Сакам да кажам...

Баш прееска го гледав ова, како ме разнежни, ми иди зајче да си купам сега
Душички мали бели пуфчиња .... СОвршени ми се!

https://www.youtube.com/watch?v=yzVExEfoHX4

 

Баш

 

Имаме другарка со 27 години која сеуште кога ќе ја прашате каков маж бара (бидејќи никако не може да го најде) започнува како дете во бајка: Да е висок, развиен, со квадратчиња, со огромни рамена, да има убав часовник, златен ланец, стан, кола, сопствен бизнис, убава фаца....ИТН.

Ако некаде најдете ваков, пишете ми ЛП, греота е девојчево, сака да се мажи веќе 7 години го бара.

Како ли сеуште постојат вакви девојки ? А, да не заборавам, забораваат да се погледнат себе си. Ни една карактеристика од она што го бара го нема.

И после немало мажи...е немало !

Are you looking for me ???

 

Слатки, мили, буди нежност кога ги гледам и знам денов ќе тргне на поубаво, одма на позитивно расположение ме затера

 

дека толку многу ми е криво што празнициве ги поминав во постела и со инфузии и сеуште сум така..

 

На мојата среќа и нема крај!
Во оваа соба, на овој кревет се душите без кои не можам да си го замислам животот.
Татко и син!
Еден покрај друг легнале и спијат, а јас не можам да им се изнагледам!
Сфаќам дека мојот живот не би имал никаков смисол без нив двајца!
Ги сакам..
Ги сакам повеќе од било што и било кој на овој свет!
Јас никогаш посреќа не сум била, НИКОГАШ ПОСРЕЌНА!

 

“Promise Yourself

To be so strong that nothing
can disturb your peace of mind.
To talk health, happiness, and prosperity
to every person you meet.

To make all your friends feel
that there is something in them
To look at the sunny side of everything
and make your optimism come true.

To think only the best, to work only for the best,
and to expect only the best.
To be just as enthusiastic about the success of others
as you are about your own.

To forget the mistakes of the past
and press on to the greater achievements of the future.
To wear a cheerful countenance at all times
and give every living creature you meet a smile.

To give so much time to the improvement of yourself
that you have no time to criticize others.
To be too large for worry, too noble for anger, too strong for fear,
and too happy to permit the presence of trouble.

To think well of yourself and to proclaim this fact to the world,
not in loud words but great deeds.
To live in faith that the whole world is on your side
so long as you are true to the best that is in you.”

― Christian D. Larson, Your Forces and How to Use Them

 

Ако нешто не разбирам, тоа е љубомора према други луѓе.Љубомора зошто некој успеал во нешто . Ако некој успеал, успеал за себе, не за друг.Наместо секој да си го гледа своето, го гледа туѓото.Почитувам и многу сакам луѓе кои си ја бркаат својата работа и не ги интересира што другите прават, што рекле и сл.Човек ако на секого обрнува внимание и гледа што се дешава во туѓиот живот, губи драгоцени работи од сопствениот живот.

 

За ќерка ми...

Единствената видлива лузна на мене,
е онаа од царскиот рез,
хоризонтална,
на долниот дел од стомакот,
оној ден кога сама одлучи дека ти е дојдено времето
да се одделиш од мојата утроба.
Единствената видлива лузна на мене,
е онаа која секогаш ќе ме потсетува на денот
кога со тебе повторно се родив,
со страв и бол,
дека во делот кој од мене ти го дадов,
ќе си осудена да љубиш со сето битие,
со сила која лекува други,
а го убива оној што ја дава.
Единствената лузна во мене,
која не се гледа, а крвари,
е стравот дали ќе сум доволно добра,
доволно силна и мудра,
за да те научам да си ја чуваш и сочуваш душата,
а срцето да ти остане во еден дел,
оти после не се лепи.
Единствената лузна која ќе ме боли до смрт,
ќе е онаа која ќе се залепи на мене кога ти првата во душа ќе ја добиеш,
која ќе ме разори и ќе остане после мене,
дека не сум успеала да те заштитам од она што бол се вика,
иако знам дека ќе си посилна од мене и за многу нешта похрабра.
Ете, затоа пишувам,
за да можеш еден ден да ме запознаеш и како жена, човек,
со сите болки и стравови,
со сите мои демони и неуспеси,
со сета љубов која во срцето сум ја носела.
Ете, таа лузна што ќе ти ја донесе мојата душа,
таа ти ја подарувам,
оти таа е единствената за која нема да можам да се извинам,
за која ќе немам оправдание ниту пред тебе, ниту пред себе,
оти таква сум...таа сум.
И еден ден, кога ќе ја имаш мојата книга в рака
и ќе ми ја вртиш душата низ прсти,
ќе знаеш оти исто се љуби и на 20 и на 40,
само ако имаш срце во себе.
Ете тогаш, ќе ми простиш, а и себе,
зошто сме толку слични, а сепак различни,
оти дел од моето проклетство за љубење,
преминало и на тебе.
Единствената видлива лузна на моето тело,
ја носам со гордост,
оти таа е единствената која ми ја донела безусловната љубов,
најголемата радост и болка,
најголемиот страв и борба,
ТЕБЕ.

Via Ана Бунтеска!

 

Ден пред твојот роденден. Сфаќаш дека постоиш 31 година, си паднала многу пати, си станала, се бориш, се изборуваш, плачеш, се смееш. Животец.
Некогаш правиш брзо да отскокнеш, некогаш да паднеш во дупка, и ќе те натера да се научиш како да излезеш од истата.
Имаш ќерка која те љуби бескрајно и ја љубиш и сте едно. Си кажувате тајни, си шепкате, се учите една со друга.
Ти се појавува љубов, која сама по себе те учи да бидеш рационален и ти покажува всушност како изгледа една врска од доверба, без сите оние скептицизми. Самата си тече и те освојува секојдневно.
Државава како држава повеќе ми зема од што ми даде. Секогаш си жртва на бирократија и на диктатура.
Имаш потенцијал кој во никој случај не можеш да го употребиш. Знам дека решението е лесно и можам да заминам во друга земја. Ама кога ќе поставиш некои работи пред себе, знаеш дека не си сама во оваа игра и сте неколку.
Видов многу околу себе, доживеав, преживеав.
Сфатив едно: само храбрите остануваат доследни на животов и се борат и несебично делат и среќа и радост и тага. Ама никогаш не се решаваат да си го одземат. (инспиррано од многу млади луѓе кои посегнаа по својов живот, овие неколку години, како жртва на општествен притисок)

 

Убав ден. Среќен ден. Еден од оние кои те потсетуваат дека постои и нешто убаво останато.
Ете така убаво ми е на душичката. Сто пати пишав убаво. Ама така ми е. Одамна не ми било. Убаво.

 

И тука изгледа само знаат кафе да пијат во државна администрација
Три пати веќе им пишуваме да дојдат да го сменат знакот со името на нашата улица. Целиот е излупен, имаме среќа што и поштарот и млекарот се луѓе со години во таа работа па знаат кои сме.

Земав боја. Ќе го фарбам сама денеска Гарант Марфи ќе замеша прсти и ќе дојдат да го сменат утре

Има една жена што ја видувам редовно во околината, како си носи црна кеса во рака и собира што фрлале лименки пијаните по садниците на тротоарите. Не сака или не може да поднесе да стои ѓубрето додека не дојдат да го соберат чистачите на улици. И други ја забележале. Без разлика што се збори за западњаци, не верувајте се што чуете. И ние имаме комшии, маала и кооперација, и очигледно узурен сеирџиски народ. Страв ме фаќа што муабет ќе си отворам јас денеска.

 

Во последно време сум и ќе бидам зафатена со обврски многу. Најлошо е што ме фати една мрза од празниците. Битно многу убаво ги поминав тие денови. Сега има еуфорија за 1 Мај. Се случуваат интересни работи, не е толку досадно. Од ден на ден се е различно.

Ве поздравувам сите со една песничка што не ми излегува од глава.
http://youtu.be/-xfKU31v3Hc

 

Не се паметам себе си да сум била волку среќна А, има и зошто
Возбудена, среќна, радосна, весела..заљубена
Првите неколку чуства се поради една причиња - утрешното патување за Хрватска А, причина за последнотоо...
Овие две недела една тема беше, кој што ќе носи, каков куфер, колку алишта, колку пари, на кој ќе сме им купувале поклони, еден куп списоци..
Најубав подарок ќе му купам на бебушот мал, дадиното најмило сонце - братучедчето мало
Колку сум среќна толку сум и заборавена. После добри 3-4 години станувам покасно за во школо

Доста се изнафалив, изнаприкажав, бидете ми поздравени, весели и среќни!

Видимо се за тједан дана!

 

Чудно е како црвениот лак и кармин прават жената да се чуствува привлечено, сакано и женствено.
Од мала имам љубов кон црвениот лак и кармин, ама кармин надвор од дома сеуште не користам, ама затоа тон црвени сјајчиња имам.
Секогаш сум со црвен лак колку и тешко да се вади и се тоа, јас не се откажувам никогаш од него, али во последно време почнав и во школо со такви нокти да одам, па што никој не ми брани, дури и наставничките ми ги фалат ноктите, ми викаат права дамa и тогаш чуството, хм priceless.
Па денеска, црни панталони, црвена блуза, црвено сјајче и црвени нокти, perfect.
Другарка ми ме нервира, к*рвински бил, пфф како не.
Каков и да е не му откажувам љубов, бе. Сите што обожаваат црвена боја и црвени лакови и кармини ме разбираат.
Необјаснива е оваа љубов кон црвенава боја и се што е црвено, исто ко и тоа што ме тера него да го сакам (да бе мочла не знам газот да си го избришам сум го сакала, игнорирајте ова ве молам, ха-ха).
Одам да си ставам црвен кармин и да изигравам модна ревија по дома.

 

СДК-значи времево на нерви ми оди Доста не ми е баш нај нај па сега и то сака да ми го дорасипи расположението
Ама знам дека ќе има и подобри денови и со нетрпение ги очекувам
Ќе си помини и Април и Мај..и потоа доаѓа нова страница во мојот живот..Ќе се разделам од другарчињата..ќе заминам во друго училиште..но како што рекле-Крај на една врска значи почеток на друга!
Секако дека тоа ќе биди малце тажно..бидејќи навистина запознав верни и вистински пријатели и ќе ми биди малце тешко да се разделам од нив..но не значи дека засекогаш ќе се разделам од нив..Тука сме..мала е Битола ќе си се гледаме и нема да биди до толку страшно

 

Незнам како да се чувствувам! Од сабајле се разбудив со мисла у глава за тестот хемија. (Се разбира, се грижев за што ќе извадам) После тоа, тестот матрматика лом дум го направила, среќа што сум извадила пофолема оцена од 2...
И, како зачин на сите тие измешани чувства, го офарбав во жолто, сино и зелено. (Несакајќи) И, се разбира капак на тоа ќе биде одложениот тест хемија... поставив нов рекорд на измешани чувства?

И, најнова еуфорија сега имам... ќе земам куче. (уште да најдев некое, добро ќе беше)

 

Колку треба да си малер, за да го шинеш зглобот на пат накај тренинг?
Ни помалку ни повеќе, после 4 дена скоро никаква физичка активност, дождови и неработни денови/празници полни со јадење(читај прејадување)?

Ете така, а си имав баш убаво испланирана недела, и со родендени, и со ручеци и со семинари и сега што?
Не сакам да кажам, ни да помислам, нон-сенс ми е ама кај и да е ќе почнам да верувам во уроци во се дебилно што ми се издеси последнава недела дена.

Колку само сакав да си продолжам на тренинг без разлика што не можев да одам, ама кога видов бумбар оток на зглобот, сфатив дека не сум до толку будала да продолжам па и да вежбам.

Ех, М..... малер белосветски, М-А-Л-Е-Р!!!

 

Не ти ја претурам собата,не барам ништо единствено само онаа кутија со цртежи кога беше мал.Навираат спомени ,мисли ,чувства.Како времето бргу минува.Те гледам и понекогаш го тргам погледот да не заплачам.Не знам од што е.Дали од среќа што си таков,дали од страв дека времето лета пребргу.Те гледам и се сеќавам на твојата насмевка кога ми кажуваше дека ти се допаѓа таа.Или кога ги добиваше вљубените писма од Јана.Го нема веќе слаткото руменило на образите или вртењето на очите.Мамо маааа...Сега ќе морам да почекам кога ќе ми кажеш дека си вљубен.Нема веќе моментално соопштување.Само трпение.Трпение.Дојдоа некои други времиња,а ми треба време да се привикнам на нив.
А дотогаш јас ќе се сеќавам на насмевката со 4 запчиња и ќе ја душкам козметиката за бебиња по маркетите.Некогаш и ќе купам.Чисто да се потсетам на едно време.Твоето време.
HBD скратено сине.Да бидам модерна мама.

 

Денот ми започна катастрофално ... Имам спиено само 5-6 часа а и овие 2 недели се по толку спиам и сум како жив ѓавол , изгледа ми се насобрало . Па по толку денови на среќа ( но и тие не се многу ) редно беше нешто да ми се случи и да се разбудам од сон и да се вратам во реалноста .
Искрено незнам како се чувствувам и што треба да сторам за да се чувствувам подобро . Во главата се ми е измешано . Ништо не може да ми го поправи расположението . А што е уште побитно немам со кого да го споделам тоа што ми се мота низ глава . Се чувствувам толку осамено и беспомошно .... немам зборови со кои ќе можам да се искажам .
Овој ден за мене ќе е цела вечност , изгледа ќе нема крај . Гледам само да си ги извршам обврските и да дојдам до креветот . Изгледа денес тој ќе е мојот најдобар другар . Што е најлошо и брв на се е тоа што тренингот ми е откажан , тренерот е во Скопје па единственото нешто кое ме правеше среќна се откажа .
Очигледно ни животот , ни среќата не се на моја страна . Оставена сум на милост и немилост и зависам од други (тоа што отсекогаш го мразам ) .