сум сега.
На некои можеби им изгледа дека ништо не е сменето (како на пример, на моите родители). Но, многу нешта се. Пред се, јас. На страна физички изглед, мислам на состојба на ум. Можеби некогаш и се враќав за ниво подоле, но затоа пак потоа искачував и по две, три скалила одеднаш. Битно е дека не тапкав во место.
Тоа се вика созревање. Растеш, учиш, се менуваш. Правиш грешки, многу грешки. Но не застануваш да се бедираш и каеш за нив, продолжуваш обидувајќи се да ги поправиш и тераш понатаму. Со исправена глава.

И сега вака кога си враќам филм и размислувам, сфаќам дека и да се врати времето не би променила ништо и пак истите работи би ги направила на истиот начин. Без нив не би била јас тогаш и не би била ова денес. И можеби не сум направила сеуште ни третина од она што го посакувам ама среќна сум. Задоволна, исполнета. Пред се, затоа што верувам во себе и знам дека можам. Знам дека нема да запрам се додека не успеам.

Можеби покрај себе ги немам сите оние кои ги посакувам, но среќна сум што тие што ги имам се добро. И додека е тоа така, додека гледам насмевка на нивните лица... И јас ќе бидам добро.

Верувајте во себе. Секогаш, секаде.
Можеби вашето срце и разум многу ретко ќе се согласуваат, но вие секогаш слушајте го вашето срце. Освен тогаш кога сака да ве направи будала.
Никогаш, ама баш никогаш не ја потценувајте својата интуиција.
И за крај, да ви кажам дека се е до главата. Замислете дека можете да го освоите светот и стварно ќе успеете во тоа.

Останете така, до некое наредно пишување.

 

Загаденост, магла, дупната гума и згрешени списоци на работа...а допрва е 08.10 часот....
Ако ваков ми е почеток на викендот, којзнае какви ќе ми бидат останатите два дена...најдобро е да се замрзнам во комора и да се одмрзнам во понеделник....

 

Утрото дочекано во татковата куќа...среќа....душата моја неможеше да заспие од среќа дека тета е тука...Јас уште посреќна од неа!!!Утрово кај тета во соба па следеа прегратки и бакнежи.Ми недостига сето ова...ајде барем неколку дена ќе потрае,,,а свесна сум дека морам напред..тешко е!!!!

 

Колку и да се трудиш ,колку и да се обидеш......едноставно не можеш да бегаш од својата судбина.

 

Со сила неможеш да натераш некој да остане ако сака да оди.Можеш само со внимание , поштовање и љубов.Тогаш нема ни да сака да замине.