Сакам да кажам...

Општо, не сфаќам родители што уште кај новородени даваат толку близок контакт со милениче. Гости не може да го видат бебето, ама кучето и мачето да го лиже и пипа со шепи може.
И бебиња имаат баш силен фат, знам внукиве за коса ко ќе ме фателе.
Па детето ќе имало пријателче, ќе градело имунитет. Да, супер тоа ама може кога ќе потпорасне малце.
Друго, мало бебе и на глупости се радува, не мора одма со живи суштества да го оставаш кај што не знае да биде внимателно.

 

Покрај сите негативни ефекти...као, ЗОШТО? Шо му фали за промена да се стави акцент на машка контрацепција? Никогаш не разбрав и не можам да разберам-што е уствари проблемот.

 

Imav tema na ragzovor bas poreligiozni lica da recham, hristijani so mislat na ovaa tema. I vo smisla deka religijata na nekoj nacin osuduva abortus, mi veli pa vo red e to kao demek zivotot od boga daren nema pravo da se gasni i slicno pod nikakva okolnost...

Aj da recis, ne se zatucani i slicno, educirani lujge i nachitani, ama vakvo razmisluvanje..

 

Не знам кој што очекува. Очекувам кондом. Инаку - неќеш хебат. Толку.

 

Имаш статистика некоја за маживе напатени кои и покрај кондом се родители?

Ме интересира која е шансата маж, кој користи кондом, притоа не сврши во истиот, да стане татко против своја воља?

Додека жената е таа која ја носи бременоста 40 недели, или оди под анестезија за абортус, и те како ке има главен збор. Улогата на мажот е едно свршување, и потоа само емотивна повреда. Ако воопшто ја има.
Жената е емотивно и физички засегната и тоа директно.

Патем, колку самохрани татковци знаеш? Или си слушнала да мајката си заминала и тој да е принуден да е родител. Јас еден, таткото ја избрка мајката. Жени, самохрани мајки познавам неколку, и за уште толку знам во комшии, генерација, роднини.

 

Општеството
ЈАС сум општеството. ТИ си општеството.
Во 10+ години живот си мк гинеколози, никој не ми спомнал хормонска контрацепција. Овде кајшто сум сега е друго, ама не е тоа тема.
Мк општеството никакви очекувања нема, ваљда само растечки број на мажи ,,алергични,, на кондоми.

 

Не сакаат да се дружат со другарот

 

Е како бе така за пари?

На секој би му значеле 40, 50 ден на оваа скапотија.

Другарки, другари блиски тргам настрана, пошто и јас прам јас частам денес, ти утре и сл.

Ама со понеблиски.

Мене искрено, ми е срам да должам денар, не па госпожава што заедно со мажот и ми беа колеги.. Ајде првиот ден, ајде двајцата немаат, ај вториот ај мож ќе и текне, третиот си вади пари, си оди си купува чипс и благо, мене кој ме мафта.

Не срам, јас в земја ќе се пикнам ако должам пари, а тој е пред мене, не па да си купам нешто пред истиот.

 

Некои немаат срам. Очекуваат некој да ги части.

 

И на крај пак ти кабает и безобразна оти си ги бараш парите назад и се потсмеваат демек ти дошло до тие пари.

 

I poleka prejde vo navika.. Kako da si ti dolžen da častevas stalno ili poveke pari da ostavas koa se plaka smetkata...

 

Кога пишувавме во темава одма бевме критикувани зошто не сакаме да делиме сметка во кафана. Парите не ми растат на дрво за некого да частам.

Чест на исклучоци.

 

Taka e, nekoi poračat skapi pienja ili lokat poveke od mene na krajo ke deleme so ke deleme da plakam i za nivnoto, ke se tresam ja na krajo sekogas koa doe za plakanje ne može taka. Hehe

 

Полесно ке е да не излегуваш со такви луѓе. Еднаш ке поделиш, наредно излегување нема да има.

 

Ама некогаш излегуваш ради реда. За да направиш ќеиф на друг. Имав јас таков колега. Им реков на колешките Ако сакате да дојдам со вас, вие плаќајте му. Јас не давам пари.

 

Неправедно е како луѓе кои се премногу добри и чисти го напуштаат овој свет премногу рано. Дека светот е никаков и не ги заслужуваме. Но нивните дела и трагата која ја оставиле додека биле живи ќе траат вечно, и тоа е она што ги прави прекрасни, тоа е она што ги прави легенди. Тоше е еден од тие што му требаа на светот, и е ужасно неправедно што не е веќе меѓу нас. Во последно време почнав да правам паралела меѓу него и Виктор Цој, исто така прерано загинат во сообраќајка, многу сакан од публиката, чија трага која ја оставил никогаш нема да е избришана. И ужасно ме боли срцево какви луѓе не се веќе меѓу нас, а ни требаат многу.
А ние и понатаму скоро ништо не научивме од Тоше. Да се стремиме да сме барем малку како него, светот ќе е многу подобро место за живеење. Така само можиме да го испочитуваме најмногу, а тој и понатаму ќе живее во нашите срца.
Денес ќе полнеше 44, а ангелите како него имаат само датум на раѓање. Те сакаме Тоше, како што ти велеше дека нѐ сакаш.

 

Мачкиве подранија, уште февруари не е дојден