Сакам да кажам...

Оваа вечер беше тотално планирана за да се пие и лумпува, ама кревет си е кревет, не знам како ќе ме сфатите.
Плус, тешко е секој викенд да пиеш и тоа сите три дена, стара сум веќе за тоа, средношколата во мене би била страшно разочарана и изненадена.

Конечно ладно, луѓе.
Вишокот енергија не се поднесува повеќе, продолжено лето со многу море и сонце, еве сега, продолжена пролет, а, како секоја кул мечка ми треба хибернација.
Ќе спијам, ќе лудувам и сега повеќе ве дружам.

 

Личност 1, ситуација 1:
Одвај станува од кревет. Легнала касно, седела на ФБ и одвај ја крева главата. Бушава, поспана погледнува надвор и вика, у пичку матер, врне, мразам дожд, мразам вода. Одвај се спрема, мрзоволно, се погледнува у огледало, ја мрази сликата пред себе, не става шминка, касни. Стигнува до автобуската, пцуе по колите кои минуваат брзо, гледа полн автобус, ги мрази сите во автобусот, во памет ги колне сите пензионери, ја нервираат сите звуци, се нервира од сељачизмот на шоферот со народна музика.
Стигнува на факултет, одвај, ја гледа колешката што ја мрази, го бара професорот да моли за потпис или оцена, убедена дека е кретен и дека нема да и даде потпис. Не го наоѓа, оти треба да го чека пола саат до приемно време, се мршти за тоа колку е глуп образовниот систем, дека сите професори се партизирани, дека ги мрзи да работат, дека книгите не им чинат, ништо не чини.
Тргнува назад кон дома, колегите кажуваат дека одат на кафе, ако сака со нив, она мрзоволно тргнува со нив и пола саат на маса го поминува со завист како тоа они положиле и на крај се теши дека биле синови/
ќерки на некој, па затоа положиле. Дреме на маса и по некое време си трга. Го заборава чадорот и се сеќава на тоа во автобусот. Погледнува кон девојката спроти неа, и и се потсмева во памет на тоа дека носи чизми и тренерки. Си вика, кај живеам јас, сељаци, простачки, глупи и грди луѓе. Оваа не знае да се облече, ама работа има, јас немам. 100% се курвала за работата или е партиски примена. Стигнува дома, нема јадење на масата, јаде смоки и седнува на фб. Ги мрази сите. Ужасен ден, никаков.

Личност 2, иста ситуација.
Станува свежа. Си легнала рано, читала книга и заспала читајќи. Погледнува надвор и гледа дожд. Се радува на капките по прозорецот, и изгледа романтично. Се тушира набрзина и се спрема, Става црвен кармин за да пркоси на сивилото надвор, портокалова наметка и цветен чадор. Стигнува на автобуска и ги става слушалките во уши. Трешти омилената песна на рипит. Влегува во автобусот и си потпевнува. Не забележува никој наоколу, гледа надвор низ прозорецот, преку капките во сите вирчиња и еден зрак сонце некаде далеку. Стигнува на факултет, бара некоја позната фаца, ја поздравува колешката и оди по потпис кај професорот. Ќе дојде за пола саат. Седнува пред кабинет и ја вади книгата од синоќа од ташна, продолжува онаму каде што заспала синоќа. Не забележува дека поминало и повеќе од пола саат. Професорот доаѓа, таа подава идекс, добива потпис и си заминува.
Колегите ја канат на кафе. Оди со нив весела, слуша како сите положиле некој тежок испит. Ги прашува како, што учеле, колку време, какви прашања имале. Фаќа забелешки среќна што добила искуство од нив и си оди дома.
Во автобусот гледа девојката спроти нека како е лошо облечена. Жал и е за неа. Ги погледнува нејзините чизми, искинати и ги погледнува своите, полни со крзно. Си вика, некои луѓе немаат среќа. Доаѓа дома, нема ручек. Решава да зготви за сите, полека, со музика во позадина. Вари кафе и ги чека нејзините да се вратат. Среќна е што и го бендисале јадењето. Си оди во соба среќна за убавиот ден. Отвора книга.

Кои сте вие? Кои сте одлучиле да бидете? Сте решиле да мразите или да сакате?
Сте решиле да речете - убав ден, или лош ден? Многу работи во животот зависат од вашата глава, не од другите.
Факт е дека себично викате дека сите други не чинат, оти е тешко да се погледнете во огледало и да кажете дека вие не чините, дека вашиот став не чини. Се полните со гнев, место со љубов. А со што ја раните душата, таа со тоа се полни. Не е светот крив за се, многу повеќе сте вие. Решете со што ке ја храните душата и која девојка ќе бидете.

 

@Cka Oваа првата дефинитивно живее во Македонија, туку оваа втората на која дрога е? Just kidding

 

И двете живеат во Бугарија. Интересно, девојка која е позитивна, чита книги, готви за своите дома и сака дожд е наркоманка. Интересна дефиниција. Се зезам нормално, никогаш не сум се дрогирала

 

^ Тогаш јас сум најголемата наркоманка.

А не и дека луѓето не ме гледаат чудно, зошто јас сум единствената окезена во осум сабајле на дожд и ладно. Ама, тоа е.

 

СДК Американците на црн петок изгледаат по загреота и од нас

 

@Cka За дрогата се зезав во однос на позитивноста

 

Години наназад, овој период од годината, со паѓањето на првиот снег, со паѓањето на температурите под нулата, кога ми смрзнуваат раце и нозе, кога крвта ми се заледува - се буди русинката во мене, еден дел од мене за кој немам соодветни зборови за да го опишам точно. Секогаш кога ќе се спомене Русија, кога ќе слушнам руски, кога ми е ладно, чувствувам некоја длабока но далечна носталгија, некоја неопислива топлина, некој копнеж, како некое дежаву да ми се случува што на моменти ми е дури и језиво.

Едно од логичните објаснувања кои ми доаѓаат на памет ми е еден чуден, црнобел но премногу реален сон сонуван многу одамна каде сум била дел од Црвената армија друго објаснување ми се зборовите од личност која во еден период од животот ми беше многу битна, која секогаш ми викаше дека сум се родила на погрешно место, дека сум била права русинка со бледиот тен, светлата коса, зелените продорни очи, специфичните црти... Или пак во претходниот живот сум била русинка... Нема четврто

Ова мое стање на почеток се изразуваше само со слушање руска музика, истражување на руската култура, историја, начин на живот, потоа со читање на руските класици и книги со дејствија кои се одвиваат во Русија... Изминатите две зими се опседнав прописно, сум купила неколку шубари и бунда, а годинава мојата ''опсесија'' со Русија е манифестирана преку желбата за изучување на јазикот.

А кога ќе намислам нешто мора и да биде... Најдов апликација, спремив тетратка и маркери, сабота навечер, Я учу русский уште водка ми фали во комбинацијава млада е ноќва, кој знае...

И така, јас си сонувам со отворени очи, дека еден ден со шубарите и бундата ќе слетам во Москва, ќе се шетам по Црвениот плоштад, Кремљ, Горки парк, театарот Бољшој, ботаничките градини, метрото... Кој знае... Го имам цел живот пред себе, нели?! И се додека имам соништа, имам и за што да живеам...

Вас, мои друзья, ви посакувам доброй ночи!

И сонувајте, сонувајте многу, зошто соништата немаат рок на траење!

 

Лелеее и јас сум втората девојка, веднаш се препознав, сонценце. На крајот од убав ден седнувам на форум фемина и со својата позитивност им го разубавувам денот на многумина. Делам добри совети, добивам лајкови, луѓе ми се заблагодаруваат и ме поздравуваат во СП, еве сега наскоро ќе ме има и на листа за форумџика на годината. Срце сум.

 

Секогаш продолжи да се надеваш драга. И мене пред 10 години ми се смееја кога им велев дека ќе живеам во Италија а сепак успеав да бидам таму цели 9 години затоа што секој ден желбата и љубовта растеа во мене и никогаш не престанав да се надевам.
Ты можешь получить , если ты действительно хочешь (можеш да го постигнеш тоа доколку навистина го посакуваш). Пока дорогая.

 

Апелирам до администраторите на фемина:
ПРЕСТАНЕТЕ ДА КЛАВАТЕ РЕКЛАМИ НА САЈТОТ, ДА НЕ МОЖИ ЧОЕК ДА ОТВОРИ НЕШТО.
АМАН!!!!

 

Grazie mille cara, bellissime parole di supporto
Извесен период од животот и Италија ја доживував на сличен начин, но се тоа беше свесно - интересот, патувањата, изучувањето на јазикот... За разлика од Русија, што ми е нешто потсвесно, несвесно, необјасниво, што на моменти се прашувам воопшто дали е нормално

Но, да... Io continuerò a sognare e sperare sempre

 

La speranza è l'ultima a morire

 

Jas sum devojka broj 3.
Moze?
Ne se prepoznav niti vo ednata a uste pomalku vo drugata.
Imam i denovi koi mi se polni so mrzovolie,i denovi polni so pozitiva.
Nekogas zamislete,sum mrzovolna ama sakam da gotvam i zaspav vecerta citajki kniga.
Nekogas zaspivam posle sedenje na kompjuter na koj eden od prozorcinjata e bil fb.
Ponekogas sum mrzovolna koga doznavam deka odredeni licnosti zemaat plata postojano sedejki na rabota na fb.No ima denovi koga ne mi e krivo i si vikam,niven ksmet.Si ja naredile.Znaat kako da go ziveat zivotot vo nasava Makedonija.
Fala bogu imav rabota,ama nemav vreme za internet.Si ja sakav rabotata,no koga dojde red da ostanam na porodilno,namesto da go zemam celiot iznos kako sto si sleduva procentualno od platata,jas go zemam samo onoj del koj go zemav od platata preku banka.
I togas stanuvam mrzovolna deka i otatokot mi bese zasluzen a go nemam.Mrzovolnosta brzo mi pominuva zatoa sto odamna veke se imam pomireno deka sistemov taka ni funkcionira.

Koga dobro ke podrazmislam,znam koga i zosti sum mrzovolna.
Ne mi vlijae ni knigata,ni dozdot,uste pomalku parite.Ne mi vlijae nitu necij uspeh ili moj neuspeh.
Nisto ne mi vlijae tolku kolku negovata ljubov i sitnite i golemite prepirki so nego.
Ako denot so nego e ubav,mozam da pominam i so edna jabolka,koja bi ja dala na moite za da imaat tie dve.
Ne ja razbiram ovaa negova vlijatelnost vrz mene,ne sum ni tinejdjer,nitu se cuvstvuvam razmazeno.
Relacijata so nego,i naseto zdravje znaat raspolozenieto da mi go krenat na zavidno ili da mi go spustat na najnesakano nivo.
Drugo se e menlivo.

Imanje ili nemanje covek pokraj sebe,mnogu menuva vo zivotot.

 

Можеше примерот да биде и со чашата, дали е полупразна или полуполна, целта беше нашето видување, нашето гледиште. Иста ситуација, два различни карактери. Мојот начин да си кажам разлика помеѓу оптимист и песимист беше таа приказна. Темата нели е Сакам да кажам, без притоа администраторот на страната да ти се појави со пост каде ти кажува дека не ти чинат приказните, сите исти биле. Океј, ќе барам од сега прво да ми одобриш пост, дали ти е сличен со претходен, па да пишам.

Тоа што ти го поврзуваш мојот пост со држава или што и да е настрана од целта на постот, кажува за тебе, не за мене. Ако за некого е сол на рана тоа што некој му кажува дека самиот е крив за ситуација во која се наоѓа поради негативен став, жал ми е. Не секоја ситација, ама некоја, сигурно. На некои ситуации можеме да влијаеме, ама на дождот не можеме. Пред неколку страни имаше пост од девојка која се жалеше дека одвај еден семестар завршила, тешко било. Она ме поттикна за постот. Можеше да биде и пример со дете што јаде сладолед па му паѓа од раце, па плаче, или се радува што мачето до него лижнало од паднатиот сладолед, па го делеле. Ама се е поинт оф вју, може ти тука ќе најдеше заднина за тоа како се фрла на земја и не се чисти зад себе. Твое е правото како сакаш да ги сфатиш работите.

Се извинувам што сум оптимист и што поинаку ги гледам работите од луѓето кои мразат се наоколу. На кои секој им е крив, оти од интроспекција најдлабоко отишле до коренот на митесерот на носот.

Жал ми е што ти во секој мој пост гледаш глупи приказни, можеш едноставно да ме прерипаш. А можеби суптилно и ме бркаш, да си терам филм, со другите да не комуницирам. Претпоставувам и тоа е некое од правилата?

КАКО И ДА Е, да се појаснам. Целта на постот ми беше ставот на личноста кон одредена ситуација, и влијанието врз понатамошниот тек на работите. Целта ми беше да се види дека иста работа со поинаков став може да е поинаква. А кој како сака нека си го сфати, или едноставно, нека го прерипа. Не секој сака да се погледне и да види дали самиот со негативниот став си допринел до лош резултат на крајот на денот.

 

Деновиве, како ганаш се осеќам. Ми мириса на чоколатца, ми се каснува , абе благичко ми е на душичкава.
Пилинзите ги комбинирам: какао со јагода, какао со цимет (стандард) малку импровизирав место црно ставив бело чоколадо во маската за лице..... Се што беше или барем ми изгледаше чоколадно, го порачав од каталогот од Авон.
Направив мандарини прелиени со чоколадо,па ја чекам онаа комбинација на чоколадо со калинка, па маслото за капење на Planet spa....милина. Прво помислив, може има ова некои корени од изминатите години кога добивав цели пакети од Европа, за нова година. И не, не е до тоа.
Мене не ми се јаде толку,колку што сакам да го мирисам, да го осеќам, на мене да го имам. Абе ми се иде глазура да си истурам, па нека капе колку сака.
Отидов да го направам поседниот третман со чоколадо за денес, белки ќе го изгустирам, за некој период.
Се разгалив, та демек до чоколадото е.

 

Ах бре @Cka толкав пост напишав баш за чашата (полупразна и полуполна) и ти ме претрка, туу .
Сакав да кажам дека се сложувам и со тебе и со @RainBow. Важно е гледиштето и да бидеш оптимист во животот, ама понекогаш самиот живот ни става толкав товар на нашите плеќи, што нема како да не помислиш:
Има и полошо, ама има и подобро, зошто мора секогаш да се тешам со полошото?
Како и да е, ништо не е само црно и бело, живот је некад сив, некад жут, никој не може вечно да биде насмеан, ниту пак тажен, се се тоа нијанси.
Во контекст на муабетот, сабајле станав ненаспана, ми беше лошо, излеговме со сестра ми да прошетаме за обувки за црвчето и ништо не најдовме и сестра ми даде еден предлог кој во моментот на нервоза го нареков глуп, а потоа излезе пак по нејзино, па сега сакам да и кажам:
ИЗВИНИ с....., не ми беше денот, ТИ БЕШЕ ВО ПРАВО (овој пат де ) Цмокиииич

 

Дорогая @sia.bella,

я очень рада, что ты решила научиться говорить по-русский.

Если тебе иногда нужна практика говоря, просто обратитесь к мне.

В этом имени, я посвящаю эту поэму тебе.



"Безумных лет угасшее веселье
Мне тяжело, как смутное похмелье.

Но, как вино — печаль минувших дней
В моей душе чем старе, тем сильней.

Мой путь уныл.
Сулит мне труд и горе
Грядущего волнуемое море.

Но не хочу, о други, умирать;
Я жить хочу, чтоб мыслить и страдать;

И ведаю, мне будут наслажденья
Меж горестей, забот и треволненья:

Порой опять гармонией упьюсь,
Над вымыслом слезами обольюсь,

И может быть — на мой закат печальный

Блеснет любовь улыбкою прощальной."

-Пушкин



Спокойной ночи, дорогая.