Сакам да кажам...

@eloves
@Petra777
Ви благодарам многу,со убаво да ви се враќа.

 

Што ми е убаво по цели денови пред зграда играат деца некои игри од порано што се играле некогаш се многу бучни некогаш тивки.
Моментално слушам : изгорело лончето претечело млекото Убаво е во вакво време да се види и чуе дека има деца кои знаат убаво да го поминуваат слободното време

 

Живееме во ера на најлошата поп музика.

 

Замислете ја за момент следнава ситуација – уште на раѓање, некој ве одделува од мајката, браќата и сестрите, кои никогаш повеќе нема да ги видите и ве носи кај него дома. Ве затвора во една просторија, од која не ви дава да излезете. Дозволено ви е излегување, ама само во присуство на вашиот грабнувач, и тоа на места на кои тој сака да одите. Морате да кажувате кога ви се оди во веце, за да вашиот господар ве придружува до таму. Имате храна и место за спиење, да, но практично живеете во затвор. Не ви е дозволено да правите што сакате или што ви се прави – само она што ви го наложува вашиот господар. Не ви е дозволено да имате секс. Вашиот господар најчесто ве стерилизира или пак, ако и ви е дозволено, тогаш веднаш по бременоста, вашите деца ви ги одземаат, за никогаш повторно да не ги видите. Или пак, ве тераат постојано да имате секс со непознати, за да вашите деца потоа ви ги одземаат и ги продаваат. И за сето тоа време, вашиот господар тврди дека ве сака најмногу на целиот свет. Кога на крајот од вашиот живот во заробеништво умирате, тој е тажен и рони горки солзи. А по некое време оди и грабнува нова, штотуку родена жртва од неговата мајка.

Ви звучи ли ова како најлошиот кошмар на секој човек, како сценариото за The Room или можеби за некој хорор-филм? Не. Тоа е животот на вашето милениче.

Само човекот, со својата самобендисаност може да тврди дека ова е љубов. Само човекот, со својата арогнација може да тврди дека и неговото милениче го сака него исто толку. Да, те сака. Затоа што, како и девојчето од The Room, никогаш не искусило слобода и независност. Никогаш не осознало што значи да бидеш сопствен господар, сам да се храниш, сам да одлучуваш што ќе правиш, сам да решиш кога ќе имаш секс, и со кого. Да, те сака, но прилично сум сигурен дека повеќе би ја сакало сопствената слобода од твојот стан или куќа, дека повеќе би го сакало друштвото на сопствениот вид, отколку твоето.

Ние луѓето сме чудни суштества. И имаме чудни дефиниции за љубов и сакање. Љубов не е да лишиш некој од слобода и да го осудиш на сопственото друштво, само затоа што не сакаш да се чувствуваш осамено. Тоа е само себичност. И кога ќе ни умре миленичето не плачеме за него и тажниот живот кој тоа го имало со нас, туку за самите себе. Што ќе правам јас сега, без него? Повторно, себичност, и ништо друго.

Ако сме вакви со суштествата за кои тврдиме дека ги сакаме, како ли тогаш изгледа нашата омраза? Без сомнеж, Man is the cruelest animal.

 

*го читам, се согласувам, и одам да лајкувам слики од мачиња во другата тема*

Мојава е на слобода и не е стерилизирана (каков ужасен збор ми е ова, да ги правиш стерилни), па ми се закачија овие од градското здружение како сум била одговорна за сите што не преживуваат. И тоа во таква прилика кога од кај нив земав мачиња што останале без мајка за доење. Како ќе им помогнев ако беше стерилизирана мојата? Ќе им го пратам твојов пост наредниот пат.

 

@Bender Rodriguez не си сосема во право, ама бидејќи дојдов да си пишам мое мислење, ќе ја одложам мојава контра-дискусија.

Муабетот кој ќе следува ми е инспириран од филм/серија. Мислам, што може подобро да го инспирира човек од песна, филм, серија, книга?

Понекогаш кога ме фаќа некое благо депресивно расположение, обично пред ПМС, имам обичај да се самоанализирам. Зошто се чувствувам вака? Да, криви се хормоните, ама зошто? Имам повеќе од она што сум го посакувала или очекувала, па зошто тогаш мора така да се чувствувам? Која е целта на моето постоење? Како ќе ми тече животот понатаму? Колку ќе живеам? Од што ќе умрам?

Да, да, знам што ќе ми речете - вечно незадоволна и незадоволена дека сум, депримирана, аздисана, песимист, многу филизофирам.

Само сакам да бидам реална. Сакам одговор на некои прашања.

Понекогаш се чувствувам како некој да е таму горе, над нас, и од вселената, од далеку, набљудува што правиме ние на Земјава. Како тој "некој" да си прави експеримент, па си рекол "Ај, ќе џитнам луѓе и разни живи организми на Земјата, да видиме што ќе се дешава." Или како да сме во видео-игра, па некој не' управува.

И така, ние сме џитнати на Земјава, сме се развивале, сме еволуирале и сме стигнале до овој стадиум. Би рекла, Земјата има метастазиран рак од луѓе во трет стадиум. Се раѓаме, не' растат по некои правила, се образуваме, патем учиме како да преживееме во овој суров свет. Суров не само зашто природата е сурова, туку и зашто луѓето се сурови. Цел живот, како роботи, следиме одредени правила и ограничувања, патем се разболуваме од интеракцијата со останатиот жив свет со кој не' помешале (вируси, бактерии), или сме се родиле со хендикеп или болест. Или стекнуваме хронична болест или состојба во текот на животот. Нејсе...

И така, после завршување на образованието треба да се најде работа, па после да се оформи семејство, па после 9 месеци да се тресеме дали ќе биде добра бременоста и идното дете дали ќе се роди здраво. Па кога ќе се роди, да се тресеме цел живот за него. И се' така во круг. Како некој да предодредил дека мора да се случуваат така работите во животот. Или ако не одат по таков редослед, тоа да биде уште една постапка во експериментот.

Меѓу сите овие случувања, постојат луѓе со различни судбини. Како населението во Африка. Уште еден експеримент. Да видиме како ќе тече животот без вода, без едукација, со СИДА. Па да видиме, на луѓево ако им дозволиме да го осознаат сето тоа што им е потребно за да направат нуклеарка, што ќе биде... Па неколку пати до сега сме виделе. И од сите сценарија, исходот е во штета на луѓето и Земјава.

Оставени сме да живееме како роботи, а оние кои имаат поинаква судбина и мисија - работат на уништување на живиот свет на чело со самиот човек.

И кога сите работи ќе се вратат во првобитната состојба, кога Земјата била ненаселена, тој "некој" ќе напише извештај за експериментот и ќе џитне нова комбинација од нешта на оваа или некоја друга "Земја" и ќе си фаќа сеири.

Ете така се чувствувам јас понекогаш. А кога размислувам на ваков начин, ме плаши сопствената иднина, иднината на моите деца, на децата на моите деца... Се ' ми делува толку големо, а јас сум толку мала и се губам во таа големина. Неважна сум. Ако не сум постоела јас, ќе постоел некој друг на мое место...

И така... Понекогаш, подобро е човек кога помалку знае, кога помалку размислува, кога помалку е свесен. Тогаш и помалку боли се'...

 

Така сега седам и размислував лани ова време кај бев, како бев, каде сега.
ЗА една година се сменле многу работи.
Можам да кажам дека сум многу горда на самата себе.
Толку се надоградив како личност, почнав да си ги остварувам плановите, желбите и сега за сега оди супер.
Но имам уште толку многу зацртано, само летово да помини.
Кога не оди на љубовен нека оди на професионален.
НЕ знам ете не сум јас таков тип да се лигушам и да се мавам од зид за машко.
Секој може да те прелажи. И јас сретнав еден добар глумец, најголемо ѓубре кое сум го запонала, ама на време го сети и го пратив каде шо му е местото.
НЕ се преценувам, не сум нарцис далеку од тоа ама секој си ја знае вредноста колку вреди.
Најбитно е да се цениш, сега ретко кои има вредност,.
Нека е на добро колку прекрасно се чуствувам

 

Скоро сите сме лицемерни по ова прашање (и јас, секако), само не е лошо и да бидеме барем малце свесни за сопственото лицемерие.

А дури и да сакаме да смениме нешто - не можеме. Многу домашни животни и миленичиња денес се такви што не би преживеале ни еден ден во природа или без човечка грижа. Ги направивме зависни од нас и веќе нема враќање назад.

Тоа е што е. Понекогаш паметот ми лута на вакви теми, за кои нема вистински или исправен одговор.

 

Неќни - период од 1921 до вчера.

 

Зaмисли нa 27 дa ти речaт декa стaр
Тaмaн тргнaвме зa Сoфијa и рекoв дa прилегнaм мaлку пoшo дoцнa беше и тaмaн излегoвме oд Скoпје стaкленo шише ми пaднa врз глaвa. И не мoжев веќе дa спијaм и гo слушaм дечкoтo пред мене и збoрувa нa девoјкaтa пред негo are you a student? Збoрувaa нештo и oвaa дoјде седнa дo негo.
Кoгa ќе гo видaм Ристе oд мoјoт грaд шo седеше 7-8 гoдини у Стив и гo нaпикaa пaртиски у некoе oбвинителствo.

Пoсле некoе време си викaм види гo Ристе, се oпуштил сaaт и пoл веќе муaбетaт. Тaмaн јa пoминaвме грaницaтa пoчнa нештo зa секс дa и збoрувa и oвaa изгледaше oпуштенa и нaеднaш out of nowhere му викa maybe if you weren't old and I wasn't only 17

Oвa е еден oд мoментите зa кoи жaлaм шo не ги нaсетив и не ги oвекoвечив бaрем сo снимaње нa рaзгвoрoт
Дoбрo не бaш, тaкa е збoрoт.

И oвoј, but I am 27 И пoчнa дa и гo пoкaжувa пaсoшoт. А изгледa мнoгу пoстaрo oд 27 рaкa нa срце.

Без збoр девoјкaтa си се врaти нa свoетo седиште a oвoј гледaше некaде изгубенo и скиселенo. И си викaм, пa јa сеa 26 ќе пoлнaм и you are old дa ми рече некoјa ќе се изнaсмеaм, вaљдa.

 

На менструацијава почнав да и се радувам ко мало дете

И да, за мене заврши Рамазанот пред време :/
Ми дојде 3 минути по ифтар.
Поради тоа што не смее да се пости кога жената е во тие денови, и поради тоа што мене ме држи 8-9 дена и баш поради тоа што ми дојде веќе последниве 8-9 дена,ете баш затоа јас завршив пред сите
И покрај тоа што беше пеколна жештина, јас успеав да не испуштам ниту еден ден од месецот.
Ова е веќе друго. Оправдано е.
Но, ке го надокнадам понатака. ИншаАллах.

Господ да ни го примит на сите.
Амин.

 

@Bender Rodriguez Ако им е толку лошо зошто не бегаат кога имаат шанса, оти често со ланци не се врзани. Ќе речеш -Стокхолмски синдром нели жртвата се приврзала за насилникот , но тогаш зошто често знае куче или маче неповикано да ти се вртка околу куќа и да "бара" да го згрижиш? Слободен е, што бара пред порти на затворот? Тие се индивидуалци, не се движат во чопори (бaр сегa не, a и тaму се знaе кoј е глaвен и кoј се слушa, oстaнaтите имaaт пoтребa дa бидaт кoмaндувaни oд aлфa мУжјaкoт) и така со родителите браќата и сестрите за брзо време се разидуваат, мајката и така веќе после доење вимето ја боли за своите мали. Па замисли така бездомник оставен на милост и немилост на природата и сопствената способност за преживување. Да си некаде во шума ќе ти е нормално и во гените дивина имаш, ама во урбана средина да живееш ко скитник не бива, не личи

 

Mnogu pati sum se nervirala za sitnici.glupi raboti znaele da me rastazat.Denes za sreka go izbegnav napadot vo Istanbul.Samo gospod me spasi.Sega duri svativ kolku e znacaen zivotot i treba da go iskoristime sekoj moment.

 

Немам прочитано околу 12 страници од темава. Ама немам време тоа да го направам, секој дел од денот ми е исполнет.

Италија е прекрасна. Немав некоја голема љубов кон земјава пред да ја посетам, ама сега знам. Не е толку до самата земја, природата, туку до атмосферата што владее тука, до оние карактеристични рутини што ги има.
Бриош и кафе насабајле, паста за ручек, па пица на парче од центарот... Италијанската храна полека ми станува омилена.
Луѓето се многу културни, дури и жал ми е што ми е чудно тоа. Секогаш се весело расположени, спремни да помогнат, зборливи, разиграни... Се заблагодаруваат ако им направиш место за велосипедот, се извинуваат дури и кога не те ни допреле на патот и пријателски се однесуваат со сите. А и тој милозвучен јазик... Како што кажав, атмосферата е пријателска и топла. Не само тоа, и времето е топло, многу, многу топло. Пред некој ден се качи до 43 степени.

И Милано е прекрасен град. Како и Пјаченца, каде што престојувам, само што тој не е познат. Можеби во наредниве денови ќе одам за Фиренца, не се знае. Битно, се опремив со сувенири и облека, ете така.

И денес за првпат не излеговме до центар, бидејќи во Милано изодевме 15 km. Железничката е предалеку од центарот. Ама гулабите се душички, особено кога ќе ти се натоварат врз тебе.

И да, овде на големо се навива на европското, вчера неколку часа фрчеа свирки за победата на Италија.

И така, ве поздравувам од оваа прекрасна, разиграна, топла земја со песничкава. Ми се врти во глава веќе цела недела.

 

Ми се повраќа кога ке чујам женска особа да употребува вулгаризми .
Побогу женски сте, однеусвајте се колку можете дамски, ако неможете барем потрудете се да исфрлите такви изрази. Крајно некултурно ми е и уличарски. Колку и да е некоја средена, убава, дотерана, намиришана и ке се избаци со таков збор веднаш менувам мислење и ми изгледа ко најпрљавото и неубаво створење. Помалку и клошарски.
Пред се однесување и речник, а потоа изглед.

Четитки @mirandaa , само убавини да ве следат .

 

Како железото, така и јас се ковам додека сум жешка.

 

Со насмевка ќе го тргнам овој темен облак што ме покри. И нема да бегам од дождот ќе уживам во секоја капка. Знам дека Господ има убав план за мене

 

Не мислете на она што требало и можело да биде туку на она што треба и што може да биде.

 

Ви посакувам добро утро на сите, имајте убав и исполнет ден.
Јас спиј спиј не можам да се донаспијам.Некогаш 4 саати ми се таман некогаш 8 ми се малце...незнам што ми се дешава.
Правам ладно Нес, кој е за изволте.

 

Никогаш не барајтр совет за врска од некој што немал долга и стабилна врска. Ајде бе ќе си најдеш друга, не плачи. На ништо не личи таквиот совет, глупаво е да кажеш нешто такво, а личноста да му била се на светот. Совет за врска не знам ни дали вреди да се побара од некој, на крај ќе то речат не знам јас, ти си знаеш, не го знам него/неа па да кажувам ☺