Сакам да кажам...

Мачоров му носи некои камчиња од надвор на татко ми у соба веќе некое време.
Не можеме да сфатиме шо сака да ни каже.

 

I togas sfakam so kakvi sr***a im e polna glavata na nekoi lugje.

 

Тешко е во животот кога ќе се најдеш на раскрсница. Милион мисли ми се вртат низ главата. Како да постапам, како е најправилно. Сакам да кажам затоа што така ќе ми биде полесно, ама знам дека ако кажам иднината моја може да се смени. Ќе поседам долго време на раскрсница се надевам во скоро време ќе го изберам вистинскиот пат.

 

Оној најдолг момент во животот кога наставникот ќе се развика на цел глас и штама ќе настане, а јас во секој миг ќе прснам во смеење. Кој го почувствувал ова, знае.
Talk to me about self-control.

 

Да се надоврзам
Најслатко е кога ќе влези утакмица во која си ја чекал последна во последните минути, но исто така е најболно да те турни таква утакмица а ти си мислиш дека е веќе готово се

 

СДК....има жени што се како канцер...како метастази ти се закачуваат за секоја клетка од телото...оди речи и НЕ на таква ....

 

Сакам долги прошетки, старки и природа. Свеж воздух со топол ветрец. Леден чај наутро на тераса. Разиграни деца во парк. Мирисот на свежо косена трева. Планови за одмор. Февруари, биди брз.

 

Неписмените и простите се посилни и од и џихадистите.

 

сдк...петооооккк...

 

Моментално гледам една германска емисија и гостин е едед дечко каскадер по професија кој при вршење на својата работа се повредил и останал инвалид.Човеков е некаде до 30 год. не повеќе.има толку мила фаца,плав е со плави очи,прекрасно изгледа.
Додека ја гледам емисијава,си мислам ..којзнае како му е.Да не си му во кожа.Толку млад а толку намачен-инвалид до крајот на животот.Ми иде да се изнаплачам.
И ние се жалиме на некои ситници,и разочарани дури од животот сме некогаш поради некои прости работи..што не можат ниту да се споредат со проблемите на некои луѓе.
Да луѓе,секој ден е подарок.Здрави,прави способни за работа?Тогаш значи богати сме.Среќни сме.Но дали сме свесни за тоа?

 

Да ви рече некој да одберете меѓу 1.000.000 евра и личноста што ја сакате, што ќе си купите со парите?

 

Ako nekoi nesta nemozeme da gi izmenime, ednostavno treba da gi prifatime onakvi kakvi sto se.
Drugo care- jok.
Dzabe mi e sedenje doma, nejadenje, samo spienje I se takvi stvari sto se pridones za zaprepastuvanje.
Se pominuva, toa sto jas sum si epten cuvstvitelna I sto duri najmala sitnica me vozbuduva, eh,toa e moj problem.
3 dena ne otidov na rabota. I sto? Izmeniv nesto? Ne.
Ama ok, ima nesto dobro, barem ne go vidov I dobro mi e poradi toa...
A toj, hah..mi kazaa deka me baral ccc

Mojov si stigna od ubo poubo, mi prati slika od avion, slikano niz maloto prozorce velejki mi deka sum trebala vo zivo da ja gledam taa ubvina a ne preku slika..ah..be ah....ako, jas se izdrzuvam

Спојлер: Ne otvoraj. Bolit!

Toa e toa.
Zivot ide dalje. Bidete silnI I pominuvajte hrabro niz sekoja prepreka niz zivotot.

Kukla e hrabra, se izdrzuva.
Bidete kako Kukla. xD

 

Не ми е јасно на кој начин ми функционира психата, ама не ми се допаѓа вака и мислам не е во ред. Таман ќе почнам некоја личност полека полека да ја бришам од своите сеќавања, истата почнувам да ја сонувам, нон-стоп.
Веќе неколку вечери по ред го сонувам него, личноста која ми покажа колку еден човек може да се промени за една година до тој степен да не ја препознаваш, оној кој ми покажа како треба да сакам и колку, а и дека не сите го заслужуваат моето внимание, секако преку примери од него. Решив најдобро е сето тоа да го оставам и да одам напред, а психата не се согласува со мене па секоја вечер го сонувам. Банални сонови, ама битно тој е во сите.

Сега да мислам дека ни е судено или? Кога ли се' ќе заврши?

 

Во последно време, за сенешто го читам кометарот – „Урлам!“

Не, не урлаш, и прекини да лажеш.

Во животов сум прочитал доста смешни текстови, постови и коментари и можам да кажам дека, во најдобар случај, успеале да ми измамат насмевка на лицето. И толку. На прсти на еднава рака можам да избројам кога на нешто што сум го прочитал или видел на интернет сум се насмеал на глас, сам со себе. Ама, у живот ми се нема десено да урлам.

А не ви се десило ни на вас, па затоа ве молам прекинете да пишувате дека урлате, пошто никој не ви верува.

Претпоставувам дека оваа најнова измишљотина на урлање произлезе од американсконо LOL. Најверојатно, првото типче кое ја напишало кратенкава у муабет навистина и се насмеало на глас за нешто. Ама, оттогаш навака LOL е толку употребено, злоупотребено, амортизирано и искористено, што веќе нема апсолутно никакво значење. Денес на луѓево у пишан муабет LOL им е како узречица, која следи после секој и секаков безвезален коментар или кога не им текнува нешто попаметно да напишат. Лолаат на секое, а пред компјутер седат мртви озбилни. И така, денес LOL е само обична излитена фраза, која нема никакво практично значење.

За ROFL па и да не зборувам. Уште не сум видел или чул за некој да прочита нешто смешно, да стане од пред копјутер смеејќи се, и да фати да се ваља по земја држејќи се за стомак.

Овој тренд за користење на суперлативи за обични и секојдневни појави води потекло од американците и Луи ЦК имаше одлично клипче за оваа тема.

Но, истово го приметувам се повеќе и кај нас. Се повеќе зборови си го губат своето вистинско значење и стануваат само излитени и празни фрази. Све е прекраснотии, закон, најбоље, топ, лудило, урлање. Како да не.

Работи кои можам со мирна душа да ги наречам прекрасни (или прекрасноТИИ) сум видел неколку пати у животот и не, не биле ни твоето дете, ни твоето куче, ни новата блуза што си ја купила, ни ручекот што си го сликала за фб. Детето личи на тебе, што значи не е ни убаво, а камоли прекрасно, кучето ти изгледа како неухранет стаорец, блузата е најобична, а ручекот може да се оквалификува како семејно насилство.

Вчера беше лудило, братчее! -Стварно? Толку беше добра журката (у истиот клуб, со истата музика, у кој идеш секој викенд) што полуде? -Па не, ама... –Онда, не ме замарај, кажи дека било ОК или дека си си поминал убаво. Ама, не ми кажувај дека било лудило.

Дајте, да намалиме со суперлативите и претерувањата у секојдневите муабети, зашто кога навистина ќе ни се случи нешто убаво, ќе немаме соодветен збор да го опишеме.

This is Bill.
Bill is an American.
Bill uses extraordinary words to describe ordinary, common, everyday things.
This way, the extraordinary words become ordinary.
Don’t be like Bill.
Don’t ruin the meaning of words that describe beautiful things.

А да. И ве молам, намалете со мемињава „This is Bill“, отековте начисто. Верувајте ми на збор, не се толку интересни ни во изворен облик, а неговото македонско алтер-его (Трпе, Петре, Трајче) е уште полошо. Не ми се верува, мемево се појавило на почетокот на јануари, а веќе сите успеаа да ми ги направат цитрони со него. Остајте го малце Бил, а и мене, на раат.

 

Не сум за човек да ме остави да преспијам..цел ден ќе спијам..

 

@Bender Rodriguez Обично не читам многу многу долги постови од причина што увек е некој divine есеј на уважениот психолог што го пишува, но ова како го зачитав, брзо стасав до крајот и тенкју вери мач, конечно некој да им објасни!

 

Човек можеш да го познаваш подолго време и да не може ништо да разбуди кај тебе, да се трудиш на сила да почуствуваш нешто и емотивно и физички.
А некоја особа можеш да ја видиш за момент и да предизвика такви струии во тебе.
Тој страствен поглед од тие црни очи ме здрма и нон стоп ми се врти низ мисливе и ми кради насмевка.
По толку долго време да ми се појави такво чуство.
Иако е невозможно, забрането, доволно би ми бил само тој поглед да го гледам еднаш во неделата.