Сакам да кажам...

Скопско и се е можно ете така за некој си нов почеток со сестра решивме да се напиеме по една,до две чашки па и три нек фати једном се живи па шта па наздравје нека ние

 

Чувството кога си ја олеснуваш душата е фантастично.

 

А да и кога веќе останав дома вечерва, штета што не си земав пиво , и така буквално ништо не правам...

 

Се додека телефонот ви личи на џиновско Хелоу Кити не можам да ве сметам за зрели и сериозни личности. Колку сакате имајте години, бидете и мајки, и жени и што сакате бидете, се додека имате толкави уши ставено на телефонот, нема да изгледате зрело и точка.

 

Ova ne odi na arno,srce me faka.tato be zasto be ne me prifakas coveku?zasto odis po tugi umovi?na sopstvenata kerka ne i veruvas ,epa ete cenata ke ja platime jas i brat mi,jas duhovna toj materijalnada si mi ziv i zdrav ,veke e se von kontrola!!!

 

Јас се нервирам кога по форумот луѓе што ги мрзи да пребараат си отвараат теми за се што ќе им текни.Нов член само што се регистрирал отвара тема и во истата тема др нов член коментита .оф оф оф

 

Сакам да кажам дека многу глупo име за профилов сум одбрал, со оглед на тоа што тука сум дојден бркнам некоја форумџика...
(Пази сеа коа ќе ми спукаат бан )

 

Порано верував во судбина, си мислев каква судбина имам ваква, блазеси му на некои како се му оди во животот. Но сега не верувам во судбини, глупости. Никогаш не очекував дека нешто ќе ми падне од небо, секогаш сум се трудела, само шо бев наивна.
Знам дека моќта е во мои раце како ќе си одлучам, одберам така ќе ми се случуваат работите, а не судбина било.

Еднаш тој ми рече "ти си многу добра девојка".
Као да речеше дека сум кучка некоја, немаше да верувам и да бидам наивна.
Често знае да ми рече некој колку си паметна и мирна, фина.
Фина за фините, мирна за тие кои ми немаат згрешено.
Не молчам и не ми е гајле.

Размислував и го вратив филмот на назад шо се вика, си мислам шо ми се има случено и толку сум благодарна за сите падови, разочарувања.
Тие ме направија да стојам цврсто на нозе, а не на нозе кои се тресат и мислиш нема да издржат.
Благодарение на сето тоа го согледав светот со вистинските очи, а не розови очила, станав толку зрела личност.

И толку ми е глупаво кога некои одма прашуваат "имаш дечко и зошто немаш"?
Не си гледаат за нив.
Не ми се врти мене светот околу маж и не можам да ги разберам таквите.

Мислам дека сум во најубавите години, имам толку работи зацртано кои сакам да ги остварам, по позитивна и по среќна од било кога.

И баш ми се лудуваше вечерва, ама си останав дома, тух.

 

СДК песната е нешто многу моќно...најдобра временска машина...може да ти врати спомени...личности, места, чуства...за минута- две веќе си некаде далеку, далеку...

 

Денови како овој си посакувам уште милион.
Mindfull...
Олеснување... Таткови дланки околу лице кои вечно мирисаат на сапун, во својот кревет, кафето од мама, мирис на дома.
Мирна сабота, со чувство како да сум уште на факултет и едвај 20 години.
Се видов, убаво и присутно во секој момент... Како да сум била на илјадници километри од дома со години.
Да се исплачеш во мајчиниот скут.
Сретнав и многу добра другарка од средно, пиевме кафе. Ми рече ми недостигаш многу пати, сакам да ти пишам, ама...и занеме. Што да кажам, сум си ги прибрала непријателот до себе, ме раздвоил од многу, а јас несвесна мува нрдовска па и без глава, не сфатив што се случило.

Се ќе биде добро...се.
Се гледам себе си, тука сум...тука се и моите. Ми требаше ваков ден, да си бидам се што сум на другите, да го гушкам детето во себе, без многу размислувања за тоа што ќе биде утре, денес се беше добро.

 

Она кога во глава ти се врти песна што си ја слушал милион пати, но сепак не ти текнува ниту на строфата од рефренот, ниту од кој е, ниту како и' е насловот.

Па поминуваш цела вечер, применувајќи различни методи за да ја најдеш, зашто во спротивно вечер нема да можеш да спиеш.

Ете тоа ми се случи. Ама благодарение на преголемата моја упорност, ја најдов и ми се смири душичката.

Посакувам за се' да бев толку упорна.

 

Mi nedostigaat srednoskolskite denovi,budenjeto vo internat i trcenjeto da ne zakasnime na cas.
Mi nedostigaat i denovite na fakultet,no nisto ne moze da se meri so bezgriznoto detstvo.
Da,togas seuste bev dete i uzivav vo toa.

 

Ај пуштајте среќа.

 

Ај со среќа!



Ти пуштаме вода!

 

Убаво утро. На тераса со кафенце и чурос, морски воздух и сѐ е совршено. Нозете ми вриштат од умор. Плускавци, гребнатини, ситни отоци... Но, сѐ тоа е мала цена за убавините кои виреат во мојава душа и сонцето што ме исполнува овие денови. Топло ми е, се чувствувам лесно и среќно. Го сакам ветерот што ме милува наутро и ме потсетува дека дишам со полни плуќи. Кој не ми дава да се шетам разголена како да е мај.
Ја сакам секоја зграда, секоја своја и посебна, со свои тајни и приказни. Секоја тесна уличка и секој малечок бар кои се толку многу пријатни и мислиш дека си дома. Дека си на твоето место. Таму каде што припаѓаш.
Јас тука припаѓам, си го најдов своето место. Не сакам да заминам. Со тешко срце ги прифаќам последните два дена од овој сон. Со желба и надеж дека следниот пат ќе се вратам со куфер спремен за останување.
А до тогаш, ќе се сеќавам на мирисот на мојата Барселона.
Убав ден мили луѓенца.

 

Многу сакам да разговарам со некој што има различни ставови од мене, ама знае да дебатира и да користи факти и валидни информации од добри извори. И некој што е подготвен да го смени своето мислење ако соговорникот има подобри аргументи. Тоа е многу позитивна особина и сакам да сум повеќе таква.

Секако, држи се до своето, верувај и имај свои убедувања, ама не следи слепо туѓи идеали и знај ги негативните страни на се, затоа што во спротивно не дебатираш, туку повторуваш едно исто без никаква поента и не можам да имам почит за тебе. Таквите луѓе ги замислувам како да се затворени во една мала соба и по цели денови да си ја маваат главата од ѕидовите. Како да можат да гледаат само право, во ниеден друг правец и засекогаш да останат слепи и глуви за туѓи гледишта.

Ако од старт размислуваш негативно за нешто и си подготвен да не прифатиш никакво објаснување, па менуваш тема или настапуваш со напаѓање, ни тоа не е дебата.
Затоа кога дебатирав во средно сакав да сум во тимот што го брани ставот со кој не се согласувам, затоа што подобро му ги знам негативните страни и поголема е шансата да победам.

И така, фин муабет си имав вчера со другар, ми фалеше таков муабет со некого. Обожавам обострано почитување на спротивставени мислења.

 

Ако некогаш мислев дека стареењето почнува со неколку седи влакна кои стануваат побројни и со мали брчки кои ќе бидат позабележливи, на прагот на четвртата деценија, тоа што некогаш го слушав, а денес го живеам ми создава реална перспектива да ги согледам убавите знаци на стареење, наспрема надворешниот изглед, а тоа се зрелоста, мудроста и смиреноста што ја добиваме на почеток на средовечноста, како и полесното прифаќање на нештата кои се дел од секојдневието.
После толку трагања по омиленото парче, доаѓа момент кога размислувам модерната облека да ја заменам со удобна, па високите потпеци ги складирам за "вонредна ситуација". Ги погледнувам со резерва, им одмавнувам со издишка на секојдневието и ја затворам вратата.
Повеќе не му се восхитувам на новиот сервис за кафе како порано затоа што не ми предизвикува задоволство. Тоа што ме прави среќна е мигот кога низ аромата го проголтувам секој убав збор споделен со стариот и добар пријател и низ чистината на насмевката чувствувам дека ништо не се променило меѓу нас. Правот од времето не ги прекрил нашите спомени благодарение на меѓусебниот влог искреност и доверба кои ја провлекуваат скромноста.
Ако некогаш можев да изгубам неколку часови за ноќни излегувања, сега секоја минута помината со семејството е драгоцено исполнето време кое не се враќа, а скапоцено се плаќа.
Иако партнерот има навики кои нерадо научив да ги прифаќам, сепак нашиот однос е достоинствен и со него животот е поубав.
Согледувајќи ги вртежите на кормилото на денешницата, сфаќам дека вистинска предност е кога има некој што ќе ме разбере дека не дошол крај на светот доколку викендот го поминеме во нашиот дом...
И тоа е дел од отстапките кои спонтано се наметнуваат низ заедничките потреби и можности.
Кога ќе ги сумираме предностите, а ќе ги занемариме негативните страни на едно изминато време, мирот и спокојството ни помагаат да воспоставиме хармонија којашто претходно била само недопирлива желба во очекувањата.
П.С. Чувството е прекрасно кога има на кој да посакаме добра ноќ, а задоволството обострано кога ќе го споделиме вкусот на утринскиот појадокот низ грст насмевка.

 

Здравје, ако имам второ дете сакам да е машко од една единствена и едноставна причина - не можам име да најдам за женско, оти маж ми имал љубовници и девојки со сите имиња кои ми се свиѓаат!
Јас: А Марија? -Тој: не, она ми беше прва девојка.
А, Мартина? - Не, имав две Мартини, за никаде беа.
А Весна? - Никако, последната пред тебе така се викаше.
Добро, а Сандра? - Со таа што се плеткав 3 години?
А Ема? - Како Емилија? Онаа што ми се јавуваше кога дозна дека сум со тебе и хистеришеше?
Оф, добро. А Ирена? - Не Ирена, имав една Ирена, мн беше растурена.
Добро... (и сеа викам ќе шлапнам некое име кое нема шанси да имало некоја таква... ако не ми се свиѓа) А Евгенија? - Леле, девојката од средно, на неа ме потсеќа.

Епа останав без име. Маж ми не губел време, може по именик да ги терал девојкиве, не знам, ама јас си ги потрошив убавите имиња.

 

Болката е неизбежна,патењето е избор...