Седам вчера на работа и добивам порака : Здраво, утре имаш обврска, тоа и тоа. Толку. Инаку, особава ми се обраќа прв пат. Побогу. Каде ја остави основата култура, сесре? Како си? Поздрав. На крај ми потенцираа дека она е ГЛАВЕН ОРГАНИЗАТОР. And I was like.. Титула не значи се.
Јас на љубов се греам Се зезам Не знам некако на вакво ладно не пуштам греење него под ќебе најубаво. А иста сум за ладно и топло, на ладно ќе се згреам на крај, на топло не трпам жива вода коа сум.
Cisto da prasam me interesira, sto dobivme sto go promenivme imeto na drzavata osven ponizuvanje od drugi zemji sekako?
Па не се зезај, крвта ти врие коа си заљубена. Ја уште по кратки сум, така и спијам, и со потенко ќебенце се покривам, какво греење нема шанси. Тоа таму коа ќе дојде накај 0, тогаш дури. Нешто што ич не трпам е прежешко, спарно онака сафра да те фати, ме фаќа ненормална нервоза. Може и навика е, со години сме дремеле у ладно ко деца. Знаеш сами седите, родители на работа, а едно ќумбе на дрва имате, па се угасило, тогаш не знаевме да го палиме сами и сакаш нејќеш, си се навикнуваш на ладно па топло почиња да ти пречи. Ова зборам, се дешавало у зима баш коа било ептен ладно. Исто у купатило без греење. Сме се јачале, сме билдале имунитет и стварно бе, не сме се разболувале толку, баш сме биле отпорни. Сеа ете и инвертер иаме неколку години ама у дневна само грее, по собите ќе се замлачи али не може да постигне, кај може у сите соби, ни треба уште еден таков па да биде баш топло ама ќе се покриеш и неаме гајле.
И ние како деца сме спиеле во ладна просторија, печка само во дневна, и сега клима само во дневна, во спалната нема греење, а и поздраво е во поладна просторија да се спие, кога не ни беше готова спалната спиевме во дневна со клима, грлото ни се сушеше, знам има прочистувач на воздух, сега зимоска во спална си се покриваме со крзнено ќебенце и топло е, сега не трпам многу ладно, мм па ми го фрла ќебето, се жешко му и без пижами спие сред зима.
Комшивки ли сте во ист град ? Нема жив македонец тука во овој град , во групата на фејсбук македонци во Лајпциг тие што се членови се надвор од градот , а ние живееме во центар , 3 км од плоштадот и жими се нема македонец , да се обесеш не може да најдам никаков македонец во градскава зона , само јас и маж ми сме , ебати скапаните Па елајте на гости тука, ќе спиете кај нас, има место, ние секако немаме деца, има слободна соба у станот. Ќе си поседете, ќе се изнајадеме, изнапиеме, ќе прошетаме , има попусти во сите продавници , мала промена Благодарност до русите и украинците кои ја ублажуваат хитлеровската култура на германците тука кои мразат се што е дојдено надвор од Германија. Дискриминација цвета , но никако не можат без нас ауслендерите оти нема кој да им работи. Шо им ебам матер германска , ја рускиииј и само си свиркај
Па не знам дали сме во ист град. Штом е во Германија, за мене е комшика. Исто и ти. Ваквиот начин на живот ми одговара. Со германци немам контакт. Освен во продавница кога одам. Кога ќе им речам дека сакам да зборувам на англиски одма добивам реакција
Не велев само за тебе и маж ти дека не ве бери туку општо за Македонците таму (и сама кажуваш како очи си вадите), инаку вие можеби сакате некаков свет ама според ова со кои се дружите изгледа тој свет ве нејќи вас Аха, јас мислев за работа сте појдени како што се и 99% од заминатите. Сети се само што пишуваше пред некој ден за жените со бурките и нивните деца, потоа кажувај за прифаќање на различности, потруди се прво сама да ги прифатиш.
Многу љубомора нешто во овие твоиве постови, мака ти е шо неможеш да си го оставиш затуцаниот менталитет или шо затуцаниот менталитет неможе тебе да те остаи?
Хмм, не бе зошто љубомора си прајме муабет таа е реалноста, и само се надоврзав на претходните твои мислења, е сега што не ти се допаѓа напишаното тоа е твој проблем, а не мој Етикетирања со затуцаност од твоја страна доаѓаат како комплимент
Не е оти не ми се допаѓа, туку таа е жалната вистина за нашето општество. Никој не сака да ти помогне. Брат на брата си му ваѓа очи. Посебно оние во странство шо се. Научени се цел живот дека некој ќе ги оговара, ќе им направи лошо, ќе им расипе среќата и се одалечуваат. Не сакат да помагаат на свој. Ама и имат право. Јас само од свој човек иам патено во животов, од туѓ човек не ме боли.
Значи многу ме нервира кога на работа секој втор збор е "многу си убава", значи океј е кој не сака комплимент ама многу ми е крипи кога е тоа секој ден на секој втор збор
Сѐ е толку едноставно, а толку многу ми недостасуваш, се крши ноќта во ребрава усвитени, прашувајќи се можеше ли да биде поинаку, да те бакнам и ти посакам среќен роденден, толку лесно, а мачно во крвта, која извира со тебе, но толку без тебе.
Истата сум, имало и друг како мене. Пре би да мрзнам, и мрзнам ама не се давам. И дома сум слабо облечена и надвор. Мразам хулахопки, дебели чорапи, капути, ролки, џемпери. Ме гушат. Јас сум летно дете, обожавам топло време.
Јас сум Септември, есенски месец, ама календарски лето, ни таму ни ваму, и јас ако треба ќе мрзнам ама не се наоблекувам, ролки широчки кај вратот и ме гушат, хулахопки под фармерки никогаш, ме чешаат. Колку и да е топло по издржувам од ладно.
