Сакам да кажам...

Banana drzava. Samo sto donırav za bolno dete ı krıvo mı e sto decava moraat da nı se lecat so donacıı.
Denot koga kje sı zamınam od tuka kje sı go slavam kako rodenden.

 

Децата се лечат со донации, а од друга страна државата троши огромни суми на глупости.

 

Ќе имаш повеќе енергија така.

 

Ja se natažam i raznežam mnogu od takvi situacii, i samiot sum u loša situacija u momentov ama sekogas koga možam ili doniram telefonski po 100 denara ili ako se blizu kupam odnesam nesto alista i jadenje

 

Зошто луѓето не го регистрираат таткото како родител одговорен за своето дете?
Денес се видов со неколку луѓе, бев сама и сите ме прашаа, "па каде го остави малиот"?
Маж ми никогаш не го прашале вакво нешто.

 

Пак те барав под дрво и под камен, само да видам слика од тебе. Ги читав старите страници од оваа моја дебела тетратка. Пишував за тебе. Почнав и да плачам на моменти. Толку тешки реченици сум напишала без око да ми трепне, денес се топам само додека ги читам. Си се восхитувам како сум успеала да преживеам, па уште и со здрав разум да останам. Ме осакати.... Не дека очекувам оти нешто ќе се смени, ама имам чудно чувство кое ме јаде одвнатре. Сакаш да ме најдеш, да ми кажеш нешто. Можеби и се лажам, можеби тоа е мојата луда фантазија и потајна желба. А можеби и не... Се плашам дека тоа е интуиција... Дека ако се случи такво нешто, ако дојде до такво нешто не знам каде ќе заврши, и како. Нема веќе да ги имам јажињата во мои раце. Целиот тек на настаните ќе се одвива во погрешен насока, со брзина на светлината. А тоа е лошо. Лошо е што ќе се скршам одново. Лошо е што со години се трудам да закрепнам и на крај пак да се распарчам, на поситни делови овојпат.... Нешто ме тера да мислам дека и ти мислиш на мене. И не не е само пуста желба. Осеќам... И се плашам... Се плашам од тоа да не ме снајде истото. Оди си таму од кај шо дојде, во минатото. Не ми иди во мислите, не ми го ремити растот вака доцна. Не ме терај секогаш кога ќе ми текне на минатото да речам Бог да чува... Немој....

 

Се нервирам веќе неколку дена, си покачија плати за 78% додека најголем дел од државава буквално преживува. Каде се сега "големите бизнисмени" да дадат некој денар за Кико? Каде е државата, каде е министерство за здравство. Бруки сте сите од еден до последен, лежите на пари, фирми, имот, пари на банка во странство, се испокрадовте, а не можете да дадете денар за болно дете. И тие Систина малку ли заработија во ковид пандемијата? Треба да се понудат да помогнат на нивен трошок. Бездушници едни, се надевам карма ќе ве стигни еден ден.

 

2023та сме со интернет околу нас, со сите достапни информации, со све и уште луѓе не научиле дека мало дете не се остава во кола на сонце само, макар и на "пет минути"

 

U sekoj ustav na sekoja država i deklaracijata za čovekovi prava na ON stoi deka čovečkiot život e pred se i neprikosnoven, ama ako nemaš pari nikoj ne te ferma, ke si umris, hartija se trpe, plus bogatasite imat za hoteli restoranti, svalerki kupuvat stanovi na svalerki a da pomognat na nekoj na koj so ke mu život znače neeeeee se poveke se somnevam i vo gospod invo karma i vo se... Čovekot e mnogu kompleksno suštestvo čudna e čovekovata priroda

 

Инаку може сум грешка ама нели има закон што вика дека ако некој не може у државава да се лечи зашто е пример комплексна операција или лекот не се увезува или нема стручен лекар па мора во странство, државата (овде) тогаш мора да го плати лекувањето таму?
Или не знам закон ама имаше нешто така правило.
Мислам и да има знам дека не се почитува ништо кај нас.

 

Ако закажувате за ЛИЧНИ КАРТИ, после 15 ти АВГУСТ има термин.

 

Ti da znaeš ja kakvi peripetii doživeav za vozačkata da ja zamenam i ne uspeav

 

А ги периш патиките во перална, дека рече по последното перење? Не се сите патики за во перална, особено не кожни.

 

Ако ти е за трчање патики земи си од Фло, имаш за 1500 до 2000 денари добри патики Торекс, лесни, удобни, нема да згрешиш.. Фло се турски бренд, имаат продавница во Капитол.

 

Имав бели влакна и низ годиниве, ќе си паднеа и ок, али еве зандњиве месеци глеам веќе и си остануваат.

И ич не ми сметаат, баш напротив. Дури и се надевам ќе се метнам на баба ми, жената имаше сребрена коса. Значи не бела, не сива, сребрена! И имаше прекрасни плави очи, беше прелепотица и на стари години, права госпоѓа.

Кога ќе излезевме на лето до пазар, секогаш носеше лепршави хаљињи и шешири, и кога ќе испазарувавме, ќе си купевме сладолед и пред да седнеме на клупата у паркчето уз пут, она коа ќе си го симнеше шеширот да се олади, и косата и очите и сјаеа ко бистро море на жешкото сонце.

 

Старееш. Татко ми има бела коса, уште на 30 години му обелела. Баба ми имаше прекрасни зелени очи и бела коса и многу беше убава кога ќе се дотераше и ќе носеше црвена ташна.

И јас ги имам белите влакна и си ги сакам, ги сметам за среќа. Кога се фарбам ги покрива, едно време си велев да не се фарбам да оставам да видам за колку време ќе ми обеле цела.

 

Академска книга имаат warehouse sale(у Тц Антико) хаха цената на сите книги таму е 300 денари. Значи книги од 1800 -300, пптрошив пари а имам туце за читање али али али на англиска книга не можам да одолеам.
Таака даааа отидете и вие И потрошете си ги парите !

 

Штооо? Знаеш до кога трае?

 

Значи се осеќав ко куче пуштено оф ланец 1.07 ќе трае