Сакам да кажам...

Сдк само несреќните и незадоволните луѓе фантазираат. Останатите кои се задоволни од животот го живеат секој момент од истиот со полна пареа.

Го чекам мачоров да се врати, пак му ја кидна и си шетка дури мене тука притисокот в небо ми се крена.

 

Што се случи со децава не можам да си објаснам веќе...
Недела..сити мол..хаос
Демек ќе седневме на палачинки во Мамас..банани немале
Ок тоа не е важно..

Млади девојчиња едвај 13-15год, со балони на хелиум во раце, седат на масите и иритираат народ.. Сите знаеме каков е гласот од хелиум епа пискав глас + реченици како "Другар ми има голем " и други од сочни посочни, ти ја менуваат сликата за младите во целост..
Па 2 маси подоле, претежно машки, со балоните... врескаат - Сања има големи цицки, Кристина има јако пче, Марина сака да се со постари..


Зини земјо голтни ме
Како родителиве не си ги прибираат децата не ми е јасно?
Мене моите да ме виделе или слушнеле да изигравам будала како овие, веројатно со месеци од дома немаше да излезам..ма не ни помислувавме на тоа

Ми иде да ги снимам, да им заматам фаци и да си платам рекламен простор на Канал 5 и Сител...
Ми се згади животов...

 

@Dust ме изнасмеа
@christinnn зошто констатација дека Само несреќните фантазираат?

 

Има две лоши работи кај денот т.н. Недела. Прво, фактот што утре е понеделник и второ, што ако ти се пријаде нешто навечер или треба да трпиш или да одиш во некоја продавница или маркет каде што е отворено 24/7 или барем до 00:00, евентуално на бензинска, но ко за инает тие се 10+ километри далеку...

 

Pa verojatno fantaziraat za ona sto bi sakale da imaat vo zivotot bez razlika dali e emotovno ili materijalno nesto..
A zadovolnite mislam nemaat potreba da fantaziraat stom se zadovolni znaci imaat se vo zivotot i emotivno i materijalno, za sto bi fantazirale ako se zadovolni od se..

 

Мене пушти ме по планински патеки, такви некои тесни и лоши... без проблем ќе ги изодам.
Вчера и по скроз замрзнати скали се симнав без мака ама затоа прееска по најправиот можен пат се лизнав и испружив колку што сум долга и широка. Си викам готово, скршив нога сега.
Па уште прво нешто што ми пролета низ памет беше "ај барем депилирана сум и ноктите на нозе средени, налакирани".
Сва среќа добро поминав, ногата помина без скршеници и најбитно, никој не ме виде

Сега си седам и си мислам каде со овој памет и овие нозе Инги, кадееее?

 

,, Обожавам шопинг.

Шопингот е моето кардио... Но јас сум сиромашна, и не можам да купувам, па затоа сум дебела...,,

Конечно си најдов животно мото...

 

Си одам по улица и играм лебедово по мразов, слушам позади мене деца си зборат. И не ги ни заслушав се до моментот кога почнаа да рапуваат : she like my c*ck, i want her pu*sy, she's so hot..We f*ck so hard.. Си викам нее Бубу не е можно се вртам прцули. Да имаа 7-10 години. Видоа дека ги погледнав така по остро спремна да им речам нешто и се изнасмеаа и си отидоа.

Значи родители малце поголема контрола имајте врз вашите деца. Многу лошо звучи, дава слика на страшно невоспитани дечишта. Истово се однесува и на девојките, не се ни малце поарни од машкиве. Мене страв ме фаќа за сите внуци што ги имам..

 

сакам да кажам дека единствено што сакам моментално е да ми се јави

 

Голем текст, но многу сакав да го споделам.

Спојлер

Sometimes you look at an opportunity that lies before you and, for a moment, the excitement of possibility courses through you; you feel alive and almost giddy with the thought of everything you could do. And then the doubts creep in. You start to wonder if maybe that golden opportunity is too good to be true. You think there has to be a catch somewhere. And then you start to think that maybe you’re not ready for it yet, maybe it’s beyond your current capabilities. Then you start to get scared; what if you can’t pull it off? What if you give it your best shot but you mess it up anyway? So then you start to panic; what if you fail and make an absolute fool of yourself and everyone laughs at you and says “I told you so”?

You’ve decided, before you’ve even taken the first tiny step forward, that it won’t work. Before you’ve even begun, you’ve doomed yourself to failure. Don’t beat yourself up over it – it happens to everyone at some point in their journey. The loss of a specific opportunity isn’t the concern here; the bigger issue is the reasoning behind why you let it go.

If you want to achieve great things in your life, you have to realize that you won’t be great at it right out of the gate. No one is. You learn from experience, as you go. And you have to give yourself permission to make mistakes and be a beginner. You have to be willing to be bad at something. You have to be willing to completely suck at it… because how else are you going to learn? You have to be willing to fall flat on your ass and then pick yourself up and keep going, as many times as it takes, because that’s when real success happens.

And you ask "What if I fall?"
Oh but my darling,
What if you fly?”

Ете ваква сум.
Што ако ништо не биде, но што ако биде.
Кога животот не бил баш милостив со тебе, исполнет со падови, но и уште толку издигнување, забораваш како е да ти се случуваат толку добри работи.
Што беше тоа?
Се прашуваш зар е возможно ова мене да ми се случува?
Се плашиш да веруваш, бидејќи многупати си бил повреден.

Возбуда ми го обзима срцето.
Полека почнуваат да се редат коцките. Само positive thoughts - positive vibes.

 

Немам зборови за вчерашната игра

Се плашам малку за утре...

 

@My name само позитивно

 

Чудо едно како човек може да се зае*бе себе си повеќе одколку било кој душман негов.
Чудо како никогаш нема да си простам за некои грешки.
За погазување на себе си зборам. Не обично, туку квалитетно, со ваљак... онака прописно и со сите нишани.
Чудо како си дозволувам и ќе си дозволувам цел живот да се јадам одвнатре (кај да е и однадвор) заради мојата глупавост, наивност, попустливост.
Се менувам, да, ама џабе. Тоа што било остснува. Си виси над мене, не се делиме ни за жива глава. BFF..
Не станува збор за мојата (не)способност за простување, туку за тоа што не смеев да си го дозволам а си го дозволив во момент на слабост. Се направив будала пред себе си. Кловн... Маскота...
Не ми личи. Не планирав таква да сум. Се очекуваше повеќе од мене. Многу повеќе, да не речам.

На здравје нека ми е (жити здравјето). Славиме годишнина со јадов и макава... 1:0 за тебе. Честитки! Ама да знаеш, неправедна ни е борбава. Ама ако... Ако!

 

Таман кога решив да го терам животот на подобро, да се менувам, се чуствувам подобро. Помислувам што се се криело во тоа девојче што често стоеше во позадина. Се прашувам оти се казнив на тој начин, оти се плашев, оти пропуштив многу шанси. Секако имам голема причина за тоа. Некогаш си велам mynameislove капа ти симнувам за упорноста и издржливоста. И тоа што сум го постигнала не е за потценување, дали побрзо или поспоро јас се движам кон целта. Имам и свои соништа, фантазии, како сакате, и мислам дека тие не одржуваат во живот сите.
Гледам и дека тоа што сум насмеана, позитивна и пречи на околината, особено на блиски луѓе. Ако некогаш ме чудеше ова и си велев невозможно, сега очекувам се. Па и да им пречи не се симнувам на нивно ниво, ќе продолжам да светам.

 

Ако продолжи годинава како што ми почна има да биде урнебесна и најубава година. Мици мој ја доби следната работа - Junior Microsoft System Engineer. Ти посакувам многу успеси љубов да напредуваш и следната позиција да ја добиеш за кратко време.

 

Искрено не ја сакам зимата,како дете ептен сакав зима,ама како што стареам така све повеќе ми смета,ама едноставно сакам снег,сакам кога ги гледам дечињата како си играат со снегот и се смеат

 

Завчера видов една жена со дечко ми бев и помислив дека е бабар како беше наоблечена со дифтици пуфкасти дебела едвај се движеше застанвам и му шептам на дечко ми еве бабар онака искефана тој ме гледа покер фејс абе жена е ми вели и вртење јас ја глеам од поблиску стварно жена