Отварам Мода и Стил, одтварам Слики и пола од ликовите за кои има отворено тема не ги знам. А 99% од тие пак неможе да се рече дека имаат стил. Сериозно, кои ви се ликовиве бе? Некоја си Нина Добрев, некоја Ники Минаж.... Тотално непотребни и бескорисни теми, мислам ако некој го интересира вакво нешто ќе си отвори на гугл и ќе си гледа милијарда слика од личноста што го интересира. И затоа нема после никакви дискусии на форумов, би ги заклучила и избришала сите тие теми. Живи глупости, па барем да имаше некој стил да речеш ејј браво, да добиеш некоја идеја и инспирација како да искомбинираш, тоа се некој простачки партали, некои тотално неспоиви работи Работава е немам со што да се одвојам од толпата па ајде ќе глумам лудило со облакава, која најголема будала ќе испадне, и после стил имале СТИЛ!
Убиени соништа. Кај нас, дува таков ветер и дишеме таков воздух што прави да си ги убиеме сопствените желби и потреби. Не ни ги убива замислите и не ни пречи во реализацијата, не нè бутка на земја па да не можеме да станеме, туку ја убива нашата душа. Одзема сè што можеме да го наречеме сопственост, нè цеди како воден сунѓер и ни ја гази гранката која тлее за да не може ниту чад да испушти, а камо ли оган да создаде. Оние кои се обиделе да создадат нешто со сопствени раце знаат за што зборувам. Зборувам за опструкцијата која доаѓа како дел од нормалниот систем на функционирање на нештата. Не е тоа институција, ниту злобен план на Џокерот кој има свои луѓе на секое ќоше од скопските улици, тоа е воздухот кој го дишиме, тоа е аурата на Скопје и нечовечноста увезена од Содом, со печат ставен од секој еден од нас одозгора. Па, додека мозгам која врата е излезот од убиствениот шаблон, додека размислувам во букви тука, гласно, се прашувам и... со која магија овој пат ќе го надвладеам овој песимистички момент и како тоа ќе изгледа кога сè ќе дојде на свое место. А секогаш доаѓа.
Од κога немам пишано мислење . Ама не ве забоρавив . Но моρам да пρизнаам, мислејκи на толκу убави нешта (κои тρаеа κρатκо), немав вρеме да мислам на фоρумов и на тоа деκа 11 дена немам напишано мислење . But...I love you guys! You are always with me when I feel depresive and happy. You the know whole story of my life .
Многу често ми доаѓа како електро шок кога дечко ми ќе ми одговори на мојот коментар „Добро бе како мислат овие луѓе...“, „...ако барем малку мислат нема да е ова вака... “, „ако малку размислеле немало да постапат така...“, со „Зарем се уште мислиш дека луѓето мислат и размислуваат за нешто. Луѓето побрзо ќе умрат отколку да размислат за нешто важно или да прочитаат некое предупредување или упатство и слично“. Можеби и е во право имам преголема доверба во луѓето, во нивната свесност, во нивната интелигенција, емпатија (која можеби и ја немаат), во нивната одговорност (која исто така можеби ја немаат). Можеби е позитивна, а можеби и негативна карактеристика од секој човек да го извлекуваш најдоброто и да гледаш само на нивните добри страни и карактеристики. Можеби премногу очекувам од луѓето да размислуваат на толку високо ниво за секој со кого секојдневно контактираат и за луѓето кои ги сметаат за блиски. Да размислуваат како да постапат, за да не налутат и не повредат некој, бираат зборови кога зборуваат за осетливи теми... Имаат ли воопшто филтер? Често ме буди и одговорот на дечко ми „Луѓето не мислат. Зошто упорно веруваш дека мислат?“ Што мислите вие околу ова? И дали воопшто мислите?
За на крај сами да ти покажат дека грешиш што така мислиш за нив и иако после тоа пак гледаш така на нив, повторно истото ти го посочуваат и така до недоглед, потоа преминуваш низ се, бидејки ќе речеш "па луѓе сме", иако знаеш дека секако имаат и негативни страни...
Не се согласувам,ама ич.Никој не ти е крив ако не ги знаеш,и баш за тоа што не ги знаеш значи дека не знаеш и како се облекуваат а си даваш право да коментираш.Никогаш не ги ставај Нина Добрев и Минаж во иста реченица,бидејќи Нина има многу добар стил,а за другава,богами се согласувам за подоле напишаново.Јас во таа категорија колкумина не знам,и ги одминувам темите што не ги знам,не ми сметаат и сметам дека ниедна тема таму не е непотребна и бескорисна бидејќи на секого различно му се допаѓа.Првпат слушаш за ликовите и ајде одма не потребни теми,свашта.
СДК дека на ова севн дејс кроасаниве треба да им стават такви цртички со ножички за кај полесно да се отвори (како кај малине кафиња (во кесички) шо ги имаТ). Па нема смисла веќе пола саат се мачам да го отворам,ами нејќит..
Koлку е само најпрекрасно чувството кога после подолго време ќе се слушнеш со драга личност, којашто порано ти се доверувала за некоја желба или успех што силно посакува да го постигне, и ќе ти соопшти дека истото најпосле ѝ се исполнило. Најголемо богатство во животот се луѓето чија среќа може да ти предизвика насмевка на лицето и позитивна енергија за цел ден, и коишто исто така искрено се радуваат на твоите успеси.
„Ќерката на Цеца го следи трендот на Инстаграм, да објавува слики после секс?“ http://netpress.com.mk/kjerkata-na-ceca ... osle-seks/ е добро...круша под круша паѓа...нема да падне под слива а мајка и поарна да не беше...на 18 години избега за босанецот бизнисменот 200 години постар од неа...ама нема везе тоа се заборава, она сега е госпожа
Многу е убаво чувството кога ќе се уклучам на фемина, си ги гледам сите оние драги феминки кои ги читам и кои ми се како фамилија. Сакам да ви се заблагодарам на сите што ми го разубавувате секој ден, секој час, секоја минута. Да сте ми живи и здрави!
ај ќе ви кажам... станав бунтовничка на работа. Реков, пресеков бре феминки Виножито сака отворени карти и си работи чесно ,а не маски, џинџери минџери, швалери фраери , сплетки расплетки,нати го дај ми го . Абе ви велам све у три лепе .......и шефови и шефици. Ќе летале казни.Абе они летаат веќе реков само вие не ги гледате. Џудо денес мир. Спојлер виновно е Пмс и нашата мила Македонија, ја жалам колешката само се уплаши пустата од мене .
Ги купиле сите потребни намирници и ми ги оставиле во фрижидер со порака до нив: СА-КА-МЕ ЧИЗ-КЕЈК!! Oh, how I love my family...
На фацебук кружи Али урагански ветрови , врнежи и чуда , ја уништија климата..... ќе станеме и ние како на Јупитер бурите што траат со векови и милениуми
Кога ме спука малер некој ден, глава не можам да кренам.Морам да се олеснам. Тргнав сабајле за Скопје да средам некои документи на факс и читам вчера временска прогноза, ветрови, дождови, грмежи свашта и си спремам јас кондурчиња и нешто како за дожд...сабајле да не згрешам пак проверувам и пак исто, така си се облеков и кинисав...леле луѓе кога едно сонце блешти, ме уби. Нервозна одам накај факс, студентски затворени, а пишува од први работат, пцујам се живо и диво, чекам саат време, жив човек нема на факс.Решив ќе тргнувам накај другиот факултет кога на скали ме фаќаат грчеви во двете нозе, болка убиствена, нема човек да ми помогне да слезам, седнувам со живи маки на скали и уште да почнам да плачам, ама сериозно ќе се расплачев, знаете која болка е тоа, а уште па и во двете нозе.Седам веќе пола саат, масирам, офкам, стенкам, донекаде и среќа што никој немаше инаку којзнае што ќе си помислеа. Некако се истркалав до автобус и ми се опуштија мускулите малку, стигнав кај брат ми на факс, кога што да видам, иста прича.Јас не знам кој им е проблемот, зошто пишуваат дека од први почнуваат со работа ако не планираат да почнат.Веќе фучам и ми вреие мозокот.Крајно изреволтирана, прегреана и со физичка болка во мускули и стапала одам накај Центар да убијам време. Си се шеткам така и влегувам во продавница за долен веш, оти имам прикажувано кој фетиш ми е...ме расположи една опасно секси, чипкена, бела полутанга, на гз ќе паднев, велам ќе ја земам па мајка Јана иако беше скапа, а мене ми беа последните 200 ден.И додека се врткав таа ми најде величина и ми ја пикна во кеса...кога после што да видам од сите можни таа ми ја дала онаа со испадната машничка, а ете баш машната беше совршена, свилена таква и најтрагично тоа го видов кога веќе бев во автобус за накај дома.Леле како сум ја колнела да знаете, ете за една машна. Автобусот беше без клима, смрдеше на накисната коза и немаше воздух за дишење, се возев 3 саата и не успеав око да склоп.И така. Знам ова не е дневник, ама морав да кажам. На крај влегов во маркет по нешто диетално и здраво и излегов со кофичка чоколаден мус.Е ако!
Последните неколку денови ми се променливи како и времето надвор. Еден ден се смеам,другиот веќе плачам,некако се ми е измешано Се наеднаш се случи,што дури не ми се верува.Некако како да знаев дека вакво нешто ќе се случи,а исто така знаев и дека треба да превземам нешто во врска со тоа. Но, сепак се му препуштив на времето.
После безброј испади, безброј кажувања, милиони писма оставени меѓу весниците што секој ден ти ги купува жена ти, по шкафовите кај шо гаќите си ги чуваш, пораки на телефон, слушајќи ги сите начини - труење, бесење, пукање во глава, скокање од балкон, се` што можам да кажам е, дај бе изненади ме, пукај си во глава ненајавено, пошто за мене веќе си одамна мртов, и во моето срце твоето место стои празно, и никој не ти е крив што е така освен самиот ти, најжално од се` е тоа што приоритетите ти се други места, други луѓе и други работи, бар еднаш да помислеше на нас немаше вакви глупости да правиш, ама искрено сеедно ми е, во мојот свет ти си веќе умрен, и прежален не еднаш, ами сто пати, дали уште сто пати ќе те жалам, и од тие сто пати еднаш ќе се погоди земја да ти фрлиме, сеедно ми е, оти стварно од душава си ми засекогаш истребен, ама ти никогаш не сфати колку тоа уствари знае да боли. Ама ако, може таму у небесата ќе те прибере некој и ќе ти тури памет во главата, пошто јас не те разбирам. Едно време сакав да те разберам, сега веќе не, сеедно ми е...
Ова лето ми мина толку досадно, како никое досега. Навечер излези шетај се исти муабет пак исти, никој нема некоја разонода да каже. Важно се изначитав книги и се изнагледав серии, седејки дома. Бев на камп со другарките, само тоа ми е убав спомен од летото. Се забавувавме, се прошетовме, запознавме многу нови личности и така. Каде и да одиш на крај секогаш сакаш дома да се вратиш. Каде и да одам секогаш копнеам по дома, чудо не видено сум . Одвај чекам да почне школската година. Оваа ќе ми е последна година со истите деца, полуматуранти ќе сме . Колку бргу минува времто, неможам да поверувам. -Кога одам на школо си имам некој ред, станувам сабајле, знам кога јадам, знам кога пиам, до колку седам, во колку легнувам а сега сум банда без команда Останаа уште 25 дена Добра ноќ
