Сакам да кажам...

Нина рече дека детето не јаде чоколадо.
Ако сака секој пат да му купува нешто, нејзино си е. Ама, не секој сака да му удоволува на мал командант.
Родителите лошо го научиле детето. Не може секој на секое идење да му купува нешто. Некој нема многу пари. И онака многу ствари поскапеа.
Што детето не знае за зборовите не и немам, разгалено е. Да ги знае, нема да бара од луѓето на секое нивно доаѓање.
Детето треба да се научи да ги цени луѓето според нивниот карактер и присуство, не според стварите што му ги даваат.

 

Да да, дете од 4 години знае да процене карактер

 

Сигурно. И ние истото го помисливме.

 

Јас би одговорил хумористично и би му го направил филмот дека некогаш следниот пат да очекува подарок. Ништо тешко, само прости родители има ваљда.

 

Убаво пишува да се научи да цени, не дека знае да цени. Колку порано научи, толку подобро.

 

Изгледа само јас не користам шампон за суво миење на коса..

 

Какво е то суво миење??

 

Што треба да знаете за шампонот за суво миење и како правилно да го користите?

 

Денес..... Бев на лекар послем 100 год од моето раѓање се појави тој. Голем, величествен, раскошен и убаво сместен тумур во црниот дроб.
Сите ќе слават ќе се радуваат, а јас..... Јас можеби ќе го гледам тоа за последен пат

 

Ми фалиии

 

Зошто мораше во 7ца да јадам

 

Неверојатно е колку може да те сменат некои работи кои ги правиш онака, рекреативно, немаш некоја посебна цел ама уживаш да ги правиш. И по некое време сфаќаш дека си станал друг човек, полека и несвесно.
Почнав со трчање полани, ми одеше супер, па не трчав неколку месеци, па годинава се вратив со полна пареа.
Кратко, ама ме научи на многу работи.

Да бидам трпелива со себе,
Да бидам силна и да издржам, некогаш ќе ме боли сѐ и ќе се изборам до целта, ама да не се чувствувам виновна и слаба ако застанам и направам пауза. Летово избегнав сериозна повреда на ногата (дури и можна скршеница) кога направив двонеделна пауза, оти имав неподносливи болки. И кога продолжив, видов дека немам ништо изгубено.
Дека денес може да ја имам сета енергија на светот, утре да не можам да се помрднам, а по два дена повторно да сум полна со енергија.
Дека ако поставам цел, и карпи ќе поместам за да ја исполнам.

Не дека истрчав маратон да везам филозофии ама ако толку ме смени за една година, со две официјални трки, каква ли ќе бидам понатаму.
Многу го сакам овој дел од себе, кога толку се радувам на нешто што не ми носи пари во животот, нешто што е надвор од професијата, а ме прави да се осеќам горда.
Една од целите во 2025 ми е да бидам поуспешна и во ова.

 

На мене ми се случи еднаш. Отидов кај братучетка и детето нејзино (тогаш имаше 4 години) ме праша Ми донесе чоколадо? А јас заборавив да купам.

Не гледам потреба на секое одење да се носи по нешто. Јас кај комшиите одев на два дена. Тоа значи дека требаше секој пат да им носам по нешто на децата?

 

Кога сум јас тука, дискутабилно е дали си ти најголемиот фан. Нема клипче од к15 што не го знам и на секое се имам по пет пати смеено...

 

Јас колку што знам на гости кога се оди, се носи секогаш нешто.
Ако имаат деца, обично на децата им носам.
Немам јас што да воспитувам туѓи, мене ми е ќеиф да подарам нешто.

Да, идам секоја недела, не би купувала. Ама еднаш во месец, на два месеци, глупо ми е со празни раце да одам. Некако насмевката на детското лице, ми го продолжува животот.

Муабетот за парите и детето. Да ми рече ама вие имате пари, ќе му одговорам, имам, затоа што не давам.

Нејсе, безвезе ми е со празни раце кај пријатели/роднини со деца да одам.

 

На праг пред третата деценија од животот неколку работи ми станаа јасни.
Биолошки имам повеќе ограничувања за разлика од рани и доцни дваесетти.
Животот за да претрпи промена, прво мора нешто драстично да се случи.
Никогаш нема да се врати стариот свет, тој е мртов.
(Луѓе, дружби, случувања во периодот 2000 - 2016).
Љубовта е редок предводник во новата ера, речиси сѐ е сведено на конзумеризам.
Битно е да се имаат високи примања за да може да се преживее во денешната скапотија.
Има многу неуспешни приказни зад аголот, треба да внимавам да не станам една.
Колку повеќе вложувам енергија во некомпатибилни сфери од животот
толку полошо се чувствувам со себе сѝ.
Изгледот е рефлексија на животот.
Растот и заздравувањето се случуваат само надвор од комфор зона.

 

Вака саботно и утрински ми дојде идеја за интересна (и едукативна) тема на форумов, нешто што сметам дека многу фали.
Само ако остане празна, ќе се разочарам
Ај после ќе отворам, уште е рано, и така нема никој да пише.

 

Carpe diem baby, carpe diem.
За многу години нека е.