СДК среќна сум. Сношти, си легнав и си размислувам дека ништо не ми фали. Ништо не ми недостига. Освен нели, едно 100 илјади евра . А на кого пак пари не му недостасуваат? Битно здравје не фали. Насмевки и прегратки давам и добивам како да ми е роденден. А не ми е. Седи дечко ми пред компјутер, игра некоја игра. Му викам - стисни пауза. Седнувам кај него в скут и му велам - Знаеш што? Многу сум среќна. Ме гледа зачудено. Се смее. Ми вели - луда си, ама те сакам. Ме бакнува. Пу, пу, пу, да не е за подрек - СРЕЌНА СУМ! Ве поздравувам и ве бакнувам Џоунс
Денес ја расчистував собата и во една фиока најдов неколку џамлии, монопол, шпил карти со принцезите од дизни, неколку сликовници и кутивче со различни ластичиња и шнолички... Ја пронајдов и прекрасната музичка кутија која ми ја донесе татко ми од Русија. За чудо сеуште работеше. Прекрасната мелодија ми го стопли срцето, уништи се` за миг, сета болка, ама баш се`. Ме врати назад во прекрасното детство, ме пушти да пливам низ спомените. Незнам после колку време се насмеав ама онака од срце и се расплакав од среќа. Се прашувам каде исчезна се`, каде замина? Каде исчезна насмевката, безгрижноста? Чудно е колку многу среќни можат да не направат најмалите нешта.. Ми наидуваат толку многу спомени, ме фаќа носталгија. Се` би дала да се вратам барем еден ден во детството. Да се вратам еден ден во времето кога солзите беа само поради малата гребнатинка на коленото, кога безгрижноста и среќата беа неизмерни, бескрајни, кога најтешкото нешто беше домашната за да избоиме нешто.... А се сеќавам колку многу сакав да пораснам... и пораснав Понекогаш често се запрашувам дали остана денес тоа детство што го имавме. Сите игри, криенка, граница, скокање на јаже, лулање на лулашките и уште милион други игри. Дали остана таа безгрижност кога не ни беше гајле како изгледаме и каква облека носиме.... Сега децата од 8 години имаат ајфони, а веќе на 10 години веќе се замараат со дечковци. Дечиња по 3-4 годинки по цел ден на компјутер играат.... Навистина е жалосно.. Има време за се`, треба да се ужива и максимално да се искористи детството затоа што ќе го барате. Наместо да седите на компјутер излезете надвор и поиграјте си, после ќе ви биде криво зато што така сте го потрошиле.
Неможам , изгубив надеж веќе... Толку време чекам со надеж дека ке се случи нешто и сега пак по старото. Зоштоооо?
Дечки, ЈАС СУМ OVERJOYED! Не ми се верува! Штом се научив да вртам палачинки? Ќе можам се` да научам! Сум почнала да пискам, при секој успешен обид. Само што моите не ми дозволија да направам цела доза, да не ризикувам. Ќе ми се здосадело. Ма каква досада? Јас би можела три дена, без престан, само палачинки да правам и да се радувам, да пискам, да врискам. Ова е неописливо чувство. Татко ми кога дозна, дека само дванаесет палачинки направив, кога почна да вика: - Што домаќинка си ти? Па како за сите по дванаесет? Јас мало дете сум, ќе се залажувам само? Сабајлето и` бараше на мајка ми, торта со четири/пет спрата, со лифт. А јас се` би правела, само да не чепнам книга. И канализација би чистела. Додуша, ко што немам врски, ништо чудно за некоја година, да ме гледате по улици, со оранжада/наранџести јакнички... И да си пеам: - Ние сме КОМУНАЛЦИИИ, чистиме УЛИЦИИ! Па стварно, зошто да учам и мозок да мучам?
Сте посакале некогаш да прегрнете некоја личност? Е, па ова моево веќе се претвора во потреба, а не во желба... МИ ТРЕБА таа прегратка. И тоа не било чија, туку само од една личност. Уште еднаш, барем уште еднаш. Само да се најдат неговите раце околу мене. А колку само болии кога ќе се сетам дека во моментов се наоѓа во таа далечна земја, меѓу тие далечни луѓе. Дека илјадници километри не` делат, а јас неможам ништо да сторам. Неможам ни да го прашам како е, затоа што од одредени причини, повеќе немам никаков контакт со него... А до нашата следна средба, има уште 6 месеци...
Ова денешниве деца се како излезени од Господар на мувите. Правени по теркот на Џек. Владее дивјачкото во нив, непочитување кон ништо живо. А богами и неживо. Не можам да разберам, од дома родителите ли им ги полнат главите дека тие се најдобри, најпаметни, најубави, дека можат да прават се што сакаат... Да ти е страв да му речеш нешто на некој тинејџер, какво насилно однесување, мислиш ќе ти ја влепи некоја. Каква реткост е да се сретне воспитано дете што знае да направи културен муабет, да ти рече се извинувам ако те турне ненамерно, ма не бре брате, уште ќе ти се сврти со некој злобен поглед, па поготово ако е некое умислено девојчиште, ми иде да ја рашамарам тука на лице место. Со ваква младина не ни останува ништо друго освен да се плашиме за иднината. Нажалост.
Колку пати сум имала можност за нешто, а не сум сакала само заради да не ги откачам некои мои другарки. Секој мисли само за себе, а јас и за нив. Затоа после ќе бидам разочарана и ќе се жалам кога ќе ме зафркнат или сама ќе се зафркнам! Затоа што сум наивна. И така јас си ги пропуштам моите животни шанси, еднаш лани, а еве сега и годинава. Јас сум за ќотек, џабе некого ќе обвинувам. Патем деновиве ми врвеа среќно, ако ги занемарам овие нервози. Радост на сите страни, а јас се чувствував прекрасно опкружена со најблиските. Од утре нов ден, нов живот, да не речам здрав. Започнувам да се грижам за своето здравје, проследено со здрава исхрана, а воедно и да симнам некое кило. Исто така ако видите некоја девојка со средна висина што трча и е задишана на кеј, но упорна кон остварување на својата цел - Јас сум таа.
Доказ дека се’ е можно. И сонцето и месечината се се сретнаа, а јас сеуште не знам да намигнувам со десното око.
Лежејќи така со болки во стомакот Спојлер менструални ,се загледав брачен судија...абе секакви луѓе има .Таа жената што сакала маж и да биде дедо мраз,абе не е нормална таа дошла во студио со огромно деколте и си ги кажува желбите таа...оф,мори мајко. Не осудувам никој ама просто да се зачудиш какви парови има и дедово брз моторџија полн е со енергија бре . И така јас ќе правев мафини,ама болкава ми уништи се и мама на крај ги направи,изедов 3-4 и сега сум смирена. Ве читам и вас,а пратам и по малку ракомет на алфа. Пријатна вечер.
Знаете јас во суштина сум многу несигурна девојка .. Со години се лажев дека се работи за скромност ... Колку пати на предавање сум знаела ама сум си молчела , колку пати сум имала да кажам нешто ама пак молчам , колку пати сум знаела да направам некои работи со леснотија а не сум сакала да ги потенцирам , па дури и на интервју ми е незгодно да се фалам .. Милион животни ситуации каде моите квалитети ги бутам под тепих и мирно сум премолчувала се со цел да не се истакнам ... И така си се убедувам дека сум скромна , а нели скромност е врлина А всушност не се работи за тоа , несигурна сум и сега ми е јасно .. Ми е страв да не помислат дека сум арогантна и сезнајка и да не ме гледаат завидливо .. Секогаш сум сакала да се вклопам со масата и ми страв да не отскокнам поради тоа како ќе ме гледаат другите .. И додека го пишував ова си помислив кога ќе прочитате ќе си речете што се замислува оваа А вистина е дека само мал број луѓе можат да ме разберат .. Мене ми е доста не знам за вас И така деновиве сум расположена да се критикувам сама себе
Денес сакам само да се стуткам на кауч, да си мацкам колачиња во чаша млеко и да си муабетам со другарка. Или да слушам аудио книги, знам дека е мрзливо ама ми штеди време и си учам правилен изговор на англиски. Ептен сум во последно време по мултитаскингот. И точно е дека сите си ги кажуваат тајните уз млеко и колачи. Има нешто топло и фино во нивното споделување. Читам и карактери на луѓе според тоа како јадат колачиња од типот на улкер или орео. Дали ги мацкаат во млекото,ги јадат суви или ги отвараат и го јадат прво кремот. Цела филозофија е тоа. Јас заради диетата ќе си ја бутнам под тепих оваа желба. Каснете си сите за мене по едно колаче со млеко.
Да се правиш глуп на сила, да изиграваш дека ништо не се случува, да се правиш дека се е океј.. е баш така...
Ќе се тагнувам,ќе лепам слики,и нека пие и нека прди и ждрига,нека гледа фудбал...само да ми е жив и здрав да ми се плетка по дома.
Неделава баш онаква каква што ја мразам.Сива, тмурна, дождлива, ветровита. 3 теми за учење како ми дојдоја ..супер, занимливо многу. Главата ми чади, материјал , вежби, плус тоа пмс, нерва на ниво. Единствено ме радува косата. Прекрасна ми е. Долга, испеглана, ми мириса прекрасно. Знаете кога имате прекрасен викенд и кога барем 2 дена заборавате на се, после кога ви текнува всушност колку работа ве чека ви се плачи. Сериозно. Имав прекрасен викенд, стварно прекрасен. Знаете како..доаѓа недела , а мене уште од недела мозокот ми е каде ке одам петок и сабота. Некако ич не ми се учи, да можам цел ден ке шетам и ке спијам. Ме фатила некоја таква мрза , што не е можно. Си викам каде е старата Ана, која со часови ке решаваше, ке учеше и ке добиеше 5ка. Сега таа Ана чека поправен тест на уште ненаправениот прв тест.Аххх ..макии Имајте убав ден.
Се повеќе сфаќам дека не секој заслужува да биде среќен... И тој психичко-емотивен сегмент што тежнееме сами да го пронајдеме и да почувствуваме хармонија,секојдневно станува мета на манипулации.Тажни лица,ладни погледи,несигурно чекорење,апатично однесување ја сочинуваат сликата на македонското сивило.А таму некаде удобно сместен во својата позиција некој е подготвен да ви купи среќа Не дека тој е неизморно исполнет со неа,па посакува и вие да го почувствувате еуфоричниот момент,туку да ви покаже дека човечкото во вас постои и умеете да ја искажате и споделите среќата со другите.Затоа што вие сте приземни и потребно ви е малку за да покажете насмевка...Знаете да го живеете животот.А капиталистот,колку и да е моќен,тој е избезумен во можноста да се спушти на ваше ниво и да ги почувствува малите нешта кои причинуваат големо задоволство.За него часовникот е мерило за се...Времето значи бесконечна пресметка за материјалната добивка...
Неделава ја имав резервирано за правење генералка, омилените тестенини, а останатото време да си го посветам на себе. АМА...утрово се разбудив со толку силни менструални болки,па сега не сум способна да станам од кревет, не пак да го реализирам горенаведеното. Ги мразам овие денови. Сеуште ги чекам истите работи кои всушност цело време ги чекам. Чекам, а никако да се случат. Ни трага, ни глас. Окапав на огласиве за работа, пуштив 4780227 CV-а, а не добив ниту еден одговор. Не знам дали ова додатно ме мотивира или пак ме демотивира?!? А и смачено ми е од љубоморни "другарки" кои те обедуваат дека би било тешко да најдеш работа, па платата била мала, не ќе сум можела да живеам... Пукни, ама ќе најдам работа каква што сакам, а ти продолжи да позеленуваш од завист. Штом почнаа уште сега со вакво однесување, не можам да замислам како ќе реагираат кога ќе им кажам дека сум се вработила. Во денешно време најдобро е да си молчиш и да си тераш по својот пат. Оти ако ги кажуваш своите планови и замисли на секој втор, не добиваш ништо освен завист, а и можно растурање на плановите.
Утре Понеделник е а? Ајде тоа е и да пцујам,и да се нервирам бадијала е ,а јас уште сега го барам мојот спасовден Пс Многу ми е глупо сега да славам Валетајм,кога наш празник е Св.Трифун,има ли нешто поубаво од чаша вино со добро друштво,е сега ке ми кажете дека уште поубаво и двата празника Љубов и вино се во супер комбинација,се сложувам,но сепак сум јас за православните прзници да си ги славиме,а за љубовден треба да ни е секој ден,а не само валентајм.
Луѓе не ми се верува колку заостаната сум била.. Седмоодделенки редовни гости бо кафичите, а јас сум се затворила дома. Ок, може ќе сватат некој ден, но касно ќе е..
