Сакам да кажам...

Е за ова право во дирекција горе и отказ за дотичната,мислам потпишувале не потпишувале договор за дискреција не смее да каже ништо ама баш ништо.Мислам ,подоверливо нешто од банкарски податоци нема,побогу може некој и цела сметка да ти ја испразни или кредит да ти закачи.Не е ова за неа конкретно очигледно таа е само голема алапача ,ама не смее да се дозволи да некој од банка раскажува доверливи податоци за време кафе трач партија,аман

 

Пред точно пет години, првиот биометриски пасош го искористив баш за роденденот.
Полнолетството го дочекав на север.
Годинава исто - новиов пасош ќе го сефтосам со еден роденденски продолжен викенд. Ама овојпат фаќам друг правец.

Се надевам овој први мај ќе ни донесе многу сонце. Не само во метеоролошка смисла

Отидов јас да уживам и пливам

 

Не знам на кој му ги кажале твоите податоци, ама имав иста случка. „Несакајќи“ и кажале на мајка ми колку пари имам на сметка, колку орочени, па и рекле дека треба да и дадам за да го подмири нејзинио кредит!! Абе ало, кој им дал право на банкарски службеници да ми чепкаат по сметката и да и пренесуваат на мајка ми колку имам на сметка и што да правам со нив? Јас секогаш имам црн фонд за кој никој не знае, и нема што некој друг на светов да го знае! И нормално, парите си ги извадив и си отидов во дрга банка. И знаат зошто, оти драма им направив на шалтер. Ми беше мака што мајка ми мисли дека кријам од неа и сум себична, па морав да објаснувам дека мора некој да чува пари за „не дај Боже“
На темата, вчера ми беше еден од поубавите денови во животот, а заспав збунето среќна. Комплетно изгубена во времето и просторот. Мислам дека Харуки ми направи паралелни мисли и сега патам од него. Што да правиш, кога книгите ги живееш, не ги читаш.
Инаку, денеска е денот кога јаките женски изглегуваат на тренерки и штикли. Да беше сончево, ќе беа на штикли и миничи по лозјата и нивите, ама зафрканција сеа

 

ВАЖЕН ОГЛАС:
Итно се потребни:
-ЕЛЕКТРИЧАР - ДА ЈА ПОПРАВИ Струјата помеѓу Луѓето кои не Разговараат Меѓусебно
-ОПТИЧАР - да го подобри Видот Меѓусебно.
-УМЕТНИК -да нацрта Насмевка на Секое Лице.
-ГРАДИТЕЛ - да Изгради Мир.
-ГРАДИНАР - да одгледува Добри Мисли. .
и на крај Математичар кој ќе не научи како да Сметаме повторно Еден на Друг...

 

Честит 1ви Мај...до година на викендичка со гоолемо друштво,да одмараме од напорната работа и да ја користеме платата за собиранка и покрај себе онај што го сакаме...денеска се задоволувам со фамилијарен ручек и YouTube

http://www.youtube.com/watch?v=TpTBLpo2YaQ

 

Тажна сум....
Имам голема грутка во грло и на срце....
Сакам да викнам,гласно,до небото....
Не можам.....
Го губам човекот кој ме создаде...скршена сум од болка...од тага....

 

Утре ќе го средам ова. Само не знам дали да одам толку далеку да се жалам по шефови, се зависи од ситуацијата која ќе ја нечекам и како во моментот ќе бидам расположена.
Ќе ја замолам сега пак да ми ја провери сметката и да види како стојат работите, а не да ме дискредитира на таков перфиден начин само за да си ја намири душата. Тоа се вика одбивање на реалност.

Јас разбирам дека оговарањето е забавен спорт, ама некои работи ги преминуваат границите на толеранција. Ова е оговарање од инает со невистини, а не нешто неопасно, па се чуло, па се зборело...

 

Времето не е пречка за супер да си поминете за 1ви Мај Какво сака нека е времето, на мене со другарките ми е супер. Надвор ако сака и град нека паѓа, цунами и торнадо нека има ние сме заедно, има јадење, добра музика и тверкирање. За мерак

 

Повторно ме нема некаде... И поради вчерашните случки, а и поради сонот од оваа ноќ... Се вратив назад во минатото, добив сѐ што сум посакувала, но само на сон. Во реалноста, ја изгубив онаа цврста девојка. Ја извадив емоционалноста, но само една личност може да ја види.. Јас самата. Посакувам да заплакам и да се фрлам во нечии прегратки, да почувствувам топлина во срцето.
Зошто никогаш не сум добила прегратка? Се чувствувам празно, ги пуштам солзите да ме заробат во некој свет.. Ги слушам нивните удари по перницата, но не можам да ги сопрам..

 

Мхммм посебно ме радува ова скарава,делува навистина вкусна.Да направам некоја салата,ова она и да седнеме да јадеме.Е ова ме прави среќна,не ми треба мене којзнае што,сепак 1ви Мај е еден обичен ден.
Ви посакувам пријатен ден!!! (и без многу пиење хаха )

 

Денес сум ко стара баба.. Се ме боли, дури и стомачните

 

мразам презентации

 

СДК ме болат нозевее! :roll:

 

Никаква дискреција и никаква кутура. И покрај тоа што си прават муабет еден со друг вработените за клиентите, кога ќе излезат од работа на секого му кажуваат за твоите приходи, па уште таму и пред тебе од еден на друг шалтер се развикуваат демек не знаат, па се прашуваат пред цел град собран во просторијата секој со различни барања, ама никаква култура.
Што има да се дерат брее, па не мора тој до мене или зад мене да ги знае моите примања, не мора да ги знае моите барања, кредити и сл.
Никакви луѓе, празни, изгорени да дознаат за другите што можат повеќе, завидливи и прости, уште буџетот да ми го прават и да го живееат мојот живот.
Имаш право на жалба, ама за џабе ќе да е, на тој вработен само опомена ќе му дадат и ќе продолжи пак со истото.

 

Сакам денови како први мај, сакам денови кога семејството се собира и заедно јаде и пие, се шегува, кога се чувствува онаа пријатна топла атмосфера. Некои истото го прават со друштвото, но според мене незаменливо е семејството на вакви денови, поготово што со оваа динамика која ја носи животот, стануваат се поголема реткост ваквите денови.

 

Дека бродов Панини во Велес е најодвратнто место во животов кај што сум била. Прво не маткаа дека сме немале закажано. Влегов во сите можни врати за ме најдат на тој ебаниот список и на крај ме најдоа. Чекавме 10 минути внатре само за да ни кажат на која маса сме, додека келнерот си одеше од маса на маса и си ги броеше гостиве, за да на крај ми каже дека јас сум требала да му кажам дека ни било резервирано за надвор. А предходно му напоменав најмалце 4 пати. Се спастривме после пола саат и на крај јадењето. Луѓе немате појма колку влакна најдов. Мислам дека немам толку на косава колку што имаше во месото и лебот. Го викнав дечкото и ми вика а може паднале, незнам јас во кујна што прават. А чиви се влакнава? И му викам мои сигурно не се. И ми вика и сега што да правиме? И сакав да земам тоа месото и лебот у уста да му ги напикам и да ги јаде он. Глупак. А и најјакото го заборавив, порачавме ПОМФРИТ и ни донесе варен компир пресечен на парчиња. Кога го прашав што е со компирот ми рече дека бил ПЕКАРСКИ компир. Има таков или чоекот си бладаше?! Значи немојте да се зезнете да идете на бродот, за да не бидете почестени со влакна и пекарски компири. А тоа што не сте воопшто сигурни дали седите или ќе припаднете во тоа водат у секој момент е друга прича.. Сега и никогаш више!

 

Многу ми е смешно кога луѓето користат ретко употребувани зборови во своите текстови или додека зборуваат, со цел да ја истакнат својата интелигенција и докажат колку се они стручно потковани.
Факт е дека не сме сите на исто интелектуално ниво, но јас ако употребувам `зборуваат` наместо `говорат` како во примерот погоре, тоа не ми ја скратува интелигенцијата и обратно.

Ова ме потсеќа на рококо стил, кичерај невиден кој воопшто не го сакам.
Човекот пишувал, пишувал, пишувал и текстот визуелно изгледа многу убаво, а уствари нема никаква поента. Луѓето што не можат да ги разберат сите зборови се воодушевени и го сакаат, мислејќи дека си кажал нешто многу паметно, а вистината е дека ни авторот не се разбира себеси.

Некои од што се трудат да испаднат паметни, не разбираат дека повеќе одат накај смешни со нивното докажување. А оние што им се диват, ги обожаваат и им даваат громогласен аплауз за секој нивен изговорен термин ми се посебна категорија...

 

Оние кои пишуваат и даваат совети, сериозно треба да се преиспитаат по што имаат (си купиле) диплома. Оние на кои им разбира умот нагласуваат дека советот доаѓа од корисник, а не од стручно лице. А останатите не знаат ништо, пишуваат од она што слушнале и не се експерти на тема и се оние кои се најмногу читани и нив ги слушаат сите. За жал, читателите кога се жалат од послушаното, повторно бараат совет од овие првиве и така се во круг. Исто како кога ви требаат сметководствени услуги, а да ги барате од второоделенец.
И зошто воопшто барате совети кога сепак ќе си направите по ваше?

 

Во последно време фемина ми стана мојот „издувен вентил“.
Ми се чини ако не напишам тука се што ме мачи, ќе си пукнам во кожата!

Денес во главно беше прекрасен ден. Се дружев со моите три најдобри другарки.
Порано имав уште една. Една, ама она најверната. 12 години ми беше најдобра неразделна другарка.
И си фати дечко и тотално ме отпиша од нејзиниот живот. Ми беше многу тежок тој период, се чувствував како дел од мене да се откина... Ама се навикнав.
Ама тука не застанва животот. Овие три другарки сите се помали 1 година од мене. И сите во септември заминуваат на факултет во други градови, држави....

И јас ќе останам тотално САМА! Имам дечко, да. Ама местото на другарките, дечкото не можи на никој начин да го пополни. Се плашам дека ќе станам тотално зависна од него, или тотално антисоцијализирана. Знам дека секогаш можам да најдам нови другарки и да се обидам да ширам познанства и сите тие работи. Ама факт е дека сето тоа е минливо. Овие ми се другарките од детството, оние кои ме знаат во најсирова форма.
Стварно сум изгубена. Како помала мислев дека до сега ќе бидам веќе пронајдена. Која сум и што сум и каде припаѓам. Многу ми е тешко...

 

Прееска ме истушира еден автобус, па сега ми е криво што не си понесов сапунче со мене...

Спојлер