Сакам да кажам...

Од секогаш сум сакала новогодишно пакетче.
Можи имам 23 ама се чуствувам како дете.
ОДамна не се замарам за туѓо мислење, тоа шо ме исполнува си го правам.
Обожавам пиво, сакам да играм билијарто, можи како маж ама мене ми е убаво.
ОД толку шо имам видено од луѓево мислем ништо друго нема да ме разочара или изнаенади.
НЕ кукам, можи не е убаво ама не се жалам по луѓе, не сум таков тип.
Толку ме има нервоза фатено, не знам зошто.
ОДам да вежбам, оти мислам ќе експлодирам.

 

Safety first!

Спојлер

На ти среден прст!

Овие два збора у последно време станаа како некоја мантра што луѓево околу мене почнаа неконтролирано да ја повторуваат и сериозно почнувам да се осеќам као да се наоѓам у некој култ, чија крајна цел е неговите припадници да извршат самоубиство – ама, од досада.

Безбедност и здравје при работа ми е најбесцелна ствар евр и секогаш ќе ми остане вечна мистерија како некој успеал два релативно едноставни концепти на работното место, како „Немој да погинеш!“ и „Немој да утепаш некој што работи до тебе!“, да ги претвори во цела наука, факултет и предмет на небројани книги и прирачници. Сериозно, „наукава“ ми е бетер и од нутриционизам.

Сфаќам дека човечкиот живот треба да биде пред и над се, ама тоа што ќе ми досаѓаш и што ќе се однесуваш со мене како да сум малоумен и нема баш да помогне. Не знам колку придонесуваат ствариве за мојата безбедност, ама здравјето сериозно ми е нарушено од глупостиве што морам да ги читам.

Long story short, сеа имам прирачник како да седам пред компјутер и на колкаво растојание да ми биде мониторот од очите, како да се качувам по хоризонтални и вертикални скали и како да си ставам ракавици на рацете.

Да, ако се прашувавте – левата ракавица иде на левата, а десната на десната рака.

 

Мислам дека Марли кашла постојано од загадениот воздух.
Сериозно.
Забележав дека ко ќе е повисоко нивото на честички, Марли почнува да кашла.
Загретка бебенце мое мори! Колку ми е жал надвор шо седи.
И нив му смета овај лајно воздух шо го дишиме,

 

Викаат, денот без смеа е изгубен ден. Но уште поголема загуба е ако денот ти пројде а ти од него не извлечеш ниту една поука.

 

Ако секоја една ти е мила или драга,не си фина,само си лицемерна.

 

Си нарачувам често храна затоа што немам ништо во близина на работа за да купам.
И пред некој ден, дечкото од достава дојде облечен како Дедо Мраз. Му викам, нели е рано за Дедо Мраз?
- Никогаш не е рано за Дедо Мраз.

После тоа неколку дена други дечки ми носеа храна и денес пак дојде тој.
Му викам:
- Ама зошто само тебе те тераат да се шеташ така? Видов дека колегите доаѓаат обично облечени.
- А не, мене никој не ме тера. Сам си ја купив облекава и полна кеса чоколади, сакам да ширам позитивна енергија наоколу. Некогаш кога сум на мотор застанувам и им делам чоколади на возачите за да не се нервозни додека чекаат на семафор. Еве ти и на тебе.

Толку ми го разубави денот, не можам да ви опишам. Дечкото ништо не добива од тоа, само сакал да гледа насмеани луѓе.

 

Сите книги, скрипти, слушалки, маркери, пријави за испити, тетратки, пенкала и слични срања, ми стојат на биро...а до нив стоеше и една чаша полна со вода
Погодете што се случи?

Да, поминав покрај бирото, и со раката ја турнав чашата
Прво срцев удар доживеав:



После хистерично се смеев



Во меѓувреме, фаќав, спасував скрипти, тетратки, поважни работи ги туркав на под...и на крај кренав раце...



Јас предметите ги делам на:
1. Мајки (лесни и пријатни за читање....за пола саат читаш 20 страни) и
2. Маќеи (тешки за читање, ти вршат тортура на мозокот....за пола саат читаш една старана и пак не памтиш)
Епа тие вторите ми се удавија, се растопија, сега ќе треба пак да ги купувам...кога те неќе, те неќе...

 

Sdk deka stavam crtki na zid do 29ti dek odnosno toa e denot koga mi zavrsuvaat polaganjata i predavanjata too tired ...i cant even anymore

 

Кажи стоп на полаѓањата конечно

 

Ќе станам тетка по трет пат Пресреќна сум Едвај чекам да се роди малото сонце да го држам во рачиња, да си го гушкам, гушкам, тие мали рачиња да си ги бакнувам

 

Го знаете ли она чувство кога сакате да го промените светот на подобро?

Иако сум пресензитивна (или сензуална беше ), последниов период, како секое чувство кое поминува низ мене, да е интезивирано за 50 пати. И кога ќе кажам на некој дека премногу ми значи неговото присуство во мојот живот, ми е криво што не постојат доволно зборови со кои можам да го изразам тоа, посакувам да има некаков увид во мојата душа и да се погледне низ моите очи колку е посебен.
Многу сакам секој еден човек на овој свет да е среќен, само малку ми смета што љубезноста денес е толку изумрена, што ме гледаат зачудено. Пред некој ден, на една жена на каса ѝ помогнав да си ги стави производите во кеса и не престана да ми се заблагодарува. Сакам на такви мали работи да се гледа како на нешто секојдневно и никој повеќе да не делува изненаден. Сакам да придржувам врата некому, сакам да давам комплименти на луѓе кои не ги познавам, сакам кога гледам како искрено од срце се смеат, сакам да пожелувам убав ден, но не од култура, сакам да разговарам со стари луѓе, кои можеби веќе немаат никој во животот, кога некој ќе згреши, сакам да го потсетам колку други работи ги направил правилно... Кога секој од нас би усреќувал по една личност, секојдневно, замислете во каков свет би живееле денес? Замислете кога сите меѓусебно би се поддржувале, би си ги истакнувале позитивните особини, би биле љубезни и полни разбирање, замислете кога за другите би го правеле она кое нам ни е потребно...

Најбитно, ако имам една желба, би сакала секој еден да живее со полни гради, зашто предолго јас само постоев...

Во екот на предизборнава кампања, би сакала да ви се заблагодарам на поддршката, убавите зборови и комплименти, зашто ме инспирирате да пишувам и споделувам повеќе. И нема ич да ми смета, ако ме споменете како нешто "нај" (интелигентна, позитивна, забавна, се разбира во позитивен поглед). Туку, најголем проблем ми е што често не разликуваат кога се шегувам, а кога сум сериозна, а немаше да биде проблем ако можев барем сама да се проценам .

 

Многу брзо ми помина периодот од јуни наваму, дури да се свестам каде сум ете нова година дојде Многу сум среќна дека сме петок знаејќи дека нема ништо посебно да прам оти викендот ми е почнат од средата, ама јок и вечер не се враќам дома пред да се раздени. 1000 пати е поубаво изгрејсонцето со друштво А и да одвај чекам недела да се истетовирам

 

Ne mozam veke sizofrenija dobiv od ucenje :/ petok navecer ja doma presmestuvam i ucam i pak se osekam kako nisto da ne znam ....si tripam

 

Denes cel den vo Praga go minav. I se resiv peshki da se vratam i znaete sto vlegov vo uste dva trgovski centra, vo nekoi pomali butici. Patot me cinese bolni noze i 1h odenje,do hotelot de.
E mene mi e prvpat i me gledaat lugjevo kako sum se vratila peski.
E se moze be lugjencaaa so verba vo Boga.

 

Како мислиш „ти треба“? Мојата сакана Правопис што е тука?
Само вие кажете, одма ќе се собереме 5-6 опседнати со граматика тука и ќе ја активираме.

 

All my prayers go to Louis and his family. Stay strong ❤️

 

Издржи ајде новогодишни празници идат конечно ќе се одмориш и ќе живнеш малце. Абе заедно си трпиме Хахахаха

 

Obavezno da gi probate lutite 'zalepenjo' pipercinja

 

Ne znam dali malo dete poveke se raduva na dedo mraz ili jas na raspustov sto doaga preska ucam i takva si vikam a uzo da si zemam i taka se mislev 10 min i vikam aj zaebi ke se zapijam posle nema sansi da cepnam kniga ....ajde bice posle 29ti zaedno ke si se raduvame na paznicive ...i ke se debeleeme

 

Никоооооој, ама баш никој да не примети дека потписот ми е наопачки закачен, лампиони удоле закачени еееееееех...цела сум и јас наопачки