Во пресрет на прекинот на вода во петок, во два соседни маркети испразнети рафтовите со вода, до последно шише. Ситуацијава ме потсети на пандемијата кога настанаа тепачки за тоалетна хартија и кога се правеа залихи од брашно, квасец…
Иам многу работа (енд јет, трошам време и куцкам тука), фокусирана сум (жими сè), ја стопив тастатурата од куцање, си пијам зелено чајче и си слушам за подкаст за непознати летечки објекти на Роган. А следните 2 дена ми се слободни и ќе се претопат во викендот. Јеј. Убо ми е.
Мијам коса со Изворска, пффф Стварно, колку свилени сме станале. Ко ќе ни најават дека ќе нема вода, полнам кофи, тенџериња. .. и обично ја пуштаат порано...ни пола не сум искористила
Експресно игра метла за мислења поврзани со дупли профили… Мислам дека стана традиција, да се јавуваат падобранци околу датумот за избор на форумџика на годината…
Камери на раскрсници ептен треба знаете зашто? Зашто милион јебени пати ми се случува, еве и денес исто. Почнувам да преминувам на зелено, семафорот се гаси, јас ни до пола улица. Некој со кола врти десно на дополнително зелено и во случајов имам јас предност како пешак, ама со веќе изгасен семафор, господинот уште зема ми се дере кај си тргнала ма да минеш на црвено, нели гледаш. И недајбоже да те удри, кај ќе имаш доказ дека зелено било кога си тргнал? А дури и да е стварно зелено, брзаат ко вчера да положиле. Брате ти и вака и така ќе поминеш со колата, јас ќе чекам плус време ако ме ме пуштиш. Не, не знам кога ќе научите више дека кога возила и пешак имаат истовремено зелено на раскрсница, предност има пешакот. Пешакот Пешакот Уште еднаш, очи да ви извади ПЕШАКОТ!!!!!
Има луѓе што ги сакаш од срце... и секаде ти е убаво со нив. Не чувствуваш ништо освен искрени намери... И се разбирате... и сте како изгубени роднини, сестри, не знам... ама си се осеќате за свои, домашни...
Мене па многу ме нервира кога тој што го добива подарокот мрчи за истиот. Јас луѓето на родендени/прослави/свадби, не ги канам заради подарокот што ќе ми го дадат, туку заради нивното присуство. Не очекувам дека ќе заработам нешто од тоа или дека ќе се збогатам не знам колку. Подарок е подарок, и треба да се прифати таков каков што е. Дури и да не ми допаѓа, и да стои дома некаде забатален мое е да се заблагодарам за времето што го одвоиле и што помислиле на мене, а тоа мрчењето да си го задржам за себе и за моите четири ѕида. Така лани имавме secret santа на работа и многу неубаво беше кога една од колешките пред сите и кажа на друга колешка што и го даде подарокот, ако можела да го замени затоа што имала ист таков брош (апсолутно не, сите знаевме дека не и се допаѓа и дека нема таков ист брош). Многу беше непријатно да се биде сведок на такво нешто.