Сакам да кажам...

@AnaKarenina леле, леле, ти си се сретнала со зло од посебен вид. А, замисли, можеби тој некој мислел дека помага.

Заборавив ова да го дополнам - Дечко ми секогаш ми коментира за тоа како сум била гадлива од се и секогаш морало се да ми биде чисто, а легнувам со книгата во кревет. Демек којзнае кај се' се наоѓала. Па и ми вели, и плус тие твоите што никој друг не ги позејмува па стојат во прашина со месеци.

Оу мај гад! Љубомора мач?

 

Еј не ми текна на ова, а можеби стварно сакал да ме поштеди од читање, па на кратко да ми ја прераскаже
А и јас сум иста приказна ко тебе - невидена педантерија за сè друго, ама кога се во прашање стари книги, можам да ги гушкам и мирисам по цел ден
Баш пред некое време се расчитав статии за тоа зошто старите книги мирисаат убаво

 

Еве ја разликата помеѓу луѓето што читат и оние што не читат книги .

 

Колку е мераклиски кога гледаш млади луѓе како оживуваат вистинска традиционална музика.Магично е да се слушаат стари песни изведени од млади и премногу талентирани луѓе.Сакам кога гледам дека има народ кој вистински знае да ужива, кога го чуствува и доживува секој звук кој излегува од нивните инструменти...

Девојките од групата Перија ми се магичи ,како да се од некое друго место,како да не се од нашава земјичка,толку мили ,едноставни,спонтани,забавни,талентирани ...

Ако не сте ги слушнале ви посакувам во брзо време случајно да ги сретнете во Гтц и за миг да почуствувате ежење од нивите гласови,или пак доколку имате можност посетете ги на собиранките кои ги организираат нема да зажалите ви ветуваш

 

Баш ме интересира од каде таа потреба некои луѓе имаат за лажат и да се прават нешто шо не се.
Абре опуштете се бидете тоа што сте, колку што е пишано да имате толку. Кое задоволство ви е ако со лаги се возвишите пред некој што не ве познава.
Стварно еве се трудам ама не бре неможам да ве сфатам.

 

Sinojka ne mozhev da zaspijam, mi tekna deka u sredno imav otideno so pizhami, chisto posho me mrzeshe toj den da se presoblecham. Sakav pismeno izvinuvanje da dostavam do sekoj shto me poznaval u sredno

 

Од утре ќе почнам да вежбам, од утре ќе бидам на диета, од утре.... а тоа утре никако да дојде.

 

Не е проблем до утрото,проблем е до карактерот.

 

Секој ден иста рутина,исто време,исти луѓе,се е исто.
Ми здосади се дома да седам,сакам да тргнам на работа,со нешто да се занимавам,да направам нешто да се умешам во луѓе.
Здравје од април ако го примаат малиот во градинка,да се привикне брзо,ке започнам нешто да работам,планираме и некој наш бизниц со мм,ќе видиме.Само здравје да е.Е така викаше една моја другарка,На секој збор ,,здравје да е ,,.

Инаку,времево е мутаво за сите пари,ветер колку сакаш,денес нема да можеме малце по надвор,тоа е.
На крај сфаќам дека сум досадна и дека само се жалам.

Јбг,таков е животот........

И сдк дека,ги бројам деновите кога сонцето мое ќе се врати,како сто години да поминале,многу ни е тешко,но ќе издржиме....

 

Истo и јaс зa пaрите кaкo вие зa книгите, сaмo мене фетишoт ми е зa нoви не зa стaри. Кoгa ќе ги видaм тaкa си мислaм -шo убaи, чисти, нoви, не пoминaле низ мнoгу рaце кaкo нa пример низ дилери, прoститутки, певaљки, вo некoј смрдлив џеб, меѓу цицки...
Битнo е стрaст дa се имa кoн нештo нели?

 

Не, сериозно не можам да ве сфатам која е поента да се покажувате и докажувате на фб и инстаграм. Толку ли патите за внимание?? Се знаеме кој сме што сме и колку можеме. Разбравме сите дека само вие купувате од новата колекција, а не на попусти (ама тоа само коментирање пред луѓе вистината е сосем различна). Дека сте прошетале надвор од Македонија ако со себе носите храна за цела војска важно на фб нема да се види тоа. Ме нервираат оние лажни богаташи. Може крај со крај не можат да сврзат ама ќе излезат со последните пари на кафе чисто да се види дека биле излезени.

 

Им се восхитувам на луѓето кои иако созреваат, учат нови работи, се надоградуваат себе си секојдневно, сепак се сеќаваат на тоа како било пред да станат такви. Времето кога биле почетници, изгубени помеѓу своите мисли барајќи се себе си. Сфатив дека и јас како многумина заборавам како било на почетокот, па станувам арогантна на моменти...

 

Нај не убаво е она кога сите викаат за другите околу нив дека:
се само од корист;
лицемерни се;
им мислат лошо и ред други работи.

Зошто толку многу време одвојуваме за да ги обвинуваме сите околу нас,а толку малку или воопшто за да се испитаме и ние самите, одвреме навреме?!
Колку многу само ги има таквите кои што ги кажуваат карактеристиките на другите,а всушност самите тие се исти како нив!!

Размислете.Не е само да им наоѓаш мани на сите околу тебе, изброј колку мани имаш ТИ самиот!

 

Мене треба да ми се даде медал за наjмрзлива личност на светот
Ме мрзе да си ja средам собата
Ме мрзе да одам да си купам пижами
Ме мрзи да испаднам да средам некои документи
Ме мрзе да ja довршам презентациjaта на сестра ми
Ме мрзи одам да се замчленам во библиотека..
Уствари се ме мрзе бе.
Светска мрза сум знам и неодговорна исто така
Ми се пие топло чоколадо ама ме мрзе и тоа да станам да го направам
*************
Не секое машко не му стои брада бе, еве дечко ми и брат ми едно време пуштиja и што да ви кажам, изгледаа ко да биле во пустинa, ко да имаат по 50 год. а не 22 и 26
Под итна постапка се вратиja во нормала. За среќa

 

Еден другар ме праша што правеше последниве неколку месеци, јас му реков "пуштам брада". Ми падна смешно дека пред тоа не правев ништо само престанав да се бричам.

 

Си читам чат пат хороскоп онака, некогаш од занимација а некогаш дали ќе ми погодат нешто. Често за мојот знак читам дека сме се криеле зад нашиот заштитен оклоп и сме тонеле во наш измислен свет, со саати и саати сме знаеле д седиме затворени во тој наш свет. Епа во право си се луѓето некогаш. Еве баш денес исклучувам се, му порачав на татко ми книга да ми динесе, и си се затворам во мојот свет.
Не, не сум во депресија, не сум повредена, само малку ќе се изолирам од се.
Имајте пријатен ден драги виртуелни другарчиња, често знаете да ми измамите насмевка дури и во најдепресивниот ден... Посебно вие што секој ден сте полни со позитивна енергија и ми внесувате позитива во секојдневието.
Мене очигледно не ми е погоден месецот, ама ќе останам оптимист за подобро утре.

 

Кога некој мразите тоа е како вие да сте испиле отров а молите бога да другиот умре...

 

Ништо не може да ме натера разочарано да ми поминат низ глава варијантите на она „каде оди светов“ клише, како што може доза слушнато арогантно и неоправдано мрчење.
Колку и да се обидуваш да си создадеш невидлив оклоп, некаков внатрешен игнор систем за негативна енергија, сепак има моменти кога таквите вибрации на плукање и огорчен сарказам коишто дошле до тебе од конкретна личност - ќе те натераат на размислување за тоа колку истите се сеприсутни во денешно време.
И тогаш не можеш да останеш рамнодушна на фактот колку е жално...

Жално е за сите оние луѓе, особено за делот од нив кои се неоспорно интелигентни, коишто трошат толку енергија и мозочни ќелии во генерализации и анализирање на животите на другите, за потоа колку и да е добро напишана туѓата приказна - тие да најдат некоја мана во ракописот...
Луѓе коишто сечие убаво однесување и воздржување од злобни коментари со цел да се избегне повредување на нечии чувства - по свое ќе го преведат како немање свој став или пак улизување, евентуално за извлекување некаква корист од конкретната личност.
Коишто ќе прочитаат само лигава патетика и материјал за превртување очи во гестовите за изразување на нечија искрена блискост, како и во еуфоријата и споделувањето дури и на нечии најсреќни моменти.
Коишто го избрале најлошиот начин на себеистакнување и издигнување на својата интелигенција - преку омаловажувањето и извлекувањето на негативното во туѓите постапки.

А за комплетирање на сета таа слика и конечно доаѓање до горенаведениот клише заклучок, уште повеќе допринесува фактот уште колкумина други за ваквите луѓе во своја околина имаат само зборови на восхит за нивната искреност, немање влакна на јазик, храброст да се каже сопствен став... и секако, прејакиот сарказам со којшто пресмејуваат сè живо и диво околу себе.
Често се прашувам, од кога ли тоа дрскоста стана новата искреност бе луѓе!?

Понекогаш кога слушам и читам што сè може денеска некому да засмета, си мислам дека кога би можела, поракава подолу би ја напишала на сите јазици што ги знам и би ја лепела по билборди, би ја пуштала по радио станици сè додека не им влезе како нај catchy песна, како мантра во главите на луѓето...сè додека не почнат да избегнуваат негативности и превртување очи како главна тема во нивните муабети. И секако, десет пати да им трепка пред тастатурата да им даде уште поголема моќ за пишување секакви генерализации и намуртени сарказми во виртуелниот простор.
Yes, you'd better not say anything at all...

 

Одвреме-навреме, фејсбук ќе си поигра со твојата „нормалност“ и ќе ти пушти некоја бува, во форма на некаков си... бихевиорален експеримент - истражување, чисто, да ти го искаса и отече... и тоа, малку мозо(к)че, што ти останало. Па, сакал-нејќел, и ти ќе почнеш ко оние - вечните параноици дека и зад плутачкиот објект што го оставаат зад себе во wc школката стои великиот брат, евреите и масоните, и.. да мислиш и дрндаш глупости.
Последно, на по два-три дена разлика, ти пушта во чат да ти виси личност, која не ти е во пријатели веќе пола месец. Личност со која, сте се скарале и не си правите муабет. Или, си разменувате чат-пат..со големи размаци... некакви си ти пораки, читај, фрустрации, едниот кон другиот.
И, ова ти е во стил, можда сакате да си направите муабет и кога не си правите муабет, а? Ај да видиме дали ќе си направите? А, сигурно нема да си направите муабет? Па ќе се изгуби,па ќе се појави, па ете па и па и па....
Пошто, нали... фејсбук знае кога во с“рчот го куцкате името на ликот.
Фејсбук знае, кога го манијачите профилот на ликот.
Фејсбук знае и колку време висите на профилот и колку пати го правите.
Фејсбук дури и ќе ви направи „бу“ момент, кога нема да ви го листа во с'рчот, ликот... да си помислите дека ликот ве блокирал, па после кусо, мачење... еееетттееее! Немало блок.
Ух, шуќур. Тоа значи.... Ма, мајќе ти твоја!

 

Ми се има случено многу одамна истово со една книга, не ми ни текнува која беше, мислам дека некој класик за средно. Може и да е истата книга...

Од Лејла Сабит како се разочарав.
Вчера беше во емисија кај Бојанка.
Интересно пишува и е поим за Скопје и скопското, ама толку ограничен и површен човек, без речник и секој втор збор - значи, значи, значи.
Баш ми беше култен лик, а сега ми е мееееех...
Не дека пишува не знам што, ама нејзините текстови ми беа како ужина помеѓу оброци, да те освежи.
Очекував дека е елоквентна, неконвенционална, изградена, со став... стварно ме разочара.