Вчера една бабичка пријатно ме изненади со својата реакција. Кога во тој хаос во автобусот каде што нема кој не ме изгази, таа ми се обрати со следните зборови: Синко извини што те згазив на ногата. И реков : Нема потреба да ми се извинувате, на секого може да му се случи. Заклучок: Луѓето кои имаат доблест и барем малку свест ќе ти се извинат за банални работи и грешки за кои можеби тие не се виновни. Додека од друга страна постојат и такви кои ќе ти направат хаос во животот и нема ниту да се сетат да се извинат.
Во што ве изнервира денес : Луѓе кои се движат дезориентирано на сред пат во супермаркети. Луѓе кои делуваат отсутно за време на разговор. Или со монолог ширење партиски фанатизам кај незаитересирани. Луѓе кои во недостаток на аргументи незрело користат напрад како одбрана. Јадења со премногу масло. Фрлање отпадоци и отпушоци од автомобил во движење. Прошетани, со нивни зборови еманципирани млади луѓе кое тврдоглаво веруваат дека прејадување е единствен стимул за раст кај детето. Дека здравата храна не може да засити. Луѓе кои не го знаат вистинското значење на ГМО и што всушност е глутен ама слушнале нешто некаде и се против нив. Тука спаѓаат и уверените дека храната која ја конзумираат е органски огледана. Не е ако ја растиш во село покрај РЕК.
Otkako me srusi zdravstven problem godinava svativ deka nikoj i nisto poveke ne moze da me iznenadi i iznervira. Zatoa veke ne im pridavam vaznost na mn raboti vo zivotov i resiv da go ziveam sekoj den kako da e posleden. Sakajte se i ne dozvoluvajte niko da vi go rasipe denot
@WildMk И јас не сакав, ама едно искуство ме исфрли на сцената и сега ја играм мојата улога. Има моменти што се освестувачки пресудни.
Денес направив голем, огромен чекор за мене. Зад себе оставив апсолутно се. Избришав негови слики, песни, се што ме потсетуваше на него фрлив, се деактивирав од социјалните мрежи кај што имавме акаунт (не фб, не инстаграм туку нешто сосема трето) Ќе ме чека голема борба, ќе почнам да си удоволувам себе си, да го поминувам времето со моите, да се ставам на прво место, и да се сакам себе си највеќе. Доста беше кукање. Време е да поработам на себе да бидам подобра личност, личност која некој ќе се гордее со неа. Тој ќе остане во 2018 година. Болно, но мораше така да биде.
Уште пред да излезам слушам свирење на коли во низ и бескрај и таман мислам да се помолам чувај ме Боже по патиштава кога ми текна дека сум пешадиец денес. О ќе биде тоа долго враќање кон дома. Долго враќање кон дома и во физичка и метафизичка смисла кажано.
комшијата спие цела вечер со клима која бучи како трактор, а јас, јас не спијам. кој нормален спие со греење уклучено? или јас влегов во климакс на 29?
луѓе кои пробуваат облека во дуќан и ја прашуваат продавачката.И КАКО ДА ЗНАМ ДЕКА МИ Е ТОЧНО? или МОЖЕ ДА МИ ДАДЕШ БРОЈ ОД ОВА?,таа КОЕ БРОЈЧЕ? тој НЕ ЗНАМ. WTF луѓе ,имате ли мозок?
СДК дека случајно отворив во феминското ќоше, ја прочитав @theowndemon за мока кафето и ја замислив како објаснува. Ме изнасмеа Деми
Сакам да кажам, иди почесто во ФМЌ зошто не ги пишам сите unfortunate events во СДК. Покрај ова општо е пријатно и ќе си се дружиме поќе.
Порано кога се употребуваше зборот слугинка во шпанските серии не се навредуваа луѓето, сметаа дека е сосема нормално, пола од нив не ни знаеја права дефиниција за зборот. Денес во 21 век зборот е заменет со друг збор и е сосем нормален и ненавредлив. Заклучок - иста дејност вршат.
СДК Некои луѓе мислат дека доколку го имаат последниот збор ја добиле битката. А всушност станале толку многу досадни што сте изгубиле желба за било каков коментар.
Случајно ја зачитав темата мојот татко на форумов и дефинитивно сум згрозена како секој има право да стане родител и да створи дете, а притоа да му го направи животот пекол на истото.
Сакам да кажам...можеби е рано, но ова ќе биде последниот мој пост од старата година. Па освен класичното Среќна Нова, сакам да ви посакам многу здравје и незаборавни моменти со луѓето кои што ги сакате и ви значат. Успех ви посакувам на секое поле и исполнување на секоја замислена цел. И се разбира со умот во глава за новогодишната ноќ
Добро, девојчиња, женички, зошто ви е срам/страв од конфронтација? Зошто попрво ќе слушате лага (поготово знаејќи дека е лага) и ќе климате со глава, па ќе се жалите и прашувате други за мислење, отколку да кажете на соговорникот дека е провиден? Сослушај, ама и реагирај, кога веќе ја знаеш вистината. Прашај ако се сомневаш. Ама не молчете. Друг може да ве прави будали само ако дозволите. А, зошто? Да бидете луѓе спрема нелуѓе? Да не мислите со добро ќе ги фати жал, па ќе пратат ангели со харфи да ви ја запеат „Опрости, извини“? Го пишувам ова овде и смирено пошто далеку ми е најдобрата другарка да ја исќофтам што со сила дозволува да ја прават глупа. Ах, бе...
