Добро која е логиката една цела држава да го менува името (признаено од многу држави во светот) поради име на област на соседна држава. Грците нека си го прекрстат регионот со географска одредница не ние?! Не е грција центар на светот па според нив да се ориентираме
...кога колешка ги знае сите песни па No vacancy (Onerеpublic song) ....ја пее ,,ОУ ДЕКА СИИ,, a Dynamical ја пее ,,ДАЈ НА МАЈКААА,, СДК...учете јазици
Кога во канцеларија постојано се раскажуваат турски серии, се восхитуваат на глумците, се раскажува нивниот приватнен живот и саатница и наслов на сите можни серии што може да постојат, и носталгија за сите добри серии што поминале. Кршам филм, тапа сум ептен што немам поима за што се збори. Се чувствувам како падната од Марс...
Знаеш дека све ти е дојдено преку тасе кога се радуваш дека те чека забар и гинеколог. Изгледа и за психолог сум... прв пат се обрадував баш... *се крсти со метании* Имам чувство дека периодов сите одат на забар и гинеколог. Него на форумов има многу цврсти и прекрасни жени од кои учам многу...на било каков начин да е... некои не ни знаат.
Vcera cukav so tokmak kovav eden klinec za drvo, decava u nesvest pagjaa od smea. Mnogu im e zabavno koga nesto tropa, buci, brmci. Koga kje go slusnat blenderot toa e srekja i radost maliot stoi se drzi i ripka od srekja. Sekoj den nesto novo od niv, sinokja igraat se vrtat vo krug, pleskaat so racete, pejat po malku. Malata e po mrzliva, ona e vo nejzin svet kje se zaigra so nesto vo nekoj kjos i ja nema da ja cues, dodeka ne dojde brat i da i ja rasipe zabavata, zal mi pagja duri. A on e ko masina, samo trca, samo rovari, vcera se ispenteril na garniturata i padnal zad nea, pa se kacuva gore i ripa na krevetot, u nesvest pagja od srekja. Radost radost, nema pogolema od toa da gledas deka decata ti se srekjni i zadovolni.
Времево баш за седење и одмарање. Синоќа кога си легнав, чинам во игло спијам. Измрзнав. А покриена со 3 кебиња и еден јорган. Носов ладен, ладен... Па ми беше страв да го добрам, да не ми се скрши. Е сега. Вечерва слушнав ќе биде најдадната ноќ. Посакајте ми среќа... Ама и вие да ми се пазите
Разговарајќи за љубовни спомени со мојата пријателка психијатар, го добив ова како одговор: „Жените патат оти не знаат дека маж кој те сака нема его, нема суета, нема гордост, нема инат, тој колку и да е лут, потклекнува на грижата за саканата , потклекнува на потребата да ја види, и разумот го губи ако не ја гледа... Па како вие его, газење и пакоз, ставате во дефиниција за љубов... Ете толку љубовни докази има во историјата, зарем говорат за нешто повеќе од грижа, потреба, нежност.... Има ли љубовна приказна во историјата каде тој водел инает и ја повредувал... Ма дај свестете се ...“ Е нека трепка тука, зошто е повеќе од вистина, зошто на своја кожа сум го осетила....
Две години сум секретарка на некој си Ставре што го имал бројов пред мене. Којзнае што ли направил Ставре. Денес упорно три пати го бараат, уште па да сум му пренела. Си го сакам стариот број.
Се ми е некако брзо. Се ми е набрзинка. Брзо менување на емоции. Нема место да се преживее болка. Кога ќе ми текне само дека тоа е првото нешто кое го сакам. Да нема болка, да не смета...Да си во трка со животот, како робот. Ако може и да не се чувствува тоа нешто, ни на секунда да не сме неспокојни. Да се живее и да не се чувствува. Оти болката е приказна за чувства. Прав показател, каде е нарушена целината-таму боли. Каде што е раната-таму боли. Кај што има рана, не може да не боли. Ако е организмот жив, реагира со болка на секоја траума, на секој неуспех, на секој неисполнет сон, цел... Можеби постои решение,да не боли никогаш. Но тогаш, ни виното не би имало вкус, ниту галењето со мачката, а ни сонцето нема да ни свети најсјајно. Раната не заздравува кога сакаме, одма, веројатно затоа што се има свое време и брзина. Губењето боли. Соопштување на глупави содржини-боли, умрени желби-болат, игнорирањето боли, надежите, најмногу... Можеби треба да одболувам во кревет, пиејќи чај со лимон. И да си поразговарам со болката, да не ја бркам, да не ја мачкам и затајувам.
Зошто немам фејсбук? Зошто во њуз фид одма под крузерот што врти сегде низ свет со штонетине во него иде дете од Сирија кое се моли не за точак не за леб не за вода. Туку само живо да остане се моли. .
Секогаш ми се одбивни оние луѓе кои имаат потреба самите да се пофалат за некоја своја особина - како се интелигентни, добри, паметни, талентирани, убави, религиозни, морални, па дури и скормни (oh, the irony!) - сеедно, без разлика за што и да се работи. Прво, зар не мислите дека другите треба да оценат и да кажат какви сте како личности, а не вие самите? И дали озбилно мислите дека некој ќе ве вреднува како човек според тоа што сте си го кажале за себе, а не според вашите постпки? Ќе ви откријам една тајна - иако мислите дека сте многу суптилни со индиректното вметнување на самофалби у муабет или кажување на истото у завиена форма - не сте. Ама ич. Муабети како „Зошто на добрите луѓе им се случуваат лоши работи? (вметни дешавка од својот живот)“, реченици кои почнуваат у стил „Ние интелигентните...“, приказни за невиност и морал кои се зачудувачки слични со вашиот личен живот - скроз, тотално проѕирно. А да не заборавам и иритантно; речиси без исклучок кај другиот се постигнува спротивен ефект. Значи, вака - не.
Познавав една жена која го продаваше својот мебел за да го школува својот син.Беше напола парализирана,самохрана мајка.На крајот куќата беше празна а синот доби диплома. Велат починала мирно,во сон. Се прашувам којзнае колку и бил мирен смртниот сон...како и било кога исчезнувал дел по дел од целоживотна мака,вложена во парче мебел или техника,за да 4 -те ѕида се наречат дом. И колку е големо нејзиното јунаштво кое секако ќе остане во сенка на некакви глобални битки за зачувување на спасување на светот,на државата,на партиите... А светот,државата ...не можат да се спасат ,ако темелот кој е во срцето на малиот обичен човек или жена,е разнишан и несреќен.
Посебен круг во пеколот за оние личности т.е другари и другарки,што кога ќе фатат дечко или девојка,забораваат на другарите,те игнорираат целосно,немаат време за тебе никако,и те бараат веднаш по раскинувањето на врската За рамо за плачење,за совети и тако даље. Веќе смачено ми е од исти филмови гледање
Кога ќе прочитам и слушнам возрасни луѓе како се задлабочуваат во хороскоп, озбилно однапред етикетирајќи некого само поради тие генерализирани карактеристики и премислувајќи се околу љубов и евентуална врска поради истово... ми се темни. Небаре нема на светов доволно причини за заблудена поделба, негативности меѓу луѓето и пречки во љубовта – сеа ќе се карактеризираме како себични, ладни, лицемерни, изневерувачи и не знам какви врз основа на тоа кога сме родени и каков карактер ни предвиделе ѕвездите... Колку посериозно го сфаќа една личност хороскопот, толку помалку сериозно можам јас да ја сфатам #sorrynotsorry
Поминаа точно 2 години откако секој си продолжи по својот пат (навидум). На овај датум. Пред него го имав истото што го имам и сега. И бев задоволна. А сега се е исто, но има една празнина-тој. И уште го чувствувам неговото отсуство, секој еден ми наликува на него... Тешко е. Но ќе беше потешко ако бевме заедно. Колку и да знам дека е правилно што не сме заедно... Ми фали.
Зошто упорно го избираме виртуелниот свет маскиран од слатката и лажна илузија, отколку вистинитиот свет со суровата, горчлива реалност? Еве не знам...
