После сите дождови и бури јас уште имам надеж дека сонцето ќе даде знак на светлина и повторно ќе огрее во мојот живот. Боли, но ќе помине. Се надевам, наскоро. Офф топик: некоја слободна феминка која има време да ислуша и да даде совет ако има нека ми пише.
Понекогаш е многу тешко да се спречи некој да страда, едноставно животот лакомо ги зема работите во свои раце и човек останува не моќен, без разлика колку и да човек сака да успее во својата намера.
Луѓе, искрено вака напорни сте малку кога влегувате во улога на неплатен сметководител, туѓ. Заминаа луѓето на одмор, get over it. Нивна работа каде нашле пари, јас на пример искрено жалам што од платата на претходното работно место не одвоив некој денар заштеда барем да одам летово да го одморам мозокот на викенд надвор од градот. Многу ми е потребно. Се жалите на сеопшта беспарица или јас погрешно разбирам ? Како мислам, демек вие сте во благосостојба ама сепак го поминувате летото дома ? А тие што се жалат дека не отишле на одмор заради буџетски дефицит крајно време е да го искористат летово најдобро можно. Сега благодарение на оние што заминуваат на одмор има слободни работни места за сезонски работници, спечалете некој денар и не кукајте. Сега е приликата. Се чекирале, сликале нозе . Шо отварате фејзбук ко не ви чини. Бателете го како мене, веќе некое време ми е забришан, немаше фајде, листата на пријтели ми се состоеше од фанатици на цитатите од Лај*а Грејс, нешто како онлајн здружение на ретардирани граѓани со лимитиран интелектуален капацитет. Башка од муабетов, ако повеќето одат на свадба да се најадат, јас му ја нудам порцијата на маж ми и се фрлам на пиење. На типична македонска морам да сум салам "подмачкана" за да трпам турбофолк. Пијандура тешка категорија, крепам жестоко во големи дози. Шише ? Премногу мејнстрим ! Порачав бунарче, само за мене, келнерот ме гледаше збунето, исто и зетот. Го "фрлив" цело и искулирано си пафкав цигарче. Ништо не ме мава, крепам ко за женско. Не само пијачка, вчера вреќата на вежбање ја откратив, озбилно, со десница.
Никогаш не ми стана јасно ЗОШТО КОГА КЕ СЕ СТЕМНИ , КОГА КЕ СИ ЛЕГНАМ ТОГАШ ДУШАТА МЕ БОЛИ... МИ ФАЛИШ СЕСТРО МОЈА ! Години и години поминаа , но мојата грудка во гради никогаш не падна. Често пати се прешувам што ке беше ако беше сега до мене ? Заедно ке идевме на школо , заедно ке делевме све... Навечер заедно ке си легневме и ке се смееме а можеби и ке плачевме , но битно заедно тоа ке го правевме... И колку време да помине , и колку стара и да бидам јас секогаш ке си копнеам по тоа нешто... Сега и јас можеби ке се чекирав на фб дека Пијам кафе со ДАДА Ке имав друшто секогаш до мене. Утре ке имав роднини каде да отиам. Моите деца ке имаа тетка а јас сестра... Но немам ништо... Аххх колку е тешко само да си сам... Колку е мрачна ноќта кога си сам... ЧУВАЈТЕ ГИ БРАЌАТА И СЕСТРИТЕ БИДЕЈКИ НЕКОЈ ДАВА ЖИВОТ ЗА НИВ...ЗА МОМЕНТ СО НИВ...
Иако одамна си велам дека веќе ништо не може да ме изненади, сепак понекогаш нешто успева да ми ги разбрани мислите. На каде оди овој свет? Зарем е толку лесно да се изгубат сопствените вредности? Зарем се толку многу важни парите и странството за да по секоја цена се добијат? Навистина не ми е јасно како овие луѓе не се згрозуваат од самите себе и од "работите" кои ги прават за да им успее планот.
Nana19 сочувствувам со тебе биди силна се ке помине. Знам болката никогаш нема да ти згасне , но колку повеќе мислиш толку повеќе душата те боли затоа мисли помалку на неа знам тоа не е возможно но потруди се зошто така болката само те ''јаде'' одвнатре а тоа воопшто не е убаво
бОЛКАТА е стара колку и мене ....Но тоа е .... Понеккогаш се прашуваш само што ке беше ако беше и сл... Животот оди понатаму ... Но понекогаш немоежеш да заборавиш , секој пат кога сум сама помислам на тоа колку по различно би било ....но тоа е.... Благодарам
Што би дала за една добра скара и пивце во моментов. Не се сметав за љубител на месо, ама откако дојдов тука имам секојдневна потрага по мевце. Дека ќе им кеширам секој ден една моја саатнина за кило месо, нема, ама некна првпат си купив и си направив... Прекрасно беше, само оди најди време да го правиш кога сакаш, нјама. Со самата помисла дека ми се јаде и дека ќе морам да јадам нешто микробранесто ми се одјадува, ама саботите се лудница и ако не јадеш, макар и по цена да повратиш после, ќе се онесвестиш. Будалото дете не ме остави да си одам, нели стандард шема, пред врата ми се искези дека уствари не ни одел накај моето маало и дошол само да ме донесе. И како да не му се искезиш и ти? А надвор почнуваше да врне, ќе беше забавно да не бев со него на смена. Ама апла се задева. Му кажував на еден другар дека многу ме потсеќа физички и психички на еден од порано, и овој ненормалниот ми вика, мори америчкиот пасош е разликата меѓу нив двајца! Хаха умрев... А овој врти како киша око Крагујевца дали сум имала дечко. Абе ја ќе се омажев за малце, он тоа ме прашува. Немам бе друже, ама очигледно е декс и да имав, немаше да ти се смени однесувањето. Ми е страв дека премногу добро се забавувам на работа, кога работам со двајцата пријателчиња од таму, времето ми лета. Толку е едноставно да си поправиш муабет, искулирани, насмесни... Абе за нив си тераат, за нивни мерак, во секоја сфера. Тоа што ме вади мене од кожа е моментот - да пукнат душманите, да видат кој сум, кај сум, што сум... Како да е некој престиж да дојдеш тука и да испазаруваш облека или парфеми од не знам која марка, па хеланките се поевтини од пола кило сок од портокал. Ама не, муабетот по другсрки и по град е дека ти си во Уау Америка, дека секоја вечер лудо се журкаш и опиваш и што ти знам уште не. Реалностс е дека годинава сезона нема ни за лек, сите трчаме по цели денови кај стасаме на работа, и тук-там ќе се најде некој повод за пиење. Луѓево имаат само огромна желба за фалење и преценување, круната не ми паѓа ако кажам дека откако дојдов исчистив не знам колку туѓи го*на и влакна.. а види богати, ем просек имам, ем уште малце ќе дипломирам, ем планирам во странство да одам на мастер. Најверојатно и таму ќе работам нешто вакво, ама ич не ми е гајле, што е мое ќе си дојде. А кај бев... се наоѓам и во една исклучително глупава ситуација кога сфаќаш дека парата го врти светот, дека можеш да веруваш на максимум двајца и дека се' друго е параван и маска, додека не дојде моментот кога претставата завршува, маските паѓаат, завесата се спушта. А позади неа, назад во реалноста. Да бидам реална, не сум ни јас крива како се најдов тука, ама најлесно е да се обвини некој одма тука, да се истури нервозата таму... Па шта буде нека буде. Ама океј е, барем на чисто си за некои работи. Аман па вие моиве, сите ѕвонат во најголемата гужва, фрка и хаос, когс ми се прави муабет, спијат. Убила ме временска разлика...
Воспитувана сум никогаш во животот да не бидам поткажувач,но во животот постојат неколку вида на поткажувачи. Ги имаме Петко ,Рајко и Трајко три другари од основно училиште, Петко и Рајко се спремаат за писмена задача.Учат секој ден а Трајко си игра фудбал или игрички на компјуетер зашто знае дека ќе препише од Петко и Рајко. Петко и Рајко молчат зашто не сакаат да бидат поткажувачи и предавници. Доаѓаат во средно се повторува истата приказна.Петко и Рајко и понатаму молчат. Доаѓаат на факултет и таткото на Трајко потплатува дебело за овој да се запише,или си плати на некој од факултетиве што се плаќаат.Иако овие двајца учат за приемниот уште во јануари како што беше во мое време,или за матурски испит како што е сега.Петко и Рајко и понатаму молчат. И тогаш Трајко со велеслалом си го поминува факултетот,а Петко и Рајко се препотуваат професорот да ги удостои да се појави на испит ( а веројатно во кабинетот со пие оладен Чивас со татко на некој друг студент сличен на Трајко). Петко и Рајко пак молчат. И доаѓа време да се вработат .Петко и Рајко одат со години на разни волонтирања,се влечат на евиденцијата на бирото за вработување,или евентуалнно работат како комерцијалисти за некое кафе,(немам намера да ги навредам луѓето кои го работат ова),а малиот снаодлив Трајко си седи во кожната фотеља на некоја јака државна фирма,затоа што неговиот татко се дружел мноооогу со некој од власта.И тогаш Трајко им се јавува на неговите другари кога треба да се сработи некој проект или нешто на црно.Овие двајца и понатаму молчат,тие не се „тастери“ туку Трајко е ете снаодлив дечко. И после некоја година Трајко станува бизнисмен отвара своја фирма и ги вика старите друари да му работат за плата од 12000 денари,секако на рака му враќаат 2000-3000 денари.И така Петко и Рајко прифаќаат да работата во своја струка,знаат дека не е фер ама молчат зашто не се предавници и „тастери“ Колкумина од нас биле досега во ваква ситуација?И нели ве/не боли кога професорот го пушта студентот кој поим нема,на лекар не можеш да дојдеш на ред од пријателите на сестрата,ама молчите.Јас лично сум била потценувана на старото работно место а молчев за да не бидам „тастер“. И доаѓа време кога сфаќаш дека требало поинаку да се игра.Сум требала да си го ценам својот труд и себе лично,да сум си кажела навреме што ми пречело па и по цена да ми залепат таква етикета.Што добив од тоа што не играв по нивни правила во стилот- ќе зборувам за секого лошо,ќе му подметнам работа, документ... Ама тоа што поминало не се враќа и не може да се поправи.
Среќна сум! Вчера ми дојде црвената тетка и нема да имам на одмор! Јупииии! нема да бидамм баксуз како лани' абе баксуз најголем, само што стапнав охрид на земјаа,ми дојдее,е сега нема Ксамил чекај ме!!
Вчера случајно се будам од попладневната дремка и слушам брат ми пуштил песни од компјутерот во другата соба и по кратко време гледам турбофолк пуштил,Цеца поточно ,а знам дека не беше баш по турбофолкот и едно време слушам некои чудни звуци нешто како мачка да мјаука и после се сетив дека уствари брат ми мислел дека е сам дома и си прави караоке забава дома ,ама пола саат се чудев каков е тој звук некако како женско си го направил гласот и пее и ни помалку ни повеќе туку Турбулентно или како ли се вика од Цеца а пред тоа ја слушаше,и сега замислете толкав маж од 29 години пее турбофолк со тенок глас а кога ќе го видиш ептен сериозен делува и оди замисли го како пее со женски глас ,и за да не му го расипам расположението се правев како да не сум дома,не излегов од соба се додека на врата не заѕвони другарка ми и тогаш сфатил дека уствари сум го слушала
Отварам форум на Нови мислења и читам "мени": прва страна: храна во фрижидерот, храна на маса, храна во ресторан, брза храна, ваква храна, онаква храна итн.,итн... Втора страна: леб, маслинки, гиро, ајвар, смоки итн... итн.. сите можни храни... Трета највероватно содржеше исто Јас разбирам дека секој има право што и каде да пишува, ама до толку Враќам се на СДК, се жалам и одјавувам за денес. Баш интересно поминато време
Милсиш на ова? Инаку, сдк дека сите свој леб јадат, туѓо гајле берат. Или у превод, што му е гајле на наекому за мојот живот?!
Неможам да поверувам колку луѓето станале покварени.Што нема да се направи за лајкови се сликала во купачи а долниот дел незнам дали е долен дел па се и се гледа.Океј си имала такви али па и на фејсбук и кога гледам на 1000 лајкови и си велам во себе па има зошто.А кога ќе ја видеш каква мислиш животот ќе ти се скрати за 5 дена ,па и коментарите најаки се од некои 50 годишни мажи а она можеби 17години.Ненормална работа.Каде отиде светот.Се се врти околу парите и лајковите.
Добро бе жени, девојки, девојчиња, не можам да разберам. Дали и дома кога одите во вц оставате крвишта на сите страни? Гадно е, одвратна е глетката, да влезеш во вц, во ресторан, кафич, трговски и прво што е на видик е крв или на школката, или околу, или зјае улошка потопена во крв, да, ви се згади, ви се врати доручекот? Ајде усул малку, дома сигурно ќе се свртите зад себе, нема да оставите членовите од семејството да се згрозуваат така. Зошто би оставале неред на јавно место? Плус, некој друг треба по вас да чисти. Жени ќе речеш, дотерани, налицкани се шетаат по горе наведените места. Пу јазк.
Пусти мерак мој . Ајде бе долетај 6-ти август Ја прашувам сестра ми ти си иде на одмор и оваа фаца мртваца ми вика не баш Па зарем ја сум некој ... :geek: Не можам да дочекам,па како сум се задлабочила во прогнози пред лаптопов копам да видам времево,а и баш планирав да се сунчам малце и ете гледам на ТВ викаат дополнително сунчање не,само во вода,за кожата не било добро Како и да е,планирам да ги си посетам сопствениците на апарманите лани кај што бевме,последниот ден цепки беше То ти е људи мои
Исто, ако некој го знае одговорот на тоа, нека ми одговори и мене: ЗОШТО МОЧАТЕ НА ДАСКАТА ОД ШОЉАТА? одвратно е некој да ви ги гледа мочките жолти на даската...
Eх Реинбоу, какви гадости сум видела додека живеев во интернат. Во туш кабините влошки лепеа по плочките и по цефките, не пуштаа вода позади себе, мислиш со некоја стока живееш, бактерии секакви, да ти е страв да отидеш до купатило, не знаш што може да начекаш следно. Тестови за бременост по прозорците си оставаа со чашката урина полна. Не знам од кај таква нечистота и гадоќа во себе, а ваму стално беа нашминкани, дотерани, абе парфеми по ходникот се мешаа. Чистота на ниво.
^ Таквите се најлоши, врв на гадното. Однадвор ја мислиш за топ средена, а уствари нема никакви хигиенски навики. Страшно.
Прво: едвај чекам да заврши ова глупаво срање, такозвано Пивофест, од кое цел град смрди, значи смрди и ми се чини нема да се одсмрди цел месец потоа. Не можам да ги трпам сите дојденци од страна, дојдени да си пополнат време, а тебе те малтретираат цел ден и па уште те прашува: „А денес до колку часот работите, па би требало подолго да работите знаете ние излегуваме во 9 часот и дури да излезиме вие сте затвориле“. Па цел ден госпоѓо за тебе ако треба цееееееел ден и цела ноќ, како така јас човек не сум, за да влезеш ти и да ме масираш ЦЕЛ еден час и да си излезеш и потоа кога треба време да си пополниш пак, јас ако треба простум ќе стојам ами како. Уште додатно платена да бев за тоа ок ќе беше. И искрено јас не знам како не им се смачи да пијат и да јадат од сабајле до вечер 4 дена. И да се акаат од земја на истите турбофолк глупости. И како ви се јаде не знам. Па мелено месо посебно, во коешто нема што нема, јали коњче, куче, маче шо да е се вртка. Ама ако да, пошто Прилеп е туристички град и се развива туризмот така. Ич не ме истересира, го мразам, секоја година едвај чекам да помине и тоа е. Втора работа: Едвај чекам на одмор да заминам. Не заради тоа каде ќе одам или како, што, туку дека ќе се тргнам одовде 10 дена да не се расправам со овие глупи, мизерни луѓе со закоравен, зарѓан менталитет и со чудна смисла за живот. Глупост и скржавштилок, скржави за другите, за јадење, за пиење, за облекување, за себе, ама не знам како може за детето да си скржави, да ја моли еден тост да му купи и без срам да го одбива. Оти многу скап е 60 денари, како така. И најглупо и најмизерно, скржави во душа, во карактер, подли, мизерни, такви себични, морничави, тесногради. Не знам, не знам, битно ми се бега...
