Сакам да кажам...

Како жртва на долгогодишен булинг, ич немам емпатија за булиња. Заслужуваат јавно посрамотување.
Баш ми е мило кога родителите сфаќаат дека згрешиле во воспитувањето и преземаат нешто.
Секако кога тоа не е насилство, туку континуирано разговарање со детето, носење на терапија и смислување на практична и разумна казна како овие во примериве.

 

Ете и ја да се приклучам.
Исто. Одев модра од плачење во школо, и накај дома. Таква осаменост и злоба неам осетено. Поготово од основци.
Мајка ми се бунеше и на класна, и на родителите нивни ѕвонеше и тоа резултираше уште поише да ме малтретираат.
После ја станав були пошо не можев да издржам више. Се сменив комплетно како човек. У средно, истите тие шо ме малтретираа у основно, јадеа трици како сум станала насилник.
Јебига ме напраија таква.
И затоа уше у основно ќе си го учам детето да враќа. Прв да чепне не смее, пошо пердуви ќе летаат. А да дозволам да ми малтретира некој дете, а родители и школо да ќути, нема да се деси.

 

@theowndemon Не секогаш веруј.
Веруј дека има и деца кои се презадоволни од сѐ, или па барем така од страна делува, не знам. Можеби па и не им обрнувале дома внимание, само ај нати скапа играчка, читај телфон и остали гаџети и ај мавни ми се од глава. Тоа не знам, али знам дека баш тие деца шо беа вакви и по одмори си идеа и тоа на добри локации, родители со коли јаки, угледни луѓе вака да ги видиш, облека убава и на нив и на децата.
Не дека нешто огромна улога игра ова ќе речеш, пошто баш меѓу тие деца булингот е сѐ поизразен.
Зборот ми е, вака стварно делуваа да речам ако смеам, среќно, исполнето..
Можеби и имало нешто што не знаеме, не можам да тврдам.

А, да ги видиш ќе помислиш баш токму од забава дека им беше.
Им текнува ај денес ќе те заебаваме, ни се може, мерак ни е, и онака знаат им ќутиш, ништо не им правиш. Нив презабавно им е, ќе се измасмеат и ќе си го подигнат расположението.. Ич уво не ги боли како се осеќа жртвата. Ма нека и биде полошо, не си може со нас, послаба е.

Како да не постојат деца кои уште од мали се познава дека се гадови, манипулатори со одвратен карактер, кои се тренираат како да газат све пред себе, за после нели да се снајдат многу лесно во животот? Не знам како може дете кое веќе се рачуна за големо дете, над 10 години, после и начукавме и 14, па не сме биле до толку мали мислам за да не разбираме, како може до толку бесчувствително да е и ќе кажам и злобно? Да ги оправдаме и да речеме ај деца биле, незрели биле или од дома ги испуштиле па вака бесот го искалуваат..

Жртви они самите не беа, значи на булинг жртви не беа, туку баш едни од поомилените да речам, па глумеа нешто. Значи ги глеаш како се задоволни дека те измалтретирале, убаво им е, си уживаат во тоа.

Родителите дека потфрлиле во нивното воспитување, би требало така да е, ама некако конкретно за нив, сѐ си мислам дека од преголемо разгалување дошло до тоа да се такви. Ако има нешто друго тука, а појма сум немала за тоа, тогаш и јас ќе признаам дека не сум била во право. Зборам мене како тоа ми изгледаше тогаш.

Секоја ситуација си е приказна сама за себе.

 

Уживај дека НИКОЈ не врши булинг од досада.
Зашо за сѐ на форумов пробувате да копате заднини бе?
Од Моника к**вана штипска, до не знам еве вакви, или мажи шо вараат, или Коста Кец. Праите психолошки анализи безвезе некад. А 10 души дали се овде стварно со документ дека може да даваат дијагнози и анализи.
Као ок, многу работи се резултат на нешто. Ја така станав од жртва да сум малтретатор. Ама никад не сум се вадела на тоа. Едноставно ми се скинаа нервите после толку ќутење и трпење, плус хормони пубертет, немав ни самоконтрола. Сум се борела со себе. Сеа на 23 сум почил. И тоа шо можело да ме повреди у основно, или да ме изнервира у средно, сеа не ни допира до мене.
Ама тоа праење анализи и ,,ама детето” ама ова она. После се сведува на правдање. Истото беше за Коста. Праевте страаници анализи, како спиел на кауч, како ко малтретирале ( шо искочи неточно). На крај искочи дека му фали внимание и воспитување.

за некои работи да треба да збориме, за да не дое нели у иднина до нешо. Ама не да ги правдате и да се вадат на нешо.
Нема оправдание.

 

И јас ќе ги учам децата дека ако некое ги удре со намера, да вратат. Оти поради тоа остави ги, ќе има насилници. Јбг лоша мајка сум ама тоа е. Кога ќе им вратат да ги здоболе ќе видеме дали пак ќе удрат. Ако им покажеш слабост готов си

 

Тие истите bullies што задеваа други деца во класот и сега не се баш корисни во општеството. А тоа е така заради некои си проблеми дома каде неговите родители потфрлиле или едноставно е роден таков, себичен...

Не можам да најдам НЗС затоа што и не сум толку компетентен ама познавам двајца браќа, едниот апла проблематичен значи во апла црвена зона, а другиот домаќин човек. Е ај сеа...


И друго, никогаш не би ги оправдал зошто мачеле итн, што сме ние че си набиваме Стокхолм синдром и оправдуваме се? Попрво би размислувал и помогнал на деца што страдаат од булинг, наместо да ги анализирам тие што прават булинг. Кој ги ебе, ко че дојдат на ред, а можеби и никогаш.

 

Ее едни да се добро е. Еден куп вакви има. Исти родители а децата скроз различни

 

А ако не се таков карактер, да се ко некој што милува да каже кревок? До детето е тоа, дали ќе му врати или ќе трпи.

Е и јас сеа еве си викам дека многу глупа сум била, премногу и тоа. Место да вратиш, да им го покажеш местото, ти се повлекуваш..
Со никој и не споделував, не знам зошто јас срам сум имала.. Не разбирам.
Од дома ме приметуваа и знаеа секако, разговарано, ама ништо, немаше едноставно никаква соработка ниту со родители ниту со вработените во школото, од наставници па до "стручна" служба.

Згрешиле моите што у друго школо не ме префрлија, многу згрешиле, морам тоа да го кажам.
Сеа ми викаа, па ти викав у друг клас да те префрлат, не сакаше..
Мајката.. не у друг туку подалеку од тоа школо ама тоа е, било што било. Ти да идеш со плачење секој ден у школо.. Убаво знаат оние кои го доживеале тоа.
Ма не требаше уоште ја да стапнам таму, ми се плачеше коа знаев кај треба да учам од есен..

*Кај мене не беше физичко малтретирање во прашање, да напоменам. За тепање баш тепање, не, али затоа на психа..

 

Ич нејќам да бидат како мене, да траат и трпат. Ништо добро во животот тоа нема да ѝ донесе. Јас ги учам да си кажуват сѐ, да не се плашат. Како ќе биде кога ќе пораснат поголеми не знам. Во основно сигурно нема да ги закачаат знам. Дедо им е таму, а од него сите деца се плашат. Подруго е кога имаш некој зад тебе. Ама не сите имаат

 

Баш така. Па у денешно време посебно не треба да трпиш ништо и никого. Секако не биди злобен, ама научи да си го браниш своето.

Во насилник не сум се претворила, иако не знам како ме доживуваат еве тука на форумов, но стварно веќе не би трпела ништо, некој да се изживува, да се занесува или па утре дете да имам, па исто да му прават. Колку и да сум уште толерантна, не би дозволила така да помине, затоа што и не смее така да се дозволи.

Пази со ова што го кажа сеа, ќе си помислат нешто лошо за дедово Верувам дека е строг човекот и сигурно некој вид на стравопочит имаат кон него.

 

Ама ти, Јованти мислам беше. И уше кој?
Многу работи се причинско последични. ама и не се сите.
Ете тој волот мал, се смеел на дете без коса поради рак. Го удриле лустер. Е така се учи лекција.
Да не треба телефон награда?

 

Баш така е. Другите деца кажуваат многу строг бил. Во школото е таков, мора да се знае кој е учител, а кој ученик и да се има почит. Кај него во одд имаат децата почит спрема него, ама не и страв, баш опуштени се децата, ама кога ќе повише глас сите се штама. Ова ќерката кажува, она оде таму после часови и го чека додека заврше со настава
Мислам дека наставниците имаат голема улога во насилството во школото, ама голем дел не се ни замараат

 

Ова да, може, не викам не. Знаеш како, пример идат по патиштата они, службено, детето или само или пример кај роднини, баба дедо, супер се тоа, ама од кај па знаеме како се грижат за него и колку и они внимание му посветуваат. Сите баби и дедовци не се исти, како и родителите што не се исти.

Разбирам дека и овие насилните деца очигледно е дека си имаат проблем, ама не би ги жалела.. Не колку жртвите, не можам ете.

Да знаат и тие арно би било. Според мене треба проблематичниот да се исфрли, ако веќе се пробува, се работи вистински со него ама нема прогрес.

Изгледа им скурчува на родителите да си го гледаат детето да им страда и си викаат ајде ќе го отпишеме. А ако се поише жртви на еден ист були? Тоа не сфаќам зашто уште во школото останува.
Нека е дете на кој сака, ако се здружат родителите и навистина сакаат да им помогнат на своите деца, никој ништо не им може.

Потоа со булито секако нека се работи, терапија и што треба, тоа одговарност на неговите родители си е ама и стручните служби да се заангажираат, а нив им е гајле. И ништо..

 

Ама ја никад не се оправдав.
Никадд. За сѐ шо сум напраила. И коа бев таква. Исто никад прва не сум чепнала некој.
Ама кога ќе ми ја поминеа црвената линија, не ме интересираше ништо.
И у средно исто се деси, две најпаметни нешо збореа против мене и другарки мои, кога одговарав ми се смееја у фаца, шо и да кажев. Отидов кај класната, со убаво, превземете нешто за ја да не превземам. Збореше на класен час, ништооо, продужија.
Е после коа ми се стемни, јбг. Не може да ме малтретира некој цел живот. Не дозволувам. Од тоа малтретирање у основно си носам работи до ден денес.

 

Многу одиш во крајности, никој не рече дека були треба да се награди.

Инаку, сѐ е причински-последично, само за доста работи причините не се толку јасни и очигледни, ама причина има, без исклучок.

 

Ако твоето дете врши булинг во училиште, ти како родител си крив. Не знам како не ви е јасно дека дете е дете, родител е возрасен и ја има сета одговорност. И ниедно дете не заслужува онлајн срамење, па родителот да дава интервјуа за тоа и со години да е актуелно на интернет...

Да речеме дека пешки одење на школо е добра казна за тоа, објавување на интернет не е во ред. Вие што сте биле малтретирани во школо и го оправдувате ова, имате неизлечени делови во себе кои ве тераат да осеќате потреба за одмазда кон вакви деца...

Јас исто цело детство сум била малтретирана, многу белег има оставено тоа врз мене, но со цело срце верувам дека на нив им било полошо дома за да се однесуваат така. И дека некаде ги научиле тие работи.

Не постои проблематично дете според мене, не постои дете кое е доволно свесно да биде намерно злобно, не постои дете кое заслужува да му се враќа со лошо. Децата се суви сунѓери кои попримаат од околината и копнеат за водство. Ако еден ден имате дете кое почнува да беснее, знајте дека вие како родител сте криви. И тоа може да се исправи. Ама не со екстремни казни туку со многу емотивна работа и прво и основно, превземање одговорност.

 

Група тинејџери нападнале врсник во Скопје, момчето избодено со нож

Еве на муабетот што ми излезе. Додека тука им се прави психолошка анализа зошто биле булис, тие ќе отидат и ќе избодат некој. Ова како да помине неказнето?! Јавно исмевање не ги допира ваквите и нема да имаат трауми не се секирајте, ама затоа жртвите ќе си го однесат.