Сакам овие денови да имам некој до мене.Нека е и непознат, ете било кој.Имам собрано толку негативна енергија во мене а искрено да ви кажам поима си немам од каде, али тука е, постои и ме гуши.Патам од синдромот собирање во себе, ете на никој ништо му немам кажано од тоа што ме мачи, или па ако веќе ептен дојде нож до коска па се расплачам пред некој, и потоа сакаш некеш ќе кажеш.Али не е тоа тоа, еден ден ќе си препукнам од чувањето во себе. Не ми се излегува, да е до мене само би лежела дома. Не за друго, не сакам дел од мојата негативност да пренесвам на другите, што ми е па остантиот свет крив за мојата неисполнетост. Однадвор нормална, одвнатре вриштам на цел глас ама никој не ме слуша. Ќе помини, секогаш поминува.
Супер е ова новитетов со електронски картички во ЈСП. Настрана што автобусите се неперени од пред нова година и мораш да гледаш низ шофершајбната на возачот за да знаеш каде си, сепак се гледа дека ЈСП не заостанува со технологијата и начинот да ти дрпне пари. Имено, уште од септември користам електронска картичка со 10 возења. Првата фалинка е што увек треба да пратиш што ти пишува на дисплејот, за да знаеш уште колку возења имаш. Ај си викаш ќе се навикнеш на тоа, пошто јбг друг избор немаш. Вчера имав преостанато уште 2 возења, а денес на дисплејот ми вика надополни возења. И тоа со големи болдирани букви небаре те кара. Идам кај шоферот му кажувам што е проблемот, тој ми вика па што не си надополнил. Ја му објаснувам дека имав уште 2, тој ми вика епа сеа што да ти праам. Добро може кај вас да надополнам, тој одговара не. Среќа што на наредната станица имам билетара, па се симнав да надополнам 10 возења, но сеуште ме копка кај отидоа 2 возења, за после да ми текне дека доколку не ги искористиш за 15 дена ти ги кинат, макар ти имал и 9 возења! И сеа треба да памтиш колку возења имаш и од кога си почнал да ги користиш, пошто нели нова технологија. ЈСП лапа пари, народ памти. Тркалото се врти. Да де она што они ќе го праат од парите од народот. Не сакам долги постови, али ова пократко не можеше. И да не заборавам. ИСЧИСТЕТЕ ГИ АВТОБУСИТЕ. ПРЉАВИ СЕ КАКО ВО СВИЊАРНИК ДА СЕ ВОЗИМЕ.
Вие здравствени работници,еднаш мислам ви спомнав. Вие сте таму кај што сте оти ние постоиме. Ама погрешно сте го протолкувале нашето постоење. Ете ние си имаме врзено во крпче дека и нашето постоење барем еднаш во животит зависи од вас. Како што ние забораваме на сите други домашни проблеми кога доаѓаме кај вас,сконцентрирани да ви објаснеме каде поточно не боли за полесно да воспоставите дијагноза така и вие сконцентрирајтесе. Оставете си ја ароганцијата надвор на сега барем чистиот воздух.
Сркам од топлиот чај и го гледам како работи. Замислен е , целосно посветен на работата. И покрај тоа кога ќе се сврти успевам да му украдам по некоја насмевка, на неа никогаш не штеди. Му ја анализирам секоја брчка на лицето. Секоја една крие своја историја, тешкотија, надеж, борба за подобро утре. Никогаш се нема пожалено. Проблемите од работа секогаш ги остава таму. А дома ја носи само позитивноста. Додека јас сум таа која секогаш брзо и не промислено реагира, тој е смирен и сталожен. Си бев лута сама за себе оти телефонот ја почувствува машината за перење, не цела, ами пола програма од 40степени. Ама до пред малку се врткавме околу телефонот , потонат во килограм ориз и чекавме да ни даде знаци на живот.Па трагичната ситуација се претвори во смешна. Го сакам баш таков каков што е. Палав и неуморен, никогаш нескротлив,секогаш полн со разбирање.
Treba arogantnite nadvor, a cistiot vozduh vnatre. Pa "ko voli nek izvoli". Miljon pati sum rekla i pak ke ve potsetam; brkanje od rabota na bilo kakvo rabotno mesto e najubava disciplinska merka. Taka funkcioniraat site zemji kade ima red. E ajde posle neka pravi kako saka.
Дефинитивно, заклучокот е тој! Кога ќе ме нема, да има некој кој почувствувал и ќе помни ДЕКА БЕВ ТУКА Баш
Скд дека секој ден се повеќе се згрозувам од голем дел од женскиов род... Тргнувајќи од женските тоалети по локалите кои секогаш се многу по валкани за разлика од машките, потоа неколегијалноста од причина што на колешките гледаат како на потенцијална конкуренција - во што? Иронијата и сарказмот со кој се служат кога друга жена ќе побара совет за безизлезната ситуација во која се наоѓа... (ова најчесто тука на форумов го сретнувам, но и во реалниот свет, секако) и ред други работи и постапки кои прават покрај нив и јас да се засрамам што сум жена. Добро бре жени, што Ви е ??? Личната култура, домашното воспитување, човечноста и сите останати карактеристики кои треба да ја "красат" секоја од Вас, дома позади врата ли ги оставите на излегување?
Ги пречекавме водокрстарите. Посна трпеза со гравче, бело. Изрисаа и соби и нас. Убава традиција. Скршија погача, мацнаа од гравчето и кумовите си заминаа. Домацкавме ние домашните како што е ред. Нема повкусно гравче од денешното. Господ убавини и здравје да дава на сите. Дедо ми (одамна покоен) како еден од донаторите во црквата и донатор на котлето кое го носи крстот секоја година повеќе од 40 години до сега, овој ден секогаш е најпосебен за нас. Секогаш го гледаме и бакнуваме она што тој некогаш го донирал и допрел. И со тоа ја продолжил милениумската традиција. А сега ме чека чистење и кацкање за салати и солени торти за утре. Ви посакувам среќни да сте сите како што сум јас денеска и многу повеќе од мене! Имајте убав ден!
Големата уста која многу знае и секогаш има мислење за се' што се случува, критикува и казнува како да е светец, а всушност е најголемиот грешник наоколу, големата уста ќе остане иста со текот на годините и никогаш нема да се реализира во полето на кариерата, бидејќи ќе биде зафатена со давањето мислење за туѓите грешки. Големата уста е безвредна и е најтажна. Уплашена и мала. И ако ја погледнеш во очи - ќе и' простиш. Бидејќи ќе сфатиш дека толку може.
На некои луѓе не им е потребна скапа облека, надменост, фалење, ароганција, за да дојдат до израз. Тие имаат човечност, љубезност, брилијантен ум и поглед полн со разбирање и тоа е доволно за да бидат комплетни, секогаш забележани по добро и сакани.
Ти да не си другарка ми? Лани имаше цела колекција од чашки за текила - нормално, украдени Бог знае од каде. Еднаш, си дојде кај мене после урнебесно пијанчење, и` го земам капутот и ми се виде нешто тежок. Кога она да си имала полни џебови чаши за шотови. Па и целите такви никакви, немиени. Ми се згрози, ама многу се смеев. И ми вели дури, така ко некој мудрец, само начукан до фаза на комирање: „Нека ми прости Господ, ама мораше да бидат во пар во двата џеба. Сам човек за нигде не е, ејјј...“ Еве веќе не ми е воопшто смешно, не знам како успевате да си собирате чаши вака. Ужасно многу ме интересира, што е тоа што ги тера луѓето на клептоманија кога ќе се поднапијат. Ова го кажувам во стилот „леле, интересно, сакам и јас“...еве пробувам квалитетно да се начукам веќе две години, ама некако слабо ми оди. Дајте нешто појако.