Приметувам дека во последно време сè повеќе луѓе се навредуваат од зборот „просечен“. И не можам, а да не се запрашам, дали луѓево не знаат што всушност значи „просечен“ или пак, се толку самобендисани, убедени дека тие се special snowflakes, и себе се сметаат за надвор од просекот, па овој збор толку ги вреѓа. Newsflash – повеќето од нас сме толку тоа – просечни! Впрочем, тоа и го означува самиот збор – дел од мнозинството, дел од вообичаеното, дел од секојдневното. И нема ништо лошо во тоа, ниту пак навредливо. Просечни се оние кои завршиле на некои од најактуелните факултети – правен и економски, на пример, просечни се оние кои се во брак и со две деца, просечни се оние кои за летен одмор одат во Грција, за Први мај во Охрид, или во зима во Бугарија, просечни се оние со работни места во администрација, просечни се оние со 200-300 евра плата, просечни се оние кои возат Фолксваген Голф. Муабетот ми е – секој од нас, барем во еден аспект, на животот ако не и повеќе, припаѓа токму во просечните луѓе. Просекот не е нешто од што треба да се срамиме или навредуваме – за најголемиот дел од нас, просечноста е факт и реалност. Знам дека секој сака себе да се перцепира како нешто посебно во однос на другите – и навистина е и така (ама тука збориме за индивидуалност, а не натпросечност) – но сепак, тоа не нè прави да бидеме натпросечни. Затоа, запомнете:
Леле Бендер, ама се најдов во муабетов. Правен/економски, брак, две деца, 1ви мај Охрид, одмор Грција, па и фолксваген имаме. Туку дојдов нешто друго да кажам. Вчера шетавме низ Охрид(оти нели, Први мај) и поминавме до црквата Св. Софија. Се замуабетив со еден постар човек и разврзавме муабети кои сме, од каде сме, колку сме дошле. Ми рече дека сме многу богати луѓе. Не, не мислеше во однос на финансиите, туку дека три генерации заедно правиме одмор. Со мм, децата и нашите родители. Сите на купче. Весели, спокојни и исполнети. Само да ни трае
"Тапа" ден, уште по "тапа" јас. Кога сум тажна или среќна, нон стоп зборувам. Кога сум нервозна, лута и во bi*ch mode, збор не изустувам. Сѐ до моментот на експлозија, кој сигурно ќе следи. #МалкуПознатиФакти Денес нон стоп мелам, а не сум среќна.
Сакам да кажам дека .. Шокиран сум моментално. Не знам дали сум исплашен или изненаден од некои работи. Моментално се преиспитувам дали сум доволно изнаживеан или у суштина сум спротивното. Најверојатно е второто. Мислам дека животот и опкружувањето сум ги создал онака како што му било на Буда у замокот. У пичку матер. ( се кажав во завиена форма само колку да се искажам ) Get a new life, ПозЗ3³ ®
Не сум ниту мајка ниту сопруга ама никако не ги разбирам оние кои бракот и мајчинството го сметаат за робија и слугување.
Не ги сакам муабетите од типот: -Едно време пријателство постоеше; -Едно време љубов имаше,сега се е интерес; Ама стварно Едно време се беше поинаку. Ние бевме поинакви. Растеме,се менуваме,се менуваат и нашите погледи кон светот,нашите потреби.. Ама дефинитивно човештвото оди во неповрат,особено кај нас. Сакам да го посетам Амстердам.
Никогаш не знаеш што ти носи секундата,минутата ,часот или денот само здравје и сите на број да сме друго ништо не е битно !!!
Сфаќаш дека нешто не е во ред со луѓето околу тебе, кога слушаш како некој им се воодушевува на луѓе како Цеца, Северина и Ким Кардашијан и знае сè за нив, ама никогаш не слушнал за Никола Тесла и Дарвин...
Od sekogas sum milela deka sum prosecna, posle ovoj post ni tamu nemozam da se najdam. Dlaboko uvregena. Neli mozese uste nekoj fakultet da nabrois oti stvarno nie drugive isto taka dadovme trud , ne nema vo prosecni, pa ova so broj na decava. Na majka mi vremeto bese prosek 2 , daj malku simni kriteriumi za da moze i nie "visoko podprosecni" da moze da vlezeme vo grupa "prosecni". I ova so 1 Maj totalno me utepa. Citaj malku postovi, greota e za ovie prosecnive kako mene koj rabotea i imaa pravo na supa od kesicka. Kolku znam jas pred nekoja decenija toa mnogu se cenese. Od koga dve deca se prosek vo Mk? Uste falese da napies prosecni se onie koj gledaat science fiction filmovi i horor filmovi. Baram javno da se izvinis vo soodvetna tema na site onie koj se osekaat za "prosecni", a spored tvojve kazuvanja izlegoa "visoko podprosecni".
...иначе надпросечни се и криминалци, психопати, убијци па вие како милувате. Јас би била пресреќна да сум просечна доколку тоа значи да имам среден и мирен живот. п.с.ценете го тоа што го имате да не станете подпросечни
Насекаде луѓе полни со омраза. Се прашувам што толку ги повредило во животот за да дојдат до тој степен. Лоши искуства и слаб карактер е страшна комбинација.
- Како си? - Не знам, добро. Не знам поинаку да одговорам на „како си“. А личи толку едноставно. - Како си? - Супер. - Ме боли глава. - Нерасположено. - Ми расте осмица, ама добро. - Изморено. Ама не сум ништо од тоа. Не сум ништо. Никој. Имам илјадници мисли што не можам да ги извадам од себе. Толку многу одговори на „како си“, а не можам да ги изговорам. Ако ги изговорам, го губат значењето. Личат безначајно, празно. - Како си? - Ме боли се што не сум, а можев да бидам. И се чувствувам празно. Сама. - Собери се, тоа не е вистински проблем. И со секој искрен разговор, некој си заминува. И на прсти се бројат тие што се тука, а само седам и чекам да ги снема. - Како си? - Не можам да спијам навечер. Седам будна и го гледам човекот во канцеларијата спроти мојата зграда што работи по цела ноќ. Седам со изгасено светло и ги гушкам колената. Ама ај кажи го тоа на некој, и очекувај да те сфати сериозно. - Како си? - Запознав некој што е прекрасен во секој можен поглед. И му кажав се. Се разголив на начин на кој се немам претходно. И уште е тука, ама чекам да си замине. Затоа што сите си одат. Мразам неизвесност, а тоа ми е животот. Којзнае утре дали ќе се разбудам добра, којзнае дали можам на некого да ветам „засекогаш“.
