Сакам да кажам...

На сите во животот ни треба по некој згоден, чисто да ни ги разубавува деновите, да биде и во зима сончево Ништо интелектуално, чисто инспиративно и стимулирачки

 

Во денешно време најтешко е да си најдеш некој нормален, по твој вкус, за да бидете заедно и да се сакате.
Или јас премногу барам или немам среќа... трето нема.

 

На толку болка и грчеви и маки што трпам кога ќе добијам, се надевам дека ќе имам лесен пораѓај и бебето ќе излета од мене како торпедо.

 

Вчера кај моите, се шетам по улиците по кои израснав, со познат мирис, есен. Се проврткав и низ двор.
Ме потсети на дедо ми.
На вакви сончеви денови неуморно чепкаше нешто по двор. Упорно го караа за се нешто, не прави ова, не прави она. Имавме една мушмула, ќе ја обереше - за детето и ќе ги складираше во подрум, само за мене. Имавме и круша, раѓаше големи круши и созреваа убаво до кај Божиќ, исто ќе донесеше сено и во сено ќе ги пикнеше во подрум, пак за детето. И во сред зима ми вадеше круши.
Имаше груби и наработени раце, но неуморно старче, во грубите раце често од мала ќе ми ги земеше дланките и ќе ми дува во нив, сега ќе те стопли дедо.
Последната зима пред да си замине, спремав испит. Имавме гости, отидов кај нив за да учам. Баба ми не беше тука, па он се беше стуткал и си читаше весник, не ни планирал да пали оган. Кога влегов му се озари ликот, скокна од креветот - сега дедо ќе те стопли, запали оган и свечено дури ми се обрати - јас нема да ти сметам, дедо тука ќе седи и ќе те чува.
Ми паѓа тешко, се би дала да е тука за три реда муабет, имаше многу работи да си кажеме, ама мојата младост и неговата старост одеа по различни временски димензии.
Прво девојче во фамилија по 80 години. Првата година кога ме однеле моите на одмор, тој не дочекал со солзи, никогаш повеќе да не ја носите, јас не знам што ќе правам без неа и ме земал и не ме пуштил. Бевме најдобри другари.

Последниот разговор со него ми беше како со мало дете. Си ги претеруваше покривките врз него, со детски очи. Како да се вратил на 1 година од животот. Не сакаше да јаде, па го молев да јаде, а он со големите раце само си ги местеше прекривките. Ден денес ја памтам сликата... многу ми недостига. Многу.

 

@Lilit срцето ми го преполови на две со постов, толку ќе ти кажам. Жал ми е за дедо. Верувам бил голем човек, штом си негова внука.

 

Има денови кога многу, многу ми фали, уствари секогаш ми фали. Мислам дека не пишувам прв пат за него. И двајцата дедовци ми фалат, исти си беа по душа. Едниот ќе отидеше кај другиот цееел ден си седеа и си муабетеа и на крај ќе заспиеа една партија и пак од почеток. Па ќе се испраќаат, ајде свате, да дојдеш пак свате, уште цел саат на врата. Смешки. Сега се дружат горе. Народни луѓе, мислам дека за сите беа добри, освен за себе, цело срце на изволте.
Тенк ју.

 

Значи срце ме боли кога ќе слушнам, прочитам за луѓе кои неможат деца да имаат.
Имам блиска која три години не може да остане трудна, а им викаат дека се е во ред.
Само се молам сите што сакаат деца, Господ да им даде.

 

Потежок е периодот на одвикнување од навиките, отколку периодот пред тие истите да ти станат навика.
А јас сум уште х пати потешка во текот на двата.

Но велат дека упорноста се исплаќа.

 

Многу сакам Есен,толку магија ми има во неа,и нели не за џабе уште и се нарекува златна есен
Обожавам да гледам како паѓаат насекаде пожолтените лисја,низ парк кога го шетам внук ми сака да трчка низ купиштата милионски листови,и се радува,па си правиме разни фотосесии и така потоа си бериме есенски плодови низ двор,и ги спремаме,т.е сушиме за чај и компот за долгата зима,потоа следат есенските дождови,застанувам со шоља горко кафе или чај на прозорец и гледам како врне надвор.
Помислувам ете и небото се изплачи,и него му е полесно.
Како мала уште повеќе уживав во дождот,излегував додека врне и се вртев во круг и стоев да ме врне..е и сега сакам така,а немам храброст да го направам тоа.
А сакам..
Сакам да се изплачам на дождот,сакам и тој да плаче заедно со мене,и потоа да ги однесе моите солзи некаде далеку....
После дождот доаѓа сонце,а ако се појави виножито уште подобро ќе биде,знам....

 

Од гревови чипс сакам да јадам... и јадам...

 

@*Amethyst* Јас изедов ресана во рок од 3 минути, цела, сама. Благо речено, monkey no see, monkey do

 

^ Ako e za taka, I jas da si kazam deka crna sum na ustava, raceve I obrazive do usi od so izedov nekoj 50 kila kosteni peceni za ne znam kolku kratko vreme.
Za cips I resana da ne zborvime. Slobodno mozam da se natprevaruvam vo jadenje na cips I resana I da pobedam, posebno za cipsic raven mislam mi nema
A I pogolem kostenlover mislam od mene nema

 

ПОЛН ГРАД СО ПРАЗНИ ЛУЃЕ..ееееееех

 

@baba Rada дај смени го потписот, нема ништо погадно од стапала, посебно прстите ...

 

Абе мила моја, тоа е за да ме скокотнат за да се насмејам
Не ми мирисаат, миени ми се

 

Хахахахах, мачето поубаво ти беше...

 

Убаво беше, вистина, ама му се изгуби топчето ако најдам нешто како твојот сексиљав провоцирајучи потпис ќе мењам, само како ќе се одбранам после од купиштата на удварачи

 

Ќе се одбраниш ќе му ја пратиш оваа до прстите хахаах

 

Нема да сечам нокти едно три месеци

 

Тиганици ми е по "вкусен на секој начин" термин.. од мекици.

И зборот "либе" ми е цела љубовна приказна.