Сакам да кажам...

Епа велиш што ќе купиш за 400, па нели тебе лани ти купиле за 150 и се жалеше или не ти се допаднал, не ми текнува баш.
Епа вака е подобро што е ограничен буџетот, 400 и толку, барем и ти нема да се потрошиш.

 

Е што и купиле за 150 ден? Ќеси за замрзнување?

 

Има цела тема, да не се повторуваме..

 

Не знам, не ми текнува, само знам дека се жалеше или не и' се допаднал.
Еве нека каже @нина122 .

 

Скршена чинија за супа со Дедо мраз од 99 денари со цена на неа од она се по 99 денари..

 

Абе нема врска што е 99 и со цена,ама братееее скршена???! Аман бе

 

Значи било помалку и од 150, па дури и од 100 (99), ок, да не ја полниме темава, се потсетив сега.

 

Доместос купи и, и една чаша.

 

А пакетчето во знак за извинување не го кажуваш? Бар коректен бил, се извинил

Твојот ник го имаше на пакетчето памтам

Одвај чекам годинава како ќе си поминеш

 

Никогаш.. Мила ми е многу, сакам да добие убав подарок..

 

Годинава нема да плачам, јер до 400 денари не може да биде кој знае што..

 

Е тоа е веќе друго. Значи и поскапо му излегло на ликот,додека на Нина поефтино*

 

Тоа не се знае, може баш изненадување ќе биде, па да се пофалиш

од Краш, не знам дали од најскапото, ама секако соленко е, не е 5 пари
@ForeverME

 

За 400 моеш океј ствари да земеш, не мора да се луксузни. Пример, серум од Белина. Чај со лимена кутија за чај од Ла Сој. Боенка за возрасни и сет боици. Нотес од Офис Плус и пенкалце. Ќебенце со новогодишен дизајн од Синсеј. Креативен дневник (ако ти се дава плус 50че). Чаша од Муки. Брош од Артемис. Брош или обетки од атеље Сиена. Оваа сликовница или оваа (yup, сликовница пошо се преубави, дури и за возрасни , па зошто да не ). Или светлово од Џамбо ¯\_(ツ)_/¯:




Нема на што.

 

Петок 13ти
Ден кога нема ми се случено ништо лошо,ама познавам луѓенца на кои баш овој ден НЕ ИМ Е еден од омилените.

 

Денес, првпат по веројатно основно (имам 33 години) облеков маица што е М. Убаво чувство.

 

Откако имам дете цело лето се нервирав со моторите бидејќи зградата ни се наоѓа на главна улица и цела вечер се слушаа малото не можеше да спие поради нив.
Дојде зима и почнаа петарди и огномети


И јас како дете се радував ама дури сега разбирам колку може да пречи на некого

 

До кога ние како народ ќе ги трпиме политичарите и нивните неписмени кадри.
До каде иде ова трпение??
Секаде корупција, секаде шема за земање на пари.
Па и да умреш у Бутел мора со шема и со плаќање пари.
Нели е претеризам??
А башка раниме племе кое оваа држава ја чуствува туѓа и и го гази знамето.
Нашите бранители се надвор.
Тие што убиваа Македонци у собрание.
До кога ќе живееме во заблуда, тие не сакаат соживот.
На која институција е Албанец е директор, таа должи насекаде.
Нивните фирми купуваат во центарот на Скопје.
Сите знаат сите траат.

 

Никогаш нема да разберам зошто колеги се зближуваат, па фамилијарно се здружуваат, па седенки си прават... па се оговараат, па им е криво. Драми.

Си почитувам едно непишано правило т.е. твоите колеги/ колешки не се твои пријатели/другари... и си живеам среќно и весело.

 

Не чувствувам некоја потреба голема да си зборнам со своите, освен со баба ми ама и таа си е на две страни, иако се согласува со мене. Сакам вака да си се искажам, па ако некој има да ми сподели или кажи нешто повеќе барем да бидам попаметен.

Имено, доколку ме читавте од порано со тетка ми имавме некои спорови, со кои се испостави со сите постапки дека е тежок манипулатор и себичен. Ама некако се договоривме тогаш.
Сега пак периодов ми правеше некои проблеми, најпрвин ме наведуваше да прајме некои работи за кои крајната цел да и е нејзе како што си испланирала, се со цел да користи се.


И реков на времето се договоривме едно, и колку што ме почитуваш, толку ќе те почитувам. (мене лично значи никој не знам дали ќе ме разбере колку ми е тенка линијата помеѓу да ја отерам у три лепе пичке материне и да ја трпам на некој начин вака, конкретно се додека не се продаде наследството и пред се заради баба ми која можам да кажам испадна фер човек и за двјацата подеднакво беше се). Цело време ме тера да размислувам, а ставот е тој, да не попуштам и да не ме прави будала. И го реков сето тоа и оттогаш заладивме односи. Сега ме скапа канење на слава, а мене ни малку не ми се оди, па кај баба ми се жали како таа немала семејство, фамилија кој да и појди, јас сум правел/кроел планој за да сме се скарале и слично. Јас како човек многу тешко знам да прам лице, значи почнува да ми станува апла тешко она, дури и одвратно. Како би се справиле со ова?
-Баба ми ми вика ај појди ова она нека не се жали нека не тажи.


Си размислувам вака... каде се моите емоции и чувства? Се секира ли некој за нив или последното свирало да сум јас односно да му угодувам на сите, дури и на оние кои што ако не бев човек што се бори за своето и да не го заштити сега ќе имав друг тек на животот, да не речам партал.

Не знам колку ме читавте на времето, тие две години остарев ко за 10 години шо се вика психички и едно време ми се јави и алопеција ама ја средив.
Никој никогаш нема да ми ја разбере болката што ја имам да бидиш на некој начин изневерен изигран од свој најблизок...