Па затоа и ваква паланка сме. Ситна корупција ти е тоа, дел од традиција ни е, ,,благодарност". Ова се ситни работи, носат виски и моети за поголеми ,,услуги".
Јас со години немам отидено на државно. Привилегија е знам. Но подобро си мислам да бидеш мавнат по џеб и да те излечат отколку по психа и да не те излечат.
Можеби затоа сестрата од кај матичниот гинеколог беше дрска, со молење ми даваше упати и превртуваше очи, можеби требаше да и' однесам нешто.
Ти посакувам да се преселиш подалеку од мајка ти, по можност во Канада. Студено било јбг, ама не си го продавај Кољо станот...и паметот. Ми завршија и мене работа еднаш во мк...замисли, после 3 дена одење за истото... пошто еднаш се погоди некој писмен, да го најде документот што беше испечатен . Не мислам дека екстра очи ќе им пораснеа од Атлантис. Башка, можда е некој шеќераш, некој можда не пие кафе-батали таа работа, ризично ептен.Едно Благодарам и насмевка е доволно
Кој друг ќе да е? Јас да знам дека можам да помогнам на некој свесно и да се изживувам? Па и душман да ми е, па би помогнала. Бонбоњери и чоколади барале бе, ајде нека си најдат таму муж, швалер да им купуе.
Кога ме оперираа од слепо црево пошо бев дете,ја тргна анастезиологот мајка ми настрана и ѝ рече да му даде 500 денари да се почастиле нешто. Мајка ми му дала 300 пошто толку имала во неа,и овој си ги зел без срам...
Баш сакав да речам, па вие бе златни ги учите и да примаат мито и да бидат корумпирани. Шо не е така? Ги охрабривте, и готово е, сеа тоа си е редовна практика. Па сегде си го применуваат тоа. Кур не им чуе, тоа се подразбира дека мора да биде. Менталитетот ни е таков, сме се помириле ние со тоа, за жал. Ќе си промрчиме само дека не чини, не е убаво и тоа е тоа, пак си тераме по старо. За работа за која плата зимаат, да се глеа на тоа како на услуга, и да сме дужни и да сакаме да ги почастиме, пошо ни завршиле работа.. Сетете се и како родители си ги учат дечињата уше од мали нозе да им се лигават на наставниците со секакви поклончиња. Менталитет бе скапан. Од тоа си патиме сите. Од блиските, роднините поготово подалекуууу што е можно. Ти праат услуги али после низ нос ти вадат. И све ко килава работата некако се одвива, на сила, бар од мое искуство е така. Услуга се праи од мерак, од кејф, не се очекува нешо за возврат. Се очекува нормално почит, и тебе мерак да ти е у иднина да им искочиш у пресрет на тие што ти помогнале. Ама не дужен да се осеќаш и што е можно побрзо да сакаш да се раздолжиш. Не ми личи на услуга тогаш. А не знам па за какви услуги и зборите вие, секој ќе си го протолкува по свое.
За блиски луѓе никогаш не ми е проблем да направам услуга. Не очекувам за возврат повеќе од благодарам, бидејќи за нив правам со ќеиф и бидејќи ми значат. И знам дека и тие истото би го сториле за мене. За не толку блиски луѓе исто така сум правела услуги, но ни тогаш не сум очекувала да ми "вратат" некако. Јас тоа го правам бидејќи тоа сум јас, таква сум, сакам да помагам на луѓе. Единствено треба само човек да повлечи граница кога тоа можи да премини во искористување и злоупотреба на добрината. Мене исто така ми смета колку се навикнати во здравството да си примаат мито, но и колку меѓу луѓево постои култура на подарување, буквално за секоја ситница, ради реда. Па секако алчни ќе бидат после. Единствено сфаќам во случај на пример, кога тебе или некој твој близок му го спасиле животот, максимално дале сѐ од себе, во никој момент не те запоставиле, па не сакаш да не искажиш благодарност некако. Ама тие се научиле, за упат, за преку ред, за тоа што најнормално си ја работеле работата и не знам уште што. Јас на дипломирање на факс на професорите им дадов подароци, секако откако го одбранив дипломскиот труд. Дел бидејќи "сите така прават" но дел бидејќи јас бев задоволна генерално со професорите и професорката што ми беше ментор. А сега имам спремано поклонче за инструкторот по возење, за кога ќе положам конечно да му се заблагодарам. Ова е чисто од искрена благодарност без разлика дали и колку другите го прават тоа. Јас сум презадоволна од човекот, си поминав најсупер, плус ми излегува во пресрет и кога нема обврска да го прави тоа. Вечно ќе го памтам и фалам, па затоа и со преголем мерак го спремав поклончето персонализирано, исто како кога им спремам на блиски. Наскоро па и да се предаде. Зборувајќи за подароци за блиски, многу повеќе ми е мерак рандом да им подарувам нешто отколку со повод. Ниту јас па не очекувам од нив да мора на некој повод да ми поклонат нешто обавезно. It just hits different кога добиваш нешто од некој без посебна причина, само бидејќи помислил на тебе. Пример од последно, имав порачано повеќе приврзоци со матрјошка (таа руската кукла) и раздавав така по луѓе кои ми значат, не очекуваа и на сите реакцијата им беше премила. Тоа е доволно за мене.
Од најблиските и роднините подалеку. Баш тие ако ти направат некоја мала услуга ќе ти го извадат низ нос. Мене една рандом личност многу работа ми заврши, ама навистина и премногу, се' ми закажаа кај што требаше и завршив во еден ден без упат, без ништо. Не сме се ни запознале, преку други беше, и' се јавив за да се видиме лично да и' се заблагодарам ми кажа "гледај таму да помине се' како што треба, ќе се видиме, немај гајле". Значи некој што не познавам по ми заврши работа од некој си близок роднина кој ќе ми го извади низ нос тоа. А најлошо е тоа кога го прават домашните.
Прав матичен лекар одбива вакви поклони. Тоа му е работа. Ова за било каде. Нема потреба од ништо. Затоа и така после се научени сите, дај ми па да ти завршам работа.
И кога ќе отидеш прво те гледа во раце. Така ги научиле постарите, и не знам зошто обично во помалите градови е така. Јас кога одев во Систина ми велеа да не одам со празни раце, како бесплатно да е таму. Тоа им е работа на докторите. Јас разбирам ете после добро завршена работа да почастиш, ама ако сакаш, а не да е морално.
Може да ја најде сметката на апликацијата ако ја има скенирано да види точно датум и саат, и да оди во УЈП да и издадат резервна..
