Сакам да кажам...

Како ли јааас да научам?! Времето ми тече, викендов си поминува, утре во 8 сабајле колоквиум, а јас ни до пола со материјалот не сум. За ќотек сум! Сум се пикнала во соба од петокот попладне и не искачам, демек ќе учам. Се правам само неучам. Ајој, ќе ми се собере се, ќе пукнам.

Ич не сум расположена веќе некој период, меланхолија ме фатила, флегма сум станала. Ни работите што најмногу си ги сакам, не ме расположуваат. Среќа ова истегнувањево спас ми е, па си се тегнам и си офкам по цел ден. Ем сакам да јадам, ем ништо не ми е вкусно. Ем ми се пие кафе, ем не ми е погодено. Ем сакам да правам муабет, ем не сакам луѓе во близина. Да, ни јас сама не се разбирам. Некое чаре некој, нешто?

A како ми се чита книгана на полица од Харлан Кобен, ја мерачам цел месец да ја почнам, се нешто имам други обврски. Дај да си полежам неколку дена и неа, и таа другата да ги прочитам, па и уште некоја ако може. За тоа душа давам, не ми треба повеќе. Ама нема.

 

-Кратко и јасно
Сакам да кажам дека фемина е еден од најдобрите форуми!

 

СДК, не можам да бидам дел од циркуси. Боли глава од луѓе што секојдневно драматизираат

 

ја сум 27, зш збориш у темата за над 40 ондак...1000 годишен старец остава слика како да е кунг фу мајстор шо по цел ден седи на голем камен у шумата без да настине или да добие пролив(кунг фу вештина).

френдзонирање не значи дека сте другари, ја споделуем и без тоа (едно време и на вебсајт,шо прекинав да го работам дека непраеше пари)

еве ти малку food for thought
зш најдобрата вештачка интелигенција microsoft tay стана фашист за помалку од 24 часа
(кога сватива шо праи го избришаа)
гоогле ит

 

Да ви ја разјаснам мистеријата зошто вчера и денес имаше сонце и беше да речиме прилично асално супер времето...
После толку години од постоењето на една болест на мозокот,психички мобинг и тортура на мозочните клетки и на незрелиот акал во мојот череп,едно чоече минијатурно во висина и шо треба кај и да е да шанта по факултети наскоро,то ест ле јас,се реши да учи математика.
Да јас,како државен и светски првак,доктор и специјалист за оваа бројчана област се решив да учам. Математика во срцето,да живее математиката!
Кај е Ајнштајн да ме слушни бе?
Ама интересна е работата шо на тестовите добивам бандери,онака стапчиња како на лижавчињата слично нешто така,а учам бе.Да да.Макотртно.
Ама сепак со тежок труд и мака цела пот,јас добивам пајче на крајот на хепи ендиштата.

 

Забавна тема ми е +/- 40...забавни ми се ликовите таму.
Tnx, @ccca ќе погледнам.

 

Пред малку го видов постот објавен на фб, па решив да го споделам и тука.

ВИДЕО: Димитрија од Виница го бара својот украден лабрадор,
еве зошто

https://www.facebook.com/gledytv/videos/900007333429766/

Се надевам дека човекот ќе успее да си го најде својот пријател.
А доколку не успее, една игротека се понуди да му поклонат шарпланинче
Има прекрасни луѓе, да

 

Прееска бев излезена и кога се вратив го фатив таблетот и отворив форум. Приметив дека додека го држам таблетов ми се тресат раците. Се загледав во нив и се чудев. Никогаш не ми се треселе така.
Се исплашив, онака.

Сакам љубов. Поточно сакам некој да ме научи што е љубов и како да љубам. Ете сакам.
Сакам секојдневно да му се заблагодарувам на Бога за новиот ден. Ете тоа сакам да го правам.
Сакам секој вечер пред спиење да се помолам за мене и моите најблиски, па и за сите други луѓе, зошто да не? Ете и тоа сакам!
Така ме обзема мир во душава, а да имаш мир во ова време и во ваков свет е едно од најдобрите нешта.

Убава вечер мили луѓе

 

Од супермоќи и мистерии, никогаш нема да ми се разјасни способноста на некои луѓе со денови да држат лутина и кон најблиските личности во својот живот, сѐ со цел да се држат до тоа дека се во право дури и кога се работи за неважни ситници...

 

Ајде нека помине овој тапа период. Не можам веќе ништо да поднесам...не, не зборувам за факултет, тој ми е моментално последен, туку општо за секое поле од животот. Не можам веќе се гушам, секоја втора вечер се гушам од сопствените солзи. Преку ден радосна, весела, дружељубива, ама навечер се менувам во друга личност...не поднесувам ништо веќе. Ме нервираат некои личности а сепак се замарам со нив.
Кога ќе бидам среќна? Кога ќе дојде среќата кај мене? Кога ќе бидам душевно исполнета?
Гледам другарка ми има премногу семејни проблеми, а не знам како да и помогнам, осеќам ја губам. Не ми е истата. Разводот знае мноооогу лошо да влијае на децата, без разлика на која возраст се.
ПЛУС недела најтапа ден. Господе прости ми. Понеделиниците ми се слободни и пак нема некоја разлика. Не знам зошто, можеби заради тапа периодов што ми е, па што не знам сама да си оранизирам ништо.
Еј буквално ништо не ми се прави. Сакам само да лежам и да размислувам. А за што ќе размслувам? Не треба да се замарам, а јас пак истото и истото. Абе блазеси им на тие воопшто што не се замараат со ништо. Блазеси им на паметот.
ВО комишии тука има млад брачен пар, не знам дали средно обрзование имаат дозавршено, абе од среќни посреќни. Две дечиња, си играат покрај нив трчкаат, тие среќни, си работат низ двор, се смејат, си шетаат, музика пуштена, зеле нова кола, па на лето кога ќе земат лубеница па ајде цела улица собрана кај нив, или сладолед за сите, па тој од работа доаѓа, таа ручекот веќе го напралвила среќна...блазеси им на паметот...еднаш дојдоа состав да сум им напишала за ќерка им, нешто како Книгата е најдобар другар на човекот...прво одд девојчето, а не знаат состав да му напишат...не, не им се смејам туку им завидувам на паметот...терајте си така, уживајте и за мене. Кога не знам кој ми е крив? Кога се нервирам за се, кој ми е крив? Камо и јас така да можев. Ама не, мене се нешто ми фали, мене се што не ми е погодено, мене се нешто ме нервира, мора да плачам, мора да се замарам со небитни, мора во последно време премногу да се нервирам, мора бедоксини да пијам (можам да замислам по колку дијазепами на ден ќе пијам кога ќе имам 40 год...здравје пред се) мора да избувнувам и да не знам да ги скријам емоциите.
КОга ќе рече некој абе паметот пушти го на лер и не размислувај за ништо...абе како да го пуштам? ајде памет оди во лер...ајде олабави се малку да ти ебам тоа стегнатиот...опушти ме малку и мене и себе...оди заспиј веќе еднаш....
И што е најтрагично приметив кога спијам многу ги стегам забите. Значи од нервоза дури во сон забите ќе ги искршам...wtf is wrong with me...

 

Ви текнува кога се обидвав очајно да ја објаснам разликата помеѓу салатка и марулка?
Е па денес имав дома и салатка и марулка и ми текна на вас феминкиииииии....
Не знам каква е разликата, очигледно се од исти семејства, ама знам дека ИМА разлика. Барем јас така сум пораснала- татко ми е земјоделец и одгледува вакви култури.
Во прилог слика од лист салатка и марулка. (ако се најди некој попаметен шо ќе знај да објасни нека пиши слободно)
Лево салатка-десно марулка.
---------------------------------------------------------------
На друга тема да си се пожалам дури сум тука де.
Дечко ми викендот ќе оди или Загреб на семинар, или ако не оди на семинарот планира да оди кај брат му во Скопје викендот (брат му таму живеј).. И ретко се гледат, во 3 години шо сме заедно нема ич ојдето дечко ми Скопје кај брат му ама сега женската на брат му била негде во странство и демек да се виделе...
Финтата е шо прв пат во врската наша ќе оди тој негде така сам.
И морам да признам дека не е многу фино чувството.
Мислам јас му вервам. Затоа сум со него. Ама сепак не можеш на никој никогаш да му веруваш 100%. Не е здраво. И знам дека ако сака да се глупира нешто можи слободно и тука, ама сепак малце поинаку е. Добро. Мислам нормална ми е реакцијата ама сепак прв пат ми е вака и малце сум уууххх.. Ама океј
ќе биди мислам. Се надевам. Се надевам нема да исклучам некако в крај хаха. Море маки биле овие врски работи глупости како сакате речете. Поарно паметен да си биди оти тешко му се пишува.
Така дечки ај сега чаос <3

 

Дали некогаш сте почувствувале потреба од запознавање на некоја нова личност со слични карактеристики како вашите ?
Животот е премногу возбудлив за да пиеме кафе со истите личности цело време. Моментално така ми е, сакам да запознавам нови луѓе, сакам да ги слушнам нивните авантури, нивните амбиции и цели.
Не сакам некој да ми ја краде позитивната енергија.

 

Многу поинаков март.
Благодарна сум само за својот живот и животот на моите блиски.
Поминав многу и навистина ли мислат дека некои луѓе можат да ме скршат?
Поминав тон болести, свои, на блиските.
Поминав триста неправди по своја и туѓа вина, со среќен завршеток и благодарам за тоа.
Тука сум и имам право да бидам тука.
За ништо во животот не сум била туркана. Искрено.
Образованието го завршив сама, се дофинансирав сама за да се доквалификувам, инвестирав сама и за личен развој што и не мораше, но сакав, затоа што еден е животот и сакам да бидам најдоброто од себе. И ова болеше, не дека не, ама после ти е убаво. И после тоа ништо не може да те негира, се поблиску си до себе и тоа кој си.
Сама си ги најдов сите работни места. Напредував сама.
Моите само беа тимот кој навиваше упорно за мене. Кој ме креваше кога паѓам и се радуваше кога растам.
Пријатели? Да, ги имам неколку блиски. Се прочистија низ годините и се поделија низ категории. Немам време за лажни насмевки, досадни муабети, но тие неколку ми се цел свет. Познаници, еден тон... научив да ги спојувам интересите и со луѓе кои не ми се допаѓаат само за својата повисока цел. И кога ќе речам повисока цел - засрамете се тие кои ќе помислите дека се пари и финансиски бенефити. Многу поголемо е.
Партија? Никогаш засекогаш (така сакам да е засекогаш, барем сега). Сакам вредни луѓе, не сакам неменливи идеали, гледање само за сопствен гз и отсуство на разум. Тоа не сум јас. Партија никогаш не застанала зад мене за ништо, ни па ќе биде во скора иднина, можам јас да застанам зад партија ако имам силен мотив и при тоа нематеријален.

Животов повеќе ме болеше од што ме радуваше, ама не сум пркосно горда, туку сум само горда.
На 27 години можам да се пофалам дека домот на моите родители се уште е најтоплото гнездо и немам проблем со тоа да им се пикнам в постела пред спиење како да имам 7 години и цврсто да ги фатам и двајцата за раце и да им речам фала ви што ве имам баш вас. Топлината и прифаќањето од родителите се тие кои те вивнуваат до небо. Не скапите автомобили, незаслужените работни места на кои ќе ве напикаат. Топлината и љубовта... најмеките и најмиризливите дланки, најдобрата утеха.

Благодарам за ова кое што не се купува со пари.

И ти мислиш дека ќе ме скршиш?
Не драга... јас имам корени, а ти беше и ќе бидеш вејка на ветерот.
Јас ја имам силата од внатре...ти си осакатена без намера да те навреда, мене ми е жал заради тоа, ти не си крива..
И не знам како те интересирам после толку години?
Ама другарка ми е факман тежок, кажала само што мислела и требало да се каже. Се познаваме како дишеме и затоа е едната од ретките кои ми се тука, сега, засекогаш.
Сакаш да ти кажам се што треба да знаеш? Еве гратис од мене што не си го чула од друго место.
Само едно нешто нема да споделам со тебе затоа што само моите и тој ја имаат таа привилегија.
Сама го завршив образованието, кое е целосно, а не половично.
Сама ја најдов својата работа, па сменив друга и работам за трета.
Искуството ми е бесценето и не е само во земјава.
Го љубам и се најдовме после буквално крајот на светот и ме љуби... без лаги и сомнежи.
Ги имам најблиските другарки до себе, некои се од пред некој месец, некој од пред години, ама неколку се, искрени се. Имам каде да се изнасмеам, исплачам, изнатрескам глупости без осуда.
А ти, ти што имаш?
Половично образование, половична љубов опточена во материјално, работа која ни ти е по струка, ни по интерес и љубов, плитки пријателства и ладен дом кој може и да е палата, сепак ќе е ладен. Што имаш? Што си инвестирала за себе? Кои се твоите способности?

И главното прашање е, зошто те интересирам? Зошто сакаш да ме грубиш кога кога ќе се појавам те демантирам? Признај си дека ме сакаш и мразиш зошто ме сакаш. Затоа што јас секогаш бев искрена со искрени намери према тебе, а ти према мене не.
Јас секогаш сум тука ако сакаш да зборуваш со мене, ама немој, немој да бидеш површна, немој да бидеш арогантна. Немој... затоа што се оди по заслуга, а не желба. Лошо те учеле. Потегот е твој, мојот одамна беше направен и остана да виси во воздухот. Не сме мали деца.
Јас ти бев другарка, а ти беше само полна завист и се плашеше самата од себе. Мислеше дека сум ти тоа што ти ми беше мене, се освен другарка.
Не, не знаеш како да ја држиш главата исправена кога најмногу боли. Зошто никогаш не те болело. Не знаеш како е да бидеш најубава и најсилна кога се руши подот под тебе. Не знаеш како е да вриштиш од болка во себе и пак да развлечеш насмевка затоа што мораш и требаш.
И ало.. не знаеш како е да се будиш како спартанец затоа што твојот живот е поинаков од на вообичаен човек. Слушнав си се ситела на болеста која се повеќе ми е другарка него ли непријател. Па дури и таа е пофина од тебе. Ама ако. Јас сум сам свој херој секој ден додека се влечкам од креветот до тушот. Јас не се жалам дека животот ми е тежок, ама заслужувам и светот да чуе како ни е на нас со она кое што ќе го носиме доживотно. Како јас така и тие како мене кои ја делат истата судбина, истата болест, на која ТИ се ситиш. Да, ние го освојуваме сопствениот живот секој ден, па светот и го можеме тоа. А ти што можеш сама?

Денов, правото, три состаноци, две кафиња.
Понеделник здраво.

 

Дечки - влечки. Може сум досадна ама со љубов го правам ова и сакам да се дознае за овие дечиња и луѓе, за нивните желби и амбиции. На страната за ивентот си постираме за профилите на нашите моделчиња, постираме и линкови во врска со даунов синдром, аутизам и слично. Кликнете на линкот дознајте колку различноста може да е убава и чиста! https://www.facebook.com/events/940375409414476/

 

Играта на казнување и наградување е дел од сите религиски доктрини, христијанско учење па и во животната пракса. Ниче пишување дека казната прочистува, но во модерниот свет таа валка.

Моралната казна е поделотворна од било што. Да си признаеш дека си згрешил, да си го истоштиш умот...Материјалните казни немаат ефект. Грците имаат еден убав збор, тимос, кој значи потреба за признание. А денес секој, колку и да е скромен сака признание за своето дело. Ако не, се соочуваме со плодовите на гневот, што би рекол Хемингвеј.

А ние награди добиваме секојдневно, но онакви вистински, чисти, убави зборови, богати мисли....поретко. Тоа бара време, лична жртва. Скромни луѓе, а големи пријателства, скромни а богат однос. Тоа го има во спиритуалниот свет , а не во материјалниот свет, што би рекла Мадона.
Она што може да се купи, секој да си го дозволи...брзо се заборава .

Филозофија на мигот, тоа е.

 

Нема ништо поубаво од поминат викенд со друштво. Бевме во Маврово и си ги наполнив батериите за периодов што следи.

Исто така би сакала да кажам дека запознав прекрасна личност. Сакам да запознавам позитивни личности, а @marama е дефинитивно една од нив. Мислам дека толку време што разговаравме изгубив осет за време. Едноставно зрачи со позитивна енергија.

 

Незнам зашто си правиш филмови и безпотребно се надеваш дека ке те побарам.Не нема да те побарам,едноставно изгуби човек со големо срце,човек кој имаше премногу планови за тебе мила,човек кој ке се бореше да ти го направи животот бајка,но крена раце од мене и се откажа.Жал ми е за тебе,бидејќи сите тие околу тебе не ти го мислат она добро што јас ти го мислев.Сите претходници само те искористувале, и ке те искористуваат но ти тоа не го гледаш за жал.Ти посакувам све најубаво мила,но едно знај(како што сама викаше) како мене луѓето се премногу ретки.

 

Почнуваш нешто љубов ова - она. И ти вика: еј те најдов на форум Фемина! И му викаш: читај на твој ризик маче ! <3

 

Премногу се грижам што мислат другите за мене, гледам на многу небитни личности да им погодам а самата себе се ставам на последно место.
А тој само ме кара и ме учи по милион пати ми кажува каде грешам, и дека треба јас самата себе да се ставам на прво место и да се водам по внатрешниот глас во себе.
И во право е.
Доволно е комплициран животот сам по себе па да не си го правам покомплициран. Да не го ставам тоа "што ако" во прв план туку да чекорам гордо и самоуверено напред низ животот.
Кога се фаќам самата себе како размислувам за било каква ситуација и веднаш си ставам некои мисли во главата ама ако биде вака/така ... ако не успеам... е во тие моменти ми се иде да си мавнам шамар сама на себе.
Луѓето се и ќе бидат тука да зборуваат кој што како направил, и без трошка срам да осудуваат, за жал таквите одсекогаш постоеле и ќе постојат.
Не сакам повеќе еден крив поглед упатен кон мене, оговарање од колешки кое допрело до моите уши да ми го расипува денот.

Сакам баш уво да ме боли кој како ме погледнал, што помислил за мене и дали јас сум успеала да погодам на некој или не. Бидејќи на луѓето никако не се погодува.
Многу негативни и лоши работи ми се случија во изминатиот период, а дополнителната негативност само повеќе му штети на мојето секојдневние и на расположението.
Свесна сум за тоа и ќе се борам да го променам тоа и да не биде така.