Во Македонија никогаш не ми се десило, умрело џентлменството одамна. Овде кајшто живеам има сеуште фино воспитани господа. Не е биг дил, нема да легнам со рандом особа што ми придржила врата или ме пуштила во лифт прва, ама убав гест е. Што сакав да кажам- способни или неспособни. Ич не ме фрустрира ако не сум способна да кренам пакет од 30 кила, или што и да. Ниту мажи се сеспособни, ниту жени. Не сме исти и таман е така како што е. А кафето и вратата немаат врска со тоа.
Џентлменство океј, важи. Ама дека џентлментството автоматски го прави човекот одличен партнер, фамилијарен со коректно наредени приоритети, и општо добар човек, мало сутра. Тоа е поентата на муабетот, а не феминизам.
@Munchmallow20 и како да го натерам да честам еден ручек? Со карање на маса у ресторан или имаш друга идеа? Ако имаш слободно кажи, мене би ми било мило да го почестам еден ручек бидејќи заслужил.
Ја би била среќна затоа шо имам такво пријателство кое денес е реткост. Бидејќи денешните приjателства се најчесто ,,ќе те барам ко ќе имам корист "...
Демек ако части кафе на прв дејт е индикатор дека нема да биде фамилијарен со коректно наредени приоритети и општо добар човек?
Не знам за тебе, јас за мене кажувам. Не мора да го частиш ти на сила Ако кај мене он части, (а нема повод) нема да јадам. Да, го нервира ова моево и него ама ете, се прилагодивме.
Не значи тоа. Не значи ни обратното. Тоа е целата поента. Ништо не значи, освен мал минијатурен џентлментски гест.
Добро де, еве и да речеме некој е хардкор џентлмен, шо дека? Пак може да праи шо сака со парите, може да има пороци, може да не се прибира дома, може да извара, може да е токсичен, може да гази преку луѓе, итн. Џентлменството е само тоа, еден мал дел од човекот. Не го прави автоматски добар партнер. Поготово не на прв дејт, кога мнозинство гледаат да се покажат во позитивно светло, за да има втор дејт.
Не е ова лично, сакам да прокоментирам за ова оти ме потсети на некои мои чувства. Сум се осетила точно вака. Како да ме сожалува некој ако ми плати нешто и активно работам да прифаќам „помош“ или ако заборам пари или ако немам кафе. Уште се осеќам така ама во помала мера зошто „вежбам“ да се спротиставувам во моментот и да прам спротивно од то шо ми е инстикт. И видов дека ако прифатам и сум отворена некој да ми плати јас ко ќе немам, многу поотворени се да прифатат тие кога немаат инаку сум ја добивала истата енергија и отпор. Сакам да кажам, мислам дека сите сме растени на одреден начин, особено околу пари ( tbh јас не растев со многу пари и сега во мои 20ти години јас сум како дете со пари како резултат шо е многу неодговорно и не можам до безкрај да препишвам на „заздравувам траума креирана ради финансиска нестабилност како дете“ ). За разлика од ова на прв дејт сакам да плаќам не ради „феминизам“ (???). Сакам да платам зошто ко ќе дејташ подолго време веќе гледаш одредени шеми кај мажи. Кога дејтам од друг град, неќам за прв дејт да идат во мојот град. Имат идено ама на „потежок“ начин тргнав линија и поќе не прифаќам. Јас одам. Оти кога идат тие, ми набиваат вина од после ако тој дејт за запознавање и vibe check пропадни, како да им должам дека тие дошле. Како да сум „искористила“ кафе и внимание, па сега како да им должам внимание/секс/врска пошто тие сакале да дојдат за прв дејт. Нормално ако вајбниш со некој и е чоек е друга ситуација па ова зборам исклучиво за прв дејт. Неќам да ми платат кафе зошто после пак се очекува од мене внимание, да пишам дека добро сум поминала, да прифатам втор дејт инаку која била поентата на тој прв дејт? Онака на збор сите ќе речат „не ми е гајле, само дејт беше шо не функционира“ ама суптилниот притисок шо се клава на жената во таква ситуација е ужасен. А, „тој шо вика - тој плаќа“ е нешто шо мислам дека е најфино скоцкано. Ама никогаш не знајш со кој си имаш работа at this point. Буквално има луѓе шо уништија ова да функционира, башка овие шо ќе гракнат дека некоја е материјалист оти прифатила или сака некој да ѝ плати кафе на прв дејт. И мислам дека на некое несвесно ниво и самите се свесни за ова. Пошто кога јас вадам новчаник да извам пари, сериозно не знам како сум успеала до сега и цела сметка да платам или мојот дел. И ако ептен инсистираат да платат т.е. одат на шалтер кога демек одат во вц, мојот дел го оставам како бакшиш за келнерот (и тука пак карање зошто воопшто јас сум остајла, као шо те засега ако остам бакшиш на келнерката???). И ваквите ситауции мислам дека ми го хранат првото чувство шо ме инспирира да го пишам ова, т.е. дека растев во финансиска нестабилност како дете и ми е комплекс некој да ми плаќа ама можам нели да прам компромис и да вежбам да се прилагодам со луѓе, ама не на прв дејт. Пак, не е ова нешто шо го кажвам општо. Ама е апсолутно моето искуство и зошто на ова тема застапувам ставови шо застапувам.
Па не го прави, ама фала бого, скоро секоја жена сака да се осети како жена и сака некој џентлменски да се понаша кон неа. Тортоп нека е таков дејт каде што он ќе ме третира како "брат" а не како жена.
Добро, те сфаќам, машкото внимание со таквото тинтрање прави ти да се осеќаш ко жена. Што е сосема океј, за тебе. Ама тоа е друга тема.
@Adidas888 а шо е темата уствари? Дали ако е џентлмен со манири и се понуди да плати кафе, тоа го праи добар фин момак? Зарем тоа некој го спомна дека под дифолт таков ќе е ако ги поседува овие особини? Зашто ова го мешате? Темата ко што памтам беше во врска со гестот само.. Фин и позитивен впечаток ќе ти остаи таков тип, али сепак следува понатака запознавање допрва, за да видиш уствари со кој си имаш работа.
Јас ќе одговорам. Не му плаќај никогаш, не му држи никогаш врата, не се грижи за него ако е болен, боже сачувај да жртвуваш влакно од косата за маж
