Мислам... Дај... Појдов да земам некои производи што ми требаа од Орифлејм и и велам на таа што работи,а и навистина не ја познавв... 'Мм.. Нова фризура (беше пеглана), не те познав' и следи одговор : 'Леле па ти аман '... И отпреветување на очи. Хаха ... Боже цццц Уат д фак ис вронг уит диз пипл? Бев со еден другар и уште се осуди да праша не еднаш, туку два пати: ' Вие заедно сте? ' Јас Како?? Молам? Боже.... Иронично се изнасмеав Лаже суши жената, нз јас како не и грев да ги кради луѓето, ми се има случено да ми тутни производи и многу луѓе знам шо ги излажала.... Да не расправам... Мене најде да ми изведува бесни глисти.... А, чек. Мене шо ми е галје ти шо прајш со живото? Јас го гледам мојот живот.
Изминатите недели изнапишав мејлови колку што немам напишано никогаш во животот... Имам впечаток како секој сегмент од животот да ми е сведен на комуникација преку мејлови, па некако многу профи почнав да се осеќам... Со менторите на мејл договарам предавања, со работодавците договарам средби и интервјуа, а дури и со љубовта на мејл комуницираме... Во стилот на Анастасија и Кристијан Греј, баш Од секогаш сум била за тет а тет комуникација, но и оваа виртуелнава не е лоша, се додека добивам убави вести кои ми ставаат насмевка на лицето и ми го полнат срцето...
Денес бев сведок на една случка. Стар човек проси на ладново пред маркет. Млад дечко му купува леб и му го дава и стариов со цел памет му вели "не сакам леб пари сакам". Јас како што поминував подзастанав и се вртам "Сакаш ракија затоа просиш,некој умира за леб ти за ракија". Останав револтирана,луѓево се забегани,млади пеат во ГТЦ за да преживеат,таленти на улица,ме фати жал им дадов 100денари,тоа се за мене луѓе со живот,не се правам светица ниту Мајка Тереза едноставно сакав да се олеснам само.
Повеќе од половина од неволјите во животот имаат корен во тоа што сме рекле ДА премногу брзо и што не сме рекле НЕ во вистинско време !
И повторно мисли за минатото...Ех,камо олку да не не' мачеше. Досадна сум,знам,полесно е кога барем некаде,во некое ќоше ќе се искаже човек. Понекогаш некои настани ни одбележуваат некое годишно време. Никогаш не сум била голем љубител на зимата, но со секое нејзино доаѓање се присетуват на нешта кои многу ми влијаеле, а можеби и ме смениле до одреден степен. Ме научија дека она што некогаш сум го направила е од причина што тогаш сум сметала дека така е правилно. Некои помили, а некои и не толку,напротив, при секое сеќавање чувствуваш нешто што не може да се опише. Не е ниту болка, ниту пак некое позитивно чувство,туку нешто измеѓу,а не е нешто конкретно за да можеш да го дефинираш. Е овие вториве некогаш се први ни паѓаат на памет кога се присетуваме со доаѓањето на тој период од годината кој го одбележале. Некогаш кај тебе предизвикувале еуфорија, храброст, енергија и став дека нема нешто во кое не можеш да успееш,а сега се само нешто кое како магнет влече врели солзи од очите кои ти го горат лицето. Спомени кои стојат замрзнати некаде во тој тежок куфер на емоции и доживувања наречен минато,а кога ќе се отвори од него излегуваат милиони прашања поставувани одново и одново, а одговори нема. Сето ова се појавува баш во период кога не смееш да бидеш збунет и демотивиран. Меланхоличен,студен поглед фиксиран во една точка,а пред тебе како во лента хаотично се преплетуваат избледени сцени... Те поклопува ладна река од измешани чувства кои никогаш нема да бидам искажани и сепнуваш. Влегуваш во тој мрачен лавиринт и се губиш, не знаеш каде е излезот, владее хаос и немир кои ти го одвраќаат вниманието од се' друго. Одлучуваш цврсто да се бориш против тоа и вложуваш труд за да го игнорираш и да го пренасочиш фокусот врз нешта кои треба да ти бидат приоритети и кои во иднина ќе ти бидат од голема корист. Минатото да се заборави и да се измени е невозможно,свесни сме сите. Оние емоции кои кај нас ги предизвикува треба да се научиме да ги потиснеме и храбро да чекориме кон новиот ден со позитивен став дека ќе биде подобро и да не дозволиме историјата да се повтори. Но,секое лошо за добро,таквите негативни нешта се тука за да не научат нешто,нели? Целиот живот е авантуристичко патување со милион перипетии и изненадувања, главните состојки кои го прават уникатен и совршено несовршен. Врз некои нешта немаме контрола,а кога ќе прифатиме дека немаме моќ да ги смениме ни станува полесно. Знаеш што веќе имаш, учиш да си задоволен и со тоа. Имајте убава вечер и не дозволувајте минатото да ви ги дефинира сегашноста и иднината!
Еј, погодете што! Недела вечер, сите спакувани за накај дома, палење колата и... тече уљееее... Ај што викендот тргна наопачки, мора и така да заврши, нели? Добро е што на целата мака, барем дечко ми не се нервираше и почна со неговото: Абе дечки, ај малку авантураааа! После кога ќе седнеме да го раскажуваме викендов и што сè ни се случи, ќе се смееме! Сега ни е смешно, ама тогаш кога мораше да ја оставиме колата таму, да го вадиме целиот багаж и да бараме некој да дојде од Скопје да нè земе - е тогаш не ни беше смешно Мислам дека фалеше уште клуч од викендицата да заборавиме и официјално викендот да го прогласиме за промашен. Зашто ми се чини дека сè што можеше да тргне наопаку - тргна. А со тоа ни тргна и пиењето Ај на здравје!
Pred dva dena od Aerodrom vrakjajki se, pred nas eden star covek padna na ulica, cel bese krvav vo liceto.Se nasobraa lugje jas i verenikot istrcavme od kola covekot bese mnogu pijan,nemozese ni da stoi..Povikaa lugjeto brza pomos ja cekavme no 10 minuti ja nemase. Ostanatite minuvaci otidoa ostanavme nie i edna devojka so starecot. Verenikot go stavi vo kolata, jas go cuvav pozadi da ne mu se slosi pak .. Povikav pak brza pomos i mi rekoa da go nosime na Urgenten. Uspat go prasuvavme ima li semejstvo kaj da go nosime posle, covekot samo spomnuvase nekoja ulica vo Karpos i deka nemal semestvo .. Prvo pomisliv deka e bezdomnik, imase kesi so star leb i prazni sisinja od rakija. Lugje tolku se potresov.. Plachese samo govorejki deka sinot mu go ubile vo vojna vo 2001, i deka zena mu go ostavila. Na urgenten go primija odma i ni rekoa deka go znaat od Toksikologija redoven pacient im bil.. Go prasav dali mu trebaat pari, mi rece dokolku imas daj mi .. mu dadov i mi veti deka nema da kupi alkohol. Neznam sto se sluci ponataka so nego cesto go mislam.. Da ne dade Gospod nikoj da ne e vo takva situacija
^Ова не беше за лајк, ама ете има такви не им ги знаеш приказните. Но мора ли во секоја дупка решението да се бара во ракија? Не пиј толку ракија не е вредно, живеј бе за себе и за леб. Многу е лошо вака.
Декемвриско утро... Стрелките на часовникот означуваат почеток на новиот ден. Тишината се подготвува за брз и динамичен старт на градот. Сонцето се порешително се протнува меѓу облаците во обидот за превласт над облачноста. Енергичен звук ми допира до сетилата со повик за добра организација во чекорите. Со трепкања во погледот ја фотографирам хармоничноста на боите развлечена на синото платно. Мирисот од свежа овошна напивка и вкусна храна ми пробива до длабочината на утробата за да ми го навести утринското мени во режија на здравиот начин на исхрана. И кога секојдневниот ритуал ќе заврши со првото кафе, па и единствено во текот на денот, како и многу други работи во мојот живот, ми причинува големо задоволство секоја испиена кофеинска голтка што има моќна инспиративна вибрација врз мислите. Ја сакам онаа дозирана умереност во секој аспект од опстојувањето што ме прави подносливо поинаква. Толпа чекори, непознати лица, разминати погледи и сурови зборови потопени во сивило се секојдневниот декор на студеното тло. Вторник, вообичаен ден за имбецилно издание во градскиот превоз.
Како ќе препознаеш новопечен богаташ-сељак? Така што става слика во својот мерцедес додека вози, во раце го држи својот ни 6 месечен син, a жена му го слика со опис - моите среќички. Само продолжете така глупачо, од среќички ќе завршите во мелено месо. Ебате богаташите што не си купиле еден транспортер за бебе.
- Германецот има жена и швалерка, а ја сака жената. - Французинот има жена и швалерка, а ја сака швалерката. - И македонецот ги има двете, ама најмногу ја сака мама
Денес по повод патронат на едно школо, едно девојче од шесто одделение освоило второ место. Ми текна и мене кога јас го освоив во седмо одделение истото место. Колку бев среќна... Ептен ми е мило. Си реков, зошто јас не пратив годинава? И не знам зошто, дали немав време, или пак инспирација, не знам... Тогаш само онака си реков: Ај дргугата година... И веднаш во главата ми светна - каква друга година? Нема да бидеш веќе во ова училиште, нема да можеш да учествуваш на конкурси за основни училишта... Тоа ми беше како плиснување со кофа вода. Како да се разбудив од некој сон. Следната година повеќе нема да сум тука... Буквално ги „уживам“ последните денови од овие 9 години поминати во ова училиште. Се наежив навистина. Колкава промена ќе се случи. Јас не прифаќам лесно промени. Страшно ќе биде... Ама ќе прокарам некако. На светлата страна, ќе излезам од затворов и ќе поминам низ првото „сито“, како што знам да си го наречам. Ќе ги разделам патиштата со отровиве од соученици конечно, можеби ќе имам нови пријатели, вистински... Можеби..
ПРОЕКТ ЗА ДОБРО РАСПОЛОЖЕНИЕ Проектот „Улични музичари и артисти“, како што објаснува Вера Бошковска, директор на Универзална сала, е дел од Програмата за култура на Град Скопје и се спроведува веќе четири години. Негова цел е да создаде пријатна атмосфера и добро расположение на сите посетители, туристи и жители во градот. - Годинава во проектот се вклучени 38 учесници на пет локации низ градот: ГТЦ, плоштадот и улицата Македонија и плоштадот Kарпошово востание. Сите учесници добиваат месечен надомест, кој се движи од 3.500 до 7.000 денари, во зависност од ангажманот на учесникот и времето поминато во ангажман. Тие самите одредуваат кога можат да бидат присутни во текот на еден месец, но зависи и од временските услови. Kога е многу топло, некои не можат да настапуваат, бидејќи може да се оштетат нивните инструменти - изјави Бошковска. Освен музичари, во центарот настапуваат куклари и жонглери. Проектот трае од април до декември и ќе продолжи и в година. Бошковска ги повика сите заинтересирани уметници, артисти, музичари што сакаат да учествуваат да се пријават на огласот што ќе биде распишан во јануари. Претежно се студенти на кои ова им е екстра џепарлак. Добиваат и од Градот, но и од бакшиш, а ние имаме квалитена музика и звучи светски Многу ми се свиѓаат Иначе, јас не давам пари кога гледам дека ги трошат за пиење. Од нормален живот, се пропиле, се развеле и останале избркани на улица од семејството. Обичено таквите и кога ќе ги однесеш во болница, се насилни откако малце ќе отрезнат и многу често напаѓаат сестри и доктори. Моја блиска беше нападната од уличен алкохоличар во болница, откако го освестиле. Мислам дека од тогаш ги замразив. Маж ми пак, прави сендвичи и им носи. Може во следниот живот ќе имам срце колку неговото.
Јас мислам дека ДМ треба шминките од Mејбелин да им ги поклонат на феминките од темата за Вашата шминка, па да видиме асална шминка, бидејќи мислам дека е штета да се даваат на Дадар за тој да си шминка како дете од второ одделение чија инспирација е Cirque du Soleil
@Cka ова не го знаев, јас ретко вести и портали да гледам и читнам. Сега дефинитивно да смениш мислење е .
