Сакам да кажам...

Од кога ви се немам пожалено а?
Хе хе.
Хир ај гоу.
Ќе полудамммм готово. Ту мач прешр. Работам, полагам, се спремам за полагање англиски CAE, се мислам за дипломска шо како, документи да вадам за Словенија ќе ме примат нема да ме примат.
Ако ме примат дали ќе се снајдам, дали доволно сум паметна да учам таму, да не се вратам за 3 месеци со прсто в уста, како ќе живеам без Марли, дали ќе имат доволно пари дома да ми дават да учам таму, дали треба кредит да кревам......
Ако не ме примат шо ќе прам тука? Ќе продолжам да учам ПРИЛЕП? Не. Скопје? Многу е скапо. Ќе работам? Шо? Ќе се самоубијам? Веројатно. (не сум сериозна)

Ахххххххххххххххххххххххх. 3000 мисли на секунда.
Не можам. Па и дечко ми ме напнува во последно ќе пукнам ќе експлодирам.
Среда полагам иначе и ете сега „учам“ ама вака мисли имам 10.000 и си реков дај да земам да ги напишам негде и да се сконцентрирам оти то е. Морам на време да ги земам сите испити ако сакам да имам шанса да аплицирам.
Па и CAE 9000 денари е сертификатот. Ако паднам- се ојде упм. Не само парите туку и не можам да аплицирам Словенија на англиска програма. А на словенечка не можам. Не можам да учам допрва јазик да трошам години на учење немам нерви.

Океј. Диши Сандро смири се.
И цело чоколадо изедов. Можи шеќерот ме подмана малце.

Го сакам Марли. Единствена среќичка ми е. На мама бебетоооооооооооооо. Ох.
Чао.

 

Си направив едно литро чоколадно млеко и цела вечер се налевам, уживам во вкусот

 

Вртам низ фејсбук и налетувам на сликава...

Изреволтирана сум бескрајно! Добро дечково свесен е што напишал? Дали е свесен низ што се поминуваат самохраните мајки? Што се жртвуваат за нивните деца? А типов бил постдипломец. Срамота со таков степен на образование да се каже вакво нешто, а не пак јавно да се објави.

И за сите самохрани мајки, за мене сте херои!

 

Nerazbiram zasto mu obrakate tolku vnimanie na tipov.
Treba da se isbrise pod hitno od FB i ako e vraboten da mu se dade otkaz.
Isto taka treba da se znae koj stoi pozadi toj post i da go ima na vesti pa site rabotodavaci da go vidat.

Za slicen slucaj, moj kolega letna od rabota.
Eve go seuste bara rabota i ke bara.

 

Иронично е што слични мислење дека жените сами си го предизвикале силувањето шири професор на државен факултет а нема никакви санкции ниту пак е познато за поголемата маса. Затоа се споделува толку, за да масата дознае што повеќе.

 

Најлошото е што вистинските чувства ги трошиме на погрешни личности.

 

Жените сами си го предизвикале силувањето ццц како? Жените се криви што има болни машки/мажи во светов женските се криви што иде во школо некој неиживеан се обидувал сестрата да ти ја силувал, се вози во празен автобус навечер шоферот и се пушта ама имат среќа што касно на мене ми кажуваат кријат од мене, така жените сами предизвикувале а кај се тие кутри што стварно биле силувани. Или пак жена разведена малтретирана со деца, жена со починат сопруг самохрана мајка. Голем респект за самохрани мајки, а на тоа копито и таквите како него како би им скршил некое млечно запче ме вадат од контрола типични кремчиња, умоболни, педофили, манијаци ццц срамно и жално бруки

 

Ееерм да... на крај најдов време да ве видам малце, малце поќе де
Мислам дека се вратив во живот, уствари не мислам ами така е.
Ми се врати светлината на лицето, сум се разубавела ко никогаш до сега, среќна и задоволна, насмејана, љубена, сакана....па па па ...дури веќе станав Госпоѓа со две имиња..овааа презимиња
Вчера се регистриравме.
На матичарот кога зборевме пред тоа му реков дека ке си го задржам моето име и ке го земам и неговото. Овој ме гледа и вика презимето мислиш? Да викам а ти шо мислеше името?
Се знаеме со човекот па ме знајт, да беше некој друг .... ама таа сум, не бидува ништо без брука

Толку, умирам за спиење...

Спојлер

ветените чоколади

Да ве почастам и за новото презиме



А кај се модераторите бе, не ги гледам
Батали... -.-

 

Утро...Нов ден нова нафака што би рекол месје ле Гиш.
Роботи програмирани да се заврши работата...После обврските домашни и така катаден.
Мала слаба ''дрога'' турска серија и чат пат Лила се или нешто.
Животец...

 

Храброст треба за да се комбинира зелена со црвена боја.
Утрово видов токму една таква, зелен мантил со црвен шал.
Интензивна идеја за разбивање на монотонија во секојдневното валкано сивило.
Глетка за поздрав...

 

Rabotite se slucuvaat i ne se kaznuvaat bas zatoa sto vo Mk koj god da e zakon ne naiduva na podrska.

Debata vo mediumite koj da go iscisti snegot.
Luge vie sami ke go izcitite, koj treba da vi cisti sneg.
24 casa po prestanokot na paganje na sneg, ako ne e iscisteno se dava kazna.

Taka e sekade taka treba i vo Mk.
Sekoj si cisti sam pred kuka, dukan, zgrada....
Sluzbi cistat samo na avtopati, glavni ulici...
Ako e pred soping centar togas sopstvenikot si cisti so svoja ili najmena sluzba......, ako e pred proizvotsvena firma, sopstvenikot si ima kontrakt so sluzbi, ako e pred drzavna institucija togas gradot cisti.
Sto e tuka ne jasno.
Sto narod nogi, kolkovi, race, glavi ...iskrsi i uste debata koj da iscisti.

Bidete

 

Пред многу години со едно дете се договоривме да излеземе на состанок. Целата еуфорична се спремам за да бидам точна на време и во меѓувреме се мислам како ќе биде, што ќе биде. Нејсе, се наоѓаме со детево и ми вика да сме прошетале и нормално јас се сложив. Се шетавме сигурно два саати и нозете веќе почнаа да ме болат и му викам да идеме некаде да седнеме. Се сложи и седнавме позади една зграда на едно ѕидче. Дојде долгоочекуваниот момент бакнеж. Во моментот кога требаше да се бакнеме се превртевме двајцата од ѕидчето кое беше високо метро сигурно. Јас завршив со гребаници, а типот со скршена рака. Си ги собравме работите и си заминавме дома и тоа беше се од нашата "љубов".

 

Вчера очекував резултати од важен испит. Чекајќи ги така цел ден бев под стрес и кога конечно ги објавија и видов дека сум положена не знаев што да направам најпрво од толку среќа и возбуда. И што направив? Па секако си заспав во 9 часот Возбудата ми удри во глава

 

Ако може денот да трае +4/5 часа. Стварно немам време да завршам се.

 

Се собрале 10 влакна од моите шишки во прамен денеска, решиле да протестираат. Како да ќе ми е тој најголемиот проблем денес.
Сите носиме лузни во себе, и најмалечки гребнатини да се. Секогаш си се исмевам на минатото, а не сфаќам всушност колку ми тежи..изгледа сепак навистина многу ми тежи. Ми тежат нечии љубови, психички тортури, пријателски тешки зборови, ми тежат луѓето што си заминуваат. И во некои денови навистина осамено се чувствувам. Па болат лузните.
Си се пронаоѓам виновна, речиси секогаш. Дали бев доволно истрајна, знам и да се откажам. Велам, секое разочарување сама сум си го нанела. Затоа што секогаш јас сум таа со очекувањата. Ми нудат чинија, а јас замислувам што има на неа. Колачи се, а јас ги креирам чуда со имагинацијата. Тоа се тие мамки на кои паѓаме. И секогаш си велам, тоа што го претрпе самата си го направи на себе. Цела тортура, зошто дозволи некој да ти ја направи?
Сакам еднаш некој да ми рече дека тоа не си го направив сама и јас да поверувам во истото. Дека ќе се случи... веројатно никогаш.

Ме болат очите, веројатно е време за контрола. Додека чекам да дојде подобро време, отишле деновите. Се трудам сама да преминам планини, можеби ми треба некој да ме подбутне. Не, можеби ми треба некој навистина силно да ме тресне.

Денес само сакам некој да ми рече дека се ќе биде во ред. Изгледа од тие денови е...

 

Еднаш слушнав дека сите фотографии градени наназад ми биле не сакајки избришани. Навистина ми падна тешко и проронив некоја солза за моите долгогодишни спомени и местоположби што никогаш повеќе нема да ги присетам за да ми се огрењ душава.
Од тогаш сватив дека важно е човек да има фотографии правени низ животот со многу љубов и среќни моменти, па и тажни но вистинити, спомени со кој ќе се присеќава некогаш на животот.
Од тогаш се трудам да овековекочам многу моменти и силно ги чувам во едно катче.

Потоа и сватив дека она во душата што ти стои, сите душевни спомени ги носиме со себе, па многу често знам да се загубам низ времето и да се присетам, иако не е исто но силно е чуатвото.

Се сеќавам лани ова време кога шетав радосно на ладното сонце во мојот град, шетав и се дружев, се смеев и ја средував најважната работа за мене..
Еве сме, ист месец, истите денови но се друго е различно.
И нека е .. треба да биде.
Но понекогаш тооолку би сакала да се навратам макар на еден ден не повеќе и да го почуствувам она убавото во себе.

 

Ако имам напишано тука низ темите дека некогаш БИ пробала нешто со женско, не значи дека чекам понуди во ЛП од девојки што не ги познавам и од парови.

Мислам аман.
Чил.
Да, би пробала ако си запознаам некогаш некоја што ќе ми е во мерак, не по секоја цена.

 

Јас и мојата половина, различни ко ден и ноќ, ко Маша и Медо, ко Новак и Рожер, ко Танец и Ритам Плус, ко Марлон Брандо во Кум и комедиите на Бен Стилер, ко лошото дете Хуго и Калимеро што стално бара правда, толку многу различни, а скоро една сличност, љубовта која не држи заедно една деценија.

 

Oнa кoгa ќе прaшaш мaјкa кoлкaвo е детенцетo и ќе oдгoвoри сo 34 месецa, пa ти aкo немaш другa рaбoтa пресметaј кoлку гoдини имa детевo.

И кoгa сме кaј децaвa..aј не ги упрoпaстувaјте сo тие филтери зa сликaње. Децaтa се преубaви и без тaкви рaбoти.