И кажав на една личност, за некои мои интимни ствари пошто ја сметав за блиска и ма крај ми рече. Ти го имаат тебе згрешено хороскопот, тебе. Ме ти одговара. Ниту си борбена, ниту ништо. Фала ти Боже, што ми даде знак. И сигурно на крај ќе врати дека се шалел. Како и да е, поќе луѓе со емпатија ни требаат. Бре како можете некому да му речете вакво нешто?! Од каде да знаам јас низ што не поминуваш ти, па да ти речам, не си борбен?! Може си на раб на самоубиство?! Зошто не научивме некогаш да има помагаме на луѓето, ако не со дела, со добри зборови?
Имам живеено со околу 10 различни луѓе за време на мојот студентски живот (цимери во станови што имам менувано), плус во студентски дом, и навистина не ми е јасно како една особа не може да се најде да не е г н а с а. Ми се плаче како може толку да е свеста на ниско ниво, да мораш да молиш некој да ги измие садовите кои му стојат 3 дена, да фрли ѓубре, а нешто да почисти да не зборувам. Имам милион приказни за тоа колку некој може да биде одвратен, дно. Господ нека ми даде трпение.
Се додека не си се сретнала со луѓе од Азија и Африка, не знаеш што е гнасно и нечисто. Чест на исклучоци.
Познато ми е тоа. Маж ми го јадеше тој стап. Тогаш уште бевме во врска. Ги мрзеше да чистат, да мијат садови, му влегуваа во соба и му фаќаа по работите, му земаа храна, и др. Сето ова додека тој беше на работа. Кога ќе влезевме во неговата соба, одма се нервираше. Па почна почесто да јаде надвор. А тоа што му беше дома го криеше помеѓу алиштата.
Ако живееш во зграда, нормално е некогаш да чуеш викање на деца, бормашина, да залае куче, да мириса ходник на пржени лепчиња или зготвено месо и тако даље. Ама ако секој божји ден ти лае кучето, ти врискаат децата (без убацување тантруми и аутизам, молим лепо) или усмрдуваш од први до петнаести неподносливо со кромиди, епа стварно не треба во зграда да живееш.
После полноќ се идентификувам како поетеса, ми текнува на некои стихови, рими, епитети, хиперболи, дури и питагорови теореми, а од 8 часот сабајле сум буда, медитирам умствено. Шта речи ал сам веч рекла. Биче боље ваљда
Има некои луѓе, што кога не може да те контролираат, да те манипулираат, да ти влијаат, тогаш се трудат да ги контролираат другите околу како да мислат за тебе. За мене тоа е болест, чудна перверзија од која бегам најдалеку што можам. Затоа е многу битно да бидеш силно поврзан сам со себе; единствено да ти биде важно кој си ти според своите вредности и перцепции. Секој има некакво мислење, и што е битно дали се поклопува со твоето или не. Туѓото мислење не те дефинира кој си ти за себе, само те дефинира кој си во нечии очи. Ионака секој се води од свое искуство и гледиште; па и твоите мислења за други луѓе се само твои, моделирани од твои доживувања, интеракции, моментални чувства, фрустрации, внатрешни борби, итн, итн, итн. Башка, сè е менливо, флуидно, со секое ново доживување можеш да смениш мислење, па дури и своето мислење за сам себе. Затоа, мора да си цврсто поврзан сам со себе постојано, да си го негуваш тој однос, да бидеш секогаш искрен, да не се самозалажуваш. Така ќе знаеш каков сакаш да бидеш и ќе целиш кон таа замисла.
Освен да го ставам линкот од инстаграм друг начин немаше. https://www.instagram.com/reel/CxU2ceus1BA/
Ми фали “ќумбенце” на кое се печат костени и јас да си лежам безгрижно, и дедо ми да ми свири на усна хармоника. Ми фали дедо ми и ми фали тоа време кога бев безгрижно детенце. Животот продолжува….
Da srekna Slava Mitrovden mene mi falat giricite ribite baba mi Sto gi pravese sum jadel celi tengerinja e toa Bea vreminja
