Остајте ги ваквиве бре! Зар не знаете дека за што и да се случи, секогаш постои некој кој ќе мрчи нон-стоп, свет се дигнал да помогне, и пак не им е ко ќеф. Не знам што се замарате со нив? Сакам само да кажам дека сум горда на својата држава. Во овие мигови треба братски да ја покажеме нашата грижа и хуманост. А тоа и се случи. Се надевам дека со собраните средства се’ ќе заврши што побрзо, да се заборави оваа катастрофа и се’ да биде како порано.
Факт е дека не ќе се собереше толку помош за друга држава ни некогаш се собрала и точка, нема тука дискусии кога е така... Болдот .....За тебе ако Србите се повеќе луѓе од припадници на друг рандом народ на планетава на кого му треба помош за мене не се... Не знам кој па со тебе сака да се замара за да си земаш за право да коментираш работи што не ги ни разбираш, греота.... Нема повеќе да коментирам и така се собраа повеќе кои не ја разбраа суштината, само за вадење од контекст ќе се најдат мајстори
Аах, сум имала доста добра причина за пискање синоќе. Тој, пајакот кој никој не го виде освен мене, излезе доста реален. Јсс немам камен-срце за да го убијам, но сестра ми има. Го уби без да трепне и го исчисти подот кој беше црн од мртвото пајаково тело. Значи, сепак сум била во право, не сум забегала за да гледам нереални работи. Ми падна камен од срце. Друго, со една личност, поточно другар ми од школо, разрешивме сѐ што ми сметаше. Веќе нема да пишува:" Ok", туку ќе става и смајли, зависно пд расположението. Одлично. Трето, денес му беше роденен на татко ми. Сите му го честитавме роденденот, јадевме торта, пиевме сок, сѐ океј. Четврто, правевме Граѓанско тест, сѐ решив. Па секако, лесни беа прашањата, или можеби јас сум почнала да учам. Хах, баш пред крај година. Сѐ на сѐ, денот беше доста нереален, но во реална смисла. Ќути, не знаеш ни да се изразиш мори Сијалицо.
Премногу црна хроника деновиве, толку лоши работи, трогателни слики насекаде што не можеш да останеш рамнодушен, сето тоа на некој начин те потиштува иако само од страна ги следиш настаните... Затоа едноставно не можам да разберам и да прифатам човек да има други чувства освен емпатија, желба да помогне во вакви настани. Не би требало тука да има место за пресметливост, за дискусии и расправии, туку само за безрезервна хуманост и подготвеност да се подаде рака. Светла страна е чувството на исполнетост кога ќе помогнеш некому кому му е потребно, човечноста на која сме сведоци и која не` прави горди и ни ги топли срцата. Да придонесеме колку што можеме и да се надеваме дека набрзо се` ќе биде во ред...
Каков завршеток на роденденскиов ден Се надевам дека македонската јавност ќе го сврти малку вниманието од хуманитарната кампања и ќе се соочи со проблемот кој го имаме сите со шиптарите. Мора да се запрат убиствата на македонските деца, мора. Прекинете ден-два со вашите донации на вода и фоткање, излезете на протести бидејќи одлучувате за вашата иднина и безбедноста на вашите деца. Можеби власта ќе ги растури протестите, но мора да се обидеме.
Уште цитати од библијата фалеа на Фејзбук, и се скрстивте, тоа е тоа, врвот е достигнат, сеа сте часни сестри, алал да ви е.
Не реков јас дека не е факт тоа. Со болдираниот дел ти посочив од моја гледна точка веројатната причина зошто е така и никаде не реков дека за мене србите се поинакви од другите, впрочем во болдираните делови не се ставам себеси како субјект туку зборувам од страна. Пентата беше дека не е толку чудно, а што е најважно: не е ни битно зошто луѓето решиле да ги мрднат газовите од фотеља за да помогнат. А и покрај што тука и емоции играа улога не значи дека да беше фркава за друг народ ќе беше поинаку. Не дај боже да треба да дознаеме како би било во ситуација да треба на друг да му излеземе во пресврт.
Измината недела во бунило.Вести од поплавите,убиство на младо недолжно дете.Солиден ручек на трпезата со благо чувство на вина.Желба луѓето да се вратат на Бог,желба за палење свеќа.Полуматури и матури.Кафе со комшивките,колачи и пити,посета на Осоговскиот манастир,јадење на гурабии кои мирисаат на манастир.Чувство на припадност и љубов помешано со чувството на тага,солзи како сојузник на уморот,преспивање на двоседот,трубачи од матурските прослави,обравчињата на керка ми,сонови и кошмари,расипаното кафе на масичкава.Надвор е необично мирно тоа не ми се допаѓа,размислувам за тоа што поминало и тоа што иде,некако се ми е тмурно и тешко,се надевам, сонувам ,се молам... Бидете безбедни, сакајте се и чувајте се...
Ангел отиде на небото! Да речеш ангел или Ангел е исто, ова дете било недолжно, си го бранело своето јас, своината која којзнае како ја добил, можеби морал да работи преку лето за тој точак, можеби неговите ги издвоиле последните пари од буџетот. Нејсе, небитно е тоа, битно е дека Ангел постхумно не научи на вредности во животот, а зар мораше вака да биде за да сфатиме дека животот кој што ни го оставиле предците не чини, труло е нешто во нашава ни држава. Синоќа ја имав таа несреќа да поминам по улицата на стравот, на ужасот, на плачот, на тагата... Толпа млади и разочарани луѓе решија правдината да ја бараат на улица, очигледно Ангел и ним им дал некаква порака со своето заминување. Барањето правдина на улица е страшна работа, но за овие млади луѓе очигледно е единствениот начин да му се оддолжат на другарот за сета љубов. Искршени излози, затворени продавници, контењери превртени на среде улица, пред канцеларија превртен автомобил, слика која не сакам да ја гледам но не можам никако да го тргнам погледот, на другата страна е иста ситуацијата, и таму сликата ме потсетува на Ангел. Песокот во очи кој ме потсеќа на непроспиената ноќ и металниот вкус во уста кој се создава секогаш кога сум под стрес ме тера да се сеќавам повторно и повторно, кошмарите од синоќа нема да избледнат, ни оние од мојот сон ни оние од мојата улица. Го нема младото момче кое продаваше јаготки на пазарот, го нема Наид од Сарај кој ми го продаде најубавиот расад за патлиџанчиња, го нема Лепи и неговото трилече, ги нема пријателските лица, колегата на работа е избезумен, секој муабет почнува и завршува со Ангел. Почивај во мир младо момче!
жално е ова све што се случува,ама која била потребата на протестантиве да кршат наоколу!!така ја искажуваат тагата ,да прават штета наоколу ??? ситуацијата е повеќе од јасна,не ли станува збор за кражба?? Bо ефект се извршило тоа убиство,а не дека се работи за меѓу етничка не толеранција,некако лончињата ги имаат побркано.
Glasna ова иронично ти беше напишано? Сериозно мислиш дека во афект е убиството и дека требало мирни протести? Па кога полицаецот во Гостивар се одбранил а притоа убил двајца шиптари, шиптарите кршеа и палеа се македонско, а овие викаш заслужуваат мирни протести? Па не би рекла. Се додека сме мирни, тие повеќе не газат. Некој да ми убие вака крвнички другар од моето место кај што живеам, па не само да кршам, ма и ќе ги палам и со се што можам ќе мавам по нив во обид да ги убијам крвниците. Тоа е изразување на гнев, бес и незадоволство. Тоа е начин да кажеш дека е доста и дека ќе се бориш за својот живот и место во својата држава. А тоа без борба не го добиваме. Сите сакаме мир, ама соживот никогаш нема да имаме, толеранција уште помалку. Ова ќе го реши само војна. Јас сум повеќе за војна, барем да ја решиме ситуацијава еднаш засекогаш, ама да не ни се мешаат "силите" од надвор. Сега има такви што би рипнале на мојот пост за војна, дека не треба така, не е исправно, не треба верска омраза бла бла, ама ете гледате што ни се случува додека молчиме или минимално протестираме само неколку часа по некое убиство. Не можам да затварам очи дека државата ни стана шиптарска и дека ни ги земаат работните места во државните и јавните институции. Неписмен шиптар ќе ми држи обука како да се вработам во Завод за вработување? Неписмен шиптар ќе ме шета од шалтер на шалтер? И шиптарите од што знаат колку се неписмени и со купени дипломи, кога ќе се разболи некој нивни, го носат кај доктор македонец а не кај шиптар, не им се ризикува.
Читам утрово за убиството и ситуацијата во Ѓорче, ударна вест дека убиството е разрешено и се апелира да се смират тензиите и да не се креваат меѓуетнички тензии. Апел, каков апел бе? Што е разрешено? Која е таа издувана глава што го кажува ова? Сум пишувала на форумов за конфликтите од 2001 и се повторувам дека почетокот на овие глупости се уште од времето кога Аркан ги размава шќиптарите, а ние си ги прибравме и пасоши им дадовме. Никогаш нема да го преболам тоа Арачиново кога АРМ требаше да ги срамни со земја и уништи како инсекти, ама идеалите на нашите бугар патриоти на чело со сестра Љуба беа поинакви. Уште тогаш си го начукавме кога им дадовме легитимитет на шќиптарите бостанџии кои дојдоа во Македонија со цел да направат Гољама Аљбањија, и недостигот на храброст кај нашиот тогашен претседател да пресече во момент кога Хавиер СоЛајна не уценуваше со бомбардирање на Скопје (а НАТО наше злато, само лае и ништо не превзема), не донесе до слика да го гледаме шќиптарското племе на чело со Аљи, сместени во климатизирани автобуси како излегуваат од Арачиново, буквално ги извадивме од гроб, а според мене – се што имаше во тие автобуси требаше да се стави во една масовна гробница, а ние недоделкани, ги извадивме од говна до гуша и ги амнестиравме со Рамковниот договор. НИКОГАШ нема да ги прежалам Македонските бранители кои го дадоа својот живот и загинаа за држава поделена на пола, загинаа за потпис на Рамковен договор, загинаа за АРМ да се поклонува на гробот на УЧК, загинаа за пола полиција да е УЧК, загинаа за командантите на УЧК да станат министри, Аљо да се прави ПЕТЕЛ по шќиптарските села, а веќе и низ цела Македонија, загинаа за ебаниот орел да се вее низ пола Македонија, загинаа за на крај кога им ги држевме јајцата во Арачиново – да бидат ослободени под НАША полициска заштита. Загинаа затоа што беа на погрешно место и во погрешно време. Загинаа бидејќи беа дел од целото сценарио режирано од нашите најголеми “пријатели“ кои ни донесоа само гробишта и мртви тела да закопуваме на наши деца, браќа, татковци, сопрузи и роднини. Да не беа нашите МАКЕДОНСКИ Бранители, жените денес ќе беа забуљени, машките деца ќе ни се клаљаа во џамии, ќе си вадевме документи во Тирана и мајчин јазик ќе ни беше шќиптарскиот. Не пола, туку цело Скопје ќе ни беше накитено со тој проклет двоглав гавран. Нашите војници не беа колатерална штета, не умреа за некој да се збогати, не умреа за џабе! Војникот одбра да умре за Македонија, барем така веруваше... Што да кажам за ситуацијата, уште кога го дознав името на убиецот се ми стана јасно. Се што е од тоа проклето и диво индијанско преме, на се што мрда треба џигерот да му се извади и цревата да им се влечат по земја!
Само немој да ги споредуваш со индијанско племе, доволно е само диво и неписмено, крвничко племе, а индијанците и во нивното време биле со векови зад овие гнасиве, тоа бил паметен народ и никако овој џган не треба да се споредува со нив. Сори фор д корекшн
Мамичето мамино нивно кучешко, а ние пак ќе читаме па темите врска со дечко од друга вера, па и оженет ама ги сака бе, и не е таков како што изгледа и не се сите исти и слични на тоа с**ња До кога бе вака, до кога децата ќе ни гинат, ова бе нигде го нема, ако ова не е алармантно тогаш што е. Секоја година ли ќе им даваме крв И што разрешиле, оставете ги народот да им пресуди
Уште едно ново убиство. Уште едно младо дете замина. 18 год. Само што завршил средно. Жалосно. Многу жалосно. Солзи ми потекоа. До кога вака? Секој ден се нешто има или убиство или нешто др. Не можам да замислм како им е на родителите негови. Нас ни е жал што не го познаваме, а не пак за тие што го исчувале со многу љубов. Стварно жалсно. Не го познавам тоа дете, ама толку многу ме боли. Ни крив ни дужен... Ми доага сега да отидам и да ги убијам сите тие гадови кои што се осмелиле на нешто вакво. Зарем толку немаат срце? Толку се бесчуствители? Толку немаат памет? Не можам никако да разберам. А тоа за во Србија и Босна не знам што да кажам. Колку умрени има. Баш на фб видов 25 год. маж му умреле сопругата и две годишниот син и продолжил да помага, тој човек за мене е херој. А тоа е само еден пример колку умрени луѓе има. Зошто? Зошто толку страдања? Зошто толку болки? Зошто толку мачење? Тоа е живот. Со многу падови, порази. Човек си ако станеш повторно и продолжиш напред да се бориш. За мене таквите луѓе се вистински борци и херои. Секоја им чест. Храбрите успеваат. Се надевам во иднина ќе биде подобро. Се надевам.
Среќна сум,весела сум...Хепи сум Денеска е мој ден,денеска ми е роденден. Денот што го чекаме цела година,цела годинааа... Од сабајле ме изненадија и израдуваа најблиските.Денеска ништо не може да ме онерасположи,денеска е мој ден И денеска јас сум главна Ај како што е редот,да ве почестам
Не ми е јасно зашо пак не си се обединиме? Пак да си бидиме Југославија, дека, баш за поплавите сфативме дека заедмо сме по силни, еден без друг не можеме!
