Сакам да кажам...

Пуштиле видео по нет како се степале шофер од ЈСП и патник.
Ги снимаат со телефон,никој не ги раздвојува, ама битно оние кои ги снимаа се смееја, па онака гордо коментираа "види ги брат, се испотепаа, крвишта има"

Не, малку ни е атомска бомба....

 

Една кога и да нè види мене и мајка ми,прашува каде е татко ми оти многу ретко шетал по комшилук.
Јас ѝ реков на мајка ми и ние некој пат да ја прашаме комшиката каде е нејзиниот маж.
Некои ги ставам на игнор,а со некои едно добар ден,доволно е...

 

Мене моите комшии нит виделе нит чуле.
Али важно се тропа, се тегне над нас.
Еве седнав на раат да одморам и џабе.

 

Моите комшии реално гледано од сите три страни кои што ги имам се психијатриски случаеви.
Еднте ќе се расправаат еднаш па деугите па третите.. иту не обично расправање туку со вриштење со пиштење со сите работи... многу е вознемирувачко и со моите се чудиме како баш се најдовме ние тука измеѓу.
Инаку исто една од комшивките секогаш кога ќе излезиме надвор како да слуша и одма еве ја и таа. И нормално одма се распрашува за сите работи. Некогаш стварно ми паѓа жал дека дома од нејзините никој не и дава внимание па ајде ќе и направам некој муабет ама некогаш не се трпи.

 

Јас и не им оставам простор нешто да ми речат, ама не ми се допаѓа начинот на кој гледаат во мене. Баш вчера вечер последно ми се деси со една. Ce истиот профил на повозрасни луѓе, а јас дел од нив не ги ни знам кои се, оти толку ми се битни. Битно они по дома ме мислат и спомнуваат сигурно.

 

Затоа добрата страна на Чаир е што никој не ти ни гледа у двор што правиш.


Шала на страна*

 

Видеово толку ме наежи, разнежни и ми внесе некоја толку пријатна топлина во мене. Денов ми го разубави. :')

Цако имав можност да го запознаам лично на еден настан и да си поразговараме.
Цако е пример за успех, пример за храброст. Цако е толку ведра и насмеана личност што и најтмурниот ден може да ти го разубави. Многу се восхитувам и на него и на целата негова фамилија, толку позитивни и ведри луѓе со отворени срца за секој. Пример колку е битна поддршката од најблиските со која можеме да успее во сите наши поставени цели и предизвици. И дека ништо не може да ни претставува пречка во истото со добра амбиција и желба.

 

Да си зацртам нешто во глава, абе врти-сучи пак моето ќе излезе. До крај или ништо.


Ај убав ден ден

 

I wanna cry so bad...
Но не смеам, морам да бидам силна. Морам да се помирам со фактот дека морам сама да се изборам, дека никој нема да ми помогне. Но како? Не знам како, кој е правилниот пат по кој треба да продолжам да чекорам?
Дали да оставам нешто што толку го посакував, нешто што ми било животен сон? Дали да оставам сѐ што посакував и за кое работев, и да почнам се од почеток?

Не знам што да одберам. Што и да изберам ќе биде тешко, многу тешко.
Но ако не било и не биде тешко, немаше да бидам толку јака.
Ќе ги надминам сите пречки.
Нема да гледам во небото и да се молам на " дедо господ" да ми помогне и да ми отвори пат со леснотија. Така ние луѓето очајнички тапкаме во место.
Можеби низ коприви и трње, но само јас самата можам да си помогнам.

 

Скоро секогаш кога имаш некој зацртан план и треба да го изодиш патот за да го оствариш тоа, мора да се најдат препреки кои ќе те натераат да го заобиколиш патот.

 

Половина ден поминат во правење браунис, толку вкусни беа што не само на мене туку и на сите околу мене ни го направија денот подобар.
Денес среќата беше во малите нешта.

 

Препреките во животот ке ги има и имало од нас зависи дали ке не демотивираат или мотивират да продолжиме понатака.
Јас продолжувам напред незнам за вас.

 

Шовинизам секогаш иде во пакет со мало куре

 

Не кукле, грешка си

 

Ме изнасмеа

 

Не си ти лошата личност во оваа приказна.
Значи не се враќа назад времето, ама во иднина не верувај толку слепо никому, и немој толку лесно да ставаш раце во оган за личности кои не се благодарни и гледаат само да те уништат и омаловажат на секој начин.
Таков е животот, такви се луѓето, сите сме поминале низ психичка тортура и навреда од некој кој ни значел, ама сме го надминале тоа.
Ќе го надминеш и ти, не ти вреди ништо сега да се обвинуваш, ајде главата горе, пречкртај ја од твојот живот уште повеќе таа личност, и тоа е тоа.

 

Другар ми вика дека било можно јас и мојов да бидеме подобри од него на 21/22 години.
Ја многу искулирано му враќам дека не ми е битно што ќе биде со нас сѐ додека останеме луѓе.
И сѐ додека не се претвориме во без'рбетници што шетаат како да го освоиле градот наш.

 

Луѓе аман веќе од тие ваши лажни профили овде на Фемина. Првин се прават дека се женски а после на крај само некои первезњаци излеват. Па претеравте веќе.