Сакам да кажам...

Ми се роди комшивче....среќа за мајката и целото семејство кое 7 години го чекаше ова бебе...биди здрава и жива малечка!!!!

 

И кога ќе погледнеш околу себе, и ќе сфатиш дека има личности кои неможат да дишат без тебе, во нив си разбудил искрена љубов, ја чекаат секоја минута за да те видат, е тогаш сфаќаш дека си моќен и дека ништо не е невозможно.
А сега што?! Сега само можеш да уживаш во среќата која те следе.

 

Колку е добро кога имаш добар пријател на кого можеш да се потпреш кога ти е најтешко...

 

Има некои наши (не)образовани пратеничиња што освен за политиката се интересираат длабоко интимно онака ептен продлабочено дур петелот не рече куку мајсторе доста е ајде на Собрание,за филмската уметност...Едноставно:една слика-илјада зборови

Спојлер: и оскар за најненаспан мистериозно пополнет пратеник

 

Има некоја магија и во облачното, тмурно време. Чудно, но јас која отсекогаш трагав по сонцето и му се радував со душа, уживам во попладневното кафе на балконот загледана во сиво-синото небо кое се провлекува низ сувите гранки, подготвени да процветаат со првиот здив на пролетта. Необичен спокој и чувство дека и еден ваков ден може да биде најрадосниот ден во нашиот живот.

 

Сакам личност која разбира, на која не мора да и се докажувам, да и раскажувам за мои случувања, гледања, промени... Да не фаќа кусур и да не осеќа потреба да гради одредени постулати, во нечие име.
Сакам спонтани и разумни луѓе, а таквите ќе ги сакам вечно, страствено и ќе му ја пружам целата слобода, на векот, во светов и сите светови!

Купив убава тетратка, ќе запишам многу точки, а ќе завршам тродупло.
Одненадеш си фураш надеж, ќеиф бе, ќеиф си тераш.

 

Зошто мислите дека сарказмот и иронијата ве прават попаметни ? Така лечите комплекси или што ?
Границааа луѓе , граница! Алергична сум на такви ...

 

Онаа иронија во животот кога си вариш кафе за да се расониш и заспиваш додека чекаш да се олади.
Имајте убав остаток од неделата девојки.

 

Излегувам надвор и погледнувам наоколу,гледам расцветани дрвја на сите страни,како пролетта да пристигнала,но ми текнува дека уште е зима.Знам дека само ќе ги расипе,многу е рано за расцутување.Се разбирам јас од такви некои работи,ми фаќа тоа ,,лејката,.Така ми викаше тетин ми.Хаха.
Инаку,можеби да се запишев на земјодески гакс,досега ќе бев и вработена.....
Не ГУБАМ јас надеж,ќе си се вработам,ќе даде господ.Од многу нешта што сакав да ги кажам,заборавив,незнам на што попрво да мислам.Кога овде си ги искажувам чувствата,исто како на некој пријател кој ме сослушал,

 

Добро бре, можно ли е јас да сум единствената личност на светов на која и е тотално сеедно што Леонардо ди Каприо освоил оскар?

 

Ми се чини или маживе станаа навистина "преосетливи" ??

 

Не си

 

Мoментoт кoгa oтвaрaш фрижидер, гледaш кутијa oд слaдoлед и се нaдевaш декa внaтре имa пинџурче или лукoсaни пиперки сo oцет
И кoгa секoј втoр нa улицa ти зaличувa нa некoј пoзнaт oд мк, знaеш декa е време зa пaт пoд нoзе и дoмa вo рoдниoкрaј. Нa неделa или две, рехaбилитaцијa сo рaбoти oд кoи некoгaш едвaј си чекaл дa избегaш. Кoј дa пoмисли декa ќе ти недoстигaaт и декa пoнекoгaш лек ќе се?

 

Прости ми Оче...грешев...
Денеска бев лош... безобразен... дури може да се рече, расипан....
Морав да играм валкано, да уценам човек, заради остварување на повисока цел...
Не дека не заслужил, дури малку му е...ама сепак не е тоа мој начин и стил.
И се срамам...
Ама ќе ми помине...за некој ден кога ќе почнам да ги користам поволностите од посакуваната цел, сигурно ќе заборавам на овој ден и лошотилоците што морав да ги направам...

 

2 милиони садници засадени за Ден на дрвото, а уште толку дрва исечени на диво... Се сече по ред, дење-ноќе, и тоа што треба и тоа што не треба. Ја соголија планината, ми се чини дека со секое одење ме пречекува сè полоша глетка. Шумата околу нашата викендичка сега е како мала оаза, никогаш претходно немало толку многу птици. И тие си бараат нов дом...
Загрижувачки е колку несовесно се однесуваме спрема природата, како нешто да е вечно и неисцрпливо. Не размислуваме за целиот животински свет кој живее во тие шуми, не размислуваме за сопствената животна средина, не размислуваме за идните генерации... За ништо не размислуваме.

 

Ја гледам сестра ми како уште сега спрема честитка за 8ми Март за мајка ми и не можев, а да не се присетам.
Внимателна сум секоја година за празникот на жената, ако не повеќе, барем каранфил за мама, каранфил за баба.
И една година никогаш нема да ја заборавам. Бев прилично мала и не бев многу при пари. И сум си собирала од парите за доручек што ми останале, по десет денари, по пет, по два. И ги стискам во раката како кој знае колку да се. Отидов во една цвеќара. Имаше многу гужва, сите купуваат по нешто за жените во својот живот, буќети, украси и не знам што. И си мислам и правам математики во главата. Ако и го купам тоа на мама, нема пари за поклон на баба ич да ми останат. Околе мене летат пари на сите страни, јас како некое бузе по десети пат си ги бројам тие ситните и рачунам. И најпосле, најдов ефтино слонче, од тие што се за среќа, ама минијатурно. И тоа биде за мама, а за баба кутија колачи. И двете убаво ги спакував и срцето ми беше раат, имав поклон за мама, ама и, поклон за баба.
И сега кога размислам, баба веќе ми ја нема.
Близина во семејството никогаш не сум имала со никој освен со баба и чиче. Можеби и јас сум виновна, ама ни другите не се светци. Тие сакаат да се зближат сега, јас сакав претходните години. И колку и да се обидуваме да се зближиме, никој од нас нема воља да издржи до крај.
А кога поубаво размислам, од старците остана ми само еден дедо. Другите сите рако ми ги однесе.
За да може празнината на срцето да ми биде поголема. Таа празнина ќе си ја носам во гроб, освен ако некогаш во животот не основам едно нормално семејство какво што отсекогаш посакував. Дотогаш може само гадно да ме боли празнината, и толку.

 

Многу ми е мерак што си го програмирам лека полека мозокот да живеам за ситници кои живот значат....мали, слатки нешта што ти изнудуваат блажена насмевка.... Тоа не значи и не амбициозност, напротив амбициите и патот кон успехот се нешто сосема поинакво....или не? Патот кон успехот е пат кон среќа?

 

Mногу сум горда на себе за се што сум постигнала до сега, сама, со свој труд, свои напори, БЕЗ ШИРЕЊЕ НОЗЕ на никој.
Ама и многу ми е мака кога гледам како други девојки апсолутно го газат мојот труд, талент и сето тоа ми паѓа во вода зошто тие немаат совест ни морал, и воопшто не се ценат, и решиле на секој човек што има две топки и банана меѓу нозе да му се дадат за да успеат, и што е најстрашно, УСПЕВААТ.
Нека, јас мирно спијам, и знам дека еден ден ќе успеам, и нема никој со прст да ме покажува и озборува на какви начини сум стигнала до работа.