Сакам да кажам...

Колку е убаво кога ќе ја крунисаш љубовта. Кога пред Господ, родителите и сите останати ќе се заколнеш на едно засекогаш заедно. Најбитно на личноста спроти тебе ќе и се заколнеш а другите се помалку битни.

 

Поделете вистински и форумски живот. Едниот е виртуелен другиот реален.

На форум ги има истите типови на луѓе како и во вистинскиот живот. Весели позитивни злобни подмукли љубопитни. Само нема причина за сето тоа.

Во вистинскиот живот е поинаку се. Ако дозволите форумот да ви ги окупира мислите и во реалниот живот, сте наебале. Веќе не сте стабилни.

Форумот, е само забава. Пополнува време. Кога спие бебе на раката, кога какаш, кога седиш у чекална... Ако пополнува дупки во животот е тогаш па ептен сте наебале. А па ако ви прави дупки? Визит јуар шринк.

 

Да издвоиме сите време деновиве да одиме даго оставиме нашиот потпис за тие кои им требаат најмногу за најмилите деца полни со искреност и вистинска љубов

 

@Читател јас имам приметено дека Дефне еднаш му рече на Омер "Поминаа 10 години..." понатака не памтам.
Викам кога поминаа бе...

 

Сакам да имам некој во животот. Некој што ке го нарекувам “љубов“, “бејб“, “срцко“. Некој што сабајле ке го изненадувам со доручек, смуди, кафенце. Некој во чија прегратка ке се изгубам и ке најдам засолниште. Некој со кој ке гледаме филмови, ке се гушкаме, караме и мириме. Некој кого ке го пречекувам од работа и ке шетнеме заедно, некој кој би бил горд на мене и ке ме чува.

 

Такви се луѓето,направи им 100 добри дела ке те заборават,направи едно лошо дело и целиот живот ке те паметат по лошо.

Господ само нека ни е на помош.

 

Вчера бил денот на планетата Земја.
Сме запнале да ја чуваме, заштитуваме. Да ги спасиме делфините, да ги спасиме рибите, да ги спасиме пандите. Убаво е сето тоа, ама ни риби, ни делфини, ни панди нема да ни чинат ако на Земјата ѝ се случи некоја катастрофа.
Не ѝ треба на Земјата заштита и спасување, she's fine. Ех, четири милијарди години има па еве ја, се држи. Нам ни треба спасување, ние сме тие што зависиме од неа и што ќе престанеме да постоиме ако ја погоди астероид, заедно со делфините и пандите.
Така е, немаме резервна планета, затоа не треба кампањата да биде Save planet Earth, туку Save yourselves.

 

Да му е страв на човек да влезе во Модни критики,да не има политика и таму.

 

Save yourselves from ourselves.

 

Недела. Бил и ќе остане најдосаден ден.

Ајде понеделник побрзај

 

Надоместувам сега затоа што не успеав да се настинам оваа зима..but to be fair, vremevo e winter part 2.

 

Tamu najgolema politika se vodi.
Od tamu se pocnuva pa so tek na vreme razvivas variacii vo drugi temi za na kraj spremna da iskocis vo realniot zivot.

Ako toa ne e politika, sto li ke bide politika.

 

СДК... Каде што материјалноста владее емотивноста е загушена, а за среќата нема време.

 

Ако некогаш недела вечер се релаксирав со Тони Михајловски и неговата емисијата Опуштено, последнава година се нешто се релаксирам недела вечер со Васко Ефтов и неговата емисија во центар ех како се менуваат навиките со текот на годините, остарев и остарев...

Друго во врска со серијава за ергенот што е сдк дека мене најмногу ми се допаѓа Коришмногу наликува на мојата прва, најголема љубов,само поради тоа ја следам серијава.

 

Случајно се сетив на нешто што мислев дека одамна сум го заборавила, па решив да го споделам со вас..

Мала бев, можеби петто одделение. Тој ден и беше роденден на една соученичка. Јас лично немав ништо против девојчето, ниту се каравме, ниту пак се дружевме. Онака бевме, колку да се речи.
Неколку деца од класот и направија изненадување и донесоа во училницата колач со свеќички.
Кога дојдоја, се собравме сите и почнавме да и пееме. Откако ги дувна свеќичките, кога се доближив да и честитам, ми упати поглед полн со омраза и не се сеќавам од збор до збор, ама беше отприлика нешто као Што бараш ти тука, кој те викна, бегај, не си поканета.
Се сеќавам дека цел клас почна да се потсмева и ми надојдоја солзи, па истрчав во WC додека другите деца и го честитаа роденденот..

Многу години поминаа оттогаш, ама ете, ми останало во сеќавање.

 

Денес на фб прочитав мисла кој му припаѓа на омилениот Бред Пит кој вели дека не постои ниту правилно ниту погрешно мислење, само популарно.

 

Кога че размислам колку не шанси сум пропуштила од страв,несигурност,дрслост и ред други безвезни емоции ми иди вака
И се надевам дека ќе ми дојдо умо или на прилепски шо би се рекло,'че ти дојди убо ако тро ја мавниш та глата в ѕид белким че ти дојди мозок тро"
Досега че имав дечко и тоа едната прилика шо ја пропуштив си замина перманентно за УСА,вториот исто така ама се враќа назадд,што значи има шанса некоја,второ...ај да не почнувам доволно е....
Ајде добра ноќ

 

После година и три месеци решив дека е доста.
Доста е труд, залудно е време да не зборам живци. Здравје. Бесценето. Да не бидам претерано патетична нит поетична, што не баш многу сакам у задње време, само си кажувам доста е.
Преискрена бев, препосветена бев, преблагодарна бев. Не е за парите за почитта е. Ама не сфаќаат македонски капиталисти. Они љубат само профит. Налет. Ќе преболам. Не дека ранам дома луѓе, ниту пак зависам од платава со живот.

Наивно од моја страна е што после 5 години школување, искуство од акање по америките и цела интелегенција која ја поседувам се надевав за бољи дани, и не не, пред се се надевав ќе ми речат остани.
Што знам бе боли коа ќе ми кажат дека сум заменлива, лесно. *Машки полов орган* заменлива лесно. Затоа нема ни за месец ни за пет да најдат друга будала. Јесте децо будала.

Чувајте живци, здравје и време за себе, не го оставјте по канцеларии до рани зори. Никој не ги цени, за плаќање-знаеме дека не го плаќаат секако.

Туку ја сум глупава. Претерано. Одбив една работа. Реално таму ни тие 500 евра не беа вредни.
Еве друга работа. Сигурна, лесна со топ услови. Претоп во однос на тоа што го имав како искуство.
So why even bother of thinking what i will leave behind?
Зашто проклето јас ја обожував оваа работа, колку год недоволно платена, напорна, стресна и преокупирачка во текот на целиот ден.
Минато свршено. Дека не се препознавам дека сега ми се гади од помислата дека утре е понеделник.
Вред. Ќе биде и тоа. Уште 5 дена, залужен одмор и вртиме нов лист.
Нова етапа.
Знам дека не смееш да дозволиш работата да ти стане преокупација, ама не сте свесни колкаво задоволство и boost на личноста пружа работата.
Побогу 40 и кусур саати неделно поминуваш со неа. За неа.

Прво скалило. Преминато. Успешно. Па да успешно. Созреав. Научив многу нови вештини. Па тука научив дека имам нешто што 80 посто од мојата генерација го нема: пасија за успех, упорност и креативност. Нешто што не се купува со плата.

На личен план знам дека нема да престанам да работам на себе. Повеќе. Без откажување.

 

Ако можеш да го предвидиш доаѓањето на урагонот подобро е да го избегнеш отколку да се прилагодуваш на него.

#мудрапредлегнување

 

СДК дека ги сакам понеделниците, и нели една слика вреди повеќе од зборови, па изгуглав I love mondey а google ме корегира и ми понуди резултати со i love sunday
Сепак


Малку е доволно за убав почеток на денот,

и искрено ДОБРО УТРО!