Сакам да кажам...

Човекот секогаш се враќа таму каде што бил среќен и слободен

 

Секогаш има ј човек до себе за не дај боже ситуации.

 

СДК дека веќе е досадно целото тоа коментирање околу славење на матура. Ја еве не можам да разберам што ве толку засега оти некој славел матура и поканил 100-тина луѓе. Вие кога повторно ќе бидете матурат или кога вие ќе сте родители на матурант направете така-како што мислите дека е соодветно.
Океј, разбравме дека славењето е преувеличено. Ама што ви пречи вам теткинската фризура и долгиот фустан?

Истото важи и за свадбите. Кој колку гости мисли дека треба, толку нека покани. Не морало 300 луѓе да има на свадбата. Ами кога ти ќе плаќаш порции - тогаш мудрувај.

Истото важи и за тоа дека "немало потреба на мало дете да му се купува ајфон". Јас да имам пари и со златна лажичка ќе го хранам. Мое дете, мои пари - моја одлука. Доколку вие сметате дека не треба да му се купи на мало дете скап телефон или воопшто не треба да му се купи телефон - не купувајте.

А истиов муабет и за скапи коли. Им давале на едвај 18годишни деца скапи коли. Па спечалете и вие доволно пари па купете. Или доколку сметате дека не треба, едноставно не му дозволувајте ни да положи за возачка дозвола.

Едноставно е - секој функционира според своите можности и ги прави работите според свои убедувања.


Муабетот "Во наше време не беше така". Е добро де, вашето време било пред 50 години, немало интернет, комуникацијата не била таква-каква што е денес и што сега? Младите да не користат социјални мрежи само затоа што во ваше време не било така и било поарно? Абе ајдеее...

 

Периодов се собиравме генерациски за Х-години матура и сакам да кажам дека поголемо лижење на задни*и и повеќе лицемерие јас досега немам видено. Доволен е фактот што кога ќе дојдеш на масата никој не те поздравува, а ниту пак кога си одиш, со еден збор УЖАС.
Како ли можат луѓево до тој степен да се расипани? Истите шали и смеи од пред Х-години, истите ,,главни" фаци, скоро се исто освен зголемениот број на расипани млади луѓе.

 

Сдк дека си имам најдобар братучед, и си го сакам највеке. Фатил девојка, па ајде одма дојде да каже на братучедка му
Душа моја сие он седенка, муабетче, кафенце, до сега имавме.
Многу ме израдува кога ми кажа, срекна сум за него. П. С братучедке моја ти си првата што дознаваш, и знаеш 
Фала ти братучед што сум посебна Лав ју Ете си го чувам, затоа што мие единственото најдобро, и најмило братучедче.

 

https://www.facebook.com/FabrilarCasas/videos/1395127483890933/

Еве како се саде зелка

 

Многу убави работи се изнаслушав вчера.

Знаете она, како да има само една нишка која ве одржува во живот, од енергетски аспект. Се кревате и паѓате, и пак и пак и пак.

И одненадеж се појавува некој кој ти вели "Ми должиш. Ми должиш по една насмевка секој ден."
Тој некој е вистински пријател, не по години, по времетраење на некоја си дружба ами по душа. По душа и срце, по националност Македонец а по етничка припадност нешто сосема друго.

И токму тој знае како да дава. Да дава љубов, искреност, поддршка.
Зборовите се силно оружје, а ако пукаме во целта поради причини кои се позитивни и ќе придонесат за нешто убаво, тогаш не се само силно оружје, зборовите се преточуваат во нешто поголемо, бомба, бомбаш - самоубиец, пожар, земјотрес, бура и сето ова заедно.

 

па нормално дека ќеслика цвеќиња и природа , шо знае она што се нервози на работа

 

Времето ме турка во депресија. Не сакам дожд. Мразам вакво време, уште повеќе што морам да сум на работа, а ужасно ми се спие.
Ајде сонце врати се, огреј ме, разбуди ме, инаку денот ми отиде во канта...

 

Ако не беа облаците и дождот, немаше да му се радуваме толку на сонцето нити да го познаваме виножитото!

 

Како старее човек се повеќе учи дека несреќата за среќа е секогаш,
оти чим не удри ние се распаѓаме, само за да се составиме во една подобра верзија од нас.
Само за добро да погледнеме кој е околу нас,
само за добро да научиме колку се имаме само себе и таа нова верзија на крајот на денот.
Само за да се потсетиме колку љубовта ни е најважна
и прегратката во која итаме после се и дланката која не охрабрила да ги отвориме крилата
додека сите не убедувале дека „кој високо лета ниско паѓа“.
Само за да се потсетиме колку ни е најважна длнаката која не води во еден нов свет,
која ни ги отвора соништата, видиците, која ни ги трга стравовите и која не мотивира...
Само тоа...ете само за тоа е добра несреќата, оти среќа, среќа во нас самите носи....

 

@forumce i @Nine25 телефонот можеш да го земеш и со кредит,ако имаш некоја нивна картичка можеш да го земеш за 10 евра месечно на неколку години и ред други опции,животот прикажан на инстаграм и фејс низ слики е далеку од реален,со мал исклучок.А тоа убав живот лош живот е релативна работа,зависи што и колку сакаш од животот,они можеби имаат големи очекувања па затоа се жалат,некој кој е поскромен би се задоволил и со помалку..Во секој случај ајфон не е доказ за ''убавиот живот''во странство.

 

Тргнав да возам бицикле,ме окапа дождот како љиљак ме направи и се вратив од пола пат
пак ќе одам ноо сега и шампон ќе си земам,и резерва алишта кој носи не проси

 

Цреши, наполитанки, кафе и природа. И лајт дожд. Опкружена со најблиските.
Сакам вакви денови. Едноставни, а убави.

 

Денес, да се потсетиме дека наспроти многуте извртени вредности, писменоста (користењето кирилица при пишување на македонски јазик секаде на Интернет - секогаш кога си во можност за тоа, и почитувањето барем основни правописни правила што секој образован човек би требало да ги знае) е еден од секогаш релевантните, вистински докази дека ја сакаш, почитуваш и зачувуваш твојата национална припадност и јазик.
Во контекст на празников и во време кога често се дискутира на долго и широко што значи „да си го сакаш и почитуваш своето“...

 

Денес гледам се верила една така да ја наречам - другарка...
Знаејќи низ што се помина, не можам да разберам дали ова го прави со сила поради тоа што и одминаа годините или од љубов...
Веќе сите вредности се толку изместени што некогаш добивам нагони да
Нека им е со среќа, го жалам дечкото.. ама кога ќе помислам, па и тој не е подобар со паметот

 

Доживувањата на Џоли Потер и редот на фениксот.

Кратка хорор приказна.

Саат: 3 сабајле.
Сите веќе си легнале, а јас се упатувам кон кујна за да земам вода.

За да не ги пуштам сите сијалици, ја пуштив само кај мене во соба за да ми дава малку светлина низ куќа.
Си зедов вода, и поминувам низ дневна.
Гледам (по темница, со мал зрак светлина) на кревет на купче собрани повеќе перничиња, па си помислувам да земам едно за да го однесам кај мене во соба.

Го фатив едното и таман да го повлечам слушам како перничето ми вика:
- Кој е? Што праиш бре?



Да не ја должам многу со доловување на мојата реакција, пошто секако не може да се долови краткиот срцев удар....тресење раце, нозе...истурената чаша вода...замрзнатиот мозок.

Сите знаеме дека (барем досега) предметите не зборуваат, па да...тоа била мајка ми...заспала во дневна....а перничето бил нејзиниот задник

п.с. Мене при вакви ШОК ситуации гласот тотално ми се зема, и не можам устата да ја отворам....и никако не можам да ги сфатам тие по филмовите кога ќе се исплашат па силно пискаат

 

Се е точно, согласувам се со тебе, ама да кажеш дека во странство се живее лошо и дека нема пари, а секој викенд да си на шетање во друг град, секој втор ден по кафичи и ресторани, да купуваш најнови телефони, е извини, ама тука нешто не штима. И маж ми работеше во странство неколку месеци, и тоа во држава која е поскапа од таа овие другари кај што живеат и работат, па ниту еднаш не кажа дека е лош животот таму и дека нема пари. Не знам зошто ја искривуваат реалноста за животот таму, не им барам да ми најдат работа, туку ме занима како им е нив. А и да беше така лошо како што кажуваа ќе се вратеа овде. Гледам на сите во странство им е лошо, уште малку кај и да е ќе се вратат овде.

 

„Ако, пак, ги запрашаш словенските книжевници: 'Кој ви ги создал буквите и кој ви ги превел книгите?' - сите знаат и одговарајќи ќе кажат: Константин Филозоф, наречен Кирил, тој нам ни ги создаде буквите и книгите ги преведе, заедно со брата си Методија.“ („О писменех“, Црноризец Храбар)

Не само што ни ги создадоа буквите, туку и нè описменија, нè научија да пишуваме, се бореа против налудничавостите на тријазичниците и го оправдаа постоењето на словенската писменост. Им го должиме тоа што сега можеме да кажеме дека имаме свои букви и што можеме лесно да се изразуваме на сопствениот јазик.
Преговараа во Панонија, преговараа во Венеција, преговараа во Рим. Методиј го бркаа и прогонуваа.
Ама jas nemam mak poddrska od mob

 

*podrska.